all the pain of ytd....ความเจ็บจากวันนั้น
10.0
เขียนโดย BAMBAMTOMOKAEWlover
วันที่ 23 กันยายน พ.ศ. 2555 เวลา 17.23 น.
12 chapter
47 วิจารณ์
23.20K อ่าน
12) เริ่มผูกพัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความทานข้าวนอกบ้าน
โทโมะ : ตัวเล็ก
แก้ว : ค่ะ
โทโมะ : พี่มีอะไรจะให้ หลับตาก่อน
แก้ว : ค่ะ
แก้ว : สวยจัง ให้เนื่องในวันอะไรค่ะ
โทโมะ : ให้ในโอกาสแต่งงานของเรา ตั้งแต่แต่งงานพี่ยังไม่ได้ให้อะไรตัวเล็กเลย
แก้ว : ขอบคุณน่ะค่ะ
ทั้งคู่ก็ทานข้าว และเดินเที่ยว จนเวลา
20:00 น
แก้ว : กลับเถอะค่ะ
โทโมะ : ครับ
========================================================
บ้าน
ฟาง : แหมๆ สองคนนี้หวานกันจัง
โทโมะ : ยัยฟาง หยุดเลยน่ะ
แม่โทโมะ ; แม่ขอให้เห็นอย่างงี้ทุกวันเลยน่ะ ปกติจะทะเลาะกันบ๊อยบ่อย
โทโมะ : ครับแม่
แม่โทโมะ : หนูแก้ว ไปไหนมาตั้งหลายวันูก
แก้ว : กลับบ้านอะค่ะ คุณพ่อเสีย
แม่โทโมะ : ว๊ายตายแล้ว ทำไมไม่บอกแม่ล่ะลูก
แก้ว : แก้วไม่อยากรบกวน
แม่โทโมะ : ไม่รบกวนเลยลูก เสียใจด้วยน่ะ
แก้ว : ขอบคุณค่ะ
ฟาง : ฮิฮิ คิดแล้วสมน้ำหน้ายัยพิม!
แก้ว : ทำไมหรอฟาง
ฟาง : ก็ยัยนั้น ถูกสามี! พากลับบ้านแล้วน่ะซฺ
แก้ว : ทำไมพี่ไม่บอก
หันไปพูดกับโทโมะ
โทโมะ : ช่างเถอะ ไปอาบน้ำนอนดีกว่า
จูงมือแก้วขึ้นไปบนห้อง
_____________________________________________________________________
สมน้ำหน้ายัยพิม ไม่ได้อัพ คอมเปิดไม่ได้ ฮืออออ....ป๊าม๊าเริ่มจะรักกันแล้วน๊าาา
แต่งเครียดมากเดี๋ยวไม่มีคนอ่าน 555 เดี๋ยวจะแต่งหวานๆเลย (ทำไม่ได้แน่ ก๊ากกๆๆๆ)
BAMBAM
22/10/2555
โทโมะ : ตัวเล็ก
แก้ว : ค่ะ
โทโมะ : พี่มีอะไรจะให้ หลับตาก่อน
แก้ว : ค่ะ
แก้ว : สวยจัง ให้เนื่องในวันอะไรค่ะ
โทโมะ : ให้ในโอกาสแต่งงานของเรา ตั้งแต่แต่งงานพี่ยังไม่ได้ให้อะไรตัวเล็กเลย
แก้ว : ขอบคุณน่ะค่ะ
ทั้งคู่ก็ทานข้าว และเดินเที่ยว จนเวลา
20:00 น
แก้ว : กลับเถอะค่ะ
โทโมะ : ครับ
========================================================
บ้าน
ฟาง : แหมๆ สองคนนี้หวานกันจัง
โทโมะ : ยัยฟาง หยุดเลยน่ะ
แม่โทโมะ ; แม่ขอให้เห็นอย่างงี้ทุกวันเลยน่ะ ปกติจะทะเลาะกันบ๊อยบ่อย
โทโมะ : ครับแม่
แม่โทโมะ : หนูแก้ว ไปไหนมาตั้งหลายวันูก
แก้ว : กลับบ้านอะค่ะ คุณพ่อเสีย
แม่โทโมะ : ว๊ายตายแล้ว ทำไมไม่บอกแม่ล่ะลูก
แก้ว : แก้วไม่อยากรบกวน
แม่โทโมะ : ไม่รบกวนเลยลูก เสียใจด้วยน่ะ
แก้ว : ขอบคุณค่ะ
ฟาง : ฮิฮิ คิดแล้วสมน้ำหน้ายัยพิม!
แก้ว : ทำไมหรอฟาง
ฟาง : ก็ยัยนั้น ถูกสามี! พากลับบ้านแล้วน่ะซฺ
แก้ว : ทำไมพี่ไม่บอก
หันไปพูดกับโทโมะ
โทโมะ : ช่างเถอะ ไปอาบน้ำนอนดีกว่า
จูงมือแก้วขึ้นไปบนห้อง
_____________________________________________________________________
สมน้ำหน้ายัยพิม ไม่ได้อัพ คอมเปิดไม่ได้ ฮืออออ....ป๊าม๊าเริ่มจะรักกันแล้วน๊าาา
แต่งเครียดมากเดี๋ยวไม่มีคนอ่าน 555 เดี๋ยวจะแต่งหวานๆเลย (ทำไม่ได้แน่ ก๊ากกๆๆๆ)
BAMBAM
22/10/2555
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ