แผนมัดใจ3คุณชายเพลย์บอย

เช้าวันต่อมา...............
“แก้วพี่มีข่าวร้ายจะบอก”ชายหนุ่มพูด
“อะไรหรอพี่โมะ”เสียงตอบอย่างเศร้าๆ
“คือ ฟางอ่ะ ฟางแท้งแล้ว”
“ห๊ะ ฟางแท้ง เป็นไปไม่ได้ ฮึกฟาง........”
.
.
.
.
.
.
.
 
โรงพยาบาล
สาวน้อยตื่นขึ้นมารับรู้ทั้งหมดว่าเมื่อวานตกบันไดและเลือดออก และรู้อีกว่าไม่มีลูกแล้ว หันไปเจอกับ ชายหนุ่มที่นั่งฟังข้างๆ
 
“ฮึก ป๊อป ฮึก ฟาง ขอโทด”รู้สึกผิดที่ตัวเองรักษาลูกไว้ไม่ได้
 
“ไม่เป็นไรฟาง อย่าโทดตัวเองนะ เขาคงไม่มีบุญพอ”นั่งปลอบไม่ให้สาวน้อยร้องหนักไป........
 
“ฟาง ขอโทดนะ ฮึก”
 
“ฟาง ไม่เป็นไร ป๊อปไม่ได้โกรธฟาง ถึงแม้เขาจะจากเราไป แต่เราก้อมีเขาใหม่ได้นะ”พยายามปลอบสุดชีวิต
 
“ป๊อป ไม่โกรธฟางนะ”
“ไม่หรอก”
 
“จิงนะ”ยังถามไม่เลิก
 
“จิงสิ ไม่ต้องร้องนะ ป๊อปรักฟางนะ อ่อ ฟางให้อภัยป๊อปนะ”มองเข้าไปในดวงตาที่มีคราบการร้องไห้ จ้องลึกเข้าไป..................เพื่อต้องการฟังคำตอบ
 
“อืม ฟาง...ฟางรักป๊อปนะ”พอบอกแค่นั้นแหละ ป๊อปโผล่เข้ากอดทันที
 
“ป๊อป...ป๊อป ดีใจจัง ฮึก ป๊อปจะอยู่กับฟางตลอดไปนะ”
.
.
.
.
“เอิ่ม เฟย์ เราเหมือนส่วนเกิ๊น เกิน ยังไงก้อไม่รู้”เริ่มพูดบ้างหลังจากนั่งดูอยู่นาน
“อืมนั่นสิ เออ... พี่ฟางเฟย์ไปบ้านก่อนนะ ”
“จร้าๆ”
“แหม มีความสุขเลยนะ ฟาง”เขื่อนแซว
“มึง รีบๆไปเลย ไอ้เขื่อนแตกกกกกกกก”ป๊อปไล่
“โห่ก้อได้ ไปก๊าบเฟย์เย่”ลากๆและลาก เฟย์ไปเลย
.
.
.
.
.
.
.
ฝังนี้ เริ่มดี แต่อีกฝั่ง ...............
“ฮึก ถ้าไม่ใช่ วันนั้น ฮึก ฟางคงไม่เป็นแบบนี้”แก้วพร่ำว่าตัวเองเป็นต้นเหตุ
“แก้วอย่าโทด ตัวเองสิ”
“แก้ว...ฮึก พี่โมะ ฮือออออ”กอดหาโทโมะทันที
“ไม่ต้องร้องนะ ป๊อปบอกว่า ฟางปลอดภัยแล้ว”
“ฮึก จิงอ่ะ”
“จิงสิและเขา ทั้งสอง ก้อดีกันแล้วด้วย”
“^_^ ดีจัง ไม่ร้องละ อือ พี่โมะ แก้วอยากกลับบ้านอ่ะ”
“ถ้าอยากกลับ ต้องมีขอแลกเปลี่ยน”เจ้าเหล่
“อะไรอ่ะ”
"หึ หึ"หัวเราะน้อยๆก่อนที่จะ.........................
.
.
.
.
.
10 ปีผ่านไป
"ป๊า ม๊า!!!!!!!"
 
 
 
 
 
เสียงใครนะ เรียก...................
มันเร็วไปแล้ววววววววววววววววววววว แต่เพื่อความสะดวกที่อยากให้มันจบ 555+
ตอนหน้า น่าจะจบแล้วล่ะนะ เม้นๆ นะ มันแน่ อาจลงให้วันนี้จบเลยก้อได้