Click..รัก (PF)

 
หลังจากที่ฉันเผลอหลับไป แล้วตื่นขึ้นมานั้น ก็เลยตัดสินใจมานั่งหน้าโน๊ตบุ๊คอีกครั้ง แล้วฉันก็ออนเมลนั้นอีกหนึ่งครั้ง
 
"สวัสดีครับ ว่างหรือเปล่า" จู่ๆ พี่โทโมะก็ทักฉันมา
"อ่อ ค่ะพอดีเพิ่งตื่นค่ะ"
"ตื่นสายนะเนี่ย เ่อ่อมีเรื่องจะถามอ่า รู้จักกับฟางด้วยเหรอ"ตายแล้วซิฉัน ทำยังไงดีเนี่ย เค้ารู้ได้ไง เฉไฉไปก่อนละกัน
 "ฟางไหนเหรอค่ะ"
"ฟาง ที่เรียนบัญชีจุฬาอ่า ที่ถ่ายรูปคู่กันในเฟสฟางอ่า" ตายจริงฉันลืมลบรูปคู่ยายโบว์จริงๆด้วย
"อ่อ พี่ฟาง เป็นญาติกันนะค่ะ มีอะไรเหรอค่ะ จีบพี่ฟางเหรอค่ะ"
"เปล่าหรอก น้องฟางเค้าน่ารักดีเฉยๆ อีกอย่างพี่มีแฟนแล้ว"อ่าว ฉันนึกว่าจะจีบฉันซะอีก
"อ่อ แฟนพี่คงสวยน่าดูนะค่ะ "
"ก็ไม่หรอก "
"แล้วพี่รู้จักพี่ฟางได้ยังไงค่ะ"
"ก็บังเอิญ เดินชน แล้วอะไรอีกนิดหน่อยที่ทำให้พี่อยากรู้จักฟางมากขึ้น คงแอบปลื้มมั้ง"ห๊ะ ปลื้มฉันเนี่ยนะ
"แอบปลื้มพี่หนู หรือแอบชอบค่ะ อิอิ"
"ก็อาจจะทั้งสอง คริคริ"
"อ่าว แล้วแฟนพี่ละ"
"เป็นห่วงพี่สาวจังนะ พี่ปลื้มที่น้องฟางเค้าเป็นคนน่ารัก ยิ้มเก่ง คุยด้วยแล้วสบายใจ ไม่เครียด เท่านั้นเอง"
"แสดงว่าพี่รักแฟนพี่ ใช่มั้ยค่ะ"
"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ถ้าเค้ากลับมาเป็นเหมือนเดิมพี่คงรักเค้าเหมือนเดิมมั้ง"
"ว้าวๆ สู้นะค่ะ โบว์เป็นกำลังใจให้" แล้วก็มีอีกคนนึงทักฉันขึ้นมา
"ทำไรอยู่ครับ"
"อ่าว นึกว่าใครป๊อบนี่เอง กำลังคุยกับพี่โทโมะอยู่ค่ะ"
"รู้จักกับพี่โทโมะด้วยเหรอ"
"ก็เพิ่งรู้จักอะค่ะ"
"อ่อ อืม"
"แล้วทำอะไรอยู่ค่ะ กินอะไรหรือยัง"
"ยังอ่า คงจะออกไปกินซักบ่ายๆอ่า"
"อ่าวทำไมไม่หิวเหรอค่ะ"
"ป่าวหรอก จะได้ออกไปซื้อให้เจ๊ด้วยเลย ตอนนี้เจ๊คงยังไม่ตื่นอ่า"
"ฮั่นแน่ ใครกันนนะ มีซื้อข้าวให้กันด้วย"
"ก็รุ่นพี่ที่มหาลัยอ่า"
"แค่รุ่นพี่จริงๆเหรอค่ะ อิอิ"
"ก็เค้าให้เป็นได้แค่นั้นนี่น่า....แฮะๆ"
"อ่าว แสดงว่าแอบชอบเค้าละซิ"
"ทำไม ถ้าแอบชอบเค้าแล้วจะไม่จีบป๊อปแล้วเหรอ 55555"
"ป่าว ทำไมอยากให้เราจีบเธอละ"
"ไม่มีอะไร ก็แค่อยากมีคนคุยด้วยเฉยๆ"จริงๆผมแค่ไม่อยากให้เจ๊ฟางต้องมานั่งนึกว่าที่ผมทำดีกับเธอเพราะผมหวังคบกับเธอ ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำแบบนี้จะดีหรือเปล่า
"แล้วพี่คนที่ป๊อปแอบชอบละ" ฉันถามป๊อปไปทั้งๆที่ใจฉันสั่น
"เค้าคงดีใจที่ป๊อปมีแฟน"
"แล้วเราควรดีใจมั้ยละ ที่ต้องเป็นตัวแทนของผู้หญิงคนนั้นอ่า"
"เอ่อ เราขอโทษนะ เอ่อออ..อ งั้นเรามาคุยเป็นเพื่อนกันเฉยๆก่อนละกันนะ"
"อะหะ"
"เดี๋ยวป๊อปไปธุระก่อนนะ บาย"
"บายค่ะ"
แสดงว่าป๊อปไม่เคยสนใจเฟสของฉันเลย เพราะป๊อปไม่รู้ว่าฉันกับโบว์มีรูปคู่กัน 
บอกกับฉันได้มั้ย สิ่งที่ฉันไม่รู้ ของใครเป็นของใคร ป๊อปโทรหาฉัน ฉันจะรับดีมั้ย ปล่อยไว้อย่างนี้ดีกว่า เค้าโทรมาทั้งหมดสามสายแต่ฉันก็ไม่รับ ผ่านไปครึ่งชั่วโมง
 
บอกกับฉันได้มั้ย สิ่งที่ฉันไม่รู้ ของใครเป็นของใคร เค้าโทรมาอีกครั้งนึง ฉันจึงตัดสินใจรับสาย
 
"ฮัลโหล"
"เจ๊ ทำไมตื่นสายจัง วันนี้จะกินอะไรอ่า ป๊อปจะซื้อไปให้"
"ไม่เอา ไม่หิวอ่า"
"ไม่ได้เดี๋ยวเป็นกระเพาะ เอาอะไร"
"ก็บอกว่าไม่หิวไงละ" ฉันตะคอกออกไป
"งั้นเจ๊ นอนเหอะ ป๊อบวางละนะ " แล้วเค้าก็วางสายไป ทำให้ฉันยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม
ผ่านไปสิบนาที เค้าก็ออนเอม ฉันเลยลองไปทักเค้าดู
"ไปไนมาอ่า"
"ป่าว ไปเดินเล่นมา" ป๊อปตอบ
"แล้วกินอะไรยัง"
"ยังไม่ค่อยหิวอ่า" แสดงว่าที่ฉันตะคอกไป ป๊อปก็ไม่ได้กินข้าว เค้ากลับห้องไปงั้นเหรอ
"ไม่กิน เดี๋ยวเป็นโรคกระเพาะนะ"
"เดี๋ยวค่อยกินอ่า แล้วโบว์กินไรยัง"
"ยังเลย อยากมีคนชวนไปกินมั้ง"
แหละหลังจากนั้น นี่ก็เดือนที่สามเข้าสี่เดือนแล้วที่ฉันคุยกับป๊อป ฉันก็พูดไปเหมือนที่ใจอยากพูด ทุกสิ่งทุกอย่างมันออกมาเป็นตัวหนังสือ แทนถ้อยคำ แทนความรู้สึกที่ฉันอยากส่งให้ไปถึงป๊อป เพราะตอนนี้ฉันเองก็รู้เต็มหัวใจแล้ว ว่าฉันรักใคร
" พี่โทโมะ หายไปนานเลยนะ"
"ป่าวค่ะ ใครเหรอค่ะ"
"ชื่อโบว์ค่ะ เป็นน้องพี่โทโมะค่ะ แล้วพี่....." ฉันตอบไปเพราะกลัวมีปัญหา
"อ่อ พี่ชื่อแก้วค่ะ เป็นแฟนพี่โทโมะ"
"อ่อค่ะ งั้นหนูไม่รบกวนแล้วนะค่ะ สวัสดีค่ะ"
"จ้า"
อย่างน้อยมันก็ทำให้ฉันรู้ว่า พี่โทโมะกับแก้วกลับมาเป้นเหมือนเดิมแล้ว เพราะตลอดสามเดือนที่ผ่านมา พี่โทโมะคอยเป็นที่ปรึกษาปัญหาหัวใจให้กับฉัน ทำให้ฉันรับรู้ได้ ว่าพี่โทโมะคือพี่ชายที่แสนดีคนนึงเลย
 
ตลอดสามเดือนที่ผ่านมา ฉันกับป๊อไม่ค่อยได้ไปสังสรรค์กับเพื่อนๆเท่าไหร่ จนโดนเพื่อนงอลอยู่บ้าง แต่เพื่อนฉันก็เข้าใจ ตอนนี้ฉันกลับมาจากเรียน ฉันออนเอมรอป๊อปอยู่ ฉันรอเค้าอยู่ตลอดเวลา รอเหมือนเดิมเพื่อจะได้คุยกับเค้า
"กลับมาแล้วเหรอตัวดี" ฉันทักป๊อป
"แล้วซิ อิอิ"
"กวนจิงนะ ตั้งใจเรียนหรือเปล่า"
"แน่นอน หิวอ่า กินอะไรยัง"
"กินแล้ว กินข้าวมันไก่ แตงโม มะม่วงเปรี้ยว นมเปรี้ยว"
"กินเยอะจัง" เค้าแซวฉัน
"ชิส์ งอลแล้ว"
"โอ๋ๆๆๆๆ ไม่งอลนะ วันนี้เด็ดดอกไม้มาฝากแหละ"
"ดอกอะไรอ่า"ฉันตื่นเต้น
"ดอกเฟื่องฟ้าอ่า"
"ลงทุนหน่อยซิ กุหลาบก็ยังดี ป๋อยยยยย"
"555 รู้มั้ยว่าโบว์ว์เหมือนคนที่ป๊อปเคยชอบเลย เวลาคุยกับโบว์นึกว่าคุยกับคนนั้น" เค้าบอกกับฉัน
"คนที่เคยชอบ แสดงว่าป๊อป..."
"ก็ใช่ ไม่ชอบแล้ว" ฉันใจหล่นวูบ
"เออ ป๊อปเราว่าเราแอบชอบคนอยู่คนนึงอ่า" ฉันตัดสินใจพูดออกไป เหมือนที่เค้าเคยบอกชอบฉัน เพราะฉันอยากบอกเค้า
"ใครอ่า พี่โทโมะละซิ"
"ป่าว เราชอบป๊อป" ฉันบอกเค้าออกไปแบบที่ใจคิด แบบที่รู้สึกฉันบอกไปแล้ว
"ป๊อปก็มีความสุขนะที่คุยกับโบว์ เพราะโบว์มีอะไรหลายอย่างที่ทำให้ป๊อปรู้สึกดีด้วย"
"งั้นถ้าป๊อปชอบโบว์ ป๊อปสัญญาได้มั้ยว่าถ้าโบว์คนนี้ไม่ได้น่าตาแบบนี้ป๊อปจะรับมั้นได้"
"แสดงว่าหลอกป๊อปมาตั้งแต่แรกละซิ"
"ขอโทษนะป๊อปที่ทำลงไป ไม่ได้ตั้งใจค่ะ"
"อือ แต่ครั้งเดียวนะ ป๊อปไม่ชอบคนโกหกอ่า โบว์เราคุยกันเข้าใจกัน ไม่ใช่เพราะขี้เหล่หรือสวยที่เข้าใจกัน บอกป๊อปได้หรือยังว่าโบว์คือใครกันแน่"
"อะหะ ขอเวลาโบว์หน่อยนะ แล้วโบว์จะบอกความจริงกับป๊อปทุกอย่างเลย"
"อืม " ผมตอบโบว์ไปทั้งๆที่ในใจภาวนา ขออย่าให้เป็นคนที่ผมเคยรู้จักเลย เพราะผมรับไม่ได้จริงๆ ผมเกลียดคนโกหกที่สุด ในชีวิตที่ผ่านมา ทั้งพ่อและแม่ โกหกผม แล้วทิ้งผมให้อยู่คนเดียวเพียงลำพัง ผมฝังใจจริงๆ

ที่ผมยอมยกโทษครั้งนี้ให้กับโบว์นั้น เพราะเธอทำให้ผมลืมความทุกข์ ทำให้ผมมีความสุข เธอทำให้ผมรู้สึกเหมือนมีคนต้องการผม มีคนรักผม คอยดูแลเอาใจใส่ ห่วงใย แล้วที่สำคัญเหมือนกับผมคุยอยู่กับเจ๊ฟางตลอดเวลา ผมไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมผมถึงหลงรักเธอได้เร็วขนาดนี้ ทั้งๆที่ผมยังไม่เคยเจอเธอเลยเพียงซักครั้งเดียว
 
"เฮ้ย ไอ้ป๊อปหายไปนานคืนนี้ขอซักคืนให้เพื่อนได้มั้ยว่ะ" ปั้นจั่นชวนผม
 
"ได้อยู่แล้วที่ไหนว่ามาเลย" ที่ผมหายไปนั้น เพราะผมไม่อยากเจอเจ๊ฟาง เพราะเธอคงรำคาญที่ผมไปวุ่นวายกับเธอ ผมเลยไม่อยากไปเจอเธอ แต่ตอนนี้ผมพร้อมแล้ว
 
"ก็ร้านเดิมแหละ" พิชญ์พูด
 
"อืม กี่โมงวะ" 
 
"ห้าทุ่ม แล้วเจอกัน" โยชิบอก
 
"เบี้ยวโทรตามเลยนะ" กราฟเสริม 
 
"เออ กูรู้แล้ว" ผมคิดว่าผมพร้อมที่จะเจอเจ๊ฟางแล้วละ
 
"ยายฟางงงงงงงงงงงงงงง คืนนี้ที่เดิมนะ แกห้ามเบี้ยว เพราะแกไม่ยอมไปนานแล้ว" ยายหวายพูด
 
"ขี้เกียจอ่า" ฉันพูด
 
"ไม่ได้ วันนี้รวมแกงค์นะ" พิมพ์พูด
 
"ใช่ไปครบ แกงค์ลุกชายแกงค์....บลาๆ"เจนี่บอก
แล้วป๊อปจะไปมั้ยนะ
"อะหะ ไปก็ได้" ฉันตอบไปเพราะคงจะปฎิเสธไม่ได้
 
"ห้ามเบี้ยว" ยายสามสาวพูดพร้อมกัน
 
"ย๊ะ" ฉันตอบไป
 
ฉันกดโทรศัพท์ของฉัน เล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ยายเฟย์ฟัง พร้อมกับสารภาพความในใจออกไป แล้วขอคำแนะนำ
"แก ก็บอกกับป๊อปไปตรงๆแหละ เค้ารับได้นิ"ยายเฟย์บอกฉัน
 
"อืม ขอบใจมากนะเฟย์" ฉันวางสายไป
 
ถ้าคืนนี้ฉันเจอหน้าป๊อปฉันจะทำยังไงดีนะ......
 
ณ. ร้านแห่งเดิม
"เอ้า โชนนนนนนนนนนนนนนนนนนน" เสียงเจี้ยวจ้าวส่งหากันวุ่นวายเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์นั่นเอง
เอาละคืนนี้ฉันต้องบอกป๊อปให้ได้ กลับไปฉันต้องต้องบอกความจริงกับเค้าให้ได้เลย
 
"เอ้าาา ดื่มมมมมมมมมมม" เสียงฉันพูดขึ้น ดื่มเยอะๆเลยยายฟาง จะได้กล้าๆ
 
 

 
 
ตอนหน้าฟางจะบอกความจริงกับป๊อปแล้ว...สุ้ๆเป็นกำลังใจให้ฟางด้วยนะทุกคน