Click..รัก (PF)

เช้าวันใหม่อันสดใสของฉัน เค้ามาก่อนฉัน หรือเปล่า ฉันมาก่อนเค้าไม่แน่ใจ เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้น ฉันมองไปหน้าจอโทรศัพท์ ก็รีบกดรัด้วยเสียงที่ตื่นเต้น

 

"ยาย เฟย์ เป็นไงมั่ง หายไปนานเลยนะ" เสียงฉันทักเพื่อนรักฉัน ที่เรียนคนละมหาลัย แต่วันนี้คิดยังไงถึงโทรมาหาฉันได้เนี่ยปกติให้ฉันโทรหาตลอด

 

"ก็คิดถึงอะดิ มีเรื่องสำคัญจะบอกด้วยแหละ" ยายเฟย์พูดกับฉัน

 

"เรื่องสำคัญ อย่าบอกนะว่าแกมีแฟนแล้ว" ฉันพูดอย่างรู้ทัน เพราะฉันกับเฟย์สัญญากันไว้ว่าถ้ามีแฟนจะเอามาให้พิจารณาว่าผ่านมั้ย

 

"ก็ไม่ถึงขั้นนั้นหรอก ก็แค่คุยๆเฉยๆอ่า และที่สำคัญ ช่วยมาสแกนให้หน่อยดิ" ยัยเฟย์บอกฉัน

 

"ใครอ่า ผู้โชคร้ายคนนั้นอ่า" ฉันแซวยายเฟย์

 

"ยายฟางงงงงงงงงงง ก็ชื่อเขื่อนอ่า อยู่คณะวิศวะ มหาลัยแกอ่า" ยายเฟย์ลากชื่อฉันเสียงยาว

 

"คณะวิศวะเหรอ ไม่รู้จักอ่า ไม่ค่อยได้สนใจใคร แล้วแกจะนัดเจอที่ไหน เมื่อไหร่อ่า" ฉันถามยายเฟย์

 

"ก็ที่ร้าน XXXอ่า  วันเสาร์นะยายฟาง มาคนเดียวด้วยละ" ยายเฟย์ย้ำฉัน

 

"อะหะ แล้วเจอกันเพื่อนสาว"ฉันตอบก่อนวางสายไปเพื่อไปอาบน้ำแต่งตัวไปเรียน

 

ฉันขึ้นมาตึกเรียนพร้อมๆกับเพื่อนสาวของฉัน เราเอารถฉันมาแค่คันเดียว(ประหยัด ช่วยโลก)แล้วก่อนเข้าห้องเรียนก็มีดอกไม้มายื่นตรงหน้าฉัน

 

"อ่ะ ให้" เสียงชายคนนึงพูด

 

"แหม๋ อยู่ตั้งหลายคนนะ" เสียงเพื่อนฉันโวย

 

"ก็จะให้เจ๊อ่า ทำไมละ อยากได้ไปเด็ดเองดิ" ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอก นายหมีลูกชายฉันเอง 

 

"แล้วจะให้สาวทั้งที เฟื่องฟ้าเนี่ยนะ ขอบคุณนะลูกชายยย(พูดกัดฟัน)" เสียงฉันพูดกับป๊อป

 

"ก็ใช่ แค่อยากให้ก็คืออยากให้ ไม่เห็นต้องไปสรรหาอะไรที่มันไม่ได้มาจากใจเลย ไปเรียนละ อย่าเข้าเรียนสายละ" นั่นไงทำตัวเหมือนพ่อขึ้นทุกวันละ

 

"เฮ้อ ย๊ะไปเรียนเหอะ ตั้งใจด้วยละ"ฉันพูดไป ป๊อปก็หันมายิ้มให้ฉันแล้วก็เดินไป

 

"นี่แกกะป๊อปนี่ยังไงกันแน่เนี่ย ฉันสงสัยตั้งแต่มะคืนแล้วนะ" เสียงยายจินนี่

 

"ใช่ๆ" ยายหวายกับยายพิมพ์พูดเสริม

 

"ไม่มีอะไรหรอก ป๊อปก็รู้ว่าฉันมีแบงค์แล้ว" ฉันตอบไปแบบไม่อยากคิดเยอะ แต่ก็จิง มะคืนป๊อปเป็นคนบอกเองว่าฉันมีแบงค์แล้ว แล้วฉันก็เดินเข้าห้องเรียนไป

 

"อ้ายยยย หิวข้าว ไปกินข้าวกันเถอะ" เสียงยายหวายเอ่ยขึ้น

 

"อืม" พวกฉันตอบพร้อมกัน

 

แล้วเราก็เดินทางมาร้านข้าวร้านหนึ่ง เราก็เดินเข้าไปในร้านเลือกโต๊ะใหญ่หน่อยไว้วางของด้วย เพราะร้านนี้คนกินเยอะมาก ต่อคิวยาวมาก

 

"น้องฟางงงงงง พี่ขอนั่งด้วยดิไม่มีโต๊ะอ่า" เสียงพี่บ๋อมดังขึ้น แต่พี่บ๋อมมากับแก้ว แก้วดูน่าตาไม่ดีเลย

 

"ค่ะ นั่งซิค่ะ" ฉันตอบพลางขยับของที่วางให้

 

"แก้ว อย่าคิดมากนะ" ฉันพูดพลางยิ้มให้แก้ว

 

" มะคืนฟางก็อยู่ที่นั่นซินะ แก้วอายจิงๆเลย" แก้วพูดแล้วร้องไห้ ตายแล้วฉันทำอะไรลงไปเนี่ย

 

"แก้วใจเย็นๆ กินอะไรก่อน เดี๋ยวไม่มีแรงเรียนภาคบ่าย มีอะไรจะระบายฟางก็ยินดีฟังนะ" ฉันพูดเพราะฉันเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนี้

 

"จ้า ขอบใจนะ ถ้าแก้วเข้มแข็งแบบฟางได้คงดีซิ พี่โมะคงไม่ทิ้งแก้วไป" แก้วพูดพร้อมเหม่อลอย ในคณะที่เพื่อนฉันค้างหมดทุกคน

 

"เวลาแก้ว เวลาเท่านั้นที่จะช่วยแก้วได้ ขอตัวก่อนนะ อ่อ สาวๆตอนบ่ายแล็คเชอร์ให้ด้วยนะไปธุระ"ฉันตอบแล้วเดินจากที่ตรงนั้นมาด้วยความสับสนฉันเดินผ่านร้านเกมส์ร้านหนึ่ง ฉันเห็นพี่โทะโมะกำลังนั่งเล่นเกมส์แข่งกะใครอีกคนที่ฉันคุ้นหน้าเป็นอย่างดี 

 

"ตาป๊อป โดดเรียนมาอีกแล้วใช่มั้ย"ฉันถามถามเสียงเข้ม

 

"เฮ้ย เจ๊" ป๊อปตกใจ

 

"น้องฟางใจเย็นๆ พี่เป็นคนชวนป๊อปมาเอง"พี่โทโมะบอกฉัน 

 

"เห็นมะ เราไม่ผิด" ตาป๊อปทำหน้าระรื่น

 

"เชอะ งั้นฟางขอตัวหมีน้อยนี้ไปส่งที่ห้องเรียนก่อนนะค่ะ" ฉันพูดแล้วไปจูงมือป๊อป

 

"เดี๋ยว น้องฟาง อย่าจูงมือเลย พี่ไม่อยากให้น้องฟางจูงมือใครอ่า เอ่อคืออ......."เสียงพี่โทโมะพูดกับฉัน

 

"พี่อยากคุยกับฟางให้มากกว่านี้อ่า อยากรู้จักมากกว่านี้อ่า"พี่โทโมะบอกมา จะทำยังไงดีเนี่ย ใจฉันเต้นแรงจังเลย ไม่ได้แล้วแก้วละฉันจะทำยังไงดีเนี่ย

 

"เอ่อ ฟางว่า......(อ้ำอึ้ง) เอาเมลล์ไปละกันค่ะ ฟางไปนะค่ะ" ฉันให้เมลล์เค้าไปแล้วรีบเดินออกไป เพราะไม่รู้ที่ทำลงไปถูกหรือเปล่า

 

ตลอดทางที่เดินมาส่งตาหมีห้องเรียน มันเงียบผิดปกติ ปกติจะเสียงเจี้ยวจ้าว ทำไมวันนี้สงบปากจัง พอถึงหน้าห้องเรียน

 

"ตั้งใจเรียนละ" ฉันบอกตาหมี แต่ตานั่นกลับเดินออกจากห้องไปผ่านฉันไปไม่สนใจในคำพูดฉันเลยซักนิดเดียว

 

"จะไปไหน ห๊ะ "ฉันตะโกนตามหลัง

 

"ไปหาไรดื่มแก้เซง" นายหมีตอบมา

 

"เดี๋ยวซินายมีเรียนนะ" ฉันค้านนายหมี

 

"จะไปด้วยมั้ย ไปก็ตามมา ไม่ไปก็ไม่ต้องไป" นายหมีพูดนิ่งฉันจึงเดินตามไปขึ้นรถนายหมีอย่างว่าง่าย เพราะฉันเองก็มีเรื่องเครียดเหมือนกัน ยิ่งคิดยิ่งไม่เข้าใจตัวเอง

 

นายหมีขับรถออกมาจากที่มหาลัยไกลมาก จนมาถึงสถานที่แห่งหนึ่ง เป็นทุ่งหญ้ามีแม่น้ำสวยมาก ส่วนตัวสุดๆ

 

"สวยจัง" ฉันพูดขึ้น

 

"ชอบมานั่งนี่บ่อยๆอ่า เวลาไม่สบายใจ มันไม่ค่ยมีใครรู้จัก เงียบดี" นายนั่นตอบแล้วยกเบียร์ที่แวะซื้อที่ร้านค้าทางผ่านที่เข้ามาที่นี่

 

"แล้วเป็นอะไรๆ อยู่ๆก็ไม่เรียน" ฉันพูดแล้วยกเบียร์อีกกระป๋องนึงขึ้นดื่ม

 

"อกหักมั้ง เจ็บตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มเลยละ" หมีพูดมา

 

"ก็สมน้ำหน้ามั้ยละ เอาดอกเฟื่องฟ้าไปให้สาว แล้วใครจะไม่โกรธไม่ลงทุนเลย ว่าแต่ใครนะกล้าหักอกลูกฉันเี่นี่ย"ฉันพูดแซวป๊อปเล่น

 

"ทำไม ต้องดอกอะไรเหรอ เค้าถึงจะชอบ(พูดแสยะยิ้ม)"

 

"นายก็ลงทุนหน่อยซิ กุหลาบก็ยังดี" ฉันเสนอป๊อป 

 

"ไม่ทันแล้วละ เค้ามีแฟนแล้ว" ป๊อปบอก

 

"ใครอ่า บอกได้ปะ หรือว่าความลับ" ฉันถามเค้าออกไป

 

"ก็ไม่ไกลหรอก แค่เค้ามีแฟนแล้วตอนแรกกะว่าจะรอเค้าเลิกกับแฟนแล้วค่อยบอกไปว่าชอบ แต่ตอนนี้เค้าชอบคนอื่นไปแล้ว"

 

"เหรอ ใครกันอ่าบอกชื่อดิ แบบนี้ทายไม่ถูกหรอก" ฉันพูดออกไป

 

"แน่ใจว่าจะให้บอก"ป๊อปถาม

 

"ความลับปะละ ถ้าไม่ใช่ก็อยากรู้อ่า" ฉันตอบตามความจริง

 

"ป๊อปชอบเจ๊อ่า" ป๊อปพูดออกมา

 

ตอนนี้ฉันได้แต่เงียบ ไม่รู้จะปั้นหน้ายังไง แล้วยังอึ้งในประโยคก่อนหน้านี้ ตอนพี่โทโมะอยากรู้จักฉันรู้สึกใจเต้นแรงส์มาก แต่พอป๊อปบอกชอบฉัน เหมือนใจฉันมันจะหยุดเต้น บอกไม่ถูกว่าฉันรู้สึกยังไง นี่มันคืออะไร แล้วฉันจะทำยังไงต่อไปดีละ

 

ขอกำลังใจหน่อยนะ ถ้าว่างจะอัพให้อีกนะ..