Click..รัก (PF)
เขียนโดย 
jookjoom
วันที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 00.58 น.
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 22.03 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
21) ให้มันรู้ซะบ้าง The End
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
" ป๊อป จะพาฟางไปทานข้าวที่ไหนอ่า"
"ก็ฟางอยากทานอะไรละ ป๊อปจะได้พาไป"
"เอาเป็นว่า หาอะไรง่ายๆกินละกัน เดี๋ยวป๊อปก็กลับไปทำงานนิ"
"ครับ"
แล้วจากนั้นฉันกับป๊อป ก็ไปพบลูกค้า งานสำเร็จไปด้วยดี จากนั้นฉันก็คอยไปหาป๊อปที่ทำงานตลอด
เพื่อไม่ให้พวกนางร้ายทั้งหลายมาจ้องจับ ทั้งๆที่นางเอกอย่างฉันไม่ได้โง่อะไรขนาดนั้น ตอนนี้ผ่านไปเดือนนึงแล้ว
มหาลัยฉันกับป๊อปเปิดแล้ว
วันเปิดเทอม
"ป๊อป ตื่นได้แล้วค่ะ วันนี้ฟางมีพรีเซนต์งานเช้านะ"
"ครับๆ ฟางลงไปทานข้าวรอป๊อปก่อนนะ"
"เร็วๆละป๊อป เดี๋ยวรถติด"
@จุฬาลงกร มหาวิทยาลัย
"ยายฟาง ฉันคิดถึงแกมว๊ากกกกกกกกกกก"
"แกไปไกลเลยนะ เพื่อนๆคิดถึง แกมันใจร้าย"
"กลับมาก็ไม่ไปหาพวกฉันบ้างเลยนะ"
"พอเลยพวกแก ฉันก็คิดถึงพวกแก " ฉันเอ่ยห้าม หลังจากยายพิมพ์ ยายหวาย ยายจินนี่ทักฉัน
"เป็นไง รักเด็กมีความสุขมากละซิ หน้าอิ่มเชียว" ยายจินนี่แซวฉัน
"อิ่มบ้าไรละ ต้องตามไปเฝ้าทุกวัน ยายเลขาของตาหมีจ้องจะงาบอยู่"
"เห้ยจริงดิ" ยายพิมพ์พูด
"ใช่ แถมยังชื่อพิมพ์เหมือนแกด้วย พูดแล้วแสลงจริงๆ"
"แกจัดการมันไปหรือยัง" ยายหวายถาม
"จัดการไม่จัดการฉันไม่รู้หรอก รู้แต่พรีเซนต์งานเสร็จพวกแกเตรียมตัวไปเป็นเพื่อนเจ้าสาวด้วยนะ"
"ยายยยยยย ฟางงงงงง" เสียงยายสามคนตะโกนใส่ฉัน ฉันได้แต่ยิ้มตอบ
"ตัวเล็ก พรีเซนต์งานเสร็จยังครับ หิวมั้ยทานนมก่อนป่าว" ไม่ใช่ใคร ป๊อปที่เดินมาถามฉัน
"อ่าวป๊อป ไม่มีเรียนเหรอ" ฉันถาม
"วันแรก อาจารย์ไม่สอนครับ"
"เจ๊ มีของดีอะไรเนี่ย ถึงมัดใจเพื่อนผมซะโงหัวไม่ขึ้นเลย" ปั้นจั่นที่เดินตามมาเอ่ยแซวฉัน
"แล้วพวกนายละ มีของดีอะไรเอาซะเพื่อนพี่ยอมใส่กระโปรงยาวขนาดนี้เนี่ย ปรกติไม่ใช่นะ อิอิ" ฉันแซวกลับ
"โหววว แรงส์อ่าฟาง" ยายหวายพูด ส่วนยายพิมพ์ กับยายจินนี่อายม้วนไปแล้ว
"แล้วแฟนแกเป็นไงบ้างยายหวาย"
"แก อย่าพูดถึงมันได้มั้ย มันตายไปได้ยิ่งดี"
"เออ ฉันขอโทษแกด้วยนะ"
"เอาละๆ ทุกคน อีกอาทิตย์นึง ป๊อปกับฟางจะจัดงานแต่งงานกัน เชิญด้วยนะครับ" ป๊อปพูดขึ้น
"ไม่พลาดอยู่แล้ว ว่าแต่เรื่องเรียนละ" ปั้นจั่นถาม แล้วทุกคนก็พยักหน้า
"อ่อ เรื่องนั้น บลาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" ป๊อปก็เล่าให้ฟัง
"อ่อ" ทุกคนตอบพร้อมกัน
"ทุกคนทำอะไรกันอยู่เหรอ ฟางสบายดีมั้ย ไปฝึกงานที่ไหนมา" แก้ว ที่เดินเข้ามาทักฉัน
"อ่อ ฟางไปเชียงใหม่มาสบายดี แล้วแก้วละ"
"แก้วฝึกที่กรุงเทพเนี่ยแหละจร้า"
"แก้ว อาทิตย์หน้าแก้วกับพี่โทโมะว่างมัย"
"ว่าง มีอะไรเหรอ"
"ฟางจะเชิญไปงานแต่งฟางอ่า"
"จริงซิ แต่งกับใครเหรอ ไป แก้วกับพี่โมะต้องไปแน่ๆเลย"
"อะแฮ่มๆ" ป๊อปที่ไอขึ้นมา
"แต่งกะคนนี้ละจ้า"
"ว้าวเหมาะสมกันจัง หล่อนะเนี่ยเรา" แก้วแซวป๊อป
"อะแฮ่มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ" คราวนี้เป็นฉัน ที่ไอออกไป
"อะล้อเล่ง แก้วหยอกนิดเดียวเอง อิอิ"
"คนขี้หึงก็งี้แหละ" ป๊อปแซวฉัน
"ป๊อป" แล้วฉันก็วิ่งไล่ป๊อป
วันงานแต่งงาน ณ.โบถส์แห่งหนึ่ง
"คุณจะรับเค้าเป็นภรรยา แล้วจะรักเค้ามั้ย"
"รับครับ"
"คุณจะรับเค้าเป็นสามี และจะอยู่ดูแลเค้ามั้ย"
"รับค่ะ"
"เชิญบ่าวสาวสวมแหวนให้กัน"
หลังจากนั้น ฉันก็มาโยนดอกไม้ให้กับสาวๆ ที่อยากแต่งงาน หรืออยากมีความรักนั่นเอง
"เอาละนะ พร้อมนะ 123 ฮึบบบบ"
"อ้ายยยยย ได้แล้ว แก้วได้ดอกไม้แล้ว"
"ยินดีด้วยนะแก้ว ขอให้พี่โทโมะขอเร็วๆนะ" ฉันกระซิบแก้ว
----------------------------------------------------------------------------------------------
หนึ่งปีผ่านไป
"ป๊อป อ่านหนังสือเลยนะ จะได้จบๆซักทีแล้วมาฝึกงานที่บริษัท เดี๋ยวฟางประเมินให้เอง"
"ครับ แล้วลุกนอนแล้วเหรอฟาง"
"อืม ลูกนอนแล้ว"
"ป๊อปรักฟางนะ " แล้วป๊อปก็เข้ามากอดฉันจากด้านหลัง
"ฟางก็รักป๊อปนะ" ฉันกอดเค้าแน่นขึ้น
"อีกไม่กี่เดือนป๊อปก็จบแล้ว เรามาทำน้องให้ลูกกันดีกว่า เดี๋ยวลูกไม่มีเพื่อนเล่น"
"ป๊อปบ้า" พูดไปแล้วตีแขนป๊อป แต่ก้ต้องยอมให้เอาแต่ใจตามเดิมอยู่ดี
หลังจากนั้นสองปี
"น้องพูห์ กวนพี่เค้าหือเปล่าลูก" ฉันทักลูกที่เอาแต่วิ่งเล่น
"ป่าวครับแม่ พูห์กำลังจะทำการบ้าน"
"งั้นม๊า ทำงานต่อก่อนนะลูก แล้วมีอะไรตามมาที่ห้องทำงานม๊านะ " บอกลูกแล้วหันหลังกลับห้องไป
"คุณพิมพ์ คุณทำงานแบบนี้อยากโดนไล่ออกเหรอค่ะ" พูดกับคนที่มารอในห้องทำงาน
"เอ่อ เดี๋ยวพิมพ์ไปแก้ให้ค่ะบอส"
"เร็วๆนะค่ะ เดี๋ยวอีกหนึ่งชั่วโมง เรียกพนักงนประชุมพร้อมกันด้วยนะค่ะ"
"ค่ะๆ" พิมพ์รีบออกจากห้องฉันไป
"ว่าไงครับ ประธานบริษัท เหนื่อยมั้ยครับ"
"ก็นิดหน่อยนะ อิอิ" ฉันตอบแล้วทำหน้าทะเล้น
"บอส พนักงานครบแล้วค่ะ" คุณพิมพ์มาบอกฉัน
"โอเค ที่ฟางเรียกทุกคนมาประชุม ฟางจะบอกว่า คุณภาณุเค้าจะมาเป็นประธานเหมือนเดิม แล้วฟางก็จะกลับไปเป็นรองประธาน เพราะคุณภาณุฝึกงานเสร็จแล้วเท่านั้นค่ะ"
"อิอิ ดีเลยซิค่ะ ยินดีด้วยนะค่ะบอสสส" เสียงยายพิมพฺ์แหลนแจ๋น
"อ่อ ฟางลืมบอกไป ต่อไปนี้ฟางจะเป็นเลขาส่วนตัวคุณภาณุด้วย ส่วนคุณพิมพ์ คุณมาเป็นเลขาของฟางแทน"
"เอ่อ บอสค่ะพิมพ์......." ยายพิมพ์อ้อนป๊อป
"โอเค ตกลงตามที่ฟางพุดนะทุกคน" ป๊อป รีบสรุปตัดบท
"คุณพิมพ์ค่ะ งานที่ให้แก้ได้หรือยัง หรืออยากโดนไล่ออกค่ะ" ฉันขู่ยายพิมพ์
"เอ่อ ค่ะๆๆ จะรีบไปเดี๋ยวนี้ละค่ะ" แล้วพิมพ์ก็วิ่ง
"โว้ๆๆๆ ดุจังนะ แฟนใครเนี่ย"
"แน่นอนละ ให้รู้วะบ้าง ใครเป็นใคร"
"ป๊า ม๊า " น้องพูห์ที่วิ่งมาเสียงดังมาแต่ไกลเลยนะเรา
"ว่าไงครับ คนเก่งของป๊า วันนี้ดื้อกับม๊ามั้ยเอ่ย"
"ไม่ครับ พูห์อยากมาช่วยป๊ากับม๊าทำงานจังเลยครับ"
"แน่ใจนะว่าจะมาช่วย ไม่ใช่เพราะสาวคนนั้นหรอกเหรอครับ" ฉันแซวลูกชายตัวดี
"แฮะๆ" ตาพูห์ยิ้มแห้งๆ
"อะไรกันเหรอฟาง" ป๊อปที่งง ไม่เข้าใจเพราะไปฝึกงานมาเยไม่รู้
"ก็สาวลุกครึ่งคนนั้นไงละ" ฉันชี้ไปที่ เด็กสาวน่าตาน่ารัก
"เฮ้ย นี่ม๊ารู้ได้ไง พูห์ยังไม่ได้บอกใครเลย"
"ร้ายนะเนี่ย ลุกใครเนียเรา" ป๊อปแซวลูก
"ลูกป๊ากับม๊านั่นแหละ 5555"
"ป๊อป ฟางรักป๊อปนะ" ฉันเข้าไปกระซิบใกล้ๆป๊อป
"ป๊อปก็รักฟาง แล้วก้รักน้องพูห์ด้วย" ป๊อปที่กอดฉันไว้ แล้วก็กอดลูก
"พูห์ก็รักป๊ากับม๊าครับ" แล้วเราสามคนก็กอดกัน
THE END
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
