Click..รัก (PF)

 
 
 
 
หลังจากที่เรากลับมาบ้าน ฉันล้มตัวลงนอนกับเตียงอันแสนนุ่ม
 
"เฮ้อ....." ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ
 
 
"เป็นอะไรละครับ ตัวเล็ก" ป๊อปถามฉัน
 
 
"ป๊อป ป๊อปชอบเลขาคนนั้นปะ" ฉันถามป๊อปขึ้นมา
 
 
"ตัวเล็ก คิดได้ไงเนี่ย...555 ก็ไม่รู้เหมือนกันอะครับ"
 
 
"ป๊อป! พูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่า" ฉันเอ็ดป๊อปออกไป
 
"ฟางก็รู้ ว่าป๊อปไม่ได้ชอบพิมพ์ แต่ฟางก็ถามออกมา ใช่มั้ยละ"
 
 
"มันก็ใช่ แค่อยากมั่นใจ แต่ถ้าป๊อปตอบแบบนี้ก็ได้" แล้วฉันก็สะบัดหน้าหนีป๊อป
 
 
"โอ๋ๆๆๆๆ ไม่งอลป๊อปนะ ป๊อบรักใครไม่ได้อีกต่อไปแล้วนะครับ " แล้วป๊อปก็เอามือมาทาอกตัวเอง ก่อนเอามาวางบนอกฉัน
 
 
"............................."
 
 
"ป๊อปให้คนคนนี้ไปหมดแล้วครับ"
 
 
"ไปอาบน้ำกันดีกว่า เดี๋ยวจะได้มาพัก ปะ เดี๋ยวป๊อปอาบให้"
 
 
"ไม่ต้องหวังดีเลยนะ ป๊อปอาบให้มีหวังไม่ต้องนอนกันพอดี" ฉันพูดแล้ววิ่งหนีเข้าห้องน้ำไป
 
 
"คิดว่าจะรอดเหรอ ไม่มีทาง" แล้วป๊อปก็วิ่งตามฉันเข้ามา
 
 
"ตัวเล็ก ไม่ต้องปิดประตูเลย ป๊อปมีกุญแจสำรองนะ ถ้าไม่เปิดโดนหนัก" ป๊อปนายขู่ฉัน 
 
 
แล้วฉันก็เปิดประตูห้องน้ำให้ป๊อป ริงๆไม่ได้กลัวอะไรหรอกนะ แต่ถ้าเค้ามีกุญแจสำรองจริงๆ แล้วมันจะชวย
 
 
"ไง เปิดได้แล้วใช่มั้ย" ป๊อปยิ้มเจ้าเล่ห์
 
 
"ป๊อป มีอะไร ฟางจะอาบน้ำ แล้วจะได้ไปนอนพักไง ลูกจะได้แข็งแรงๆ" ฉันพูดอ้อนป๊อป
 
 
"ป่าว (เสียงสูง) แค่จะมาช่วยอาบเฉยๆ"
 
 
"แน่นะป๊อป "
 
 
"แน่นอน"้
 
 
หลังจากนั้น ป๊อปก็ถอดเสื้อผ้า เหลือแต่บอกเซอร์ตัวเดียว แล้วหันไปตวงน้ำในอ่างอาบน้ำ
 
"ทำไมไม่ถอดละครับตัวเล็ก"
 
 
"ก็มันอายนี่นา" ฉันตอบป๊อปไปตามตรง อีตาบ้า อยู่ๆจะให้มาแก้ผ้าอาบน้ำด้วยกัน
 
 
"อายทำไม ป๊อปรูหมดแล้วว่าอะไรเป็นยังไงอ่า" ป๊อปแซวฉัน
 
 
"ป๊อป!" ฉันดุป๊อป แต่ดูเหมือนว่าป๊อปไม่ได้ฟังฉันเลยซักนิดเดียว เค้ามาช่วยฉันถอดเสื้อผ้าเฉยเลย
 
 
ตอนนี้ฉันเหลือแค่ชุดชั้นในตัวจิ๋วที่ปิดแค่ส่วนล่าง กับส่วนบน จากที่น่าแดงอยู่แล้ว แดงขึ้นไปอีก
 
 
แล้วป๊อปก็ลากฉันลงอ่างอาบน้ำ ยังไม่พอ มาถอดบลาเซียฉันอีก ป๊อปที่ดึงฉันมานั่งตักเค้า ก็เริ่มซุกไซร้คอฉัน
 
"ปะ ป๊อปปป อย่า"
 
 
"ตัวเล็ก ตัวโตคิดถึงตัวเล็กมากนะ ตัวโตขอนะ" ยังไม่ทันที่ฉันจะตอบอะไร ป๊อปก็ดึงฉันหันมาจูบ พร้อมกับ
 
 
ดูดดื่มหน้าอกอันสวยงามของฉัน ยังไม่พอ เค้าเอามือของเค้า ดึงกางเกงในฉันออกแล้วเขี่ยเล่นจนฉันได้แต่
 
 
ปลอยให้อารมณ์พาไป
 
 
"ปะ ป๊อป  อืออ อืม" หลังจากนั้นตัวฉันก็กระตุกเล็กน้อย ป๊อปจึงเอานิ้วออกจากช่องทางหวานของฉัน
 
 
"คิดถึงจังตัวเล็ก" แล้วป๊อปก็จับฉันพลิกตัว แล้วสอดใส่ความเป็นชายของป๊อปเข้าไปในตัวฉัน
 
"อือ อืม ป๊อป"
 
 
"อือๆๆๆ" เสียงฉันกับป๊อปประสานกัน
 
 
"ป๊อปไม่ไหวแล้ว ฟางไม่ไหวแล้ว อือ อือ"
 
 
"อีกนิดเดียวนะ อืมมมม" แล้วน้ำอุ่นๆก็พุ่งเข้าสู่ตัวฉัน
 
หลังจากที่เราอาบน้ำเสร็จ ป๊อปก็อุ้มฉันมานอนบนเตียง
 
 
"ป๊อป จะทำอะไรอ่า"
 
 
"ป๊อปยังไม่หายคิดถึงตัวเล็กเลยนิ" ป๊อปไม่พูดเปล่า ทั้งจูบ ทั้งไซร้คอฉัน แล้วกิจกรรมอย่างว่าก็เกิดขึ้น
 
 
ฉันก็ได้แต่ปล่อยให้คนตัวโต เอาแต่ใจ แล้วเราสองคนก็หลับไป
 
 
เช้ารุ่งขึ้น   ฉันตื่นขึ้นมาก็เห็นว่าป๊อปไม่อยู่ คงไปทำงานแล้วละมั้ง
 
"นมค่ะ ป๊อปไปทำงานแล้วเหรอค่ะ"
 
 
"ค่ะ คุณหนูฟาง คุณหนูออกไปตั้งแต่เช้าแล้วค่ะ คุณฟางมีอะไรหรือเปล่าค่ะ"
 
 
"เปล่าค่ะ นมรู้จักคนชื่อพิมพ์ มั้ยคะที่เป็นเลขาป๊อป"
 
 
"อ่อ เด็กคนนั้น อีกแล้วเหรอค่ะ คุณฟางเจอเธอแล้วเหรอค่ะ"
 
 
"ค่ะ ฟางเจอเค้าแล้ว เค้าเป็นอะไรกับป๊อปเหรอค่ะ"
 
 
"ก็เป็นลูกของเพื่อนคุณท่าน ที่ล้มละลายแล้ว มาเฝ้าคุณหนูที่บ้านประจำแหละค่ะ แต่คุณหนูไม่เล่นด้วย"
 
 
"อ่อ งั้นเย็นนี้นมไม่ต้องทำอาหารเผื่อฟางนะค่ะ เดี๋ยวฟางจะไปหาป๊อป"
 
 
"แล้วคุณฟางจะไปยังไงละค่ะ"
 
 
"เดี๋ยวฟางขับรถไปเองค่ะ "
 
 
"มันจะดีเหรอค่ะคุณฟาง ให้คนขับรถที่บริษัทมารับดีกว่ามั้ยค่ะ" 
 
 
"ฟางขับได้ค่ะ นมไม่ต้องห่วงค่ะ เดี๋ยวฟางโรหานะค่ะ ฟางไปละนะค่ะ"
 
 
หลังจากนั้น ฉันก็ขับรถมาหาป๊อปที่บริษัท
 
 
"ขอโทษนะครับ มาพบใครครับ" เสียง รปภ. ถามฉัน
 
 
"ฉันมาพบคุณภาณุค่ะ"
 
 
"รอซักครู่นะครับ"  แล้วเค้าก็โทรศัพท์ คงโทรไปถามป๊อปว่าว่างหรือเปล่ามั้ง
 
 
"ไมทราบว่าคุณชื่ออะไร แล้วนัดไว้หรือเปล่าครับ"
 
 
"ฉันชื่อ ธนันนธรต์ค่ะ ไม่ได้นัดไว้"
 
 
"ถ้าไม่ได้นัดไว้ก็คงให้เข้าพบไม่ได้หรอก " เสียงผูหญิงคนนึงพูด ฉันจึงหันไปดู
 
 
"เอ่ออ คุณพิมพ์ สวัสดีครับ" รปภ.คนนั้นพูด
 
 
"มาทำไมยะ บอสทำงาน ไม่ว่างพอที่จะมาพบใครเรื่อยเปื่อยหรอก" เสียงยายพิมพ์บอกฉัน
 
 
"เหรอค่ะ เสียดายจัง ป๊อปให้เอาเอกสารสำคัญที่จะพบลุกค้ามาให้ คงไม่ได้ให้แล้วละ"
 
 
ฉันพูดไป แล้วถือเอกสารขึ้นมา จริงๆไม่มีอะไรหรอก แค่เมื่อวานฉันได้ยินว่าเค้าจะต้องไปพบลูกค้ากับ
 
ยายเลขาหน้าขาวนี้ เลยแกล้งพูดไป เผื่อฟลุ๊ค
 
 
"งั้นก็ส่งเอกสารมา แล้วกลับไปซะ" พิมพ์บอก
 
 
"คงไม่ได้หรอกค่ะ เพราะเอกสารนี้สำคัญ แล้วอีกอย่างเค้ารอฉันอยู่"
 
 
"นี่แก เพี๊ยะ" นางพิมพ์วิ่งมาตบหน้าฉัน
 
 
"................................." ฉันได้แต่นิ่งเงียบ ไม่คิดว่าเธอจะกล้าทำฉัน
 
 
"โธ่ นึกว่าจะแน่ เอาเอกสารมา แล้วไสหัวไปจากชีวิตบอสซะ ถ้าไม่อยากเจ็บตัวไปมากกว่านี้" พิมพ์พูด
 
 
"เธอกล้าขู่ฉันเหรอพิมพ์" แล้วฉันก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาโทรหาป๊อป พิมพ์เห็นจึงรีบปัดโทรศัพท์ฉัน
 
 
"นี่เธอจะทำอะไรพิมพ์ นั่นโทรศัพท์ฉันนะ" ฉันถามพิมพ์
 
 
"แล้วแกจะทำอะไร ฉันเตือนแกดีๆแล้วนะ" แล้วพิมพ์ก็วิ่งมาจะตบฉัน
 
 
"หยุดดดดดดดดดด!  นี่เกิดอะไรขึ้น" ป๊อปที่เดินมาเจอ แล้วตวาดขึ้น ทำให้พนักงานที่ยืนมองตัวแข็ง
 
 
"ทำไมเกิดเรื่องแบบนี้" ป๊อปที่ตรงเข้าไปตะคอกใส่ รปภ.แล้วก็หันหางตามาหาพิมพ์
 
 
"ก็พิมพ์แค่ป้องกันตัวเองนะค่ะ" แล้วพิ้มก็วิ่งไปเกาะแขนป๊อป แต่ป๊อปสะบัดมันออก
 
 
"ฟาง จะมาทำไมไม่โทรบอกป๊อปก่อน จะได้ส่งคนรถไปรับ ขับมาเองมันอันตราย"
 
 
"ก็ฟางจะมาเซอร์ไพร์ป๊อป แล้วจะมาชวนไปทานข้าว แต่ไม่คิดว่าที่น่าอันตรายกว่าอีก" แล้วฉันก็มองไปทางพิมพ์
 
 
"เอาละ คุณพิมพ์ช่วยเรียกทุกคน รวมถึงรปภ. มาประชุมตรงลานนี้ด้วย ด่วนนะ"
 
เวลาผ่านไปสิบนาที พนักงานทุกคนก็มาพร้อมกัน
 
"ฟาง เป็นไงบ้าง ลุกไหวมั้ย"
 
"ไหว ป๊อปไปประชุมเถอะ เดี๋วฟางไปรอที่ห้องป๊อปก่อนละกัน"
 
"ไม่ต้องหรอกฟาง"
 
".............................." ทำไมละป๊อปปปปปปปปปปป
 
 
"ทุกคน ผมภาณุ จิระคุณ ตำแหน่งประธานกรรมการบริษัท แล้วนี่ คุณธนันธรต์ จิระคุณ ภรรยาผม
 
เธอจะมาเป็นรองประธาณกรรมการบริษัท ตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไป ขอให้ทุกคนให้ความเคารพเธอด้วย"
 
แล้วป๊อปก็ปลายตาไปมองพิมพ์แบบไม่พอใจ แล้วก็พาฉันขึ้นมาบนห้องป๊อป
 
 
"อ้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยย มองอะไรกันยะ " เสียงพิมพ์ที่กรีดหลังจากที่ฉันกับป๊อปเดินขึ้นห้อง
 
 
"ฟาง ทำไมมาไม่บอกป๊อป" ป๊อปทำหน้าดุ
 
 
"ก็จะมาเซอร์ไพร์นี่นา"
 
"แน่ใจว่าไม่ได้มาคุม"
 
 
"ป๊อป!" 
 
"โอเคๆ อยากมาก็บอกซิครับ ขับรถมาเองป๊อปเป็นห่วง"
 
 
"แต่เลขาป๊อป คงรักป๊อปมากละซิ"
 
 
"เรื่องนั้น เดี๋ยวป๊อปจัดการเอง ว่าแต่ฟางหิวหรือยัง เดี๋ยวลูกหิว ไปหาไรทานกันดีกว่า ปะ"
 
 
แล้วป๊อปก็จูงมือฉันออกไป มีพนักงานก้มตัวทำความเคารพเราตลอดทาง
 
 
"บอสส จะไปไหนค่ะ" พิมพ์ที่เดินมาเจอเราสองคน ทักขึ้น
 
 
"ผมจะพา เมียผมไปกินข้าว"
 
 
"แต่เย็นนี้เรามีันัดคุยงานกับลูกค้านะค่ะ" พิมพ์ค้านต่อ
 
 
"คุณไม่ต้องไปหรอก เดี๋ยวผมไปเจอลูกค้ากับฟางเอง" แล้วป๊อปก็ลากฉันออกมาทันที
 
 
ส่วนฉัน ไม่ลืมที่จะหันไปยิ้มเยาะให้กับพิมพ์ สะใจชะมัดยาก
 
 
"ลุงพัน เอารถฟางไปเก็บที่บ้านด้วยนะครับ เดี๋ยวผมขับไปกับฟางเอง"
 
"ครับ" คนขับรถป๊อปขานรับ
 
คล้อยหลังฉันกับป๊อป
 
"คิดว่าฉันจะยอมแค่นี้เหรอนางฟง ไม่มีทาง" พิพ์ที่สบถกับตัวเอง
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
แล้วพิมพ์กำลังจะทำอะไร .............................. อย่าลืมติดตามนะ เมนท์ด้วยละ