Click..รัก (PF)
9.3
เขียนโดย 
jookjoom
วันที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 00.58 น.
21 chapter
155 วิจารณ์
44.72K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 22.03 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
แชร์นิยายฟิคชั่น
19)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลังจากที่ฉันต่อว่าป๊อป ที่ทำอะไรลงไปไม่คดถึงใจฉันบ้างเลยว่ารู้สึกยังไง แต่มีอะไรอีกหลายอย่างที่น่าสงสัย
ฉันจะถามเค้า หรือปล่อยให้มันเลือนหายไป เพราะตอนนี้ฉันไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว แค่ป๊อปเข้าใจแล้ว
กลับมาเป็นคนเดิมฉันก็โอเคแล้วนะ
"ตัวเล็ก ป๊อปถามอะไรหน่อซิ" จู่ๆป๊อปก็ถามมา
"อะหะ แต่ไม่เอาเรื่องที่ทำให้ทำเลาะกันนะ พอแล้ว" ฉันพูดเสียงงัวเงีย เพราะง่วงมาก
ที่ต้องตื่นเช้ามาแต่งตัว เตรียมงานหมั้น
"รู้ว่ามี baby ตอนไหน"
"ทำไม ป๊อปไม่มั่นใจฟางงั้นเหรอ"
"ป่าว ป๊อปแค่อยากรู้ทำไมฟางถึงไม่บอก ป๊อปรักฟางมากนะ"
"ก็ตอนที่ป๊อปไม่รับโทรศัพท์ฟาง แถมมีสาวมารับอีกนั้นแหละ" ฉันค้อนป๊อป
"ป๊อปขอโทษ ฟางแต่งงานกับป๊อปนะ" ฉันชะงัก
"แล้วเรียนละป๊อป"
"ว่าแล้วฟางต้องถาม ป๊อปคิดไว้แล้ว"
แล้วป๊อปก็เล่าความคิดให้ฟางกัน สรุปคือ ฟางไปอยู่บ้านป๊อป ป๊อปก็ทำงานบริษัทตัวเอง แล้วเทียวไปเรียน
โดยมีนมอุ่น แม่นมป๊อปคอยดูแลฟาง
"แล้วพ่อแม่ป๊อปละ"
"ป๊อปไม่มีพ่อแม่"
"ป๊อป ฟางขอโทษ"
"ไม่เป็นไรยังไงฟางต้องรู้เรื่องนี้ เพราะฟางคือภรรยาป๊อป "
ป๊อปเล่าความจริงให้ฉันฟัง จับใจความได้ว่า พ่อกับแม่ และพี่สาวจากป๊อปไป ตอนทำงานต่างงประเทศ
"ป๊อป ฟางรักป๊อปนะ" ฉันบอกป๊อป หลังจากรู้กสึกถึงหยดน้ำอุ่นๆ ที่หยดลงบ่าของฉัน
หลังจากที่เราขับรถมาจากเชียงใหม่ ก็มาถึงบ้านป๊อป บ้านป๊อปใหญ่พอสมควร แต่ถ้าให่อยู่สองคน
คงจะเหงาน่าดู รู้แล้วทำไมป๊อปถึงต้องการให้ฉันแสดงความรักกับเค้าตลอดเวลา
รู้แล้วทำไมป๊อปถึงเอาแต่ใจ รู้แล้วทำไมป๊อปถึงเหงาอยู่ตลอดเวลา
"ป๊อปต่อไปนี้ เรามามีครอบครัว ที่อบอุ่นกันนะ" ฉันบอกพร้อมจับมือป๊อป
"อืม" ป๊อปบีบมือฉันตอบแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยน
เราเดินเข้าบ้านมา ก็เจอกันป้าคนนึง ที่ดูใจดีมากๆ
"กลับมาแล้วเหรอค่ะคุณหนู"
"ครับ นมนี่ฟางภรรยาป๊อปครับ" ห๊า ภรรยาเลยเหรอ ฉันเขินนะตาบ้า
"ค่ะ คุณหนูฟาง ตัวจริงน่ารักกว่าในรูปอีกนะค่ะ ดิฉัน นมอุ่นค่ะ"
"ค่ะ สวัสดีค่ะ ว่าแต่รูปอะไรเหรอค่ะ"
"ช่างเถอะ นมป๊อปพาฟางไปพักก่อนนะครับ" ป๊อปตัดบท รีบจูงมือฉันขึ้นห้อง
พอเปิดประตูห้องออก ฉันก็ได้แต่ตกใจ
"ป๊อป ตั้งแต่เมื่อไหร่" ฉันถามเค้า
"ก็บอกแล้วไงว่านานแล้ว"
จะไม่ให้ตกใจได้ไงละ ห้องป๊อปมีแต่รูปฉันติดเต็มไปหมด ถ้าจำไม่ผิด มั้นตั้งแต่รับน้อง
ตอนที่ฉันยังไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ
"ป๊อป ที่เกรดต่ำเพราะทำงานหนักขนาดนี้เลยเหรอ" ฉันถามเพราะเห็นโต๊ะทำงนของป๊อป
ที่เอกสารงานกอโตมาก
"อะหะ ทำไงได้ละ ก็ป๊อปทำคนเดียวนี่นะ"
"แล้วมีอะไรให้ฟางช่วยมั้ย ห้ามบอกไม่มีเพราะจะงอล" ฉันขู่ป๊อป
"งานบัญชีป๊อปไงครับ เงินทุกบาท ป๊อปให้ฟางหมดเลย" ป๊อปพูดพร้อมเข้ามากอดอ้อนฉัน
"ดี ต่อไปนี้จะไปมหาลัย ก็มาเบิกรายวันด้วยละ"
"ว้า งี้ป๊อปก็ไม่มีเงินไปเลี้ยงสาวๆละซิ"
"แน่ละ ให้รู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร 5555"
หลังจากที่พูดคุยกัน ฉันกับป๊อปก็อาบน้ำแล้วก็นอนพักผ่อน
เช้าวันนึง
ฉันตื่นมาก็ไม่เจอป๊อปแล้ว เห็นแต่โน๊ตใบเดียว
อย่าลืมหาไรกินนะครับ เย็นๆป๊อปจะรีบกลับมาพาไปซื้อของให้ลูกกันนะครับ
รักฟางนะ จากป๊อป
"ฟางก็รักป๊อปค่ะ" ฉันพูดกับตัวเอง แล้วรีบจัดการตัวเอง แล้วลงไปข้างล่าง
"คุณหนูฟาง ตื่นแล้วเหรอค่ะ ทานข้าวต้มก่อนนะค่ะ"
"นมไม่ต้องเรียกฟาง คุณหนูก็ได้ค่ะ"
"ไม่ได้หรอกค่ะ"
"นมมาทานข้าวเป้นเพื่อนฟางหน่อยซิค่ะ"
"มันจะไม่เหมาะนะค่ะคุณหนูฟาง"
"ไม่เป็นไรค่ะนม ฟางไม่มีเพื่อนทานข้าว นมมาทานเป็นเพื่อนหน่อยเถอะค่ะ น้าๆๆๆๆ"
"ค่ะ ถ้าคุณหนูไม่รังเกียจ"
"ไม่หรอกค่ะ"
"เออ เดี๋ยวฟางไปเอานมมาทานดีกว่านะค่ะ"
"ทำไมละค่ะ คุณหนูฟาง ไม่อร่อยเหรอค่ะ"
"ป่าวค่ะ แค่ฟางเหม็นนะค่ะ"
"นี่คุณหนูฟาง...."
"ค่ะ ฟางท้อง"
"นมดีใจที่สุดเลยค่ะ" นมยิ้ออกมาอย่างจริงใจ
หลังจากที่ฉันทานเสร็จ นมก็ทำความสะอาด พอทำงานเสร็จเรียบร้อย นมก็มานั่งคุยเป็นเพื่อนฉัน
"คุณหนูฟางรู้มั้ย ว่าคุณป๊อปนะ ทำแต่งานไม่ค่อยไปไหน จนมาเจอคุณ คุณหนูถึงย้ายไปอยู่หอพัก"
"จริงเหรอค่ะนม ป๊อปทำงานหนักมากเลยเหรอค่ะ"
"มากค่ะ เพราะต้องทำคนเดียวตั้งแต่เมื่อนสามปีก่อนค่ะ"
"แต่คุณหนู พูดเรื่องคุณฟางให้นมฟังประจำ คุณหนูรักคุณฟางมากนะค่ะ"
"ค่ะ" ฉันยิ้มให้ป้า อย่างจริงใจ
แล้วฉันก็ฟังนม เล่าเรื่องป๊อปตั้งแต่เด็กๆให้ฟัง พร้อมกับดูรูปประกอบ ว่าป๊อปคิดยังไงถึงโพสท่าแบบนี้
แล้วฉันกับนมก็พูดแ้วหัวเราะอย่างสนุก
"ว่าไงครับสาว ทำอะไรกันอยู่เอ่ย"
"ป๊อป เหนื่อยมั้ย"
"นิดหน่อยครับ คุยอะไรกันเอ่ย สนุกกันเชียว"
"ก็เรื่องป๊อปนั่นแหละ"
"นม เผาปอปเหรอ"
"นม เปล่านะค่ะ"
"เอาเหอะ อย่าให้จับได้ละกัน นมครับวันนี้ไม่ต้องทำอาหารเผื่อนะครับ ป๊อปจะพาฟางไปซื้อของคงทานมาเลยครับ"
"ค่ะ" เสียงของนมตอบรับ
"ฟางปะ ไปยัง"
"อะหะ"
หลังจากที่ฉันกับป๊อปขับรถมาถึงห้าสรรพสินค้าชื่ดังที่หนึ่ง
"กินก่อน หรือช๊อปก่อนครับ"
"กินก่อนละกัน จะได้มีแรงช๊อป เอาให้ตังหมดเลย อิอิ"
"ถ้าฟางอยากได้ ป๊อปให้ได้หมดละครับ"
หลังจากที่ทานอาหารเสร็จ ฉันกับป๊อปก็เดิน เลือกดูของไปเรื่อยๆ
"บอส ใช่บอสจริงๆด้วย" เสียงผู้หญิงคนนึงดังขึ้น ฉันกับป๊อปหันไปดู
"อ่าว คุณพิมพ์ มาซื้อของเหรอ" อ่าว รู้จักกับป๊อปเหรอ
"อ่อ ค่ะบอสก็มาซื้อของเหรอ"
"ครับ อ่อ นี่ฟาง ภรรยาผม"
"สวัสดีค่ะ" ฉันทักแล้วยิ้มให้เธอ
"ค่ะ" เธอพูดห้วนๆ แล้วหันหน้าหนี
"บอส กลับมาจากเชียงใหม่เมื่อไหร่ค่ะ พิมพ์ไม่รู้เรื่องเลย"
"เมื่อคืนอ่า คุณมีอะไรหรือเปล่า"
"เปล่าค่ะ แค่จะบอกบอสว่า คืนพรุ่งนี้เรามีนัดไปงานเลี้ยงลูกค้านะค่ะ"
"อ่อ ครับขอบคุณที่เตือน งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ"
ก่อนฉันเดินตามป๊อปออกมา หลังจากที่ดูเสื้อผ้า เธอคนนั้นก็มากระซิบฉัน
"อย่าหวังจะจับบอสของฉันละ บอสเป็นของฉัน" เธอกระซิบฉัน
"อ่อ ฉันลืมบอกว่าฉันไม่ใช่นางเอก ที่จะให้ใครมาขู่แย่งสามีนะ เธอก็ระวังตัวไว้ดีๆละกัน" ฉันขู่กลับ
หลังจากที่ซื้อของเสร็จ ฉันก็เงียบมาตลอดทาง
"ตัวเล็ก เป็นอะไรครับ ไม่สบายหรือเปล่า"
"ป๊อป เธอคือใคร"
"อ่อ เลขาป๊อปอ่า ลุกสาวของเพื่อนพ่อ เค้าเอามาฝากไว้ หึงเหรอ"
"ใช่" ฉันตอบไปตรงๆ
"ตัวเล็ก ป๊อปดีใจมากเลยนะที่ตัวเล็กหึง" แล้วป๊อปก็ดึงฉันมากอด มาจูบ
"ป๊อป บ้า" เขินนะเฟ้ยยยยย
ขอโทษนะที่หายไปนาน พอดีทำมันหายเลยต้องแต่งใหม่ แงแง ขอเม้นท์หน่อยนะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.1 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.1 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
