Click..รัก (PF)
เขียนโดย 
jookjoom
วันที่ 31 พฤษภาคม พ.ศ. 2555 เวลา 00.58 น.
แก้ไขเมื่อ 25 กรกฎาคม พ.ศ. 2564 22.03 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
17) งัดไม้ตาย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
หลังจากที่ผมหันลำกลับ ตัดสินใจไม่กลับแล้วกรุงเทพ จะขอลองเสี่ยงดวงดูซักหน่อย ว่าผมกับไอ้ฝรั่งหน้าอ่อน ใครมันจะแน่กว่ากัน แล้วอีกอย่างฟางยังชดใช้ผมไม่หมดเลย ที่ทำให้ผมรักเธอขนาดนี้ ผมรักเธอมาก มากจนยอมเสียทุกอย่างไปเพื่อแลกกับเธอ แล้ววันนี้ผมก็จะขอแลกเธอด้วยตัวของผมเอง
" น้องโบว์ นี่พี่เองนะ พี่อยากเช่าที่พักใกล้ๆบ้านน้องโบว์หน่อยครับ ช่วยพี่หาหน่อยได้มั้ย"
"อ่าว พี่ป๊อป ไหนพี่ฟางบอกว่าพี่กลับกรุงเทพไปแล้วละค่ะ"
"เอ่อ คือมีอะไรบางอย่างต้องทำนะครับ น้องโบว์อย่าบอกกับฟางได้ไหมครับ"
"อีกแล้วนะค่ะ คราวก่อนก็ความลับแต่กลับประกาศซะเอง อิอิ" โบว์แอบแซวผม
"นะครับ ครั้งนี้พี่จำเป็นมากจริงๆ อย่าให้ใครรู้เลยนะครับ"
"ค่ะ แล้วพี่จะพักซักกี่วันละค่ะ พอดีมีบ้านเพื่อนโบว์เค้าทำโฮมสเตให้เช่าพอดี"
"ก็ เดือนนึงครับ พี่จะกลับกรุงเทพพร้อมฟางเลย"
"พี่ป๊อปรักพี่ฟางมากเลยนะค่ะ" น้องโบว์เสียงเศร้าๆ
"คือ พี่ต้องขอโทษน้องโบว์ด้วยนะที่ทำให้คิดเลยเถิดไปนะครับ"
"ไม่เเป็นไรค่ะ แค่พีบอกโบว์ตรงๆ แล้วก็รักพี่ฟางมากๆ โบว์ก็โอเคแล้วค่ะ"
"ขอบคุณนะน้องโบว์ อ่อพี่มีเรื่องรวบกวนอีกอย่างนึงนะ"
"อะไรค่ะ บอกมาได้เลย โบว์ยินดีช่วยเต็มที่เลยพี่เขย"
"555 น้องโบว์ก้อ คือพ่อฟางชอบอะไรเหรอ"
"อ่อ คุณลุงเหรอค่ะชอบ บลาๆๆๆๆๆๆๆ"
"แล้วตอนนี้พ่อฟางอยู่ไหนเหรอ"
"คุณลุงไปพักที่รีสอร์ทของเพื่อน ที่โบว์จะเช่าให้พี่ป๊อปแหละค่ะ"
"อ่อครับ งั้นดีเลย ขอบคุณน้องโบว์มากนะ"
หลังจากที่ขอให้น้องโบว์ช่วยเหลือเสร็จ ก็จัดแจงไปตามทางที่น้องสาวแฟนบอกมา
"เอาละ เล่นมุขนี้ใช่มั้ยกวิน ได้เลยฉันไม่มีทางแพ้แกแน่" ผมพูดแล้วคิดแผนต่ออีกนิดหน่อย ก่อนเข้านอน
วันรุงขึ้น
"อากาศที่เมืองไทยนี่ดีจริงๆเลย ไม่หนาวมากสบายตัวที่สุด"
"ตุ๊บ เอ่อ ผมขอโทษนะครับ" เสียงชายหนุ่มเอ่ยขอโทษขอโพย ชายวัยกลางคน
"ไม่เป็นไรหรอกพ่อหนุ่ม อ่าว เพื่อนยายฟางนิ ยังไม่กลับอีกเหรอ ไหนบอกว่ารีบกลับไปหาแฟน" นั่นไงไอ้กวิน แกตายยยยย
"เอ่อ คือแฟนผมฝึกงานอู่ที่นี่ครับ ผมเป็นห่วงเธอ เลยมาหานะครับ"
"อ่าวเหรอ ที่ไหนละ" ชายวัยกลางคนถาม
"ก็แถวนี้ละครับ แต่ตอนนี้ป๊อปว่าคุณพ่อไปทำแผลแล้วทานข้าวก่อนดีมั้ยครับ" ผมพูดแล้วเข้าไปพยุงท่าน
"ขอบใจนะพ่อหนุ่ม ถ้าไม่ติดว่ายายฟางมีกวินนะ ลุงจะยุให้จีบพ่อหนุ่มเลย 555"
ผมได้แต่ยิ้ม แล้วผมก็พูดในใจว่า มันต้องแน่อยู่แล้ว คนมันหล่อ 5555
หลังจากนั้น ผมกับพ่อฟางเราสนิทกันมาก ผมพาท่าน ไปเที่ยวนั่น เที่ยวนี่ เที่ยวที่ต่างๆ ที่ท่านชอบ
โดยผมแอบสืบข้อมูลมาจากโบว์นั่นเอง ไม่ว่าท่านจะชอบทานอะไร เที่ยวที่ไหน ทำกิจกรรมอะไร สะสมอะไร
ผมสืบมาหมดทุกอย่างแล้ว อิอิ
"อ่าว ป๊อปปี้ วันนี้จะพาลุงไปไหนละ พรุ่งนี้ลุงต้องกลับกรุงเทพแล้วนะ" คุณพ่อจะกลับแล้วนะเอง
ผมต้องรีบสารภาพความก่อนท่านจะกลับ
"เ่ออ คือคุณพ่อครับ ผมมีเรื่องจะสารภาพครับ"
"อะไรเหรอ " คุณลุงขมวดคิ้ว
"คือ ที่จริงแล้ว ผมกับฟางเราเป็นแฟนกัน แล้ว บลาๆๆ" ผมเล่าให้ท่ารับรู้ว่า ที่ผมทำไปทุกอย่าง
เพราะผมไม่อยากให้ท่านเข้าใจผิดเรื่องของเราสองคน
"555 ลุงก็พอรู้บางแล้วละ จากสายตาที่เราสองคนมองกัน แต่ก็ไม่มีใครพูดให้ลุงเข้าใจ ลุงเลยปล่อยไปเลยตามเลย"
"อ่าว คุณพ่อรู้แล้วเหรอครับ"
"แหม คนแก่อาบน้ำร้อนมาก่อนนะ ยายฟางนะเป็นดวงใจของลุงเลยนะ ลุงไม่ทำร้ายความรู้สึกดวงใจลุงหรอก"
"ครับ ยังไงป๊อปก็ต้องขอโทษพ่อด้วยนะครับ"
"อืม เอาเป็นว่าพรุ่งนี้ก่อนพ่อกลับ เราไปหาฟางดวยกันละกัน"
"ครับ ขอบคุณมากนะครับ"
"ไม่เป็นไร เจ้าว่าที่ลูกเขย พ่อไปพักผ่อนก่อนละ" สรรพนามที่พ่อฟางใช้กับผมเปลี่ยนไปทันที
"เยส " ผมดีใจมาก จึงรีบโทรบอกน้องโบว์ว่าทุกอย่างเป็นไปตามแผน แล้วนัดฉลองกันนิดหน่อย
มาทางด้านฟาง
"อ่าว โบว์จะไปไหนเหรอ"
"เ่ออ อืม เออ ไปเที่ยวนะค่ะ"
"แล้วทำไมต้องเอออืมด้วยละ"
"เปล่าค่ะ แฮะๆ"
"แล้วไปกะใครละ"
"เออ เพื่อนที่มหาลียนะค่ะ" เกือบซวยมั้ยละ ถ้าโดนจับได้มีหวังตายแน่เลยเรา
"มีพิรุทนะเนี่ย หรือว่า...อิอิ"
"หรือว่าอะไรเหรอพี่ฟาง"
"ก็หรือว่าไปกับคนพิเศษไงละ ยายน้องสาว"
"พี่ฟางก้อ โบว์ไปนะค่ะ" รีบชิ่งดีกว่าเรา โดนจับได้ศพไม่สวยแน่ เพราะพี่ฟางเวลาโกรธเนี่ย น่ากลัววววววว
"เฮ้อ ไปซื้อของหน่อยดีกว่า" ฟางพูดเสร็จก็จัดแจงแต่งตัว เพื่อไปชอปปิ้งซักนิดนึง
ณ ห้างสรรพสินค้า
ฉันกำลังเดินดูเสื้อผ้า แล้วก็ของเบ็ดเตล็ดไปเรื่อยๆ จนมาสะดุดกับร้านไอติมร้านนึง
"เอะ ยายโบว์นิ เข้าไปแซวซักหน่อยดีกว่า" แล้วฉันก็เดินตรงไปยังร้านๆนั้น
"ปะ ป๊อป " ฉันอุทานเสียงสั่น
ทำไม นี่ทันอะไรกัน เค้ามาอยู่ที่นี่ได้ไง ฉันไล่เค้ากลับไปแล้วนิ แล้วทำไมเค้าถึงอยู่กะโบว์ละ หรือว่า
แล้วน้ำตาฉันก็ค่อยๆไหล ฉันที่ตอนแรกตั้งใจจะเดินเข้าไปทักเพื่อแซวน้องสาว กลับต้องหันหลังรีบวิ่งหนี
เพื่อมานั่งป๊าดน้ำตาตัวเอง
"ป๊อป หลอกฟางทำไม ฮึก ฮึก" ฉันพูดพร้อมกับยกแก้วเครื่องดื่มดื่มอย่างหนัก ชนิดที่ว่าเมาให้ตายได้เลยยิ่งดี
เพราะตอนนี้ฉันบอกได้คำเดียว ฉันเจ็บมาก เจ็บจริงๆ รู้แล้วว่าการโดนหลอก โดนหักหลังมันเจ็บแค่ไหน
ใช่แล้ว ตอนนี้ฉันเข้ามาต่อที่สถานบันเทิงที่หนึ่ง ซึ่งตอนนี้ฉันก็เมามากแล้วด้วย
"เฮ้ ฟางยูมากะใครเหรอ" ฉันหันกลับไปมองตามเสียงพูด
"อ้าย กะ วิน เหยอ แกตาม ฉัน มา ทาม มาย เอิ๊ก" ฉันพูดแบบคนเมา
"555 ยูเมามากแล้วนะฟาง ไอจะพายูกลับบ้านเอง"
"ม่ายอาว"
"อย่าดื้อซิ เดี๋ยวป๊อปไม่รักนะ" กวินที่แอบได้ยินเวลาสองคนนี้คุยกัน พูดกับฟางเพื่อให้ฟางสับสน เพราะรู้ว่าตอนนี้ฟางเมามาก
"ป๊อป ฮึก ฮึก ป๊อป ฟางรักป๊อปนะ" ฟางที่ตอนนี้เมาไม่ได้สติ ก็ร้องไห้โผเข้ากอดกวินที่นึกว่าเป็นป๊อป
"ปะ อย่าดื้อนะ เดี๋ยวป๊อปพากลับบ้าน" จากนั้นกวินก็พาฉันนั่งรถออกมาจากที่นั่นทันที
ผมกวินนะครับ ตอนนี้ผมกำลังพยุงร่างของฟาง ขึ้นมาไว้บนห้องของเธอ บอกได้คำเดียว เธอสวยมาก
ผมละอยากได้เธอมาเป็นขอผมจริงๆ
ผมวางฟางลงบนเตียง แล้วไปอาบน้ำเพื่อนจัดแจงตัวเองรู้นะครับ ว่าผมกำลังจะทำอะไร อิอิ
เช้าวันรุ่งขึ้น
"ยายฟาง ลุกขึ้นมาเดียวนี้" เสียงชายวัยกลางคนพูดขึ้นมา
"คุณพ่อ มีอะไรค่ะมาแต่เช้า" แล้วฉันก็เปลือบไปเห็นป๊อป
"นายมาทำไม" แล้วฉันหันหน้าหนี
"อธิบายให้พ่อฟังเดี๋ยวนี้"
"อธิบายเรื่องอะไรค่ะ"
"นี่แกยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ " พ่อฉันพูดพร้อมชี้ไปทางกวินที่นอนอยู่ข้างๆฉัน
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด ไอ้บ้านายมาอยู่ที่นี่ได้ไง" ฉันโวยวายพร้อมทุบตีกวิน
"ที่รักจ๋า จำเรื่องเราเมื่อคืนไม่ได้เหรอ"
"อย่าบอกนะว่า ไม่จริง ไม่จริง กรี๊ดดดด ฮึกๆๆ" ฉันนั่งร้องไห้โฮเสียใจ แต่ก็อดมองไปทางป๊อปไม่ได้
เค้าเย็นชามาก เค้าไม่มองหน้าฉัน ไม่พูดอะไรเลยซักคำ ซึ่งปรกติป๊อปจะขี้โวยวาย
"ป๊อป ไม่จริงนะ ฟางไม่ได้ทำ" ฉันรีบวิ่งไปจับมือป๊อป เพราะกลัวเค้าทิ้งฉันไป แต่ป๊อปกลับนิ่งไม่พูดซักคำเดียว
" พ่อ ฟางไม่ได้ทำนะ"
"พ่อว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน" จากนั้นพวกราก็ลงมาห้องรับแขกข้างล่าง
"พ่อจะให้แกหมั้นกับกวิน"
"พ่อ ไม่จริงนะ ฟางไม่ได้ทำ ฟางไม่ได้รักกวิน ฟางรักป๊อปปี้" ฉันบอกพ่อไป
"พ่อรู้ ป๊อปปี้บอกพ่อแล้วเรื่องที่แกคบกัน แต่เรื่องมันมาขนาดนี้แล้ว แกเสียหายยังไงแกก็ต้องหมั้น ลุงขอโทษด้วยนะป๊อปปี้"
"ครับ" ผมตอบเพียงแค่นั้น แล้วผมก็เดินออกมา
"ไม่เอา ฟางรักป๊อปนะ ป๊อป ฟางไม่ได้ทำ ช่วยฟางด้วย"
"พอเถอะฟาง ป๊อปเจ็บ" ป๊อปพูดเสียงสั่น แม้แต่หน้าฉันเค้าก็ยังไม่มอง
"ยูอย่าไปสนใจมันเลยฮันนี่ ยูเป็นเมียไอนะ" ไอ้กวินเข้ามาดึงฉัน
"ไม่ ฉันรักป๊อป ฉันไม่ได้รักแก" ฉันร้องฟูมฟายหนักขึ้น
"ฉันขอคุยอะไรกับแกหน่อยได้ไหม" ป๊อปถามกวิน
"ได้ซิ ถือว่าเป็นคนที่เคยดูแลเมียไอละกัน"
ผมได้แต่กำหมัดแน่น เดินออกไปคุยกันแบบลุกผู้ชายสองคน ก็ที่สายตาจะเหลือบมาเห็นดวงใจของผม
(ไม่ซิ มันเป็นอดีตไปแล้ว) ที่นั่งร้องไห้ฟูมฟายอย่างหนัก
"ผมไปละนะครับ ลาละครับ"
ผมพูดกับกวินเสร็จจึงเดินเข้าไปลาพ่อฟาง
"ป๊อป พาฟางไปด้วยเถิด ได้โปรด" ฟางวิ่งตามมาเกาะขาผม
"ป๊อปเจ็บ" นั่นคือคำเดียวที่หลุดออกจากปากผม แล้วทำให้ฟางค่อยๆปล่อยผม
แล้วฟางจะทำยังไงต่อไป ... เม้นท์มา สิบเม้นท์ UPต่อให้เลย
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
✓ เรื่องนี้ไม่มีเจตนาทำให้บุคคลที่อ้างถึงเสียชื่อเสียง และฉันจะยอมรับผิดเมื่อบุคคลนั้นตำหนิหรือเตื่อนมา
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
