Click..รัก (PF)

 
 
นี่ก็สองวันแล้วซินะ ที่ฉันไม่ได้โทรหาป๊อปเลย เพราะงานที่นี่หนักจริงๆ เหนื่อยจริงๆ ฉันมาอยู่ที่เชียงใหม่นานเดือนนึงแล้ว ฉันกะป๊อปเราโทรคุยกันทุกวัน คุยกันตลอดเวลาที่ฉันมีเวลาว่าง
 
"เฮ้อ ตอนนี้นายหมีคงอาละวาดแย่ละมั้ง ไม่ว่างเลยจริงๆ" ฉันบ่นไปพร้อมกับทำงานไป
 
"หนูฟาง เป็นไงบ้างงานหนักมั้ย" คุณอาพ่อของยายโบว์ถามฉัน
 
"ก็นิดหน่อยค่ะคุณอา ว่าแต่คุณอามีอะไรหรือเปล่าค่ะ"
 
"อ่อ พอดีอาจะบอกว่า วันนี้จะมีผู้ช่วยมาคอยเทรนด์หนู จากอังกฤษนะ เค้าเป็นลูกครึ่ง ที่สำคัญเค้าหล่อด้วย "
 
"อ่อ เหรอค่ะ" ฉันรับไปส่งๆ ทำไมคุณอาพูดมีเลศนัยจังนะ
 
"หนูฟาง เย็นนี้แต่งตัวสวยๆละ"
 
"คุณอาจะให้ฟางไปงานที่ไหนเหรอค่ะ"
 
"ป่าวหรอก เราจะไปรับเทรนด์เนอร์ทั้งสองที่จะมาคอยสอนงานหนูกะยายโบว์ไง"
 
"ห๋าาาา"
 
"อะไรเหรอหนูฟาง เป็นอะไรไป"
 
"อ่อ ป่าวค่ะ แค่รู้สึกเหมือนคุณอากำลังจะจับคู่ยังไงไม่รู้เลย แฮะๆ"
 
"5555 ถ้าหนูกับยายโบว์ชอบ ก็หมั้นเช้าแต่งเย็นเลยละ ฮุๆ"
 
"แฮะๆ ไม่ดีกว่ามั้งค่ะ" ฉันตอบไปทำหน้าเหยเก
 
"พี่ฟางงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง"
 
"อะไรยายโบว์ วิ่งมาเดี๋ยวก็ล้มหรอก"
 
"ไม่วิ่งไม่ได้เลยพี่ พี่รู้เรื่องสองเทรนด์เนอร์หรือยังค่ะ"
 
"อะหะ รู้แล้วทำไมเหรอ"
 
"แล้วพี่ไม่ตกใจเหรอ"
 
"ไม่นิ เค้าแค่จะมาสอนงานเรา"
 
"โธ่!!!!! พี่ฟาง ไม่ทันพ่อโบว์กับพ่อพี่ฟางซะแล้ว เค้าวางแผนจับคู่ดูตัวเราต่างหาก "
 
"ห๋า " ฉันอุทานเสียงดัง ไม่นะฉันมีคนที่ฉันรักมากๆอยู่แล้วนะ
 
"ก็นี่แหละที่โบว์ต้องวิ่งมาบอกพี่อ่า"
 
"ไม่ได้พี่ต้องเคลียร์กะคุณพ่อ "
 
ว่าแล้ว ฉันก็หยิบโทรศัพท์โทรหาพ่อฉันทันที 
 
"ว่าไงลูก สบายดีมั้ย"
 
"คุณพ่อค่ะ ฟางไม่ตลกนะค่ะ ฟางโตแล้ว"
 
"เรื่องอะไรกันยายฟาง พ่องงไปหมดแล้ว"
 
"พ่อส่งใครให้มาสอนงานหนูกับยายโบว์ อย่าคิดว่าฟางไม่รู้นะค่ะว่าพ่อคิดอะไรอยู่"
 
"อ่อ นึกว่าเรื่องอะไร เจอกันแล้วเหรอ ชอบหรือเปล่าลูก"
 
"คุณพ่อค่ะ ฟางมีเรื่องจะบอก ฟางมีคนรักแล้ว แล้วเราก็รักกันมากด้วย"
 
"ก็เรื่องของลูก ไม่แน่ลูกอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้นะ"
 
"ไม่ละค่ะคุณพ่อ เรารักกัน แค่นี้นะค่ะ สวัสดีค่ะ"  อ้ายยยยยย ช่วงนี้ยิ่งห่างกันด้วย งานก็ยุ่งจนไม่มีเวลาจะโทรหาเจ้าหมีอยู่แล้ว ยังจะมาเรื่องนี้อีก ตายแน่ๆๆๆๆๆ
 
เย็นวันที่เทรนด์เนอร์มาถึง
 
"ยายโบว์ หนูฟางแต่งตัวเสร็จหรือยัง "
 
"ค่ะ" ฉันตอบพร้อมยายโบว์แถมเราสองคนก็ทำหน้าเซงสุดชีวิต
 
ถึงสนามบินชียงใหม่
 
"ทางนี้ๆ กวินกับทีเคหรือเปล่า"
 
"ใช่ครับ คุณพ่อ"
หนุ่มทั้งสองเรียกพ่อยายโบว์
 
"ให้มันได้ยังงี้ซิว่าที่ลูกกะหลานเขย เรียกพ่อเลย 5555"
 
ตอนนี้ฉันกะยายโบว์สลดสุดๆ
 
"เอ่อ สวัสดีครับผมกวินนะครับ"
 
"ผมทีเจครับ"
 
"ค่ะ ฟางค่ะ โบว์ค่ะ"
 
เราคุยกันได้ซักพักในร้านอาหารร้านนึงที่เราแวะทานก่อนกลับบ้านกัน
 
"อุ้ย ขอโทษครับ" กวินทำน้ำหกใส่ฉัน
 
"ไม่เป็นไรค่ะ โบว์พี่ฟางของก่อนนะไปเข้าห้องน้ำก่อน" โบว์พยักหน้าตอบฉัน
 
"อุ้ย โบว์ปวดฉี่ฝากของแปปนะค่ะพ่อ"
 
บอกกับฉันได้มั้ย สิ่งที่ฉันไม่รู้    เสียงโทรศัพท์ฉันดังขึ้น
 
"โอ๋ โทรศัพท์ของฟาง ไอรับเอง"
 
"Hello What your name"
 
" นายเป็นใคร มารับโทรศัพท์ฟางได้ยังไง"
 
"ทำไม ไอจะรับไม่ได้ ไอเป็นว่าที่คู่หมั้นฟาง" สำเนียงฝรั่งๆ
 
"............................." ป๊อปเงียบไป
 
"แล้วยูเป็นใคร"
 
"แล้วฟางไปไหน" ป๊อปไม่ตอบได้แต่สะกดอารมณ์ไว้
 
"ไปเข้าห้องน้ำ แล้วยูเป็นใครโทมาหาคู่หมั้นไอทำไม"
 
"งั้นฝากบอกเค้าด้วย ว่าคนรู้จักโทรมา" ฮึ ที่หายเงียบไปสองสามวันไม่ติดต่อป๊อปเนี่ย ไปอยู่กับมันใช่มั้ยฟาง
ที่ผ่านมาหลอกป๊อปอีกแล้วใช่มั้ย สนุกนักใช่มั้ยที่หลอกให้คนคนนึงรักจนถอนตัวไม่ได้ ป๊อปเจ็บมาก เจ็บจริงๆ
แล้วเราจะได้เห็นดีกัน 
 
ทางด้านฟางทีออกจากห้องน้ำมาก็เจอกับกวิน ที่เล่นโทรศัพท์ตัวเอง
ู
"กวิน นายทำอะไร นั่นมันโทรศัพท์ฉันนะ"
 
"ไอก็แค่ดูเฉยๆ แล้วอีกอย่างไอก็ว่าที่คู่หมั้นยู ทำไมไอจะดูไม่ได้"
 
"ไม่ได้ เพราะเราจะไม่มีวันเป็นอะไรกัน แล้วนี่ก็ของส่วนตัวฉัน กรุณามีมารยาทด้วย"
 
"ทำไม เพราะไอ้ POOH นั่นใช่มั้ย"
 
"นายรู้ได้ไง หรือว่า  ป๊อปโทรมา" ฉันก้มดูเบอร์โทรเข้าอย่างรวดเร็ว จริงๆด้วยป๊อปโทมาหาฉัน
 
"กวิน นายกล้าดียังไงมารับโทรศัพท์ฉัน ไม่มีมารยาทที่สุด"
 
"พอๆๆๆๆๆๆๆๆๆ พอเถอะ อาอายเค้าหมดแล้วหนูฟาง" พอ่ยายโบว์ห้ามฉัน
 
"ก็ได้ค่ะ งั้นฟางขอตัวนะค่ะ อ่อไม่ต้องรอนะค่ะ กลับก่อนได้เลย เดี๋ยวฟางกลับเองค่ะ"
 
แล้วฉันก็เดินออกจากร้านมา แน่ละ ฉันรีบต่อสายตรงหาคนที่ฉันเมมชื่อไว้ว่าพูห์ คนพิเศษของฉัน ที่มีลักษณะเหมือนหมีพูห์
 
"โธ่เว้ยย ทำไมไม่รับละป๊อป จะสิบสายอยุ่แล้วนะ" บ่นกับตัวเอง
 
"ทางด้านป๊อปที่ได้แต่มองโทรศัพท์ของตัวเอง ที่มีเบอร์คนคุ้นเคยที่คุยกันตลอดเวลาโทรมา นับสิบสาย ทั้งที่ใจอยากจะได้ยินเสียงของเธอแค่ไหน แต่ก็ต้องข่มอารมณ์ไว้
 
"ตัวเล็ก ตอนนี้ป๊อปเจ็บมาก ทำไม ทำไมละครับ" ผมพูดกับตัวเองซ้ำไปซำมา พร้อมกับกระดกเบียร์ในมือ
 
"สายที่74แล้วนะ รับเถอะนะป๊อป ขอร้องละ"
 
ทางด้านป๊อปที่เริ่มเมาได้ที่ ก็นึกอยากคุยกับคนที่ตัวเองแสนจะคิดถึงขึ้นมา
 
"ฮัลโหล"
 
"ป๊อป ฟางโทรหาตั้งนาน ทำไมไม่รับละครับ"
 
"หึ สนใจคนอย่างผมด้วยเหรอ"
 
"ป๊อป ทำไมพูดแบบนี้ละค่ะ ฟางขอโทษนะ ฟางงานยุ่งจริงๆ"
 
"ฮึ งาน หรือ อะไรกันแน่"
 
"ป๊อปกำลังเข้าใจฟางผิดนะ มันไม่ได้เป็นเหมือนที่ป๊อปคิดเลย"
 
"แล้วคุณมาหลอกผมทำไม คุณมีคู่หมั้นอยู่แล้ว ผมมันตัวตลก หรือคนหน้าโง่ดีละ"
 
"ป๊อป อย่าพูดแบบนี้ซิ ฟางเจ็บนะ"
 
"เหรอ จำไว้ผมเจ็บกว่าคุณล้านเท่า" แล้วป๊อปก็กดตัดสายไป พร้อมกับปิดเครื่อง
 
"โธ่ป๊อป ฮึก กก ฮึก ป๊อปกำลังเข้าใจฟางผิดนะ"
 
ทางด้านป๊อป เหอะๆ  เรานี่มันโ่ง่จริงๆ ปล่อยให้เค้าหลอกได้ตั้งนาน ผมไม่ยอยเจ็บฝ่ายเดียวหลอก
 
"ฟาง ถึงคราวที่ฟางต้องรู้ซักทีว่าความทุกข์คืออะไร"
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 
 
 
เอาไปแค่นี้ก่อนนะค่ะ ทุกๆคน จุ๊บๆ