Stubborn Love Plan แผนการณ์ขโมยหัวใจ รักนายปากแข็ง

 

Chapter 7 

 

Feel of my heart ….

 

 

 

“ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดด”

ลูกบาสถูกโยนขึ้นฟ้า โทโมะรีบวิ่งเข้าไปรับก่อนจะเลี้ยงลูกตรงดิ่งไปทางแป้น

ฝ่ายตรงข้ามเข้ามาขวางไว้ก่อนจะแย่งลูกบาสไปครอง

ป๊อปปี้แย่งคืนมาก่อนจะส่งให้ฟาง  ฟางกระโดดชู้ดลงแป้น ได้ไป2แต้ม

ฟางที่กระโดดชู้ดลูกเสร็จก็เกือบล้มลงพื้น โชคดีที่ป๊อปปี้รับไว้ได้ทัน ไม่งั้นล้มแน่

ฝ่ายตรงข้ามแย่งลูกมาได้อีกครั้ง ก่อนจะมุ่งหน้าทำแต้มเหมือนกัน แต่ก็ถูกเขื่อนแย่งลูกคืนมาก่อน เขื่อนชู้ตไกลเข้าแป้น ได้ไป3แต้ม

‘พวกนายเล่นบาสเก่งชมัด’

ฟางคิดในใจ ก่อนจะหันไปสนใจลูกบาสต่อ

เกมส์ดำเนินไปได้10นาที ทั้ง2ทีมต่างก็ผลัดกันทำแต้มไปเรื่อยๆ แต่ทีมนำคือทีมของป๊อปปี้ ที่ทำแต้มได้29แต้ม ส่วนทีมของเบียร์นั้นทำแต้มได้แค่15แต้ม

ลูกสุดท้ายก่อนจะตัดสิน ป๊อปปี้แย่งลูกมาจากมือเบียร์ ก่อนจะเดาะส่งให้ฟาง ฟางกระโดดชู้ตไกลแบบจัมพ์ช้อต ลูกบาสลอยเข้าแป้นไปอย่างสวยงาม ได้ไปทั้งหมด3แต้ม

สรุปคะแนน ทีมของป๊อปปี้ทำได้32แต้ม ทีมของเบียร์ทำได้แค่15แต้ม

“ปี๊ดดดดดดดดดดดดดดด จบการแข่งขัน ทีมชนะคือทีมของน้องฟาง”

เยลเป่านกหวีดส่งสัญญาณจบการแข่งขัน ทั้ง4คนที่รู้ตัวว่าตัวเองชนะกระโดดกอดกันอย่างลืมตัว

ส่วนเบียร์นั้นก็ได้แต่สบถเสียดัง เพราะทีมเขาแพ้ทั้งๆที่มีตั้ง10คน

พวกรุ่นพี่ชมรมบาสคนอื่นก็เข้าไปชมฟางว่า ถึงแม้จะใส่ส้นสูงก็เล่นได้ดี

ทั้ง4คนรับน้ำที่เยลให้อย่างมาดื่มอย่างกระหาย แต่อยู่ๆก็มีเหตุการณ์ไม่คาดฝันเกิดขึ้น

“เมื่อกี้พวกนายทำอะไรกันฮะ!!!”

เสียงที่ดังขึ้นด้านหลังพวกเขา ทำให้ทุกคนหันไปมองอย่างตกใจ เขาคนนั้นก็คือ....

 

:: Fang Talk ::

“เมื่อกี้พวกนายทำอะไรกันฮะ!!!”

เสียงที่ดังขึ้นนั้น คือเสียงของพี่คิว ประทานชมรมบาส พี่คิวถามเสียงเคร่งกับพวกเรา แงงง โดนดุอีกแน่เลย

“ก็ไม่มีอะไรนะคิว แค่เบียร์เขาท้าน้องฟางให้แข่งบาสด้วยรองเท้าส้นสูงเท่านั้นเอง แล้วน้องฟางก็ชนะซะด้วย”

พี่เยลบอกพี่คิวก่อนจะปลายตามองเบียร์

“ฟาง ทำไมต้องไปรับคำท้ามันด้วยฮะ แล้วนี่ใส่ส้นสูงเล่นไม่ปวดเท้าหรอ??”

พี่คิวเข้ามาถามฉันอย่างป็นห่วง ฉันกับพี่คิวค่อนข้างจะสนิทกันมากเพราะเรารู้จักกันดี พี่คิวก็เป็น1ในผู้คุมกฎของโรงเรียนเหมือนกับฉันนะ

“ไม่เป็นไรค่ะพี่คิว ฟางสบายดี ไม่ได้บาดเจ็บตรงไหน”

ฉันตอบไปพร้อมกับยิ้มแห้งๆ  ถ้าเกิดฉันพูดอะไรมากไปกว่านี้มีหวังพี่คิวได้ระเบิดแน่

“ไอ้เบียร์! แกทำบ้าอะไรวะ หัวหน้าชมรมแกก็ไม่ได้เป็น แล้วยังมากร่างแบบนี้อีก!!”

พี่คิวที่ดูจะอารามณ์เสียกับการกระทำของเบียร์เอ่ยขึ้น  ส่วนนายเบียร์อะไรนั้นก็ทำหน้าไม่ทุกข์ร้อน กวนชมัดเลยนายนี่

“ก็ไม่เห็นจะเป็นไรเลยนิครับพี่คิว ก็แค่ชวนขำๆ”

เบียร์ตอบพร้อมกับยักกไหล่ แบบไม่รู้ร้อนรู้หนาว

“หึ แล้วไง สุดท้ายแกก็แพ้ให้กับผู้หญิง นับตั้งแต่วันนี้ฉันขอลดระดับแกจากเล่นเป็นตัวจริง ไปเป็นตัวสำรองซะ!!!”

พี่คิวยื่นคำขาด ประโยคนั้นทำให้เบียร์ตาโตอย่างตกตะลึง

“ไม่ได้นะพี่! จะให้ผมไปเป็นตัวสำรองแค่เพราะผมแพ้พวกนี้เนี้ยนะ! แล้วพี่จะเอาใครเป็นตัวจริงแทนผม”

เบียร์เอ่ยอย่างไม่ยอมจะทำในสิ่งที่พี่คิวบอก แต่ฉันว่าพี่คิวก็คิดถูกแล้วละ เล่นแย่แบบนั้นมีแต่จะทำให้ทีมต่ำลงๆ ฝีมือนายนะยังไม่ได้ครึ่งของพวกฉันเลย

“ไม่ต้องห่วง ฉันมีตัวจริงเพิ่มอีกตั้ง3คน ฝีมือพวกนายไม่ใช่เล่นๆเลยนะ เคยได้ยินชื่อมานานแล้ว คิดซะว่าทีมบาสที่นี่ก็เหมือนกับทีมของที่ICSแล้วกันนะ”

พี่คิวเดินมาหาทั้ง3คน เอามือตบหลังโทโมะเหมือนเป็นการทักทายก่อนจะยิ้ม

“ขอบคุณนะครับพี่ที่รับพวกผมเข้าชมรม”

โทโมะเอ่ยขึ้น ก่อนจะยิ้ม นายนี่ยิ้มทีละโลกจะละลาย ถ้ายิ้มแบบนี้บ่อยๆมีหวังนักเรียนหญิงทุกคนต้องเป็นลมบ่อยขึ้นแน่ๆ

“พี่คิวคะ ฟางขอตัวก่อนนะคะ จะพานายพวกนี้ไปดูชมรมต่อ นี่ค่ะใบสมัครเข้าชมรมของทั้ง3คน”

 

ฉันบอกพี่คิวก่อนจะยื่นใบสมัครเข้าชมรมของนายพวกนี้ให้พี่คิว

 

“จะไปแล้วหรอน้องฟาง ไม่อยู่ต่ออีกหน่อยหรอ”

 

พี่คิวรับกระดาษไปจากมือฉัน ฉันถอนหายใจออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้ ก็นะ... ฉันก็อยากอยู่ต่อเหมือนกัน แต่ว่าต้องพาทั้ง3คนทัวร์ต่ออีก เหนื่อยจริงๆเลย

 

“พี่เยลคะ เดียวพรุ่งนี้ฟางจะเอากางเกงซับในมาคืนให้นะคะ”

 

ฉันบอกพี่เยลก่อนจะกอดพี่สาวคนสวยอีก1ที

 

“ได้ค่ะ ว่างๆก็มาเยี่ยมชมรมบาสบ้างนะน้องฟาง”

 

พี่เยลบอกก่อนจะยิ้มส่งท้าย ฉันยิ้มตอบทุกคนก่อนจะเดินออกจากสนาม ทั้ง3คนเดินตามฉันมา พวกเรามุ่งหน้าไปที่ตึกชมรม

 

:: End Fang Talk ::

 

 

 

:: Koen Talk ::

 

[ ตึกชมรม ]

 

มาอยู่กับเขื่อนนะครับ หลังจากที่พวกเราแข่งบาสชนะแล้ว เจ๊ฟางก็พาพวกผมมาที่ตึกชมรมอีกครั้ง

 

“ตามฉันมา ไม่ต้องถามอะไรนะ ขี้เกียจอธิบาย เหนื่อย!!!”

 

เจ๊ฟางสั่งก่อนจะเดินนำหน้าพวกเราขึ้นบรรไดไป พวกผม3คนมองหน้ากันงงๆก่อนจะเดินตามขึ้นไปแบบไม่กล้าถามอะไร

 

 

[ ตึกชมรม ชั้น3 ห้องชมรมคหกรรม ]

 

“ถึงแล้วชมรมคหกรรมของนาย”

 

เจ๊ฟางหันมาบอกผม ว๊าวววววววววววว กลิ่นอาหารหอมจริงๆ หิวขึ้นมาเลยละครับ

 

“ครืดดดด”

 

เสียงเปิดประตูดังขึ้น ก่อนที่พวกผมจะก้าวเข้าไปในห้อง

 

“พี่ฟาง!”

 

นี่มันเสียงยัยแก้มบุ๋มนี่หน่า นี่ผมต้องมาอยู่ชมรมเดียวกับเฟยหรอเนี่ย ดีเลย จะได้แกล้งยัยนี่เยอะๆ

 

“เฟย์ พี่พาสมาชิคชมรมคนใหม่มาดูชมรม ฝากด้วยนะ”

 

เจ๊ฟางพูดก่อนจะดึงผมออกไปข้างหน้า พวกผู้หญิงชมรมคหกรรมก็กรี๊ดกร๊าดกันทันที เห้ออออ น่าเบื่อมากเลยครับ เสียงกรี๊ดพวกเนี้ย

 

“พี่ไปก่อนะ ครืดดด”

 

เจ๊ฟางที่ออกไปจากห้องอย่างรวดเร็วพร้อมกับไอ้2ตัวนั้น ไอ้เพื่อนเลวววววว ไม่ช่วยกันบ้างเลย หูฉันจะแตกอยู่แล้วนะเว้ยยยยย

 

“เงียบ!”

 

เฟย์ที่ตะโดนออกมาเสียงดังทำเอาผมตกใจ ผู้หญิงทุกคนในครัวต่างพร้อมใจกันเงียบเสียงโดยอัตโนมัติ

 

“ฉันต้องรับหน้าที่ดูแลนายใช่มั้ยเนี่ย เห้ออออ”

 

เฟย์พูดก่อนจะถอนหายใจยาว พร้อมกับยื่นผ้ากันเปื้อนมาให้ผม

 

“ไม่ต้องมาถอนหายใจเลย ฉันไม่ใช่ตัวปัญหาหรอกนะ”

 

ผมบ่นออกไป ก่อนจะรับผ้ากันเปื้อนมาใส่

 

“นายพอทำอาหารเป็นมั้ย”

 

เฟย์เดินนำผมไปที่โซนครัว สงสัยจะเป็นโซนส่วนตัวของยัยนี่ แต่งซะหรูเชียว

 

“ฉันทำอาหารเป็น และก็อร่อยมากด้วย”

 

ตอบออกไปพร้อมกับเก๊กหน้าหล่อ เฟย์ได้แต่ส่งสายตาเอือมระอามาให้ผม ก่อนจะหยิบกระดาษแผ่นนึงวางไว้ตรงหน้า

 

“วันนี้พวกฉันจะทำกราแตงผักขมนะ สูตรอยู่ในแผ่นนี้ นายใช้ครัวโซนเดียวกับฉันก็แล้วกัน มีอะไรให้ช่วยก็บอกได้นะ”

 

เฟย์บอกผมก่อนจะเริ่มลงมือทำ เอาละ! ได้เวลาที่เขื่อนน้อยจะได้โชว์ฝีมือทำอาหารแล้ว Fight! อยากรู้จริงๆว่าโทโมะกับป๊อปปี้จะเป็นยังไงบ้าง....

 

:: End Koen Talk ::

 

 

:: Tomo Talk ::

 

[ชั้น5 ห้องชมรมถ่ายภาพ ]

 

ฟางที่ปล่อยเขื่อนไว้ในห้องชมรมคหกรรม ก็เดินนำผมกับไอ้ป๊อปมาที่ห้องชมรมถ่ายภาพ

 

“ครืดดด”

 

ฟางเปิดประตู ก่อนจะเดินนำพวกผมทั้ง2คนเข้าไปในห้อง

 

“แก้ว ฟางมีอะไรจะให้ช่วยหน่อย”

 

ฟางที่เดินเข้าไปในห้อง เอ่ยกับแก้วที่กำลังถือกล้องเตรียมจะถ่ายภาพอยู่

 

“มีอะไรให้แก้วช่วยหรอฟาง”

 

ยัยทอมเดินเข้ามาหาฟาง ก่อนจะเอ่ยขึ้นพร้อมกับหน้าตาที่เต็มไปด้วยคำถาม

 

“ฝากดูแลโทโมะด้วยนะแก้ว”

 

ฝากพูดก่อนจะดึงตัวผมไปหาแก้ว เห้ยๆๆๆ ทำไมต้องยัยนี่ดูแลผมด้วยละ

 

“เห้ย ฟางฉันไม่....”

 

แก้วพูดยังไม่ทันขาดคำ ฟางก็ดึงไอ้ป๊อปออกไปจากห้องแล้ว เร็วจริงๆเลยนะยัยนั้น

 

“เห้อช่วยไม่ได้นะ ถ้าฟางไม่ขอฉันไม่มีวันช่วยแน่ นายนะ ถ่ายรูปเป็นมั้ย”

 

แก้วถามผมขึ้นอย่างปลงชีวิตตัวเอง

 

“ถ่ายเป็น แล้วก็ไม่ต้องมาทำท่าทางแบบนั้นด้วย ฉันก็ปลงชีวิตเหมือนกัน ที่ต้องมาอยู่ร่วมชมรมเดียวกับเธอ”

 

ผมบ่นออกไป ยัยทอมทำหน้าเซ็งโลกมากกว่าเดิม ก่อนจะยื่นกล้องมาให้ผม

 

“วันนี้ฉันให้ยืมกล้องก่อน แต่พรุ่งนี้นายต้องเอากล้องมาเองนะ”

 

ผมรับมันมาก่อนจะพยักหน้าน้อยๆ พรุ่งนี้ต้องเอากล้องมาเอง ห้ามลืมเด็ดขาด

 

“วันนี้เราจะถ่ายรูปกลางแจ้ง นายตามฉันมาแล้วกัน”

 

ยัยทอมเดินนำผมออกจากห้องชมรม วันแรกก็ได้ถ่ายกลางแจ้งเลยแหะ ดีเหมือนกัน

 

 

[ สวนน้ำพุกลางแจ้ง ]

 

ยัยทอมพาผมและคนอื่นๆในชมรมมาที่สวนน้ำพุกลางแจ้งของโรงเรียน ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากตึกชมรมสักเท่าไหร่ ที่นี่อากาศดีมากเลยละครับ ถ่ายรูปออกมาคงจะสวยมากแน่ๆ

 

“แยกย้ายกันไปถ่ายเองนะ อีกครึ่งชั่วโมงกลับมารวมตัวกันที่ตรงนี้ อย่าลืมละ”

 

รุ่นพี่คนนึงของชมรมเอ่ยขึ้น ครึ่งชั่วโมงหรอ มีเวลาเยอะแยะแบบนี้ผมรับประกันได้เลยว่าจะถ่ายภาพสวยๆออกมาให้ได้เยอะที่สุด

 

อยากรู้จริงๆว่าไอ้ป๊อปมันป็นยังไงบ้าง

 

:: End Tomo Talk ::

 

 

:: Poppy Talk ::

 

[ ชั้น4 ห้องชมรมร้องเพลง ]

 

พอฟางปล่อยไอ้โมะไว้ที่ห้องชมรมถ่ายภาพแล้ว ก็พาผมมาที่ชมรมร้องเพลง ฟางหยุดอยู่ตรงหน้าห้องก่อนจะเอ่ยขึ้นมาว่า

 

“ชมรมร้องเพลงก็ไม่มีอะไรมากหรอก ฉันก็อยู่ชมรมนี้นายมีอะไรก็ถามได้นะ จะเข้าไปดูข้างในหน่อยมั้ย”

 

“ไม่ดีกว่า ไปดูชมรมต่อไปเถอะ”

 

ผมบอกเธอ ฟางพยักหน้ารับก่อนจะเดินนำผมไปดูห้องชมรมต่อๆไป

 

หลังจากที่ฟางพาผมไปดูทุกชมรม ก็หมดเวลาพอดี พวกเรากลับมาที่ห้องก็เจอโทโมะกับเขื่อนนั่งอยู่แล้ว ทั้ง2ดูมีความสุขสงสัยวันแรกจะผ่านไปได้ด้วยดี

 

“เป็นไงวะ โอเคมั้ย”

 

ผมถามทั้ง2คนออกไป

 

“ดีวะ ดีมากกกก วันแรกก็ได้ทำอาหารแล้ว”

 

เขื่อนตอบก่อนจะลูบพุง แสดงว่ามันจะชิมมาเยอะ 555

 

“ก็ดีนะ วันแรกก็ได้ออกไปถ่ายรูปด้านนอกแล้ว วิวดีโคตรอะ”

 

โทโมะบอกก่อนจะโชว์รูปที่มันล้างเสร็จแล้ว สวยจริงๆด้วย!

 

“Ding Dang Dong~”

 

เสียงออดดังขึ้นบ่งบอกเวลาเลิกเรียน  

 

"หมดเวลาเรียนแล้ว กลับบ้านกันได้แล้ว เรื่องชมรมหวังว่าพวกนายจะชอบนะ มีปัญหาอะไรก็มาบอกฉันแล้วกัน”

 

ฟางพูดกับพวกผมพร้อมกับเก็บของเข้ากระเป๋า

 

“ขอบใจมากนะที่พาทัวร์”

 

ผมพูดขอบคุณฟาง ก่อนจะลงมือเก็บของใส่กระเป๋าเช่นกัน

 

“ไม่เป็นไร ยังไงมันก็หน้าที่ของฉันอยู่แล้ว เดียวพรุ่งนี้ฉันจะเอากุญแจล็อกเกอร์มาให้นะ เจอกันพรุ่งนี้”

 

ฟางบอกพร้อมกับเดินออกไปจากห้อง เพื่อไปสมทบกับแก้วและเฟย์ที่รออยู่ข้างนอกแล้ว พวกผมมองทั้ง3คนจนลับตา

 

“ฉันว่า... ฉันหลงรักยัยแก้มบุ๋มแล้ววะ”

 

เขื่อนเปิดประเด็นพูดขึ้นมาเสียงเบาให้เราทั้ง3คนได้ยิน เห้ยยย เมื่อกี้แกว่าอะไรนะ!

 

“ฉันก็ว่าฉันชอบยัยทอมขึ้นมานิดนึงวะ”

 

โทโมะเอ่ยขึ้นเสียงเบาเช่นกัน พวกแกทั้ง2คนเป็นอะไรกันเนี้ย!

 

“แล้วแกละไอ้ป๊อป คิดไงกับฟาง”

 

โทโมะถามผมขึ้นมา เล่นเอาผมชงักไปเลย คิดยังไงกับยัยเป็ดนั้นนะหรอ... บอกไม่ถูกเหมือนกัน จะว่ารักเลยมั้ยก็ไม่ใช่ แอบชอบก็ไม่เชิง ความรู้สึกมันก้ำกึ่งๆยังไงก็ไม่รู้ โอ๊ยยยยยยยยยยย คิดแล้วปวดหัวครับ

 

“ไม่รู้โว้ย! พอๆๆๆ กลับบ้านได้แล้ว พูดเรื่องไร้สาระกันมากพอแล้ว”

 

ผมตอบปัดๆไปก่อนจะรีบเดินออกจากห้อง

 

“อย่าปิดบังความรู้สึกตัวเองเลยไอ้คุณชาย ถ้าชอบก็บอกเขาไป ระวังจะโดนแย่งไปกินนะ หุๆ~”

 

เขื่อนตะโกนไล่หลังผมมาก่อนจะวิ่งตามมาพร้อมโทโมะ

 

ถ้าชอบก็ให้บอกออกไปงั้นหรอ....

 

:: End Poppy Talk ::

 

 

 

 

__________________________________________________

 

 

 

 

 

Talk with Writer ::

 

ในที่สุดวันแรกก็จบลง แค่วันแรกก็มีเรื่องวุ่นวายเยอะขนาดนี้แล้ว วันต่อๆไปจะวุ่นขนาดไหนละเนี้ย

ตอนนี้มีTK KF นิดนึงนะคะ ไม่เยอะเท่าไหร่ เอาใจแฟนๆคู่อื่นบ้าง

ฉากแข่งบาส อยากอธิบายให้ละเอียดกว่านี้ แต่นาระเล่นบาสเป็นแค่งูๆปลาๆ

กลัวอธิบายออกมาแล้วผิดกติกาการเล่นหรือออกมาแล้วจะไม่ดี เลยขอแบบรวบรัดนะคะ

 

ขอบคุณคอมเม้นทุกๆอันนะคะ ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนที่ทั้งคอมเม้นและเป็นนักอ่านเงาด้วยนะ

วันนี้มาอัพช้า เพราะกว่าจะตื่นก็ปาเข้าไปบ่ายโมงแล้ว (เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ตี4 TTT^TTT)

เลยแต่งให้ยาวขึ้น แต่ยาวไม่เท่าchapter6 ขอโทษด้วยนะ

 

นิตยสาร Oops ฉบับเดือนเมษาออกแล้ว อย่าลืมอุดหนุนกันนะ ใครที่ซื้อมาแล้ว

ช่วยพิมพ์เนื้อหาในคอลั่มที่ป๊อปฟางสัมพาษณ์มาให้นาระหน่อยนะคะ

เพราะที่นี่หาซื้อไม่ได้เลย อยากอ่านมากๆ

 

อันนี้มีคนมาโพสใน ilovekamikaze.com แต่นาระอ่านบทสัมพาษณ์ไม่ออกเลย

ยิ่งเห็นยิ่งอยากอ่าน ยังไงก็อย่าลืมติดตามชมchapterหน้านะคะ

อ่านแล้วคอมเม้นกันด้วยน้าา เจอกันตอนหน้า้จ้า ^^/