Stubborn Love Plan แผนการณ์ขโมยหัวใจ รักนายปากแข็ง

*ตัดNCอันเก่าออกนะคะ จากตอนแรก25ตอน ตอนนี้เหลือแค่24นะคะ*

 

 

Chapter24

 

The Surprise Question

 

 

 

 

[ Poppy Talk ]

 

บนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารนานาชนิด ทุกอย่างล้วนแล้วแต่เป็นอาหารไทย

 

ผมนั่งลงบนเก้าอี้ตัวประจำ ส่วนฟางก็นั่งลงข้างๆพี่กี้ซึ่งตรงข้ามผมพอดี

 

 

“หนูฟาง ชอบทานอาหารชนิดอะไรจ้ะ คาว หวาน ”

 

คุณแม่เริ่มเปิดประเด็นด้วยการถามอาหารที่ฟางชอบ รอยยิ้มอ่อนโยนที่ส่งมาทำให้โต๊ะอาหารดูอบอุ่นขึ้น

 

“ฟางชอบทานขนมหวานค่ะ แต่อาหารคาวฟางก็ชอบนะคะ แต่อาจจะน้อยกว่าอาหารคาวนิดนึง”

 

ผมตักอาหารใส่จานให้ฟางพร้อมกับฟังเธอตอบอย่างยิ้มแย้ม

 

“แล้วหนูทำอาหารเป็นมั้ย”

 

คราวนี้คุณพ่อผมเป็นคนถามบ้าง ปกติท่านไม่ค่อยพูด แต่คราวนี้มาแปลก หรือว่าท่านจะมีแผนการณ์อะไรกับคุณแม่และพี่กี้

 

“ก็พอทำได้ค่ะ แต่ไม่เก่งเท่าไหร่ ส่วนมากฟางจะอบพวกขนมกับเฟย์ซะมากกว่า”

 

เธอตอบพร้อมกับทานอาหารในจาน

 

“งั้นว่างๆฟางทำให้พี่ทานบ้างนะ”

 

พี่กี้พูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น ฟางได้แต่พยักหน้ารับและทานอาหารต่อไป

 

 

ผ่านไปหลายนาทีจนอาหารบนตัวใกล้หมด คุณแม่ก็เอ่ยถามฟางขึ้นว่า

 

“หนูฟางแพลนเรื่องงานแต่งงานไว้บ้างมั้ยจ้ะ ว่าอยากจะแต่งประมาณอายุเท่าไหร่”

 

“แค่กๆๆ”

 

เสียงไอนี่ไม่ใช่เสียงของฟางแต่อย่างใด แต่เป็นเสียงของผม

 

จะไม่ให้ตกใจได้ไงละครับ อยู่ๆมาถามเรื่องแต่งงานแบบนี้!! อย่าบอกนะว่าคุณแม่...

 

“ฟางก็แพลนไว้แล้วค่ะ ว่าจะแต่งหลังเรียนจบหรือไม่ก็ประมาณอายุ25 เพราะถ้าแต่งนานกว่านี้ฟางกลัวว่าเวลามีลูกแล้วเราจะดูแลเขาได้ไม่ดีพอ ฟางอยากมีเวลาเล่นกับลูกเยอะๆนะคะ”

 

น้ำเสียงและแววตาที่ฟางตอบคำถามคุณแม่ผมนั้นช่างอ่อนหวานและอบอุ่น

 

ผมเพลอจ้องเธอเหมือนตกอยู่ในห่วงนิทรา แต่อยู่ๆก็มีเสียงหนึ่งขัดขึ่น

 

“อะแห่ม!!! ตาป๊อปจ้องแบบนี้คิดอะไรกับฟางรึเปล่า คนนี้พี่ไม่ให้นะ พี่หวง”

 

เสียงกระแอ่มนั้นมาจากพี่กี้ และเธอก็แกล้งผมด้วยการเอียงตัวไปกอดฟางที่นั่งข้างๆอย่างแน่น

 

เห็นแบบนี้แล้วหึงครับบบบบบบ

 

ผมได้แต่ขบกรามตัวเองอย่างขัดใจและได้แต่เสมองไปทางอื่น

 

“กี้อย่าแกล้งน้องเลย ดูสิ ขบกรามซะเป็นสันนูนขนาดนี้ หึงมากหรือตาป๊อป”

 

คุณแม่ก็แกล้งแหย่ผมอีกคน

 

“พี่กี้อะ!! คุณแม่ครับ ป๊อปไม่ได้หึง แค่ไม่ชอบเท่านั้นเอง...”

 

ผมเรียกชื่อพี่กี้เสียงดีงแสดงถึงความไม่พอใจ แต่เวลาตอบคุณแม่ผมได้แต่ใช้เสียงอ้อมแอ่มเท่านั้นเอง

 

“พอเลยๆทั้ง2คน”

 

คุณพ่อเป็นคนตัดบทเหมือนทุกที ไม่งั้นผมคงโดนแกล้งอีกนานแน่

 

“งั้นเดียวผมกับฟางขอตัวก่อนนะครับ ถ้าช้ากว่านี้กลัวจะมืดซะก่อน”

 

ผมรีบขอตัวกลับก่อนจะดึงมือฟางลุกจากเก้าอี้

 

“ฟางกลับก่อนนะคะ”

 

ฟางยกมือไหว้ทุกคนก่อนจะเดินออกไปพร้อมผม

 

 

 

[ บนรถ ]

 

ผมขับรถไปอย่างเรื่อยๆ บนรถนั้นเงียบกริบ ไม่มีใครเริ่มพูดอะไรเลย

 

ที่ผมไม่ยอมนั่งรถที่บ้านมาพราะผมอยากอยู่กับฟาง2ต่อ2 (นาระ :: แต่เฮียไม่มีใบขับขี่นะ =  =”)

 

“นี่ ป๊อป อย่าลืมแวะไปที่บ้านฉันนะ”

 

ฟางเอ่ยขึ้น เกือบลืมเลยนะนั้น...

 

“ดีนะที่เธอเตือน ไม่งั้นฉันคงขับเลยไปแล้ว”

 

ผมตอบกลับไปพร้อมกับเลี้ยวซ้ายเพื่อมุ่งหน้าไปบ้านของฟาง

 

“เห้ออ อีกไม่กี่วันก็งานแต่งพี่โฟมแล้ว ฉันยังไม่ได้ซื้อชุดเลย”

 

อยู่ๆฟางก็เอ่ยขึ้นมาเสียงเบาเหมือนกับบ่นกับตัวเอง

 

“แล้วนี่ฟางสั่งตัดหรือว่าซื้อสำเร็จละ”

 

ผมหันไปถามฟางแว๊บนึงก่อนจะหันกลับมามองถนนเหมือนเดิม

 

“คุณแม่สั่งตัดให้แล้วนะสิ แต่ฉันไม่ค่อยชอบชุดที่คุณแม่สั่งตัดให้เท่าไหร่ มันดูโอเวอร์มากกกกก งานนี้พี่มิ้นต้องเด่นเพราะเป็นเจ้าสาว ฉันกลัวคุณแม่จะตัดชุดอลังเกินหน้าเกินตาคนอื่น ความจริงวันนี้ต้องไปรับชุดด้วยนะ แต่ฉันไม่อยากไป กะว่าจะไปหาซื้อสำเร็จตามร้านเอา ได้เลือกแบบที่ตัวเองชอบด้วย”

 

ฟางร่ายยาวด้วยอาการเบื่อๆ

 

“งั้นเราแวะเข้าไปที่ร้านก่อนีมั้ย ฟางลองชุดดูก่อน ถ้าไม่ชอบค่อยหาซื้อใหม่ แต่ถ้าชอบก็ใช้ได้เลย ไม่ต้องไปหาซื้ออยู่ ดีมั้ยละ”

 

ผมถามฟางพร้อมกับเลื่อนมือซ้ายไปกุมมือเธอไว้

 

“อืม... เอาอย่างนั้นก็ได้ ร้านอยู่ไม่ไกลจากนี้ เดียวฉันบอกทางเอง”

 

ฟางตอบรับ ผมเลยเลี้ยวรถกลับไปมุ่งหน้าไปร้านตัดชุด

 

 

 

 

[ ร้านตัดชุด ]

 

ผมจอดรถหน้าร้านตัดชุด ก่อนจะเปิดประตูลงมาพร้อมฟาง แล้วก็เปิดประตูร้านเข้าไป

 

“ยินดีต้อนรับค่ะ อ้าว คุณหนูฟาง มารับชุดเหรอคะ แล้วนั้นพาใครมาด้วยคะ ไม่เคยเจอเลย”

 

พอเข้ามาปุป พี่คนนึงในร้านก็ทักขึ้นปัป

 

“สวัสดีค่ะพี่แป้ง คือฟางมารับชุดนะคะ คุณป้าไม่อยู่เหรอคะ”

 

ฟางสวัสดีพี่แป้งอย่างสดใส ก่อนจะถามหาคุณป้า ซึ่งผมเดาว่าน่าจะเป็นคนตัดชุดให้ฟาง

 

“อ๊อ คุณป้าอยู่ค่ะ นั้นไงพูดปุปมาปัป คุณป้าคะ คุณหนูฟางมาหาค่ะ”

 

คุณป้าอายุราวๆ60ปีเดินออกจากทางด้านหลังของร้านที่มีกำแพงกั้นอยู่

 

“หนูฟางมารับชุดเหรอลูก มาเลยๆ ป้ากำลังรออยู่พอดี คุณแม่เราสั่งตัดไว้ตั้งหลายชุด สวยๆทั้งนั้น คราวนี้ป้ารับประกันได้เลยว่าต้องมีตัวที่ถูกใจหนูแน่ๆ”

 

คุณป้าออกมาเจอฟางปุปก็รีบดึงมือให้เดินตามเข้าไปหลังร้าน ฟางนั้นได้แต่เดินตามอย่างงงๆแต่เธอก็ไม่ลืมึงมือผมตามมาด้วย

 

“อ้าว พ่อหนุ่มนี้ใครละหนูฟาง แฟนเหรอจ้ะ หล่อใช้ได้เลยนะเนี้ย”

 

คุณป้าที่พึ่งเห็นผมถามฟางขึ้น

 

“ปะ เปล่านะคะ แค่เพื่อนนะคะ เพื่อนเฉยๆ”

 

ฟางรีบปฏิเสธเสียงตะกุกตะกัก ส่วนผมก็ได้แต่ยิ้มแล้วกระชับมือที่จับไว้กับมือฟางให้แน่นขึ้น

 

“หนูฟางมาเลือกชุดดีกว่า คุณแม่เรานะสั่งตัดไว้ตั้ง5ชุด เลือกเอาเลยนะว่าชอบตัวไหน ส่วนพ่อหนุ่มนั่งรอตรงนี้ก่อนนะจ้ะ”

 

ผมนั่งรอที่โซฟาสำหรับแขกด้านหน้า ส่วนคุณป้าและฟางก็หายไปเลือกชุดกันด้านหลัง

 

[ End Poppy Talk ]

 

 

 

 

[ Fang Talk ]

 

คุณป้าพาฉันมาที่ห้องลอง ด้านหน้ามีราวแขวนชุดไว้5ชุด

 

“เลือกเอาเลยนะลูก ว่าชอบตัวไหน เดียวป้าขอตัวไปคุยกับลูกค้าหน่อย มีอะไรก็เรียกพี่แป้งมาช่วยแล้วกันนะ”

 

คุณป้าพูดจบก็เดินออกไป

 

เห้อออออ แต่ละตัว ทำไมคุณแม่ต้องเน้นสีชมพูกับสีฟ้าอ่อนด้วยนะ

 

‘แต่ละชุดอลังๆทั้งนั้น ขอชุดธรรมดาๆให้ฉันใส่สักตัวจะได้มั้ย ’

 

ฉันดูชุดทุกตัวอย่างเบื่อหน่าย ต้องลองหมดเลยใช่มั้ยเนี้ย เห้อออออออ

 

 

 

[ 15 นาที ผ่านไป ]

 

ในที่สุดฉันก็ลองครบทุกชุด

 

ชุดที่ฉันเลือกเป็นชุดผ้าชีฟองสีชมพูอ่อน เป็นกระโปรงสั้นเหนือเข่ามา1คืบ 2ชั้นซ้อนกัน ด้านบนเป็นเกาะอกที่ประดับด้วยผ้าที่ตกแต่งเป็นรูปดอกไม้ ที่เอวมีริบบิ้นเส้นเล็กสีชมพูคาดเอวและผูกเป็นโบว์ไว้ที่ด้านหน้า

 

 

 

 

ตอนนี้ฉันสวมรองเท้าส้นสูงสีขาว แซมด้วยผ้าลูกไม้ เข้ากับชุดที่ฉันเลือก ดีเลย จะได้ไม่ต้องไปหาซื้อใหม่

 

 

 

ฉันว่าชุดนี้แหละเหมาะสุดแล้ว ไม่โอเวอร์ไป ไม่โป๊ไป

 

ฉันเปิดประตูห้องเปลี่ยนชุดออกมา ก่อนจะเดินออกไปหาป๊อป

 

“ป๊อป ชุดนี้เป็นไงบ้าง”

 

ป๊อปปี้ที่นั่งอ่านนิตยาสารรออยู่เงยหน้าขึ้นมามอง แล้วก็หยุดชะงักไป

 

“ทำไมเหรอ มันไม่เข้ากับฉันเหรอ งั้นเดียวฉันไปเปลี่ยน...”

 

“ไม่ต้อง ฟางสวยมากๆเลยนะ สวยซะจนทำให้ฉันตะลึงเลย ชุดนี้แหละเหมาะกับฟางที่สุด”

 

ฉันที่กำลังจะหันกลับไปเปลี่ยนชุดถูกมือของป๊อปปี้ดึงไว้ก่อน

 

“โอเค ถ้านายบอกว่าเหมาะกับฉัน ฉันก็จะเชื่อ งั้นเรากลับบ้านกันเถอะ ง่วงแล้ว”

 

ฉันที่เริ่มง่วงก็เอ่ยปากชวนป๊อปปี้กลับบ้าน เขายกมือขึ้นดูนาฬิกาข้อมือ ก็พบว่าตอนนี้จะ4ทุ่มแล้ว

 

“โอเค ฟางเปลี่ยนชุดเลย จะได้รีบกลับไปเอาของที่บ้านแล่วไปคอนโดกัน”

 

“งั้นป๊อปนั่งรอก่อนนะ เดียวฟางเปลี่ยนชุดก่อน”

 

ป๊อปปี้พยักหน้ารับ ก่อนที่ฉันจะเดินเข้าห้องลองชุดอีกครั้ง

 

 

 

[ บนรถ ]

 

ตอนนี้พวกเราทั้ง2คนนั่งอยู่บนรถแล้ว ฉันที่เวลานี้ปกติจะเข้านอนแล้วตาก็เริ่มหนัก

 

“นี่ฟาง ถ้าง่วงก็หลับไปเลย เดียวถึงบ้านฟางแล้วฉันปลุกเอง”

 

“ไม่เอาอะ ถ้านอนตอนนี้มีหวังปลุกไม่ตื่นแน่ ป๊อปขับรถต่อไปเถอะ ฟางยังพอทนได้ ฮ้าววววววว”

 

ฉันตอบป๊อปปี้พรอมกับยกมือขึ้นปิดปากหาว

 

ฉันพยายามบังคับตัวเองไม่ให้หลับ เป็นเวลานานมากที่เรานั่งกันเงียบๆแบบนี้ แล้วอยู่ๆป๊อปปี้ก็เอ่ยขึ้นมา

 

“นี่ฟาง ฉันมีอะไรจะขอให้เธอช่วยหน่อย พอจะทำให้ได้รึเปล่า”

 

อะไรของนายเนี้ย จะมาไม้ไหนอีก

 

“ถ้าฉันช่วยได้ก็จะช่วย แต่ไม่รับประกันนะว่าจะทำให้รึเปล่า ว่าแต่เรื่องอะไรละ”

 

ฉันตอบพร้อมกับหันไปมองหน้าเขาอย่างสงสัย

 

“เป็นแฟนกับป๊อปนะ.....”

 

[ End Fang Talk ]

 

 

 

[ END SEASON I ]

 

 

 

 

_____________________________________________________

 

 

 

 

Talk with Writer ::

 

สวัสดีค่ะรีดเดอร์ทุกคนนนนนนนน คิดถึงจังเลยยยยยยยยยยยยยยยยยย  ^3^

หลังจากที่ห่างหายไปนานเพราะติดเรียน ตอนนี้ก็มาอัพ Chapter สุดท้ายของ Season I แล้วค่ะ

ตอนนี้ก็ปิดเทอมแล้ว มีเวลาแต่งเยอะขึ้นและมีเวลาอัพเยอะขึ้น

 

Season II พบกับเรื่อง 'Stubborn Love Dear แผนการณ์กระตุ้นหัวใจ รักยัยสุดที่รัก'

(ยังไม่ได้ทำป้ายนิยายเลย ฮาาาา) พรุ่งนี้ทำป้ายนิยาย และคงได้เปิดเรื่องตอนดึกๆนะคะ

 

ตอนนี้ก็ขอทำให้หลายๆคนค้างกันก่อน อดใจรออีกนิดดดดดดดดดดดดด นะคะ ^^

ตอนนี้มีพล๊อตเรื่องใหม่อยู่ประมาณ3เรื่อง (ขออุบไวเป็นความลับก่อนนะ ^_<)

ก่อนหน้าก็คุยเปลยๆกับพี่ตองไปแล้วว่าอยากแต่งแนวนั้น (แต่ไม่รู้ว่าจะรอดรึเปล่า TTT^TTT)

 

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นและคะแนนโหวตนะคะ

เดียวคงต้องกลับไปคอมเม้นย้อนหลังให้ไรเตอร์หลายๆคนแล้ว

เจอกัน Season II ค่าาาาาา ^_____________________^

 

 

 

*** Photo credit :: IG girlfashiongirl