Stubborn Love Plan แผนการณ์ขโมยหัวใจ รักนายปากแข็ง
เขียนโดย 
narami
วันที่ 6 เมษายน พ.ศ. 2555 เวลา 22.08 น.
แก้ไขเมื่อ 3 เมษายน พ.ศ. 2556 22.18 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
23) Take a shower with me (HBD TO ME ^____^)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
Chapter 23
Take a shower with me ( HBD TO ME ^____^ )
[ Fang Talk ]
วันนี้คือวันที่ฉันหนื่อยที่สุดอีกวันนึง เพราะหลังจากตอนพักเที่ยงที่ฉันโดนป๊อปปี้ทั้งหอมทั้งจูบจนหนำใจแล้ว ระหว่างเรียนเขาก็ยังมาเกาะแกะฉันไม่ปล่อย
ป๊อปปี้มานั่งที่เก้าอี้ฉันไม่ยอมลุกไปไหน ฉันทั้งดึงทั้งลากเขาก็ไม่ยอมออก
พอฉันจะเดินไปนั่งที่โต๊ะเขา เขาก็แดฉันให้นั่งลงบนตักแข็งแกร่งนั้น ฉันก็อายเป็นนะ
เขาไม่ยอมปล่อยฉันออกไปเลย แถมระหว่างที่คุณครูสอนเขายังเอาหน้าหล่อเหลานั้นมาซุกไซร้สอกคอฉันอีก แถวยังขบคอและติ่งหูฉันเล่นไม่สนใจใคร
ฉันอยากจะมุดดินหนีการกระทำของเชาจริงๆเลย ฮืออออออ
“Ding Dang Dong~”
ออดเลิกเรียนดังขึ้น ทุกคนในห้องต่างถยอยกันเก็บของใส่กระเป๋า (วันนี้ไม่มีชมรม เพราะทุกๆหนึ่งเดือนจะเป็นวันหยุดให้กับนักเรียน)
“ฉันไม่อยากให้โรงเรียนเลิกเลย กำลังจะได้ที่แล้วเชียว”
ป๊อปปี้พูดอย่างเด็กเอาแต่ใจ แก้มนุ่มป่องขึ้นเลกน้อย มันจะดูน่ารักมากๆเลยถ้าเขาไม่กอดฉันไม่ปล่อยแบบนี้
“ปล่อยได้แล้วป๊อปปี้!!”
ฉันพยายามแกะมือตุ๊กแกของเขาออก เขายอมปล่อยให้ฉันเป็นอิสระแต่โดยดี
“วันนี้ฉันจะไปส่งเธอที่บ้านเอง”
เขาลุกไปเก็บของใส่กระเป๋านักเรียนพร้อมกับสั่งฉันไปด้วย
“แล้วถ้าฉันจะกลับกับพี่กั้งละ นายจะทำไม”
พูดอย่างเป็นต่อพร้อมกับแลบลิ้นใส่อีกฝ่ายที่ตอนนี้หันขวับมาเพราะคำพูดของฉัน
“ถ้าเธอกลับไปกับไอ้บ้านั้น คืนนี้เธอไม่ได้นอนดีแน่ เพราะฉันจะพาเธอไปนอนที่คอนโดฉัน ที่นั้นไม่มีใครด้วย เพราะฉนัน....”
ป๊อปปี้เว้นวรรคประโยคให้ทุกคนสงสัย
“เธอเสร็จฉันแน่ ฟาง.... งับ”
ป๊อปปี้ก้มลงมากระซิบประโยคปิดท้าย ก่อนจะงับปลายหูฉันเล่นอย่างหมั่นเขี้ยว
ฉันได้แต่ยืนนิ่งเป็นหิน ได้แต่หน้าแดงกับคำพูดและการกระทำของเขา นับวันเขาจะทำให้ฉันหวั่นไหวขึ้นทุกทีแล้วนะ....
“กลับบ้านกันดีกว่าเบบี๋”
ป๊อปปี้ดึงมือฉันให้เดินตามออกไป พร้อมกับคือใหม่ชวนสยองนั้น
“อย่ามาเรียกฉันแบบนั้นนะ สยอง”
ฉันทำหน้าย่นพร้อมกับบอกให้เขาเปลี่ยนไปเรียกชื่อฉันอย่างเก่าแทน
“น้องฟางครับ”
ทันทีที่พวกเราลงมาถึงด้านล่าง พี่กั้งที่ยืนรออยู่ที่รถก็เรียกฉันขึ้น
“ไปครับ เดียวพี่ไปส่ง”
พี่กั้งพูดพร้อมกับเปิดประตูรถให้ฉัน
“เออ คือ....”
ฉันอยากจะปฏิเสธพี่กั้งออกไปแต่ก็ทำได้แค่เอ่ยเสียงตะกุกตะกักออกมา
ฉันมองป๊อปปี้ อย่างสงสัญญาณว่า ‘ช่วยฉันที’
“ขอโทษนะ แต่วันนี้ฟางสัญญากับฉันแล้วว่าจะให้ฉันไปส่ง คงกลับกับนายไม่ได้หรอก พี่กั้ง”
ป๊อปปี้ตอบออกไปพร้อมกับเอาแขนมาโอบตัวฉันไว้ สายตาและน้ำเสียงที่ส่งไปดูน่ากลัวมาก แล้วยิ่งเขาเน้นน้ำเสียงที่คำว่า’พี่กั้ง’ด้วยแล้ว ยิ่งทำให้ดูน่ากลัวเข้าไปอีก
“ขอโทษด้วยนะคะพี่กั้ง ไว้วันหลังนะ วันนี้ฟางต้องให้ป๊อปไปส่ง เพราะคุณพ่อคุณแม่ไม่อยู่ ถ้ากลับกับคนที่ไม่สนิทเดียวคุณพ่อคุณแม่จะว่าเอานะคะ ขอตัวนะคะ”
ฉันที่เห็นว่าท่าทางไม่ดี รีบขอตัวออกมาจากตรงนั้น พร้อมกับดึงมือป๊อปปี้ออกมาด้วย
“ไปพูดน้ำเสียงแบบนั้นได้ไง ไม่มีมารยาทเลยนะป๊อป”
พอฉันนั่งลงเบาะหลังของเราพร้อมป๊อปปี้ ฉันก็เอ่ยปากเอ็ดเขาขึ้นมา
“จะให้ทนได้ไง ไอ้บ้านั้นส่งสายตาให้เธออย่างกับจะกลืนกิน”
เขาดึงฉันไปนั่งบนตักพร้อมกับเอ่ยเสียงเอาแต่ใจ ฟางน้อยโดนนายหมีแต๊ะอั๋งอีกแล้วค่ะ รีดเดอร์ทุกคน
“พอเลยๆ ปล่อยฉันเลย”
ฉันแกะมือปลาหมึกของเขาออก พร้อมกับเลื่อนตัวไปนั่งที่เบาะข้างๆเขา
“ตอนนี้ฉันตามใจเธอก็ได้ฟาง แต่หลังจากนี้เธอต้องทำตามฉันทุกอย่าง กระต่ายน้อยของฉัน ฟอดด”
ป๊อปปี้เลื่อนหน้าลงมากระซิบที่หูฉัน พร้อมกับหอมแก้มส่งท้ายอีกที
วันนี้ฉันโดนจูบรอบที่ร้อยได้แล้วมั้งเนี้ย!!
[ 1ชั่วโมง ผ่านไป ]
“ป๊อป นายพาฉันมาบ้านนายทำไม ทำไมไม่พาฉันไปส่งบ้านละ”
ฉันถามเขาอย่างสงสัย เพราะที่ที่เขาพามาไม่ใช่บ้านฉันแต่เป็นคฤหาสน์บ้านเขาตังหาก
“มาเอาของนะ หลังจากนี้ฉันค่อยพาเธอไปที่คอนโด”
พูดจบเขาก็ดึงฉันเข้าไปในบ้าน ฉันที่ตั้งตัวไม่ทันก็ได้แต่เซไปตามแรงดึงของเขา
“อ้าว ป๊อป กลับมาแล้วหรอลูก อ้าวหนูฟางมาด้วยหรอเนี้ย นั่งก่อนสิจ้ะ”
ทันทีที่ก้าวเข้าไปในบ้าน คุณแม่ของปอปก็ทักเขาและฉันขึ้น
“สวัสดีค่ะคุณน้า”
ฉันยกมือไหว้อย่างนอบน้อม ก่อนจะเดินไปนั่งข้างๆคุณแม่ของป๊อปปี้ในห้องรับแขก
“คุณแม่ครับ วันนี้ผมคงให้ฟางนั่งรอด้านล่างไม่ได้ ผมมีธุระต้องทำ ขอตัวก่อนนะครับ”
ฉันนั่งไม่ทันถึง30วิ ป๊อปปี้ก็ดึงตัวฉันขึ้นมาหลังจากที่เขาพูดจบ แล้วก็พาฉันเดินขึ้นไปชั้น2ของบ้านทันที
“ป๊อป! อะไรเนี้ย แม่มีเรื่องจะคุยกับหนูฟางนะ พอดีครอบครัวทางนู้นเขาโทรมาบอกว่าจะไม่อยู่บ้านไปต่างประเทศ จะฝากหนูฟางไว้กับเรา ป๊อป! ฟังแม่บ้างมั้ยเนี้ย”
เสียงของคุณน้าดังไล่หลังเรา2คนมา แต่ดูเหมือนป๊อปปี้จะไม่สนใจ เอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาเดินขึ้นห้องไม่สนใจใคร
คุณพ่อคุณแม่ไปทำงานต่างประเทศแล้วทำไมต้องฝากฉันไว้กับนายหมีนี่ด้วยละ
คืนนี้ฟางหนีไม่พ้นแน่ๆค่ะรีดเดอร์ทุกคน
“ฉันจะอาบน้ำ เธออาบให้หน่อยสิ”
พอเดินเข้ามาถึงในห้องนอน เขาก็ถามคำถามทะลึ่งๆออกมา
“บ้ารึเปล่า!!! จะอาบก็อาบเองสิ /////”
ฉันตอบป๊อปปี้ไปพร้อมกับหันหลังจะเดินออกจากห้อง แต่เขาก็จับมือฉันไม่ยอมให้ฉันเดินหนีไปไหน
“นะฟาง อาบให้หน่ยนะ ตอนอยู่โรงพยาบาลเธอยังอาบให้ฉันได้เลย นะๆๆๆๆ นะคะฟางนะ”
ป๊อปปี้อ้อนฉันด้วยสายตาหวานๆ+น้ำเสียงของเขาทำให้ฉันใจอ่อน ยิ่งเขาพูดคำว่า’นะคะ’ด้วยแล้วยิ่งทำให้ฉันใจอ่อนเข้าไปอีก
“ก็ได้ๆ ไม่ต้องมาอ้อนด้วยเสียงแบบนี้เลย”
ฉันตอบเขาไปอย่างปัดๆ ก่อนจะเดินนำเข้าไปในห้องน้ำ
ฉันเปิดน้ำอุ่นใส่อ่างให้เขา
“ถอดชุดเสร็จก็ลงอ่างไปเลยนะ บอกฉันด้วยละ”
ฉันสั่งเขาเสร็จก็หลับตาลงพร้อมกับเอามือปิดตาตัวเองไว้
ทำไมนะ ใจถึงต้องเต้นแรงขนาดนี้ด้วย....
[ End Fang Talk ]
[ Poppy Talk ]
ฟางที่สั่งผมเสร็จก็ยืมปิดตาตัวเอง ผมมองฟางที่หน้าแดงอย่างยิ้มๆก่อนจะลงมือถอดเสื้อผ้าออก
‘อ๊ะ!! นึกอะไรดีๆออกแล้ว’
ผมถอดเสื้อผ้าออกจนเหลือบ๊อกเซอร์ตัวเดียว ก่อนจะเดินไปจับมือฟางให้เธอลืมตามองผม
“ว๊ายยย ป๊อป!! ฉันบอกแล้วไงว่าอาบน้ำเสร็จให้ลงไปรอในอ่างนะ”
ฟางที่ลืมตาขึ้นแล้วเห็นผมอยู่ในบ๊อกเซอร์ตัวเดียวก็โวยวายขึ้นพร้อมกับหลับตาปี๋
“อาบกับฉันนะ นะๆๆๆ นะฟางนะ อาบเป็นเพื่อนฉันหน่อยนะ นะคะฟาง นะคะๆๆๆ”
ผมใช้ลูกอ้อนที่มีอยู่อย่างสุดชีวิต ดูฟางสิครับ หน้าแดงขึ้นเยอะเลย น่ารักจัง ////
“บะ บ้ารึไง ฉันเป็นผู้หญิงนะ จะให้อาบน้ำกับผู้ชายได้ไง แล้วอีกอย่างฉันไม่มีชุดมาเปลี่ยนด้วย”
ฟางตอบอย่างตะกุกตะกักแต่ตาก็ยังปิดอยู่สนิท รีดเดอร์คงจะคิดว่าผมจะปล่อยฟางไปง่ายๆแบบนี้ ไม่มีทางครับ ผมเตรียมวิธีดีๆไวแล้ว หุๆ~
“ฉันมีชุดบิกีนีของผู้หญิงอยู่ เธอก็ใส่อาบพร้อมฉัน พออาบเสร็จก็ใส่เสื้อฉันไปก่อน ค่อยไปเปลี่ยนที่บ้านก็ได้ นะฟางนะ”
ผมอ้างนู้นอ้างนี่เพื่อหว่านล้อมให้เธอยอม แต่ดูเหมือนคนตรงหน้าจะดื้อไม่น้อยเลยนะ
“ตะ แต่ว่า....”
“อย่าลืมนะฟาง พอแม่เธอฝากเธอไว้กับฉันแล้ว ฉะนั้นฉันมีสิทธิที่จะทำอะไรกับเธอก็ได้ คืนนี้ฉันจะพาเธอไปนอนที่คอนโดฉัน หลังจากนั้น.....”
ผมหยุดเว้นวรรคคำพูดให้คนตรงหน้าใจสั่นเล่นๆ
“อะไร หลังจากนั้นอะไร”
ฟางที่สงสัยในคำพูดของผม ลืมตาขึ้นพร้อมกับถามอย่างสงสัย
“เธอก็จะเป็นของฉันไงฟาง คิดดูดีๆนะ... แค่อาบน้ำด้วยกันกับเวอร์จิ้น เธอจะเลือกอะไร งับ”
พูดจบผมก็งับหูฟางอย่างหมั่นเขี้ยว
“นายนี่มัน... ก็ได้ อาบน้ำด้วยกันก็ได้ แค่ครั้งนี้ครั้งสุดท้าย ในอนาคตจะไม่มีอีกแน่ หึย!”
เห็นมั้ยครับ สุดท้ายเธอก็ต้องจำยอมผม
คิดรึว่าผมจะยอมแค่นี้ ผมยังมีวิธีตักตวงความหวานจากคนตรงหน้าอีกหลายวิธีครับ
เตรียมตัวไว้ได้เลย ฟาง....
[ End Poppy Talk ]
_______________________________________________________
Talk with Writer ::
Happy Birthday To Me ^_______^!!!!!! เมื่อวานเป็นวันเกิดของนาระค่ะ
ความจริงอยากจะมาอัพเมื่อวานแต่แต่งยังไม่เสร็จ เลยลามมาถึงวันนี้ ขอโทษด้วยนะคะ T___T
ปีนี้ก็15แล้ว ไม่ใช่เด็กๆแล้ว ขอบคุณทุกๆคำอวยพร ไม่ว่าจากในเฟส ในทวิต ในบล๊อค ขอบคุณจริงๆค่ะ
ขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนที่เม้น+โหวตกันมาตลอดนะคะ รักทุกคนนะ จุ๊บ >3<~~
เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^/
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
