Stubborn Love Plan แผนการณ์ขโมยหัวใจ รักนายปากแข็ง

 

Chapter 1

 

Neerasingh International School (NIS) VS International Community School (ICS)

 

 

[ Neerasingh International School (NIS) ]

“นักเรียนGrade11ทุกคน กรุณามาที่หอประชุม5ด่วนค่ะ ย้ำ! กรุณามาที่หอประชุม5ภายใน10นาทีค่ะ มีเรื่องด่วนจริงๆค่ะ” 

 

เสียงประกาศที่ดังขึ้นในเวลาก่อนคาบแรก ทำให้นักเรียนGrade11 แตกตื่นกันทุกคน ยกเว้นเธอคนเดียวที่เอาแต่นั่งเล่นiPhoneต่อไปอย่างไม่สนใจคนอื่น

“นี่พี่ฟาง เมื่อกี้เสียงประกาศดังนะ ไม่ไปหอประชุมหน่อยหรอ”  

 

สาวน้อยแก้มบุ๋มถามพี่สาวที่เอาแต่นั่งเล่นiPhoneไม่สนใจสิ่งรอบข้างขึ้น  

 

ใช่แล้ว สาวสวยที่ไม่สนใจเสียงประกาศนั้นคือ ฟาง  ธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์ ลูกสาวคนโตของตระกูลนีระสิงห์ เจ้าของโรงเรียนที่เธอเรียนอยู่ 

 

“ไม่ละเฟย์ พี่ไม่มีอารมณ์จะไป คุณพ่อกับคุณแม่คงจะประกาศเรื่องไร้สาระเช่นมีลูกคนดังหรือลูกไฮโซมาสมัครเรียนใหม่ แล้วอยากดังเลยให้มาประกาศโจ่งแจ้งแบบนี้” 

 

เธอตอบน้องสาวกลับไปอย่างไม่ใยดี แต่ก็แอบแปลกใจอยู่นิด ที่วันนี้ประกาศให้นัดพบเร็วกว่าปกติ ‘สงสัยมีคนอยากจะอยากจะเด่น’

 

“เห้ออออ พี่ฟางก็แบบนี้ทุกที” 

 

น้องสาวตอบกลับอย่างปลงๆ 

 

‘แต่พี่ฟางก็พูดถูกเหมือนกันนะ ' 

 เฟย์  พรปวีณ์ นีระสิงห์   เป็นลูกคนรองของตระกูลรีระสิงห์ สาวสวย น่ารัก แต่แอบเปรี้ยวคนนี้ได้แต่คิดในใจแล้วถอนหายใจออกมา 

 

“ไม่ไปดูหน่อยหรอฟาง วันนี้ท่าจะเรื่องด่วนจริงๆ” 

 

แก้ว จริญญา ศิริมงคลกุล เพื่อนสนิทของฟางและเฟย์ทักขึ้น ถึงเธอจะอายุน้อยกว่าฟางปีนึง แต่เธอก็ไม่เรียนฟางว่าพี่ เหตุผลนะหรอ สั้นๆง่ายๆ ‘ยัยนี้ตัวเล็กอย่างกับเด็กประถม ใครจะเรียกพี่ลงละ!’ เหตุผลนี้ของแก้วทำให้ฟางอลาวาดไปหลายวัน โทษฐานว่าเธอเป็นเด็กประถม....

 

“เห้ออออ ก็ได้ๆ ไปก็ได้” 

 

ฟางเก็บiPoneอย่างเลี่ยงไม่ได้พร้อมกับถอนหายใจออกมา ก่อนจะเดินไปที่หอประชุม5 

 

[ หอประชุม5 ]

 

‘คุณพ่อกับคุณแม่มีเรื่องอะไรอีกเนี้ย ถึงให้ยกกันมาทั้งGrade11เลย อึดอัดชมัด’ 

 

เธอได้แต่บ่นง่องๆแง่งๆอยู่ในใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากรอ 

 

“นักเรียนทุกคน วันนี้ฉันครูมีเรื่องจะมาประกาศ กรุณาตั้งใจฟังให้ดี..” 

 

เสียงของคุณครูเจ้าระเบียบท่านนึงดังขึ้นมา ทำให้ฟางหันไปสนใจที่เวทีในทันที

 

“เชิญท่านผู้อำนวยการค่ะ”

 

คุณครูโค้งให้กับท่านผู้อำนวยการ ก่อนจะเดินลงจากเวทีไป

 

“สวัสดีทุกคน ขอโทษด้วยที่ประกาศให้มากันกระทันหันแบบนี้ โดยเฉพาะลูกฟาง อย่าพึ่งทำหน้าบึ้งแล้วฟังพ่อก่อน พ่อมาพูดไม่นานหรอกวันนี้”

 

ท่านผู้อำนวยการเอ่ยขึ้นพร้อมกับมองไปทางลูกสาว ที่ทำหน้าตาได้เซ็งโลกสุดชีวิต

 

“ทางเรา Neerasingh International School (NIS) ได้มีโปรเจ็คใหม่ขึ้น ที่ทำร่วมกับ  International Community School (ICS) โปรเจ็คนี้คือการแลกเปลี่ยนนักเรียนของเราและเขา โดยเวลาทั้งหมดในการแลกเปลี่ยนรวมแล้วคือ1ปีการศึกษา”

 

‘อะไรนะ! International Community School (ICS)งั้นหรอ นี่คุณพ่อคิดจะทำอะไรกันแน่ ’

 

ฟางคิดในใจเมื่อได้ยินชื่อโรงเรียน International Community School (ICS) ใช่แล้ว โรงเรียนคู่แข่งของครอบครัวเธอนั้นเอง... เธอได้แต่มองไปทางคุณพ่อของเธอด้วยสายตาที่มีแต่คำถาม

 

“วันนี้คือวันแรกของการเริ่มโปรเจ็ค ครึ่งเทอมแรกนักเรียนของเขาจะมาเรียนที่โรงเรียนเรา ส่วนครึ่งเทอมหลังนักเรียนของเราจะต้องไปแลกเปลี่ยนที่นู้น นี่คือนักเรียนทั้ง3คนที่จะมาเรียนกับพวกเธอด้วยเป็นเวลา1เทอม”

 

3หนุ่มหล่อนักเรียนของ International Community School (ICS) ก้าวเท้าขึ้นมาบนเวทีอย่างมาดแมน ส่งสายตา+ยิ้มหวานให้นักเรียนหญิงของ Neerasingh International School (NIS) ทำให้พวกเธอใจละลายกันเป็นแทบๆ

 

“แนะนำตัวกันหน่อยนะ จะได้ไม่ต้องมายุ่งยากทีหลัง”

 

“สวัสดีครับ เขื่อน ภัทรดนัย เสตสุวรรณ คร้าบบบบ ฝากตัวด้วยนะครับสาวๆทุกคน”

 

คนแรกที่แนะนำตัวคือเขื่อน เขาส่งเสียงกระล่อนพร้อมกับยิ้มห้สาวๆทั้งฮอล

 

‘นายนี่ท่าจะเจ้าชู้ ’   

 

ฟางคิดอย่างไม่ได้ใส่ใจมาก

 

“สวัสดีครับ โทโมะ วิศว ไทยานนท์ครับ”

 

โทโมะพูดแนะนำตัวด้วยเสียงเรียบๆ หน้าตาหล่อเหลาและรอยยิ้มบางๆนั้นทำให้สาวๆในฮอลจะเป็นลมไปอีกรอบ (ถึงท่าทางเฮียตอนแรกจะดูเย็นชา แต่พอยิ้มทีนี่โลกสดใสเลยยย :: นาระ)

 

“ผม ป๊อปปี้ ภาณุ จิระคุณ ฝากตัวด้วยครับ”

 

หนุ่มหล่อคนสุดท้ายพูดแนะนำตัวพร้อมกับหน้าตาไม่สบอารมณ์

 

‘หน้าตาเหมือนหมีเลย ’  

ฟางคิดในใจก่อนจะส่งสายตาไปหาคุณพ่อของเธอ สายตานั้นสื่อว่า ‘คุณพ่อรีบๆคุยให้จบสักที ฟางเบื่อ!’

 

“ขอบคุณมากทั้ง3คน อย่างที่บอกว่าครึ่งเทอมแร3คนนี้จะมาแลกเปลี่ยนที่โรงเรียนของเรา ส่วนครึ่งเทอมหลังเราจะไปแลกเปลี่ยนที่นู้น มีทั้งหมด3คน”

 

หยุดพักหายใจก่อนจะเหลือบมองลูกสาวที่ยังทำท่าทางไม่สนใจอย่างปลงๆ

 

“ทางเราได้เลือกคนที่จะไปมาแล้ว ทั้ง3คนไม่สามารถที่จะปฏิเสธเงื่อนไขนี้ได้ ขอให้โปรดเข้าใจ”

 

‘ขออย่าให้เป็นฉัน เฟย์หรือแก้วเลย สาธุ...’  ฟางคิดในใจ แต่ดูเหมือนว่าคุณพ่อของเธอจะอ่านความคิดเธอออก พร้อมกับพูดออกมาว่า

 

“เฟย์  พรปวีณ์ นีระสิงห์  ,  แก้ว จริญญา ศิริมงคลกุล  และ   ฟาง  ธนันต์ธรญ์ นีระสิงห์  คือ3คนที่ทางเราเลือก....”

 

เขาพูดยังไม่ทันจบประโยคก็มีเสียงค้านขึ้นมา

 

“คุณพ่อคะ! คุณพ่อทำแบบนี้ไม่ได้นะ!”

 

ฟางโวยขึ้นมาทันทีที่คุณพ่อของเธอพูดในสิ่งที่เธอไม่อยากจะฟัง

 

‘จะบ้ารึไง ให้ฉันไปแลกเปลี่ยนที่ International Community School (ICS)เนี่ยนะ คุณพ่อคิดอะไรอยู่กันแน่ '    

 

ฟางที่ตอนนี้ตะโกนออกไปพร้อมกับอารมณ์ที่แปลปรวน มองผู้ที่เป็นพ่อของเธอไม่วางตา

 

“ขอโทษด้วยนะฟาง แต่พ่อเลือกเราแล้ว ไม่ต้องคิดมากหรอก เฟย์กับแก้วก็ไปเป็นเพื่อน ตอนไปเรียนที่นู้น ทั้ง2คนจะอยู่ห้องเดียวกับหนูนะฟาง”

 

ผู้เป็นพ่อพูดสรุปโดยมองหน้าลูกสาวไม่วางตา

 

“วันนี้ขอจบการประชุมลงเท่านี้ ขอโทษที่รบกวนเวลาพักของนักเรียนทุกคน ขอบคุณมาก”

 

พูดจบก็เดินลงบรรไดเวทีพร้อมกับสามหนุ่ม ฟางที่เห็นดังนั้นก็รีบวิ่งไปหาคุณพ่อของเธอทันที

 

“คุณพ่อคิดจะทำอะไรนะ ฟางไม่เล่นด้วยนะ คนอื่นก็มีทำไมไม่เลือก ทำไมต้องเป็นฟาง เฟย์ แก้ว”

 

ถามพร้อมกับใบหน้าที่ไม่สบอารมณ์ จะเรียกว่าบูดบึงเลยก็ว่าได้

 

“พ่อกับแม่ตันสินใจแล้ว เราอยู่ที่นี้ก็ทำอะไรไม่เป็น สู้ไปแลกเปลี่ยนที่นู้นได้ประสบการณ์กว่าเยอะ ส่วนพ่อแม่แก้วเขาก็ไม่ว่าอะไร เห็นจะถูกใจและสนับสนุนความคิดของพ่อด้วยซ้ำ”

 

ตอบกลับไป พร้อมกับหันมามองลูกสาวที่ตอนนี้โกรธเขาจนจะร้องไห้อยู่แล้ว

 

“ไม่เอานะ ฟางไม่เอาๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ คุณพ่อทำกับฟางแบบนี้ไม่ได้นะ”

 

ทำตัวเหมือนเด็กน้อยที่อ้อนจะเอาขนมกับคุณพ่อสุดที่รัก

 

“ไม่ได้ฟาง ลูกโตแล้ว เรื่องแค่นี้ไม่เท่าไหร่หรอก พ่อต้องรีบไปแล้วมีงานต่อ พ่อไปก่อนนะ”

 

ลาลูกสาวก่อนจะรีบเดินไปขึ้นรถเพื่อไปทำงานต่อ

 

 

‘ยัยฟางเอ๊ย! ซวยแล้วมั้ยละ อยู่ดีไม่ว่าดี คุณพ่อนะคุณพ่อ ใจร้ายที่สุดเลย คุณแม่ก็ด้วย ฮือออออ ไม่เอาๆฟางไม่ไป '    

 

ได้แต่คิดในใจพร้อมกับใบหน้าสวยหวานที่จะร้องไห้เต็มที

 

“ยัยลูกแหง่เอ่ย แค่นี้ก็ป๊อด โตขนาดนี้แล้วเธอยังงอแงเป็นเด็กอยู่อีก อย่าว่าแต่นิสัยเลย ร่างกายก็เด็ก”

 

เสียงที่ดังจากข้างหลัง ทำให้อารมณ์ที่คุกรุ่นของฟางร้อนแรงเข้าไปอีก เธอหันหน้าไปหาที่มาของเสียงนั่นก็คือป็อปปี้โดยทันที

 

“ฉันไม่ใช่ลูกแหง่หรืออะไรทั้งนั้น นายนะอย่าคิดนะว่าจะอยู่ที่นี้ได้โดยมีความสุข ฉันจะรังแกนายให้ถึงที่สุดจนต้องมุดหัวกลับโรงเรียนของตัวเองให้ได้เลยคอยดู!”

 

เถียงเขาก่อนที่จะขู่ในสิ่งที่เธอคิดจะทำจริง

 

“เอาสิ ยัยลูกหมา เธอตัวแค่นี้ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก อีกอย่างถ้าเธอแกล้งอะไรฉันไว้ เธอได้โดนแบบเดียวกันแน่ถ้าเธอไปแลกเปลี่ยนที่โรงเรียนของพ่อฉัน”

 

ตอบสาวสวยตรงหน้าไปก่อนที่จะทำหน้าตายี่ยวน ก่อนจะยิ้มกวนๆส่งท้าย

 

“ฉันไม่มีวันให้พวกนายอยู่อย่างสงบแน่ ไม่มีวัน!”

 

 

________________________________________________________

 

Talk with Writer ::

 

จบไปแล้วนะคะกับตอนที่1 หวังว่าจะสนุกนะ QwQ!

พยายามให้มีคำผิดน้อยที่สุด แต่บางคำก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน

ถ้าเกิดพิมพ์คำไหนผิดบอกได้นะคะ จะแก้ให้ทันทีเลยค่ะ 

พยายามเว้นวรรคให้อ่านง่ายที่สุด มีอะไรจะแนะนำบอกได้เลยนะคะ

เจอกันตอนหน้าค่ะ ^^/