Love Story รักวุ้นวายของเขาทั้ง 6(9)

"แก้ว...ท....."แก้วได้แต่ลากเสียงยาวไม่ยอมพูกออกมา
("แก้วบอกแม่มาตรงๆ")คนเป็นแม่พูดขึ้น
"แก้ว.......ท้อง"แก้วพูดคำหลังเบาๆแทบจะไม่ได้ยิ้น
("ห่ะ!!!!!!!!!!????")ผู้เป็นแม่ตกใจอย่างแรง
 
ฉันจะโดนแม่ฆ่าไมเนี้ย TTT.TTT 
 
"...."แก้วได้แต่เงียบ ไม่กล้าพูดอะไรอีก
("ใครมันทำลูก !? บอกแม่มาเดียวนี้! แม่จะไปลากตัวมันมา!")ผู้เป็นแม่เริ่มอารมส์ขึ้น 
"......โทโมะ"แก้วตอบเบาๆอีกรอบ แต่ผู้เป็นแม่ก็ได้ยิ้น
("โทโมะเนี้ยนะ ? เป็นไปไม่ได้ .. เขาเป็นคนดีจะตาย ทำไมเขาถึงทำกับลูก แม่ว่ามันไม่น่าจะเป็นไปได้")ผู้เป็นแม่ยังคงเชื่อใจผู้ชายแสนดีอย่างโทโมะอยู่ 
"แต่..อึก..มันเป็นไปแล้วแม่..อึก...แม่ได้ยิ้นไม?!" น้ำไส้ๆจากในตาของแก้วเริ่มไหล่ออกมา
("งั้นเดียวแม่จะไปจัดการเรื่องนี้ให้ลูกเอง..")
"แต่แม่.."แก้วยังไม่ทันพูกจบผู้เป็นแม่ก็ว่างไป
 
ที่แม่บอกว่าจะจัดการให้ ท่านหมายความว่ายังไงนะ???? 
 
แก้วได้แต่อยู่ในห้องทั้งวันไม่ออกไปไหน จนฟางเป็นห่วงเลยตันสินใจเตรียมอาหารมาให้แล้วเดินที่หน้าห้องนอน
 
"แก้ว.."ฟางเดินมาเคาะประตูแล้วเรียกชื่อแก้ว
"อย่ามายุงกับฉัน ! กลับไปสะ !"เสียงของแก้วดั้งออกมาจากในห้อง
"แก้ว..ออกมาทานอะไรหน่อยสิ..."ฟางไม่สนว่าแก้วพูดอะไร แค่อยากให้เธอออกมากินข้าวแค่นั้น
"ไม่!"แก้วตะโกนออกมาอีก
"ถ้าแก้วออกมาทานข้าว เราไปหาหมอกันดีไม? จะได้ไปให้หมอเขาดู จะให้มันรู้ๆกันไปเลยว่า ท้องหรือไม่ท้อง"ฟางพูดออกมาอีก
 
สักพักแก้วก็เดินออกมา
 
"ไปกันได้ยัง?" นี้คือคำแรกที่แก้วเอ่ยออกมา
"ยัง แก้วต้องทานข้าวก่อน"ฟางพูดแล้วก็ยกจานข้าวขึ้นมา
"แต่.."
"ไม่มีแต่ ทานเดียวนี้"ฟางเริ่มทำหน้าดุด
"เออๆก็ได้"แก้วตอบแบบเซ็งๆแล้วรีบยิบจานข้าวมาจากมือของฟาง ฟางแอบยิ้มนิดๆที่แก้วยอกกินอะไร 
"มองอะไร?"แก้วที่กินไม่หยุดหันมาถามฟางด้วยเสียงเซ็งๆ
"เปล่าาาา แค่เห็นว่านายกินได้อร่อยดี"ฟางตอบแล้วยิ้มให้แก้ว
"อิ่มแล้ว"พอข้าวหมดไปได้ครึ้งจาน แก้วก็หยุดกินแล้วยื้นจานข้าวคืนให้ฟาง
"อิ่มได้ไง? กินยังไม่หมดเลย"ฟางเริ่มทำหน้าดุดอีก แต่คราวนี้แก้วไม่สนใจ
"ก็กินให้แล้วจะอะไรอีก? "แก้วเริ่มโมโห
"ก็.."ฟางยังไม่ทันพูดจบแก้วก็รีบตัดบท
"ไม่ต้องพูดแล้ว  ฉันจะไปหาหมอแล้ว ถ้าเธอจะไปด้วยก็ตามมา แต่ถ้ายังอยากจะบ่นอยู่ตรงนี้ก็ถ้อยไปไกลๆเลยป่ะ"พูดจบแก้วก็เดินลงมาข้างล้าง
"ด..เดียวสิ! รอด้วยยย"ฟางรีบว่างจานบนโต๊ะข้างๆ แล้วรีบวิ่งตามแก้วไป
 
ณ ที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง
 
"ยิ้นดีด้วยนะค่ะคูณตั้งท้องได้ประมาณหนึ่งเดือนแล้วค่ะ"หมอผู้หญิงพูดขึ้น ประโยคที่หมอผู้พูดนั้นทำให้แก้วและฟางตกใจไปพร้อมๆกัน คนหนึ่งก็เสียใจที่รู้ว่าตัวเองท้องจริงๆ และอีกคนก็เสียใจที่คนที่ตัวหลงรักท้อง และกำลังจะมีครอบครัว
"หมอแน่นใจนะค่ะ??? ว่าฉันท้องจริงๆ"แก้วเอ่ยถามขึ้นเพื่อให้แน่นใจอีกรอบ
"แน่นนอน 100% เลยค่ะ"หมอตอบแล้วยิ้ม
 
ท้องจริงๆด้วย ฉันท้องงงงงง
 
 
 
ไปที่บ้านของโทโมะกันบ้าง
 
Tomo Talk
แก้วววววว ทำไมแกไม่โทรมาหรือมาหาฉันเลยว่ะ??? รู้ไมว่าคนมันเหง้าาาา  น่าเบื่อมากกกเลยตอนนี้....
 
 
* ใกล้เธอทีไรยิ่งไกลเท่านั้น . เลือนลางห่างไปทุกที

ยิ่งฉันรักเธอมากเท่าไหร่ ยิ่งไม่เห็นไม่เจอปลายทาง
* ใกล้เธอทีไรยิ่งไกลเท่านั้น . เลือนลางห่างไปทุกทียิ่งฉันรักเธอมากเท่าไหร่ ยิ่งไม่เห็นไม่เจอปลายทาง....*
 
 
 
"ฮาโหล?"โทโมะรีบยิบมือถือมารับ
("โทโมะ นี้น้าเองนะ")แม่ของแก้วโทรมาหาโทโมะด้วยเสียงดุดๆ
"อ่าวว น้ามีอะไรครับ?"
("อีกสองวันช้ายมาหาน้าที่บ้านหน่อยสิ น้ามีอะไรอยากจะบอก")
"น้ามีอะไรจะบอก ก็บอกมาตอนนี้เลยสิครับ"
 
จะบอกอะไรว่ะ??
 
("ไม่ได้จ๊ะ .. แค่นี้นะ")โทโมะไม่ทันจะได้พูดอะไรเธอก็ว่างไปอย่างเชยๆ
 
เหอออออออ นับวันเริ่มงงกับน้าเขานะเนี้ย
 
สองวันผ่านไป..
 
ณ ที่บ้านของ ศิริมงคลสกุล
 
"แม่ พ่อ!"แก้วที่เดินเข้ามาในบ้าน รีบวิ่งเข้ามากอดผู้เป็นและผู้เป็นแม่ของเธออย่างดีใจ
"ยัยแก้วอย่าวิ่งงงง"ผู้เป็นแม่เอ่ยออกมาดั้งๆ และแก้วก็หยุดวิ่ง
"เดียวลูกในท้องแกก็ไหล่ออกมาหลอก"ผู้เป็นพ่อพูด
"ไหล่ออกก็ดีนะสิ.."แก้วบ่นออกมาเบาๆ
"ยัยแก้ว ! นี้พูดออกมาอย่างงี้ได้ยังไง ?ถ้าเขาไหล่ออกจริงๆ แกจะเสียใจ"ผู้เป็นพ่อพูดอีก
"เออๆไม่พูดแล้วก็ได้.."แก้วตอบแบบเซ็งๆ
"งั้นแกก็ไปนั้งข้างในก่อนละกัน"ผู้เป็นแม่บอกแก้ว
"อืม.."แก้วเดินเข้าไปในบ้านแล้วนั้งลงบนโซฟาแรงๆ 
 
5 นาทีผ่านไป
 
สักพักโทโมะก็มา
 
"สวัสดีครับคูณน้า คูณอา"โทโมะที่ลงมาจากรถเดินมาสัวสดีผู้ใหญ่ทั้งสอง
"อืมๆ รีบเข้าไปในบ้านกับน้าเร็วๆ"แม่ของแก้วพูดแล้วรีบเดินไปดึง(ลาก)แขนโทโมะมา แล้วพาเข้าไปข้างใน
 
ในบ้าน
 
"โทโมะ!"แก้วตกใจอย่างแรงเมื่อเห็นโทโมะเดินเข้ามา
"แก้ว.."โทโมะแอบๆดีใจนิดที่ได้เห็นหน้าแก้วอีก 
"โทโมะไปนั้งข้างๆยัยแก้วสิ"แม่ของแก้วพูด
"ครับ"โทโมะเดินไปนั้งๆข้างแก้วทันที ที่แม่ของแก้วสั้ง
"เอาละมาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่า"แม่ของแก้วพูด
 
"นี้ พวกเธอทั้งคนจะต้องแต่งงานด้วยกัน!!!!" แม่ของแก้วพูดออกมาดั้งๆ
 
"ห่ะ !!!!!????" ทั้งคู่ตกใจเป็นอย่างมาก
 
"ต..ต..แต่งงาน แก้วไม่ยอมนะค่ะ"แก้วพูดออกมา แล้วมองไปที่โทโมะนิดๆ
 
"ใช่ ผมก้ไม่ยอม"โทโมะพูดออกมา
 
"แต่พวกเธอจะต้องแต่งง !" พ่อของแก้วพูด
 
"แต่.."ทั้งคู่ยังไม่ทันจะพูดจบผู้ใหญ่ทั้งสองก็เอ่ยออกมา
 
"ไม่มีแต่ !!!" พ่และแม่ของแก้วพูดออกมาดั้งๆ
 
"ทำมั๊ยพวกเราจะต้องแต่งงานด้วยละค่ะ ?" แก้วถาม
 
"ก็เพราะ....แก้วกำลังท้องลูกของโทโมะอยู่นะสิลูก หรอจะไม่ใช่?"แม่ของแก้วตอบคำถามของแก้ว แล้วถามแก้ว
 
"ท้อง!!!O.O"โทโมะตกใจอย่างแรง
 
"ใช่ท้อง"พ่อของแก้วพูด
 
"แม่ แต่แก้วไม่ได้ต้องการให้เขามารับผิดชอบหรืออะไรทั้งนั้น แก้วแค่อยากให้เขาออกไปจากชวิตของแก้วก็แค่นั้น"แก้วพูดแบบสัยอารมส์เล็กน้อย
 
"แต่แม่อยากให้แก้วแต่งงานนิ"
 
"แต่แก้วไม่แต่ง"
 
"ต้องแต่ง"
 
"ไม่!"แก้วตอบแล้วรีบวิ่งออกไปท้างหลังบ้าน
 
"แก้ววว"โทโมะเห็นท้าไม่ดีเลยรีบวิ่งตามไป
 
 
 
หลังบ้าน

  

"แก้ว"โทโมะเห็นแก้วกำลังนั้งอยู่บนเก้าอี้ใกล้ๆสระน้ำเลยเดินมานั้งข้างๆเธอ

"อย่ามายุงกับ..อึก..ฉัน"แก้วพูดออกมาแล้วพยามหันหน้าหนี เพราะตอนนี้หน้าของเธอกำลังเต็มไปด้วยน้ำตา

"ไม่ได้ .. ฉันจะเลิกยุงกับเธอไม่ได้ เพราะเธอกำลังมีลูกกับฉัน ที่นี้ฉันจะยังยุงกับเธอได้อีกไม?"โทโมะพูด แล้วขยาบเข้ามาใกล้ๆแก้วอีก

"เขาไม่ใช่ลูกของแก แล้วอีกอย่าง ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าเธอ เพราะฉันรู้ว่าแกฝื้นใจที่จะพูด"แก้วหันหน้ามาพูด 

"งั้นก็มองตาของฉันดีๆสิว่า ฉันฝื้นใจ หรือเต็มใจ"โทโมะพูดแล้วก็ดึงแก้วมาจองตาของเขาใกล้ๆ 

"ม..ไม่มองง"แก้วพยามหลับตาและหันหน้าหนี แต่โทโมะขยาบหน้าเข้าไปใกล้ๆอีก หน้าของทั้งอยู่ใกล้กันแค่ไม่กี้เซนเอง

"ถ้าไม่มอง ฉันจูบ"โทโมะทำถ้ายื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆหน้าของแก้วอีกแต่..

"มองก็ได้ .."แก้วรีบลืมตาขึ้นมาแล้วมองตาของโทโมะ

"เห็นหรือยังว่าฉันไม่ได้ฝื้นใจ"โทโมะแอบยิ้มนิดๆแล้วขยาบหน้าเข้าไปใกล้ๆอีก

"คิดจะทำอะไรนะ?"แก้วเริ่มรู้สึกว่าหน้าของเขาเข้ามาใกล้ขึ้นเลยเอ่นถามขึ้นมา

"ก็จูบไง.."โทโมะตอบแล้วยิ้ม 

"อุ๊บ!" แก้วโดนจูบปากเข้าไปเต็มๆ

Kaew Talk

ไอ้แก้ววว นี้แกปล่อยให้จูบแกได้ไงเนี้ยยย??? 
 
*******************************************************************
ติดตามมม !!!