เลวแค่ไหนหัวใจก็ให้เธอ

“ไปอาบน้ำอาบท่าก่อนสิ”
“ไม่เป็นไร มีอะไรรึเปล่า ชั้นจะกลับบ้าน”ชั้นพูดอย่างแข็งใจ
“เธอไม่รู้รึไงว่าชั้นเป็นใคร แล้วของที่ชั้นจะตอบแทนเธอมันคืออะไร”ชั้นทำหน้างง ชั้นไม่รู้
“ไม่รู้”ชั้นตอบไป
“ชั้นเป็นมาเฟีย หลายๆคนเรียกว่าเฮีย ส่วนสาวๆเรียกชั้นว่าโทโมะ และใครทำดีกับชั้นชั้นก็จะตอบแทนเค้าด้วย.....”เค้าก้าวเท้าเข้ามาหาชั้นก่อนจะเชยคางชั้นขึ้น ชั้นถอยหลังไปจนสุดมุมห้อง เค้ามองริมฝีปากชั้น
“เธอคงไม่ต้องให้ชั้นพูดใช่ไหมว่าชั้นจะตอบแทนเธอยังไง”ชั้น...รู้แล้ว ชั้นทำหน้าเหวอ
“อย่านะ ชั้นไม่ต้องการอะไรตอบแทน”ชั้นพูดแล้วผลักเค้าออก
“เธอนี่แปลก ผู้หญิงหลายๆคนเห็นชั้นเป็นต้องคว้า”แต่ชั้นไม่ต้องการ
“เดี๋ยวแฟนนายจะเข้าใจผิดเอานะ”ชั้นพูดแล้วนึกโมโหขึ้นมา
“ชั้นเลิกกับพิมแล้ว”หะ....ห๊ะ
“ชั้นคบใครไม่เกิน1เดือน ส่วนพิมแค่1อาทิตย์”โห เลวมากๆๆๆๆๆ
“อย่านะ ไหว้ๆ ขอร้อง”ชั้นยกไม้ยกมือ โทโมะจับมือชั้นลงแล้วเอาหน้าเข้ามาใกล้หน้าชั้นก่อนจะมองสำรวจใบหน้าไปมา
“เธอก็สวยดีนะ ใครว่าเธอเป็นทอม ชั้นไม่เชื่อ”ก็ตอนนายเป็นผีนายยังถามอยู่เลยว่าชั้นเป็นทอมรึเปล่า
“รู้ได้ไง บางทีชั้นอาจเป็น”เค้าไม่รอช้าลักไก่ตอนชั้นเผลอแล้วจูบชั้นเข้าเต็มที่ก่อนจะช้อนตัวชั้นอุ้ม ชั้นดิ้นสุดชีวิต ร้องกรี๊ดประท้วง พยายามจะถอยหน้าหนีแต่ก็โดนรุกราน ตามไปทุกที่ที่เบี่ยงหน้าหลบ
“อื้อๆๆๆ”ชั้นประท้วงในลำคออย่างไม่พอใจ ถ้ามันออกเสียงได้คงจะดังสนั่นลั่นบ้านนายนี่ โทโมะโยนชั้นลงไปบนเตียงก่อนจะยิ้มมุมปากแล้วถอดเข็มขัดตัวเองช้าๆ
“ถอดให้ที”เค้าปลดหัวเข็มขัดออกแล้วเดินเข้าไปหาชั้น บ้ากาม บ้าๆๆๆ กรี๊ดดดดดดดดด ชั้นมองไปที่ประตูกำลังหาทางหนี ถ้าชั้นวิ่งไปนายนี่จะตามทันไหมนะ
“ถอดสิ”เค้าขเม่นตามองชั้น ชั้นหันไปมองต้นเสียงอย่างตกใจ
“นายมันโรคจิต”ชั้นกำลังด่ามาเฟีย อ๊ากกกก
“ใช่ โรคจิตแล้วไง”เค้าทำหน้าเหยเก
“บอกให้ถอดก็ถอดสิ”ทุเรศๆๆๆ ชั้นควบคุมมือแล้วดึงเข็มขัดออกก่อนได้จังหวะวิ่งหนีอย่างไว แกร่ก ชั้นบิดลูกบิดแล้ววิ่งอย่างไม่คิดชีวิต โทโมะวิ่งตามมา ชั้นหันไปเห็นแล้วชั้นก็วิ่งลงบรรไดอย่างรวดเร็วในมือยังมีเข็มขัดแล้วชั้นก็เหยียบเข็มขัดที่ยาวๆนั่นแล้วก็ล้มลง ชั้นกำลังจะตกบรรได อ๊ากกกกกกกก ฟึ่บ มืออุ่นของโทโมะประคองตัวชั้นแล้วมองหน้าก่อนจะส่ายหัว
“คิดจะหนี มันไม่ง่ายหรอกนะ”ชั้นมองหน้าเค้าแล้วเอนตัวขึ้นตรงก่อนจะผลักเขาออก
“ชั้นไม่ได้หนีแค่จะวิ่งเล่นแค่นั้นเอง”ชั้นพูดแล้วทำหน้าเนือยๆก่อนจะเขวี้ยงเข็มขัดลงพื้นแล้วเดินหน้าหงุดหงิดไปที่ห้องของหมอนั่นอย่างจำใจแล้วก็ไปนั่งแหง่กไม่กระดุกกระดิกอยู่บนเตียง
“นี่ นั่งทำหน้าเหมือนตายด้านเลยนะ”ชั้นหันไปจ้องโทโมะที่ยืนสูบบุหรี่อยู่ที่หน้าต่าง มันไม่ได้มีความเท่ห์เลย หน้าหล่อๆของนายพอมาคาบบุหรี่สูบแล้วมันดูน่ารักเกรียจที่สุด ชั้นมองก่อนจะหันหน้าหนี
“แคร่กๆ”ชั้นไอเพราะเหม็นควันบุหรี่ของไอ้หน้าหล่อ เค้าหันมองแล้วเดินมาใกล้ชั้นก่อนจะพ่นควันบุหรี่ใส่หน้าทำเอาชั้นมึนแทบน็อก ชั้นกลั้นหายใจแล้วแต่กลิ่นมันยังลอดเข้าไปในจมูกชั้นได้
“แคร่กๆๆๆ เล่นบ้าอะไรเนี้ย ออกไป แคร่กๆ”ชั้นไอแล้วผลักเขาที่กำลังยืนหัวเราะแล้วก็เดินไปทิ้งบุหรี่ลงนอกหน้าต่าง
“ด้านล่างนั่นเป็นหญ้านะ นายกำลังทำลายธรรมชาติ”ชั้นพูดขึ้น
“เดี๋ยวก็มีคนมาเก็บ ไม่ทันได้ไหม้หญ้าหรอกหน่า”เค้าพูดก่อนจะเดินเข้ามาหาชั้นแล้วชั้นก็ลุกขึ้น
“ชั้นขออาบน้ำ”ชั้นท้วงขึ้น
“ดีเลย ชั้นก็อยากอาบพอดี ป่ะ ไปอาบน้ำกัน”ประสาท อ๊ากกกกกกกก
“คือ ชั้นจะอาบคนเดียว”ชั้นพูดขึ้น
“ห้องน้ำชั้นกว้าง อ่างก็ใหญ่เข้าได้4คนแหนะ”ชั้นไม่อยากรับรู้
“แต่ชั้นจะอาบคนเดียว”ชั้นพูดขึ้น
“ทำไมหละ”
“ก็ชั้นเป็นผู้หญิงส่วนนายเป็นผู้ชาย”ชั้นพูดประโยคทั่วไป
“ก็แล้วไงนี่ห้องชั้น ชั้นจะอาบด้วย มีไรม่ะ”
“งั้นชั้นกลับบ้าน”ชั้นพูดแล้วทำท่าจะเดินออก
“เสียใจ ชั้นไม่ให้กลับ”เขาพูดแล้วยืนขวาง
“ฮึ่ย งั้นชั้นไม่อาบละ”ชั้นหมันไส้เลยนั่งแหงกบนเตียง
“งั้นเราก็มาเริ่มกันเลยดีกว่า”เค้าเข้ามาคร่อมร่างชั้นแล้วผลักชั้นราบบนเตียง
“เริ่มอะไร ไม่เอา ออกไปนะ”
“ไม่ไป”ชั้นผลักเค้าเต็มที่แต่เค้าก็ยึดร่างแขงแกร่งเอาไว้ เค้าพูดก่อนจะเอาหน้าเข้ามาใกล้แล้วจูบชั้นอย่างเบาบางมันทำให้ชั้นได้สัมผัสกับปากของเค้าอย่างเต็มที่เป็นครั้งแรก เรียวลิ้นอันโอยอุ่นมันทำให้ชั้นเคลิ้มเกิมจนชั้นแทบจะเป็นลม ถ้าชั้นยืนคงจะล้มไปนานแล้ว จูบของเค้าเล่นเอาชั้นอยากสัมผัสไปเนิ่นนาน
“อื้ม”เค้าครางออกมาทำเอาใจชั้นสั่น ลองคิดถึงหน้าตาดีๆของโทโมะดูสิแล้วกำลังจูบชั้นอยู่พร้อมออกเสียงครางเบาๆมันดูได้ฟิวมากเลยหละ แต่ชั้นรู้สึกร้อนๆไปทั้งตัว มือของเขาไม่อยู่สุก เอื้อมไปปลดกระดุมเสื้อชั้นจนมันเผยออก ชั้นหายใจไม่ออก มันขัดๆจนชั้นแทบเป็นบ้า มันหายใจไม่สะดวก เหมือนเค้าจะรู้เลยเผยอปากเล็กน้อย ชั้นหอบเหนื่อยหมดแรง นี่ยังไม่ได้เริ่มชั้นก็หมดซะแล้ว นึกถึงเรื่องนั้นแล้วชั้นก็ออกแรงขัดขืนมาเต็มที่ เค้าถอนจูบออกแล้วประสานสายตามองชั้น ชั้นมองเค้าตอบ มันทำให้ชั้นนึกถึงผีบ้าตนนั้นที่ชั้นรักมาก น้ำตาชั้นมันคลอเหมือนจะไหล ตาชั้นแดงระเรื่อ เค้ายิ่งทำให้ชั้นนึกถึงวิญญาณที่ชั้นรัก น้ำตาชั้นค่อยๆไหลออกมา ชั้นนึกถึงเค้ามาก โทโมะดูเหมือนว่าเห็นชั้นร้องไห้แล้วผงะออกเล็กน้อยแต่ชั้นกับเป็นคนกระชากคอเค้าเข้ามากอดรัดไว้เอง ชั้นคิดถึงโทโมะ ชั้นคิดถึง ชั้นอยากกอดเค้าแบบนี้ไว้ตลอดเวลา แต่ชั้นทำไม่ได้ ชั้นอยากกอดเค้าไว้ตลอด ฮือๆ ชั้นร้องไห้พรางกอดคอโทโมะไว้แน่น โทโมะดูจะตกใจเล็กน้อยแล้วก็กอดตอบด้วยมารยาเจ้าเล่ห์ของผู้ชาย
“เธอเป็นอะไรรึเปล่า”เค้าถามชั้นขึ้น ชั้นรู้สึกตัวก็ปล่อยมือออกจากคอโทโมะแล้วก็ได้ทีเผลอดันเค้าออก
“ชั้นจะไป ขอร้อง อย่าให้ชั้นอยู่อีกเลย ชั้นทำไม่ได้ ชั้นทำใจไม่ได้จริงๆ”ชั้นพูดแล้วเดินลงจากเตียงทั้งๆที่เสื้อไม่ได้ติดกระดุม
“เธอจะไปไหน นี่มันดึกแล้ว”เค้าทักขึ้นแล้วดึงมือชั้นไว้ ชั้นสะบัดมือออกทั้งน้ำตาแล้วรีบเปิดประตูออก
“เดี๋ยวแก้ว”เค้ารู้จักชื่อชั้น ชั้นหันไปมองหน้าเค้า
“เธอไม่ได้ติดกระดุมเสื้อ”เค้าเดินเข้ามาแล้วติดกระดุมให้จนหมดแล้วก็มองหน้าชั้น มือเค้าอยู่ที่กระดุมเม็ดบนสุดของชั้น ชั้นมองตาเค้าตอบ หน้าเค้าค่อยๆเลื่อนเข้ามาใกล้แล้วประกบปากลงบนปากชั้น แต่ครั้งนี้ชั้นยอมเผยอริมฝีปากเปิดโอกาสให้เรียวลิ้นของเค้าเข้ามาทรอดแทรก ชั้นเล่นลิ้นอุ่นไปมากับเขาอย่างไม่รู้เรื่องแต่ก็พอหวัดไปหวัดมาเหมือนกินไอติมนั่นแหละ ชั้นจูบกับเขาแรงขึ้น เร็วขึ้นจนเลือดขึ้นหน้าชั้น เลือดมันสูบฉีดแรงเล่นเอาหน้าชั้นแดงแปร๊ดเหงื่อแตก มือชั้นคล้องไปที่คอโทโมะ มือโทโมะเท้าประตูไว้สองข้าง ชั้นดูจะเคลิ้มหลับตาพริ้ม ปากเราสองคนยิ่งร้อนแรงมากขึ้น โทโมะโกยตัวชั้นไปที่เตียงอีกครั้งก่อนจะดันลงไปนอน เค้าคร่อมชั้นไว้โดยเอามือเท้าเตียง มือชั้นก็ยังคงคล้องคอเค้าเหมือนเดิม เค้าค่อยๆถอนจูบออกแล้วเอาจมูกชนกับชั้น ชั้นมองตาเค้าเหมือนอยากค้นหา เค้าค่อยๆปลดกระดุมชั้นลงทั้งๆที่เพิ่งติดมันไปเมื่อกี้ เค้าซุกไซร้ริมฝีปากอุ่นๆไปที่ซอกคอขาวๆของชั้นจนชั้นรู้สึกเจ็บจี๊ดๆ มันคงจะเกิดรอยแดงสักอย่าง
“โอ๊ย”ชั้นร้องออกมาเมื่อเค้าเม้มแรงลงไปที่คอของชั้น ชั้นหลับตาปี๋ โทโมะปลดกระดุมเสร็จก็ถอดเสื้อตัวเองออกแล้วเลื่อนปากลงไปตามเสื้อกล้ามของชั้นก่อนจะเลิกมันขึ้นจากด้านล่างแล้วลูบไล้ริมฝีปากฝากรอยช้ำเอาไว้ เค้ากำลังจะปลดกางเกงชั้นแต่...แกร่ก
“โมะมึง....เชี้ย เอาอีกแล้วนะมึง”เคนตะเปิดประตูมาเห็นพอดี เค้าจะมองชั้นแบบไหนกันนะ ชั้นลุกขึ้นอย่างไวจนหัวโขกกับหัวโทโมะ
“โอ๊ย”ชั้นจับหัวตัวเอง
“ฮ่าๆๆ”เคนตะหัวเราะ
“มึงเปิดมาทำไมตอนนี้ว่ะ กูบอกให้เคาะให้เคาะ ไอ้น้องเวร”เคนตะเป็นน้องโทโมะหรอ แต่พูดกันอย่างกับเพื่อน
“เออ กูขอโทด แค่จะมาบอกว่ากูจะไปส่งแก้วที่บ้าน แต่ถ้ามีธุระกันก็ ตามสบายไอ้พี่ชาย”ชั้นรู้สึกตัวก็ลุกขึ้นแล้วเดินไปหาเคนตะอย่างไว
“ไปส่งที”ชั้นพูดแล้วติดกระดุมอย่างรวดเร็ว
“เอ้า ไม่ทำธุระกันหรอ”
“ก็มึงมาขัดอ่ะ เป็นใครเค้าอยากทำต่อว่ะ”โทโมะพูดแล้วลุกขึ้นเดินไปหาเคนตะ
“สรุปกูผิด”เคนตะพูดแล้วยิ้ม
“เออ มึงอ่าแหละผิด”
“ชั้นจะกลับแล้ว ไปเถอะ”ชั้นพูดขึ้น
“โอเค ป่ะๆ”เคนตะพูดแล้วเดินออกไปเขาอยู่ในสภาพที่ใส่เสื้อสูตรสีดำแต่ไม่ใส่เสื้อด้านใน ด้านในพันด้วยผ้ากอสสีขาวมีรอยเลือดแดงๆนิดหน่อย ชั้นเดินตามออกไปแล้วหันมองด้านหลังหน่อยๆเห็นโทโมะมองชั้นอยู่ชั้นเลยไม่กล้าหันไปมองอีก
ณ บ้านแก้ว
“เธอขายดอกไม้หรอเนี้ย”เค้าถามชั้นขึ้น
“อืม ใช่ ว่างๆก็แวะมาได้นะ”ชั้นพูดแล้วยิ้ม
“แน่นอน รู้แล้วจะมาบ่อยๆเลย”เค้ายิ้ม แต่เอ๊ะ!!
“ตอนไปส่งนายชั้นขับรถไปหนิ”
“อืมใช่”
“แต่นายมาส่งชั้นก็เป็นรถนาย แล้วรถชั้นหละ”ชั้นลืมรถ โอ้...
“เอ้า ลืมซะงั้น เดี๋ยววันไหนมาชั้นจะขับมาคืนให้ละกัน ขอกุญแจหน่อยสิ”ชั้นหยิบให้ไปโดยไม่ลังเลกลัวว่าเค้าจะขโมยเพราะฐานะเค้าก็ไม่ใช่จะจน
“ชั้นไปก่อนนะ”ชั้นพูดแล้วเปิดประตูลง
“ฝันดีนะ”เคนตะพูดแล้วยิ้ม
“อื้มเช่นกัน”ชั้นยิ้มตอบก่อนจะขึ้นไปที่ห้องแล้วนอนนึกภาพที่เกิดขึ้นและจับคอตัวเองก่อนจะลุกไปส่องกระจกเห็นรอยช้ำอย่างชัดเจนและเยอะด้วยชั้นเลยไปอาบน้ำถูสบู่แต่ก็ไม่หายชั้นไม่สนใจและหลับไป
เช้าตรู่
“แก้วววววววววว”โหย ยัยบันนี่มาปลุกแต่เช้าชั้นที่แต่งตัวเพิ่งเสร็จก็รีบลงไปแล้วเปิดร้านเห็นยัยบันนี่ร้องไห้เป็นคนบ้าและตัวก็เปียกโช๊คเหมือนคนไปตกน้ำมา
“แกเป็นอะไรบันนี่”ชั้นถามขึ้นอย่างสงสัย
“ฮือๆ ชั้นทะเลาะกับบีสเป็นครั้งแรกหลังจากที่คืนดีกัน”ชั้นทำหน้าเอ๋อแล้วดึงยัยเพื่อนเข้ามาในร้าน
“ทะเลาะกันเรื่องอะไร ทำไมถึงเปียกแบบนี้”ชั้นพูดแล้วก็มองหน้าบันนี่ที่คอตก
“ชั้นเห็นบีสเดินควงกับผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ที่หลังบ้านของเขา ชั้นเลยเข้าไปตบผู้หญิงคนนั้นแล้วบีสก็ผลักชั้นจนตกน้ำในสระบ้านเค้า”
“ห๊ะ...ทำไมหมอนั่นเล่นแรงแบบนี้หละ แกทำแผนเดิม อย่าไปติดต่อกับนายนั่นอีก”ชั้นพูดขึ้นอย่างหงุดหงิด
“ฮือๆๆ ชั้นไม่อยากทำ”
“แกต้องทำ แกต้องเข้มกว่าเดิมไม่ใช่เค้ามาง้อแล้วก็คืนดีเลย มันง่ายไปเว้ยเพื่อน”ชั้นแตะไหล่บันนี่
“ก็ได้ ชั้นจะทำให้เต็มที่ เอาว่ะ!!”บันนี่ทำท่าสู้ตาย
“ให้มันได้อย่างงี้สิเพื่อน”ชั้นยิ้ม
“คอแกไปโดนอะไรมา”
“เอ่อ...ยุงมันเยอะอะเมื่อคืน”ชั้นมั่วไปทั่ว
“ชั้นว่ามันไม่เหมือนยุงเลยนะ แกไปโดนใครดูดคอมา”ตาย ไอ้เพื่อนบ้า รู้ทันชั้นได้ไง
“กะ...แกจะบ้ารึยังไง”ชั้นพูดแบบติดอ่าง
“ชั้นรู้แก้ว บอกชั้นมา”เค้าถามชั้น จนชั้นต้องเล่าให้ยัยบ๊องนี่ฟังจนหมดเปลือก
“โห...........coolหวะเพื่อน”เฮอะ มาจงมาแจ๋วอะไรเล่า
“จะบ้ารึไง ชั้นไม่เต็มใจซะหน่อย”ลืมบอกไปว่าชั้นไม่ได้เล่าไอตอนที่ชั้นเต็มใจ
“เออ ไปเที่ยวกันไหม”
“แกจะไม่ให้ชั้นขายของบ้างรึไง”ชั้นถามขึ้น
“เหอะหน่า นะๆๆ อีกแค่วันเดียวเอง”
“เออๆ ก็ได้”ชั้นพูดก่อนจะไปเอาผ้าพันคอมาพันปิดรอยแดงแล้วไปเที่ยวจะมีที่ไหนนอกจาก....ห้าง !! ชั้นเดินแต่ห้าง ห้าง ห้าง จนหน้าชั้นจะเป็นห้างอยู่แล้วนะ ยัยบันนี่ก็เที่ยวเป็นอยู่ที่เดียวนี่แหละ ชั้นเล่นรถไฟเหาะจนจะเป็นเพื่อนซี้กับมันอยู่และ โอ๊ยยย
“นี่ๆ ไปบ้านหิมะกัน”อีกแล้ววววววว
“ไม่เอาอ่ะ เบื่อ แกไปเหอะ”ชั้นพูดขึ้น
“ให้ชั้นไปคนเดียวเนี้ยนะ”บันนี่ถาม
“เออ ชั้นขอพัก ชั้นจะรอตรงนี้แหละ แกไปเหอะนะ เดี๋ยวบีสโทรมาชั้นกดตัดสายให้”ชั้นพูดขึ้น ยัยบันนี่เลยเข้าไปเล่นคนเดียว
“แก้ว”นั่นมัน โทโมะ ชั้นพยายามเลี่ยงไม่อยากเจอเค้าแต่เค้าก็เข้ามานั่งข้างๆแล้วยิ้มให้
“ว่าไง”ชั้นต้องฝืนใจตอบ
“มากับใครหรอ”ชั้นเห็นบีสเคนตะและก็หนุ่มหล่ออีก3คนเดินมาด้วยเลยเลี่ยงจะตอบ
“คะ...คนเดียว”พวกนายทั้ง6ดูนักเลงไม่มีผิด แต่งตัวใส่สูตรเท่ห์เดินห้างโซนเครื่องเล่น นายจะไปเป็นพนักงานต้อนรับหรือไง
“ไปเล่นเครื่องเล่นด้วยกันไหม”โทโมะชวน
“แก้ว”บีสเห็นชั้นก็รีบเข้ามาดึงมือ
“อะไร!!”ชั้นไม่ค่อยลงรอยกับหมอนี่หรอกนะ ชั้นตะคอกใส่เค้าอย่างรำคาญแล้วดึงมือกลับ
“บันนี่อยู่ไหน”
“ชั้นจะไปรู้ไหม ชั้นไม่ใช่GPSติดตามตัวยัยบันนี่นะ”
“ชั้นทะเลาะกับบันนี่”เค้าพูดขึ้น มันก็เรื่องของนายอ่ะ
“นั่นมันปัญหาของนาย ก่อเองก็แก้เองสิ”ชั้นพูดขึ้น
“เธอต้องช่วยชั้นนะ ชั้นไม่ตั้งใจ ก็บันนี่มาผลักฟางน้องสาวชั้นทำไมหละ”นะ...น้องสาว
“เอ้า ชั้นก็ไม่รู้นะ ไปคุยกันเองสิ”ชั้นยังคงทำเป็นไม่รู้เรื่อง
“โห่แก้ว”บีสทำเสียงหงุดหงิด ชั้นยืนขึ้นหยิบสัมภาระแล้วเดินเชิดไปด้านนอก โอ๊ย ง่วง ชั้นอยากกลับบ้าน ชั้นเดินไปเรื่อยๆจากง่วงมันเริ่มปวดหัว ชั้นห่างพวกผู้ชายไปได้สักระยะแล้วหละ ชั้นปวดหัวจี๊ดๆจนข้าวของในมือร่วงหล่นทั้งโทรศัพท์ทั้งกระเป๋า
“คุณครับ เป็นอะไรรึเปล่า”หนุ่มหน้าตาดีเดินเข้ามาถามแล้วช่วยเก็บของ
“ไม่เป็นไรคะ ปวดหัวนิดหน่อยคะ”ชั้นพูดแล้วยิ้มไปบางๆ เจอแต่คนหล่อๆเว้ย ชั้นพยายามก้าวเท้าเดินแต่มันดันหมดสติลงไปก่อน
Bunny talk
ชั้นเดินออกมาก็ไม่เห็นยัยแก้ว เอาแล้วไง หายไปไหนเนี้ย ไหนบอกจะรอ ชั้นเดินหาจนทั่วแต่ก็ไม่เจอมันทำเอาชั้นท้อแท้ ชั้นเลยนั่งลงบนที่พักแล้วก็หันไปเจอเฮีย ชั้นเลยวิ่งเข้าไปหา
“เฮีย มากับใครเนี้ย”ชั้นยิ้มให้เฮียที่ซื้อของอยู่
“บันนี่”
“บีส”ชั้นตกใจเมื่อเห็นบีสโผล่มาแล้วจับมือชั้นแน่น ชั้นพยายามจะวิ่งหนีแต่ก็ไม่ได้เรื่อง
“บันนี่ชั้นจะบอกเธอว่าชั้นขอโทด แต่คนที่เอผลักคื่อน้องสาวชั้นชื่อฟางเป็นคู่หมั้นของไอ้ป๊อปเพื่อนชั้นที่เพิ่งกลับจากอเมริกาพร้อมกับไอ้เขื่อนและก็จองเบ”เค้าชี้ไปที่ผู้ชายอีกสามคนที่ชั้นไม่คุ้น ชั้นเห็นเคนตะที่ยิ้มให้บางๆ
“แล้วทำไมต้องผลักเค้าด้วย”ชั้นเริ่มงอแง
“ขะ...ขอโทดครับ”โอ๊ย ใจอ่อนแล้วเรา
“อื้ม ก็ได้ แต่อย่าทำอีกนะ”ชั้นพูดขึ้น
“ครับผม”เค้ายิ้มแล้วโอบชั้นไว้
“มากับใครหละ”บีสถามขึ้น
“แก้วหนะ แต่ไม่รู้แก้วหายไปไหนแล้ว หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ”เฮียหันมามองทันทีก่อนจะกดโทรศัพท์โทรออกไปเบอร์ใครสักคน
Tomo talk
“ฮัลโหล”ผมโทรหาแก้ว เบอร์ผมได้มาจากบันนี่ วันนั้นแอบจิ๊กโทรศัพมาโกยเบอร์ แต่แปลกแห๊ะที่ผมเลือกเบอร์แก้ว
(ฮัลโหลครับ)
“นายเป็นใคร แล้วเจ้าของโทรศัพท์อยู่ไหน”
(อ๋อ เธอเป็นลมครับ ตอนนี้อยู่ห้องพยาบาลที่ห้างชั้นสองครับ)เอาละไง บรรไลเกิด
“ไปชั้น2 แก้วเป็นลม”ผมพูดก่อนจะรีบวิ่งนำไปคนแรก
“แก้ว”ผมหอบเหนื่อยสักพักก็วางมาทเหมือนเดิม
“เธอจู่ๆก็ล้มลงไปเลยอ่าครับ”รู้ เป็นลมคงโซโลโมชั่นแล้วพลิกสี่ตลบเป็นลมมั้ง
“ขอบใจนะที่ดูแลเธอ แต่ชั้นมาแล้ว ไปได้แล้วหละ”ผมพูดก่อนที่ไอ้ขาวนั่นจะเดินออกไปจากห้องพยาบาล
“อ้าวแก้ว ทำไมเป็นลมซะได้”บันนี่พูดขึ้น ก็คงจะเพลียอ่าแหละ
“พวกแกกลับไปก่อนเดี๋ยวชั้นไปส่งแก้วเอง”ผมพูดและทุกคนก็แยกย้ายกันไป แก้วค่อยๆส่ายหัวแล้วลืมตา
“ที่ไหนเนี้ย”แก้วอุทานขึ้น
“ห้องพยาบาลที่ห้าง”ผมพูด
“อ้าว แล้วนายรู้ได้ไงว่าชั้นอยู่นี่”
“อย่ารู้เลย”ผมพูดก่อนจะหยิบข้าวของของเธอแล้วดึงเธอลุกขึ้น
“ไป เดี๋ยวชั้นไปส่ง”ผมพูด
“รถชั้นอยู่ที่บ้านนาย กุญแจอยู่ที่เคนตะ”ชั้นพูด
“เดี๋ยวมันก็คงเอาไปคืนให้เองแหละ กลับรถชั้นไปก่อน”ผมพูดแล้วดึงมือแก้วไปที่รถแล้วเปิดให้เธอเข้าไป ผมจะมาทำดีกับเธอทำไมก็ไม่รู้
“ง่วง”แก้วพูดออกมาก่อนจะหลับไปแต่บ้านอยู่ไหนหละเนี้ย ดีหละ ผมได้ทีเลยพาแก้วไปที่บ้านแล้วแบกขึ้นไปนอนบนห้องผมและผมก็ไปอาบน้ำ
Kaew talk
ชั้นหลับไปสักพักก็ลืมตาขึ้นมาแล้วก็มองรอบห้อง อ้าว มันคุ้นๆนะ ห๊ะ...ห้องโทโมะหนิ ชั้นมองไปรอบห้องเห็นโทโมะกำลังนั่งดูอัลบั้มรูปอยู่ชั้นเลยลุกขึ้นนั่งเมื่อโทโมะเห็นชั้นลุกเค้าก็รีบเก็บอัลบั้มรูปเหมือนจะปกปิดไม่ให้ชั้นเห็น
“ทำไมไม่พาชั้นกลับบ้าน”ชั้นทำหน้าเหวี่ยง
“ก็เธอหลับ ชั้นจะไปรู้ทางไหมหละ ชั้นไม่ใช่ตัวนำทางนะ”
“แล้วทำไมไม่ปลุก”
“ก็เห็นบอกง่วง เลยปล่อยยาวๆ”เค้าพูดก่อนจะอมยิ้มเล็กๆ ชั้นไปล้างหน้าล้างตาแล้วก็ถือโอกาสอาบน้ำซะเลย ห้องน้ำเนี้ยหรูโคตรเลยอ่ะ ถ้าให้เป็นห้องนอน ชั้นก็ยินดีเลยหละ กลิ่นหอมตลอดเวลา อย่างกับกลีบกุหลาบแล้วก็ยังเย็นสดชื่น โอ๊ยอยากอาบนานๆ ชั้นแช่ตัวในอ่างจนเปื่อยไปหมดละ ชั้นตีฟองเล่นอย่างสนุก ฟึ่บ
“กรี๊ดดดดดดดดดดด”ชั้นกรี๊ดลั่นเมื่อโทโมะเปิดประตูเข้ามา เขาปิดประตูแล้วเดินตรงมาหาชั้น ชั้นจะทำไงดี ตายแน่จะลุกไปก็ไม่ได้ โฮ่ เล่นไรว๊ะเนี้ย
“อย่าเข้ามานะ ออกไปๆๆ”ชั้นผลักเค้าที่ทำท่าจะกระโจนลงอ่างสีเหลี่ยมกว้างของเค้า
“ฮึ...โอกาสมาแล้วไม่ให้คว้าได้ไง”เค้าพูดก่อนจะถอดเสื้อผ้าจนหมด เน้น หมด!! หมดจริงๆ เค้าไม่มียางอายบ้างรึไงชั้นปิดตาสนิทแล้วหลับตาปี๋ เค้าลงมาในอ่างนั่งข้างชั้นจนชั้นรู้สึกว่าแขนเค้ากระทบกับแขนชั้น ชั้นก็สะดุ้งแล้วหันไปมอง ฟองสบู่มันปิดทับทุกอย่างไว้ โชคดีที่ชั้นเทฟองเยอะไม่งั้นหละก็ ตายต้องตายแน่ๆ
“อาบน้ำนานไปแล้วนะรู้ไหม ชั้นนึกว่าเธอจมน้ำตายไปแล้วหละ”
“แช่งชั้นรึไง ออกไปเหอะนะ ไหว้ๆๆ”ชั้นอ้อนด้วยการไหว้ประจำแต่เค้าก็ไม่ยอมออก
“ไม่ออก พอดีกำลังร้อนเลยหละ”เค้ายิ้มเจ้าเล่ห์
“นายอาบไปแล้วหนิ ห้องนายก็แอร์เย็นเจี๊ยบ”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ตอนหน้าNCแน่นอนน้า ฮิฮิ วันนี้อัพ2ตอนยาวๆละน้าาา
อยากให้ได้อีกตอนอ่ะเปล่า เอ้า เม้นๆๆๆกันมาหน่อยเร็วววว อย่าลืมโหวตน้า muah!!