เลวแค่ไหนหัวใจก็ให้เธอ

“เออ ขอโทดเว้ย”โทโมะตั้งสติได้ก่อนก็ผลักไหล่บีสและเพื่อนๆเบาๆ
“เออ ขอโทดเหมือนกัน”บีสผลักไหล่เพื่อนๆตามกัน
“ไปๆ หาไรกินกันเหอะ”เออ บทจะดีก็ดีเว้ยเฮ้ย ทุกคนพากันเข้าไปในตัวบ้านแล้วไปทำอาหารกันอย่างสนุก
“เอ้าเค...”เขื่อนร้องทักเพื่อนที่ดูขาวดีมีสกุล
“มีไรว่ะเควิน”เควิน...อ๋อคนที่เป็นพี่ชายของหวายหนะหรอ แล้วก็ที่บุกไปขโมยแหวนที่โรงบาล
“มีเรื่องจะคุยกับเฮีย”ชั้นและเพื่อนๆถอยกรูดกันออกจากห้องครัวทันที
“คุยอะไรหรอ”ชั้นถามป๊อปปี้
“ไม่รู้เหมือนกันอ่ะ”ป๊อปปี้ตอบ เรานั่งรอกันสักพักเควินก็ออกมาพร้อมกับโทโมะที่หน้าบูดเป็นตูดไก่
“ขอบใจที่มาบอก”โทโมะพูดขึ้น เควินพยักหน้าแล้วหันมาหาชั้นก่อนจะยิ้มให้นิดๆแล้วเดินไป ชั้นยิ้มตอบแทบไม่ทันเค้าก็ไปซะแล้ว
“มันมาบอกอะไรว่ะเฮีย”จองเบถามขึ้น
“พ่อกูจะกลับมา”เค้าพูดก่อนจะนั่งลง
“มาทำไมว่ะ ก็ในเมื่อเฮียใหญ่บอกว่าจะอยู่ที่นู่นไม่กลับมาอีก”เขื่อนพูดขึ้น
“ป๊าไม่ชอบแน่ๆถ้าพวกมึงอยู่ในบ้าน ยกเว้นบีส”เคนตะพูดขึ้น
“เออ ถึงเวลาที่ป๊ามากูก็คงไม่มาที่นี่หรอก”จองเบพูดขึ้น
“แล้วชั้นจะอยู่ได้ไหม”จินนี่ถามขึ้น
“คงจะ....”
“ไม่ได้”เคนตะยังพูดไม่จบโทโมะก็พูดขึ้น
“ผู้หญิงทุกคนห้ามมาที่นี่จนกว่าป๊าจะกลับไป”โทโมะพูดแล้วนั่งลงบนโซฟา
“นานแค่ไหนกว่าป๊าจะกลับไปจีน”ป๊อปถาม
“อันนี้ก็ไม่รู้”เคนตะตอบแทนโทโมะ
“แล้วป๊าเฮียจะมาวันไหนหละ”มีนถาม
“เควินบอกว่าไม่รู้แต่แม่มันบอกว่าป๊าจะกลับมาเร็วๆนี้ห้ามบอกชั้นป๊าจะเช็คว่าชั้นเหลวไหลอะไรรึเปล่า”โทโมะบอก
“บางทีอาจจะเป็นวันนี้ก็ได้นะเฮีย”เคนตะมองหน้าโทโมะ
“โธ่เว้ย!! จะมาทำไมว่ะ เวลากูตายกูฟื้นไม่เห็นจะมาเหยียบเมืองไทย แล้วนี่มันโอกาสพิเศษอะไร โลกแตกไง๊ถึงมาเหยียบ”โทโมะสบถขึ้น ชั้นเข้าไปจับไหล่โทโมะเบาๆ
“เฮียใจเย็นนะ...ป๊านะป๊า มาอะไรเอาตอนนี้”มีนถอนหายใจ
“เราไปกันเถอะ เดี๋ยวป๊าเฮียมาเห็นจะแย่เอา”ชั้นพูดแล้วหันไปหาเพื่อนๆ ทุกคนพยักหน้าแล้วกำลังจะก้าวเท้าออกจากบ้านแต่ก็ต้องชะงัก
“ไง...เด็กๆ”ชายร่างใหญ่หน้าตาดีผิวขาวดูคล้ายๆโทโมะกับเคนตะและก็มีมีนนิดๆยืนอยู่หน้าประตู ชั้นถึงกับงง เค้าเป็นใคร
“สวัสดีค่ะเฮียใหญ่”สาวๆพากันยกมือไหว้ ชั้นเลยยกตาม นี่หรอพ่อโทโมะ เคนตะ มีน
“หวัดดี รู้ได้ไงว่าชั้นเป็นพ่อไอ้พวกนั้น”
“ก็จินนี่เคยเห็น”จินนี่พูดขึ้น
“แล้วมาทำอะไรกันหละ”เค้าถามแล้วถอดเสื้อคลุมไปแขวนก่อนจะนั่งลงบนโซฟามองหน้าลูกชายทั้งสองและลูกสาว บีสที่นั่งอยู่ก็ลุกยืน
“เป็นไงมั่งไอ้ลูกชาย ลูกสาว ได้ข่าวว่าเที่ยวซิ่งรถจนคว่ำตายและไหงมานั่งทำหน้าหล่ออยู่ตรงนี้หละ”โทโมะเงยหน้ามองพ่อตัวเองแต่ไม่ตอบ
“เป็นอะไรไปซะอีกไอ้ลูกคนนี้ สาวๆกับสามหนุ่ม จะกลับแล้วหรอ”ป๊าหันมาแล้วถามขึ้น
“อ๋อ ครับ”เขื่อนพูดแล้วพาพวกเราเดินออกไปอย่างไว
Tomo talk
มาทำไมว่ะ เฮอะ ยังมีหน้ามาเยาะเย้ยอีก
“เคนหละ เป็นไงมั่ง เรียนจบแล้วไหนใบปริญญาหละ”ป๊ายื่นมือตรงหน้าเคนตะ
“เอ่อ..”เคนตะก้มหน้า ปั่ง!! เสียงทุบโต๊ะดังลั่น
“ชั้นไม่อยู่แล้วแกไม่เรียนเลยหรอว่ะ ทำไมถึงได้เหลวไหลกันแบบนี้ แกอีกคน ชั้นมอบตำแหน่งหัวหน้าแก๊งให้แกเพื่ออะไร ให้แกไล่ฆ่าคนไปวันๆ สร้างคู่อริไปวันๆงั้นหรอ ทำอะไรได้มั่งนอกจากใช้ชีวิตมีความสุขกับผู้หญิงและเพื่อนเสเพลของแก!! มีน ทำไมไม่ดูแลพี่ๆเลย เป็นลูกผู้หญิงภาษาอะไร!!”ผมเงียบไม่ฟังปล่อยผ่านไปในช่องหูแต่เคนตะมักคุมอารมณ์ไม่ค่อยอยู่
“ป๊าอย่ามาว่าเพื่อนกับแฟนผมแบบนั้นนะ!!”เคนตะขึ้นในทันที
“จะทำไม แกมันลูกไม่รักดี เคยทำอะไรให้พ่อแม่ภาคภูมิใจบ้างว่ะ”ผมหันมองหน้าพ่อทันทีเมื่อเค้าพูดถึงแม่
“ม๊าผม ผมทำให้ท่านภูมิใจเสมอ แต่สำหรับม๊าใหม่ผมไม่นับว่าเป็นม๊า ผมไม่มีทางทำให้เค้าภูมิใจได้แน่ ป๊าไม่สังเกตเลยหรือไงตั้งแต่ม๊าตายไปผมไม่เคยทำอะไรให้ป๊าภูมิใจเลย เพราะป๊าเจ้าชู้เกินไป ผมกำลังจะได้น้องใหม่แต่น้องก็ต้องเสียไปเพราะป๊าผลักม๊าตกบรรไดแล้วม๊าก็จากไปพร้อมกับน้อง แล้วป๊ายังจะมาถามอีกหรอว่าเคยยทำอะไรให้ป๊าม๊าภูมิใจ ม๊าเคยบอกกับผมและเฮียว่าผม เฮีย และมีนว่าพวกเราทำให้ท่านภูมิใจเสมอ”เคนตะพูดขึ้น
“และแกคิดว่าชั้นอยากผลักม๊าแกลงบรรไดรึไง”ผมนึกถึงแก้วขึ้นทันที แก้วยังโชคดีที่ไม่เป็นแบบม๊า
“ป๊าไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น รวบรัดเลยดีกว่าว่ามาที่นี่ทำไม”ผมถามขึ้นแล้วดันเคนตะให้นั่งลง
“ชั้นจะส่งเคนไปเรียนที่จีนแล้วก็จะให้แกแต่งงานกับหนี่หนานหลานสาวของแฟนป๊าและให้มีนไปเรียนทำอาหารกับแฟนป๊า”ประสาทจะแดก
“ไม่มีทาง!!”ผม เคนตะ มีนพูดพร้อมกันทันที
“ผมไม่ไปเรียนที่นั่นแน่ และผมก็จบปริญญาตรีแล้ว ผมไม่เรียนต่ออีกแล้ว พอกันที”เคนตะตอบแล้วส่ายหัว
“แล้วทำไมผมต้องแต่งงานกับหลานเมียป๊าด้วย”ผมถามขึ้น
“เพราะว่าเธอสวยงามและชั้นก็อยากได้เป็นลูกสะใภ้”ไม่เชื่อ
“เพราะเมียป๊าขอมากกว่า”ผลั่ว เคนตะโดนตบจนหน้าหัน
“พอเถอะ ผมไม่แต่ง และก็ไม่ให้น้องผมไปที่ไหน เราจะอยู่ที่นี่ ป๊าฟังผมนะ ผมโตมากพอที่จะคิด จะตัดสินใจอะไรเองแล้ว และผมก็จะไม่ไปไหน ผมรักเมืองไทย ผมไม่ใช่คนจีน ผมเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น ผมจะไม่ทำตามใครสั่งยกเว้นม๊า ถ้าม๊าฟื้นขึ้นมาสั่งผมผมจะทำ เพราะม๊าไม่เคยทำให้ผมผิดหวังเลย”ผมเข้าไปขวางมีนกับเคนตะก่อนจะพูด
“ชั้นก็ไม่มีทางให้แกอยู่ที่นี่แน่ เฮ้ย จับตัวลูกชั้นสามคนขึ้นรถ ถนุถนอมหน่อยนะ”พวกมาเฟียที่จีนลงจากรถแล้วล็อกตัวผมทันที ผมดิ้นแต่พวกมันแรงเยอะเกินกว่าจะพยายาม
“ป๊า ทำไมป๊าต้องบังคับกันด้วย ป๊าโดนยาสเน่ห์หรือยังไงถึงได้หลงเมียป๊าหัวปักหัวปลำ”เคนตะแหกปาก
“เคนเงียบ”ผมพูดเบาๆ เคนตะมองหน้าผม ผมยอมเดิน
“ปล่อยนะ ป๊า ทำไมต้องบังคับกันด้วย!!”มีนพูดแล้วทำหน้าขัดขืน
“ปล่อยเว้ย เดินเองได้”เคนตะหันไปมองคนด้านหลัง แต่ก็ไม่ยอมปล่อย
“ปล่อยน้องชั้น ไม่งั้นอย่าหาว่าไม่เตือน”ผมพูดแล้วมองคนด้านหลัง คนที่จับเคนตะกับมีนอยู่อยู่มองหน้าป๊า ป๊าพยักหน้าหน่อยๆแต่มันก็ปล่อยชั้นด้วย ชั้นมีนและเคนตะยอมเดินไปขึ้นรถดีๆ แต่ไม่มีวันที่ผมจะทำตามป๊าสั่งแน่ ฝันไปเถอะ
Best talk
ผมเห็นเพื่อนซี้สามคนของผมถูกเฮียใหญ่สั่งให้ขึ้นรถ ผมทำอะไรไม่ได้จริงๆนอกจากโทรบอกเพื่อนๆพวกเขากันแล้วและเพื่อนๆก็กลับมาที่บ้านอีกครั้ง
“ว่าไงนะ!!”หลังจากผมเล่าเรื่องทั้งหมดเพื่อนๆก็แหกปากกัน
“เฮียไปแบบนี้แล้วเค้าจะทิ้งชั้นจริงๆหรอ”แก้วดูหน้าสงสาร
“เคนจะทิ้งจินนี่ไปแล้ว”จินนี่ก้มหน้าลง
“สามคนนี้มีสติพอ มันต้องกลับมาแน่”เขื่อนพูดขึ้น
“แล้วอีกนานแค่ไหนหละ”ฟางถาม
“คงไม่นานเกินรอหรอก”ป๊อปพูด
“เฟย์ว่าเฮียต้องมาในไม่ช้า เพราะเฮียเป็นคนฉลาด”เฟย์พูดขึ้น
“มีนต้องกลับมา”จองเบพูดขึ้น
Kaew talk
ชั้นนั่งนับวันรอโทโมะแต่ก็นานแล้วนี่มันอาทิตย์กว่าแล้ว เค้าก็ยังไม่กลับมาให้ชั้นเห็น ทำไมฟ้าต้องแกล้งชั้นด้วย ทำไมเราต้องมีอุปสรรค์กันเยอะแบบนี้
“ชั้นจะไปจีน!!”เรานั่งหงอยกันอยู่จินนี่ก็พูดขึ้น
“ไปด้วย”ชั้นรีบพูด
“ไปด๊วยยย”จองเบรีบตาม
“อย่าไปกันเลย”บีสหันมาท้วง
“ใครไม่ไปจินนี่ไม่สน จินนี่ไปเก็บเสื้อผ้าหละ”จินนี่รีบแจ้นขึ้นไปเก็บของ ชั้นเลยตามไปทันที พวกสาวๆไม่รอช้าสรุปแล้วทุกคนก็ไปกันหมด มีบีสที่ดูซึมๆ
“บีส ลืมเรื่องทั้งหมดซะ นายหน้าตาดี ไม่นานคนดีๆก็จะผ่านเข้ามาเอง”ชั้นพูดแล้วตบไหล่บีส เครื่องออกไปถึงจีนเรียบร้อย ชั้นและเพื่อนๆนั่งรถให้บีสเป็นคนบอกทาง ตอนนี้ที่จีนยังดูฟ้าสางประมาณตี5กว่าๆ แต่ร้านขายของเริ่มเปิดกันแล้วหละ เราจอดลงที่โรงเรียนของจีนเป็นมหาสิทยาลัยที่ดูสวยดีหน้าโรงเรียนมีป้ายเขียนภาษาจีน
“อ่านว่าอะไรหรอ”ชั้นถามบีส
“ขว้างไท่ฮิ่ว”ขว้าง...ใครจะขว้างอะไร ชื่อโรงเรียนโคตรจะมงคล พวกเราไปซื้อของที่ซุปเปอร์มาเก็ตมานั่งกินรอเคนตะมาโรงเรียน บีสเป็นคนโทรไปถามและนัดสถานที่เจอเอง ส่วนโทโมะไม่สามารถติดต่อได้เลยบีสต้องกะระยะเวลาโทรไปเบอร์บ้าน
“ทุกคน”เคนตะอยู่ในชุดนักศึกษากางเกงขายาวลายสก็อตเสื้อขาวผูกเน็คไทน์มีสูตรคลุมแล้วก็มีตราโรงเรียนแต่เค้าดันเดินมาโรงเรียนซะงั้น ชั้นมองหาโทโมะกับมีนแต่ก็ไม่มี
“เคน”จินนี่เข้าไปกอดเคนตะทันที ชั้นก็อยากจะกอดโทโมะบ้าง
“ชั้นเรียนที่นี่ ส่วนบ้านอยู่ที่เดิม...แก้ว โทโมะฝากจดหมายมาให้”เคนตะยื่นซองสีชมพูให้ชั้น ชั้นรับมันมาแล้วแกะออก...ห๊ะ การ์ดแต่งงาน ชั้นแทบทรุดเมื่อเปิดไปข้างในมีภาษาจีนและก็ภาษาอังกฤษ ชั้นอ่านอังกฤษได้ นายวิศว ไทยานนท์ และ นางสาวหนี่หนาน เนียฮา (นามสกุลพอลึกกึกกือจัง) สมรถกันในวันที่ 15 กันยายน 19** ชั้นมองแล้วนึก มันวันนี้หนิ งานเริ่ม12.00น.  เวลาแต่ง19.19น. หนึ่งทุ่มสิบเก้านาที ชั้นพลิกไปดูด้านหลังโทโมะเขียนบอกว่า “แก้ว...ชั้นขอโทดนะแต่ชั้นทำอะไรไม่ได้เลย พ่อบอกว่าถ้าชั้นไม่แต่งเค้าจะตัดอนาคตชั้นไม่ให้ชั้นกลับไทยอีก ชั้นเลยต้องยอมแต่ง แต่เธอช่วยชั้นได้นะ เธอมาหาชั้นที่งานในเวลาก่อนแต่งงาน1นาที ย้ำ1นาที เธอเข้ามาในงานให้ทันนะ ชั้นมีวิธีแก้ ชั้นรักเธอเสมอนะแก้ว จากโทโมะ”ชั้นอ่านไปซึ้งไปน้ำตามันจะไหล
“วันนี้เฮียจะแต่งงานกับหนี่หนาน ไปงานแต่งก่อนเวลาแต่ง1นาทีเท่านั้นนะ ชั้นคิดถึงทุกคน วันนี้เราแอบไปกินไอติมกันดีกว่า เดี๋ยวชั้นเลี้ยง”เคนตะพูดขึ้น
“นายต้องเข้าเรียนนะ”จินนี่บอก
“ช่างมันสิ ชั้นจะโดดเรียน ชั้นไม่อยากมาเรียนอยู่แล้ว”เคนตะบอก
“เคน...ชั้นเข้าใจว่าแกคิดถึงพวกเราแต่แกต้องเรียน แกก็รู้หนิว่ากฎโรงเรียนจีนเป็นอย่างไง ถ้าแกขาดเรียนจะมีโทรศัพท์ถึงผู้ปกครอง ถ้าติดต่อไม่ได้ก็ต้องส่งจดหมายและถ้าผู้ปกครองไม่เอาจดหมายมาให้ด้วยตัวเองเค้าจะไปหาผู้ปกครองนายถึงบ้าน เพียงวันเดียว นายจะให้แผนแตกไม่ได้นะ พวกป๊าแกจะรู้ไม่ได้ว่าเรามาที่นี่”บีสพูดขึ้น
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
มายกอด วันนี้ฉันอัพเยอะที่สุดในรอบสัปดาห์ รอบปี รอบเดือน เลยง่ะ 
ตั้ง5ตอนนนน อ่านไม่เบื่อกันมั่งหรอ งั้นพอละนะวันนี้
อ่านกันแค่นี้ก็ปวดตาแย่แล้วหละ 555+ ฝันดีน้าคืนเนี้ย จุ๊บบบบ!!! muah!!