5 สาวต่างสไตล์ กับ 5 หนุ่มเพลย์บอย

"เป็นไปไม่ได้อ่ะ มันต้องไม่ใช่นายดิ!"
"แต่มันเป็นไปแล้ว เธอต้องยอมรับความจริง ฟาง..."
ป๊อปปี้เดินเข้ามาหาฟาง
"เธออย่าหนี้ฉันไปอีกได้ไม"
ฟางเงยหน้าขึ้นสบตาป๊อปปี้
"ฉันไม่เข้าใจนายทำไมนาย...."
ยังไม่ทันที่ฟางจะพูดจประโยค ริมฝีปากบางก็ถูกร่างสูงครอบครอง
จูบที่อ่อนหวาน จูบที่เนินนาน จูบที่มี...เสียงคัดค้าน
"เห้ย! พี่ป๊อปถ้าไม่อายฟ้าอายดิน ก็อายพวกเราบ้างก็ได้นะคร้าบ"
แต่ถึงแม้จะมีเสียงโว๊ยวายคอยรบกวน แต่มันก็ไม่ทำให้ริมฝีปากทั้งสองแยกออกจากกันได้เลย
"ทีนี้เข้าใจความรู้สึกฉันยัง"
ฟางไม่ตอบได้แต่ก้มหน้าหลบสายตาป๊อป
"ทำไมไม่ตอบ หรืออยากโดนอีกรอบ"
ป๊อปปี้ทำท่าจะจับคางฟางให้เงยขึ้น ทำให้ฟางต้องรีบตอบทันทีเพราะกลัวว่าโดนจูบต่อหน้าน้องๆอีก
"เข้าใจแล้ว ฟางเข้าใจแล้ว"
พอได้ยินคำตอบหวานๆป๊อปปี้ก็อดยิ้มไม่ได้
แต่..กยังมีอีกหนึ่งคำถามที่ยังข้างคาใจอยู่ดี
"แล้วฟางล่ะคิดยังไงกับป๊อป"
"เออ...."
"หืม...ตอบมาสิ"
"หรือต้องให้ป๊อป...."
"ฟางยอมแล้ว!"
"หะ!...ฟางยอมให้ป๊อปจูบแล้วเหรอ"
"บ้า!"
"ฟางยอมบอกแล้วต่างหาก"
"ว่า....."
"ฟาง....ฟางก็...."
สิ้นประโยคของฟาง ฟางโน้มคอป๊อปปี้ลงมาประกบริมฝีปากอย่างอ่อนหวาน  คนรู้งานอย่างป๊อปปี้ก็ตอบสนองได้ดีเช่นกัน
"เก่งเหมือนกันนิเรา"
"o///o"
"ไม่ต้องมาพูดเลยนะ"
"ห้าๆๆๆ เขินเหรอตัวเอง มาม่ะเดียวจะสอนให้ชินเลย"
"ไม่เอาแล้วววววว"
"วิ่งหนี้เหรอ หรี้ไม่พ้นหรอก"
THE END



จบแล้วๆๆ