เพียงใจเราเคียงกัน

 

 

 

 

 

                       หลังจากที่ฉันวางโทรศัพท์ไป ก็ต้องมานั่งเครียดอีกครั้งหนึ่ง

 

 

"สามวัน แล้วฉันจะทำยังไงดีละเนี่ยๆ คิด คิด คิดซิ คิด ฟางคิดซิ" บ่นกับตัวเอง

 

 

"พี่ฟาง เป็นอะไรหรือเปล่าค่ะ" น้องฟินที่ลงมาดื่มน้ำเห็นพี่สาวที่นั่งพูดอยู่คนเดียวเลยถามขึ้น

 

 

"อ่อ เปล่าค่ะพี่เฟย์หลับหรือยังค่ะน้องฟิน" ถามหาเฟย์ที่ตอนนี้น่าจะลังแย่กว่าใครๆ

 

 

"ไม่รู้ซิค่ะ เห็นห้องปิดไฟ นอนแล้วมั้งค่ะ" น้องฟินตอบ

 

 

"จ้า น้องฟินก็รีบไปนอนซะนะ มันดึกแล้ว" ฟางบอกน้องสาว ก่อนจะเดินไปปิดบ้าน

 

 

ณ. ห้องนอนฟาง

 

 

เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นเสียงที่เธอตั้งพิเศษต่างจากคนอื่น ไม่ใช่ใครคนรักเธอนั่นเอง

 

 

"เฮ้อ ฉันจะทำยังไงดีเนี่ย ป๊อปฟางขอโทษนะ" พูดก่อนกดรับโทรศัพท์

 

 

"ฮัลโหล"

 

 

"ฮัลโหล ฟางทำไมรับช้าจังละครับ แล้วเฟย์เป็นยังไงบ้าง" ป๊อปปี้ถามฟาง

 

 

"เฟย์คงแย่อยู่นะค่ะ ป๊อปติดต่อเขื่อนได้หรือยังค่ะ" แกล้งถามไป เผื่อมีข้อมูลอะไรดีๆให้คิดออก

 

 

"ยังเลย ป๊อปเป็นห่วงมันเหมือนกัน กะว่าพรุ่งนี้ถ้าติดต่อไม่ได้ป๊อปจะไปแจ้งความนะ"

 

 

"ห๊ะ แจ้งความเหรอ" ใช่ บิงโก ทำไมเธอถึงคิดไม่ออกนะ หลังจากที่เครียดเธอก็คลายยิ้มออกมาอีกที

 

 

"ฟาง มีอะไรหรือเปล่าครับ"

 

 

"เปล่าค่ะ ป๊อปจนกว่าเขื่อนจะกลับฟางว่าเราห่างกันซักพักนะค่ะ"

 

 

"ทำไมละฟาง ป๊อปรักฟางนะ" ป๊อปที่ได้ยินคำนี้ถึงกับจุกอกทันที แต่ก็รีบถามหาเหตุผล

 

 

"ป่าวหรอกค่ะ ฟางเป็นห่วงเฟย์ ฟางอยากดูแลเฟย์ก่อน เขื่อนกลับมาป๊อปค่อยมาเจอฟาง"

 

 

นี่แหละข้อแก้ตัวที่ดีที่สุด ดีกว่าต้องให้บอกเลิกป๊อป เพราะฉันเองคงเหมือนตายทั้งเป็นเหมือนกัน ฟางคิดในใจ

 

 

"แต่ป๊อปก็ไปช่วยฟางดูแลได้นะครับ" 

 

 

"ฟางเข้าใจป๊อปนะค่ะ แต่บางครั้งการที่จู่ๆเสียคนรักไป มันทรมานมากนะ" ฉันพูด

 

 

"ฟางก็รู้ แล้วฟางยังจะห่างกับป๊อปอีกเหรอ"

 

 

"เปล่าค่ะ ฟางแค่ไม่อยากให้น้องเห็นว่าฟางอยู่กะแฟน แต่เขื่อนติดต่อไม่ได้ เฟย์จะคิดมากต่างหากละ"

 

 

"ฟาง ป๊อปเข้าใจนะว่าฟางห่วงน้อง แต่ประโยคที่ฟางพูด มันทำให้ป๊อปกลัว กลัวว่าฟางจะจากป๊อปไป" ป๊อปพูดเสียงเศร้า

 

 

"ป๊อปค่ะฟางรักป๊อปมากนะ ป๊อปเชื่อฟางนะ เมื่อเขื่อนกลับมาเราจะแต่งงานกันทันทีเลย ฟางสัญญา" ฉันบอกป๊อป

 

 

"จะ จริงเหรอฟาง ฟางสัญญากับป๊อปแล้วนะ"

 

 

"จริงค่ะ พรุ่งนี้ไม่ต้องมารับฟางนะค่ะ ฟางจะไปส่งฟินกับเฟย์่ก่อนให้ไปเองเป็นห่วง ยายเฟย์กำลังเศร้า"

 

 

"ครับ แล้วพักกลางวันป๊อปไปหาที่โรงพยาบาลได้ไหม"

 

 

"ไม่ได้ค่ะ"

 

 

"อ่อ เข้าใจแล้วครับ" ป๊อปตอบเสียงเศร้า ฉันยิ่งแพ้ตอนที่เค้าอ้อนๆอยู่ด้วย

 

 

"เปล่า ที่ไม่นะ หมายความว่าฟางจะไปหาป๊อปเองต่างหากละ จะได้รู้ว่าแอบมีกิ๊กหรือเปล่า" เห้อ ฉันใจอ่อนจนได้

 

 

"โธ่ฟาง ป๊อปดีใจจัง ฟางมาป๊อปได้ทุกเมื่อละครับ ป๊อปพร้อมให้ฟางแสกนทุกส่วน อิอิ" ป๊อปเสียงร่าเริงขึ้นมาทันที

 

 

"ค่ะ งั้นพรุ่งนี้เจอกันนะค่ะ ฝันดีค่ะ"

 

 

"ป๊อปรักฟางนะ ฝันดีครับ" เฮ้อ จะให้ฉันบอกเลิกคนที่บอกรักฉันทุกวันๆแบบนี้ได้ยังไงกันนะ

 

 

"เอาเหอะยายฟาง เหลืออีกสามวัน มันต้องมีทางออกน่า" พูดกับตัวเอง ก่อนจะนอนหลับไป

 

 

เช้าวันทำงาน

 

 

"เฟย์ น้องฟินเสร็จหรือยัง"

 

 

"ค่ะ เสร็จแล้ว"

 

 

"เฟย์ อย่าคิดมากนะ เขื่อนต้องไม่เป็นอะไร" เห็นหน้าน้องสาวตัวเองที่ตอนนี้คงกังวลสุดๆกับการติดต่อแฟนหนุ่มไม่ได้

 

 

"พี่ฟาง เขื่อนจะกลับมาหาเฟย์ใช่มั้ย" เฟย์ร้องไห้กอดฉัน

 

 

"ใช่ เขื่อนจะต้องกลับมา ภายในสามวัน พี่สัญญา" ฉันบอกน้องสาวไป

 

 

"พี่ฟางพูดเหมือนรู้ ว่าเขื่อนอยู่ไหนเลย" เฟย์ถามฉันขึ้น

 

 

"เปล่าหรอก ป๊อปจะไปแจ้งความแล้วจ้างนักสืบสืบนะ" พี่ขอโทษนะเฟย์ พี่บอกไม่ได้จริงๆ

 

 

หลังจากที่ส่งเฟย์ฟินที่ทำงานและโรงเรียนเสร็จก็ขับมาโรงพยาบาล

 

 

"หมอฟาง คิดถึงจังเลยค่ะ" มีผู้หญิงคนหนึ่งทักฉัน

 

 

"อ่าวหมอแก้ว กลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่กัน" ฉันหันไปก็เจอหน้ารุ่นน้องหมอที่สนิทกัน แต่ลาไปฮันนีมูนกับแฟนหนุ่มมา

 

 

"ก็เมื่อวานนะค่ะ กลับมาก็รีบเอาของฝากมาฝากพี่ฟางเลยนะ" แก้วไม่ใช่แค่รุ่นน้องหมอ แต่เป็นเพื่อนยายเฟย์ด้วย

 

 

"อืม แฟนเราไปไหนละ"

 

 

"อ่อ นั่นไงมาแล้วค่ะ"

 

 

เอ๊ะแฟนยายแก้วเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นนะค่ะ แต่ว่า......แต่ว่า บิงโก เยสสส

 

 

"แก้ว แฟนแก้วทำอาชีพอะไรนะ"

 

 

"พี่ฟาง ถามทำไมเหรอค่ะ คือว่า คือ คือ โทโมะ"

 

 

"บอกพี่มาเถอะ พี่มีเรื่องอยากขอความช่วยเหลือจากแก้วนะ"

 

 

"ผมเป็นยากูซ่าครับ"  เยสสสส ฉันยิ้มออกมาอย่างดีใจ ที่มีที่พึ่งซักที

 

 

"แต่ พี่ฟางมีอะไรให้แก้วช่วยเหรอค่ะ" 

 

 

"เอาเป็นว่า ไปในห้องพี่ก่อนแล้วกัน แล้วพี่จะเล่าให้ฟัง"

 

 

มาอยู่ห้องฟาง

 

 

"ว่าไงค่ะพี่ฟาง"

 

 

"แก้ว พอดีเพื่อนพี่โดนผู้หญิงคนหนึ่งจับตัวไปนะ พี่อยากให้แก้วช่วยพี่"

 

 

"ผุ้หญิง ผมไม่ทำร้ายผู้หญิง" โทโมะพูดขึ้น

 

 

"เปล่า ฟางไม่ได้ให้ไปทำร้าย แค่สงสัยว่าเธอคนนั้นมีคนช่วยจับเพื่อนฟางไป"

 

 

"แล้วพี่ฟางสงสัยใครละค่ะ"

 

 

"พี่ไม่รู้หรอกแก้ว พี่รู้แต่ว่าพี่มีเวลาสามวันในการช่วยเพื่อนออกมา ถ้าไม่งั้นพวกนั้นจะฆ่าปิดปากเพื่อนพี่นะ"

 

 

"ห๊ะ ถึงกับฆ่าแกงเลยเหรอค่ะ"

 

 

"อืม จริงๆแล้วเค้าอยากฆ่าพี่ แต่เพื่อนพี่ดันซวย เธอเลยเอามาเป็นข้องต่อรองให้พี่ทำตามข้อตกลงของเธอนะ"

 

 

"พี่ฟางอย่าทำนะ ทำไปก็ไม่รู้พวกนี้จะทำตามที่ตกลงหรือเปล่า" แก้วบอกฉัน

 

 

"นั่นแหละ พี่ถึงอยากให้เราช่วยพี่อีกแรงหนึ่ง"

 

 

"ช่วยยังไงละค่ะ"

 

 

"ก็ ......................... บลา บาล ......................บลา บลา" เล่าให้แก้วกับโทโมะฟังอย่างละเอียด

 

 

"อืม พวกเราตกลงค่ะ แล้วพี่ฟางแน่ใจแล้วเหรอค่ะ มันเสี่ยงมากนะค่ะ" แก้วกับโทโมะที่ตกลงแล้วเตือนฉัน

 

 

"อืม พี่เป็นคนก่อ พี่คงต้องแก้  อีกอย่างอย่าบอกเรื่องนี้กับใครนะ แม้แต่ยายเฟย์ หรือป๊อป"

 

 

"แล้วพี่ป๊อป จะไม่โกรธแน่เหรอค่ะ" แก้วถามต่อ

 

 

"ไม่หรอก เพราะพี่กำลังจะไปหาป๊อป ไปละ เจอกันคืนนี้นะ" บอกสองคนก่อนขับรถไปบริษัทแฟนหนุ่ม

 

 

ทางด้านเขื่อน

 

 

"หึหึ เธอมันสารพัดพิษจริงๆ"

 

 

"ฟื้นมาก็เก่งเลยนะ จริงๆแกเป็นเพื่อนฉันน่าจะช่วยฉัน ไม่น่าโง่เลย เลยต้องเป็นแบบนี้ไง"

 

 

"ไม่หรอก เพราะฉันตายไป ฟางตายไป ยังไงไอ้ป๊อปก็ไม่เอาเธอ "

 

 

"เขื่อน แกพูดมากไปแล้วนะ หัดสงบปากบ้าง ก่อนจะไม่มีโอกาสพูด"

 

 

"แกเคยเห็นฉันเป็นเพื่อนมั้ยจินนี่" เขื่อนถามขึ้นทั้งๆที่ไม่มองหน้าจินนี่

 

 

"......................................"

 

 

"หึหึ แค่นี้แหละ ที่ฉันจะคุยกับแก แกออกไปเถอะ" เขื่อนบอกจินนี่ที่เดินเข้ามาเอาข้าวมาให้เค้าให้ออกไป

 

 

เพื่อนงั้นเหรอ แกต่างหากที่ไม่รักฉัน ทั้งแกและป๊อปเลย แกกำลังจะทิ้งให้ฉันอยู่กับไอ้พวกสกปรก แล้วหนีไปมีคนรัก พวกแกมันเห็นแก่ตัว ที่ผ่านมาแกรู้ไหม ว่าฉันโดนพวกมันย่ำยีแค่ไหน ฉันเจ็บปวดแค่ไหน แต่แกก็พูดกันน่าตาเฉยว่าป๊อปไม่ได้รักฉัน แกเคยรู้บ้างมั้ยว่าฉันรักป๊อป ถ้าแกกับป๊อปไม่ทิ้งฉันไปมีแฟน ฉันคงไม่ต้องพึ่งไอ้พวกสกปรกมาทำร้ายแกขนาดนี้หรอก จินนี่ที่เดินออกมาคิดในใจ

 

 

ด้านฟาง

 

 

"เอะ รถคันนั้นแปลกๆจัง เหมือนขับตามเรามาเลย " ฟางพูดกับตัวเองเบาๆ

 

 

"ถ้าจินนี่เล่นไม่ซื่อละ เอาละ บอกโทโมะกับแก้วหน่อยดีกว่า" ฟางหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรหาแก้ว

 

 

"แก้ว นี่พี่เองนะ"

 

 

"ค่ะ พี่ฟางมีอะไรหรือเปล่าค่ะ"

 

 

"ถ้าพี่หายไป แก้วตามจีพีเอสที่พี่เปิดในโทรศัพท์พี่ไปนะ เพราะพี่เหมือนว่ามีคนสะกดรอยตามพี่นะ "

 

 

"พี่ฟาง คิดมากไปหรือเปล่าค่ะ" แก้วปลอบใจฟาง

 

 

"พี่ก็หวังว่าจะเป็นแบบนั้นนะ เอาเป็นว่าพี่บอกแก้วแล้วนะ โอเคละกัน" แล้วฉันก็กดวางไป

 

 

ก็แน่ละ ฉันที่จู่ๆก็วางแผนให้แก้วทำมากมาย โดยที่แก้วไม่ได้รุ้เรื่องราวอะไรด้วยเลย ไม่แปลกที่แก้วจะคิดว่าฉันกำลังคิดมากอยู่ 

 

 

หน้าบริษัทจิระคุณ

 

 

"มาพบใครเหรอครับ" ร.ป.ภ.คนนึงถามฉัน

 

 

"มาพบคุณภาณุค่ะ"

 

 

"รอซักครู่นะครับ" แล้วเค้าก็ต่อสายโทรศัพท์

 

 

"ไม่ทราบว่าคุณอะไรมาขอพบครับ"

 

 

"ธนันธรต์ค่ะ"

 

 

"เชิญครับ" แล้วฉันก็เดินเข้ามา ตรงไปยังลิฟท์ที่ร.ป.ภ. บอกให้ขึ้นไปหาเค้า

 

 

"ชั้น 8ค่ะ" บอกคนที่รอลิฟท์ด้วยกันว่าขึ้นชั้นไหน

 

 

"อ่าว คุณฟางมาหาป๊อปปี้เหรอค่ะ"

 

 

"อ่อ ค่ะคุณคือ................."

 

 

"ฉันหวายนะค่ะ เป็นเพื่อนที่สนิทมากของเค้า" เธอแนะนำตัว ดูจากหน้าก็รู้ว่าเธอกำลังข่มฉัน

 

 

"ค่ะ สวัสดีค่ะคุณหวาย" ฉันทักทายกลับไป

 

 

"อ่อ แล้วเดี๋ยวนี้ป๊อปคงเบื่อซิค่ะ ถึงวิ่งแจ้นมาหาถึงที่ กะจะใช้วิธีเดียวกับยายจินนี่เหรอค่ะ" หวายพูดทำให้คนในลิฟท์มองฉันแปลกๆ

 

 

"..........................." ฉันยิ้มไม่ตอบอะไร เพราะฉันพอจะรู้ละว่าเธอคงไม่ได้คิดกะป๊อปแค่เพื่อน 

 

 

"คุณก็สวยไปหาคนใหม่เถอะค่ะ ป๊อปนะเค้าชอบแบบเร้าใจแบบฉันจืดๆแบบเธอ เดี๋ยวเค้าก็มาแก้ความเหงากับฉัน"

 

 

เธอเดินมากระซิบหูฉัน ให้พอได้ยินคนเดียว แต่เอ๊ะ เธอหมายความว่าเธอกับป๊อปเกินเลยงั้นเหรอ

 

 

"หึหึ งั้นฉันคงต้องเปลี่ยนเป็นเร้าใจแล้วละซิ เค้าจะได้ไม่ต้องหันไปหาคนเก่าๆที่อยู่มานาน แต่ก็ไม่ได้อยู่ในสายตาเค้าเลย อ่อ ถึงแล้ว ขอบคุณนะค่ะที่บอก"

 

 

ฉันเดินมาอยู่หน้าห้องป๊อป ตอบไม่ถูกหมือนกันว่าทำไมถึงโกรธเค้า ทั้งๆที่เค้าก็ไ่ด้ทำอะไรให้ฉัน....

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

อัพดึกไปหน่อย เดี๋ยวพรุ่งนี้จะบุกไปช่วยเขื่อนละนะ