PopularTomboy!!!ยัยทอมสุดแสบมาติดกับฉันซะดีๆ
8.0
8)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความโทโมะ : ก็…
แก้ว : จะตอบไม่ตอบ ไม่ตอบฉันต่อย [ไม่พูดเปล่ายกกำปั้นเตียมจะต่อย]
โทโมะ : อย่าโหดสิครับที่รัก
แก้ว : ใครเป็นที่รักนาย ยี๋แค่คิดก็ขยะแขยงแล้ว นายต้องการอะไรกันแน่ [พูดเสียงจริงจัง]
โทโมะ : ก็ต้องการตัวเธอไง…แล้วก็…ต้องการให้เธอเลิกกับฟาง [พูดไปยิ้มไปแต่แก้วหน้ายิ่งบึ้งเข้าไปอีก]
แก้ว : เหอะ ตัวฉันนายก็ได้ไปแล้ว ฟางกับฉันก็เลิกกันแล้ว สาแก่ใจนายแล้วใช่ไหม ที่นี้ก็ออกไปจากชีวิตฉันได้แล้วอย่ามายุ่งกับฉันอีก
โทโมะ : เห็นทีว่าจะไม่ได้หรอกนะ [ยักคิ้วให้แก้ว]
แก้ว : ฮึก…ทำไม…ทำไมต้องเข้ามายุ่งกับฉันด้วย…ฮึก…แค่นี้ยังไม่พออีกหรอ [แก้วร้องไห้น้ำตาไหลอาบแก้มเนียนฝ่ายชายทนไม่ไหวเลยเข้ามาเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน]
โทโมะ : ทอมที่ไหนเขาร้องไห้กัน หยุดร้องเลยนะ [เช็ดน้ำตาให้แก้วแผ่วเบาหน้าทั้งคู่ห่างกันแค่คืบเดียว]
แก้ว : ฉันไม่ใช่ทอม [แก้วพูดทั้งที่พยายามกลั้นไม่ให้น้ำตาไหลออกมา]
โทโมะ : ตั้งแต่เมื่อไหร่ [โทโมะทำหน้างง]
แก้ว : นายไม่จำเป็นที่จะต้องรู้หรอก ตุ้บ!!! [แก้วตั้งสติได้ก็เตะไปกลางเป้าของชายหนุ่มทำเอาโทโมะตัวจุกจนลุกไม่ขึ้นแล้วแก้วก็เดินออกไป]
ณ มหาลัย
เฟย์ : แก้วๆทางนี้ [หญิงสาวลักยิ้มโบกไม้โบกมือให้เพื่อน]
แก้ว : อ้าวยัยเฟย์แล้วไอกบไม่ตามมาดูแลเทคแคร์แกหรือไง [เดินมาแล้วกอดคอเฟย์ไว้]
เฟย์ : บ้าหรอ เขินเป็นนะเว้ย [แก้มแดงแปร็ดจนเห็นได้ชัดว่าเขิน]
แก้ว : แหนะ ยัยบองเอ๋ย ฉันละประสาทกินกับพวกแกจริงๆเลยบ้าด้วยกันทั้งคู่ [พูดแล้วเอามือโยกหัวเฟย์ไปมา]
เฟย์ : ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วฟางหละ [ถามถึงพี่สาวตัวเองที่เลือกเรียนอีกคณะนึง]
แก้ว : ไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้วอะ ไม่รู้ไปไหนบอกว่าไปเรียน ฉันเพิ่งหายเจ็บ…เอ่อ…ช่างมันเหอะ [เมื่อนึกขึ้นได้ว่ากำลังจะพูดอะไรออกไปจึงรีบหยุดทันที]
เฟย์ : เจ็บ? แกเจบอะไร เป็นอะไรมากเปล่า [ถามด้วยความเป็นห่วง]
แก้ว : เอ่อ…เจ็บท้องเฉยๆหายแล้ว [โกหกคนตรงหน้าเพื่อไม่ให้เรื่องมันไปกันใหญ่เรื่องมันควรเริ่มที่เธอกับและมันจะต้องจบลงที่เธอกับเขาเช่นเดียวกัน]
เฟย์ : แล้วนี่แกมาทำไรหละ ไม่มีเรียนแล้วนะทั้งวัน [เฟย์พูดพลางจับมือแก้วเดินเล่น]
แก้ว : กะจะมาหาไรกินหนะแต่ไว้ค่อยกินดีกว่าไม่หิวแล้ว
โครกกกกกกกกกกก ครากกกกกกกกก!!!
แก้ว : เอ่อ…ไม่หิวแล้วจริงๆน้า แหะๆ [ท้องแก้วดันร้องขึ้นมาซะเสียงดังทำเอาเฟย์ยิ้มกับทำท่าทางของเพื่อนคนนี้]
เฟย์ : ไม่ต้องมาโกหกฉันเลยไปกินก๋วยเตี๊ยวหน้ามหาลัยกันดีกว่าเห็นเขาลือกันว่าอร่อย [ไม่รอคำตอบแต่รีบดึงมือแก้วให้ตามไปเร็วขึ้น]
แก้ว : ไม่รอฟางหรอ [ถามึ้นมาทำให้เฟย์ชะงักไป]
เฟย์ : อืม เกือบลืมแหนะขอโทรหาแปปนะ [แล้วเฟย์ก็โทรหาฟางทันที]
แก้ว : เป็นไงรับไหม [ถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเฟย์เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า]
เฟย์ : [ส่ายหัวเป็นคำตอบ] ปะ…ไปกินกันก่อนก็ได้ [แล้วก็เดินจูงมือแก้วไปอีกรอบ]
[ฟาง&ป๊อปปี้]
ป๊อปปี้ : หิวไหมเดี๋ยวหาอะไรมาให้กิน
ฟาง : อืม นายเลี้ยงนะ [ทำหน้าอ้อนวอนสุดๆ]
ป๊อปปี้ : ก็ได้แต่ฉันจะมาทวงคืนนะ [พูดแล้วเดินออกไป]
ฟาง : ทวงคืน [งงกับคำพูดของชายหนุ่มแต่ก็ไม่ทันได้ถามเขาเดินออกไปแล้ว]
ระหว่างรอป๊อปปี้ฟางก็เดินสำรวจห้องของเขา ขนาดเป็นผู้ชายห้องยังเรียบร้อย สะอาดไม่มีที่ติ ห้องเธอกับแก้วยังสู้ห้องเขาไม่ได้เลย ผู้ชายอะไรเนี่ยเนี๊ยบชะมัด แล้วฟางก็กลับไปนั่งนอนเล่นบนเตียงที่แสนนิ่มจนเผลอหลับไป
ป๊อปปี้ : ของกินมาแล้วครับ [แกล้งพูดให้ฟางขำแต่กลับไม่ได้ยินเสียงเธอจึงเดินดูทั่วห้อง]
ฟาง : อืม…อย่านะ [ฟางละเมออกมาทำให้ชายหนุ่มเดินตามเสียงนั้นไป]
ป๊อปปี้ : เห้อ ให้ท่าชะมัด [เขาวางของกินไว้บนโต๊ะหัวเตียงแล้วมองตัวฟางที่ดิ้นไปมาเพราะละเมอ กระโปรงนักศึกษาเลิกขึ้นมาเห็นขาขาวเนียนน่าสัมผัส]
ฟาง : อือ… [ส่งเสียงออกมาเมื่อโดนสัมผัสแผ่วเบาจากชายหนุ่ม]
ป๊อปปี้ : ฉันจะอดใจไว้ละกัน จะช้าจะเร็วเธอก็ต้องเป็นของฉันอยู่ดี [แสยะยิ้มกับตัวเองแล้วเลื่อนมือไปสะกิดฟางที่หลับไหลอยู่บนเตียง] ตื่นๆ จะกินไหมเนี่ย [ตะโกนเรียกเสียงดัง]
ฟาง : อืม อ๊ะ!!! [สะดุ้งขึ้นมาเพราะเธอนอนบนที่นอนโดยไม่ได้ขอ] ขอโทษนะพอดีมันง่วงอ่า ขอโทษๆๆๆ [เธอพูดแต่ขอโทษชายหนุ่ม]
ป๊อปปี้ : ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่เป็นไรๆ มากินเร็วเดี๋ยวอืดหมด [ชายหนุ่มเอาถ้วยมาใส่ก๋วยเตี๋ยวที่เขาไปซื้อมาให้เธอ]
ฟาง : ขอบใจนะ [ลงมือกินทันทีโดยไม่รอให้ชายหนุ่มบอก]
ป๊อปปี้ : หึหึ อืม [พูดแล้วลุกไปคิดทบทวนที่คุยกับโทโมะระหว่างทางกลับหอ]
โทโมะ : แผนนายโอเคยัง
ป๊อปปี้ : อืม ฟางเชื่อใจฉันแล้วแหละ
โทโมะ : แล้วได้เธอยังหละ
ป๊อปปี้ : ยังหวะไม่มีอารมณ์
โทโมะ : น่ารักอย่างนี้ไม่เอาฉันเอาแทนนะ [พูดยั่ว]
ป๊อปปี้ : แกไปเอายัยทอมของแกไป อย่ามายุ่งของๆฉัน คนนี้หวง!!! [ย้ำว่าหวงหนักแน่น]
โทโมะ : อืมๆ โอเคไม่เอาๆ ฉันไปก่อนนะแล้วก็ขอบคุณที่ช่วยนะแผนนายเยี่ยมมาก [พูดพร้อมกับยกนิ้วโป้งให้แล้วเดินจากไป]
‘อยากได้ผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนจังเธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น ไม่อยากทำร้ายจิตใจเธอแต่ถ้าไม่ทำคนอื่นอาจจะแย่งไปก็ได้ โอ้ย!!!สับสนเว้ย’ ป๊อปปี้
แก้ว : จะตอบไม่ตอบ ไม่ตอบฉันต่อย [ไม่พูดเปล่ายกกำปั้นเตียมจะต่อย]
โทโมะ : อย่าโหดสิครับที่รัก
แก้ว : ใครเป็นที่รักนาย ยี๋แค่คิดก็ขยะแขยงแล้ว นายต้องการอะไรกันแน่ [พูดเสียงจริงจัง]
โทโมะ : ก็ต้องการตัวเธอไง…แล้วก็…ต้องการให้เธอเลิกกับฟาง [พูดไปยิ้มไปแต่แก้วหน้ายิ่งบึ้งเข้าไปอีก]
แก้ว : เหอะ ตัวฉันนายก็ได้ไปแล้ว ฟางกับฉันก็เลิกกันแล้ว สาแก่ใจนายแล้วใช่ไหม ที่นี้ก็ออกไปจากชีวิตฉันได้แล้วอย่ามายุ่งกับฉันอีก
โทโมะ : เห็นทีว่าจะไม่ได้หรอกนะ [ยักคิ้วให้แก้ว]
แก้ว : ฮึก…ทำไม…ทำไมต้องเข้ามายุ่งกับฉันด้วย…ฮึก…แค่นี้ยังไม่พออีกหรอ [แก้วร้องไห้น้ำตาไหลอาบแก้มเนียนฝ่ายชายทนไม่ไหวเลยเข้ามาเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน]
โทโมะ : ทอมที่ไหนเขาร้องไห้กัน หยุดร้องเลยนะ [เช็ดน้ำตาให้แก้วแผ่วเบาหน้าทั้งคู่ห่างกันแค่คืบเดียว]
แก้ว : ฉันไม่ใช่ทอม [แก้วพูดทั้งที่พยายามกลั้นไม่ให้น้ำตาไหลออกมา]
โทโมะ : ตั้งแต่เมื่อไหร่ [โทโมะทำหน้างง]
แก้ว : นายไม่จำเป็นที่จะต้องรู้หรอก ตุ้บ!!! [แก้วตั้งสติได้ก็เตะไปกลางเป้าของชายหนุ่มทำเอาโทโมะตัวจุกจนลุกไม่ขึ้นแล้วแก้วก็เดินออกไป]
ณ มหาลัย
เฟย์ : แก้วๆทางนี้ [หญิงสาวลักยิ้มโบกไม้โบกมือให้เพื่อน]
แก้ว : อ้าวยัยเฟย์แล้วไอกบไม่ตามมาดูแลเทคแคร์แกหรือไง [เดินมาแล้วกอดคอเฟย์ไว้]
เฟย์ : บ้าหรอ เขินเป็นนะเว้ย [แก้มแดงแปร็ดจนเห็นได้ชัดว่าเขิน]
แก้ว : แหนะ ยัยบองเอ๋ย ฉันละประสาทกินกับพวกแกจริงๆเลยบ้าด้วยกันทั้งคู่ [พูดแล้วเอามือโยกหัวเฟย์ไปมา]
เฟย์ : ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แล้วฟางหละ [ถามถึงพี่สาวตัวเองที่เลือกเรียนอีกคณะนึง]
แก้ว : ไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้วอะ ไม่รู้ไปไหนบอกว่าไปเรียน ฉันเพิ่งหายเจ็บ…เอ่อ…ช่างมันเหอะ [เมื่อนึกขึ้นได้ว่ากำลังจะพูดอะไรออกไปจึงรีบหยุดทันที]
เฟย์ : เจ็บ? แกเจบอะไร เป็นอะไรมากเปล่า [ถามด้วยความเป็นห่วง]
แก้ว : เอ่อ…เจ็บท้องเฉยๆหายแล้ว [โกหกคนตรงหน้าเพื่อไม่ให้เรื่องมันไปกันใหญ่เรื่องมันควรเริ่มที่เธอกับและมันจะต้องจบลงที่เธอกับเขาเช่นเดียวกัน]
เฟย์ : แล้วนี่แกมาทำไรหละ ไม่มีเรียนแล้วนะทั้งวัน [เฟย์พูดพลางจับมือแก้วเดินเล่น]
แก้ว : กะจะมาหาไรกินหนะแต่ไว้ค่อยกินดีกว่าไม่หิวแล้ว
โครกกกกกกกกกกก ครากกกกกกกกก!!!
แก้ว : เอ่อ…ไม่หิวแล้วจริงๆน้า แหะๆ [ท้องแก้วดันร้องขึ้นมาซะเสียงดังทำเอาเฟย์ยิ้มกับทำท่าทางของเพื่อนคนนี้]
เฟย์ : ไม่ต้องมาโกหกฉันเลยไปกินก๋วยเตี๊ยวหน้ามหาลัยกันดีกว่าเห็นเขาลือกันว่าอร่อย [ไม่รอคำตอบแต่รีบดึงมือแก้วให้ตามไปเร็วขึ้น]
แก้ว : ไม่รอฟางหรอ [ถามึ้นมาทำให้เฟย์ชะงักไป]
เฟย์ : อืม เกือบลืมแหนะขอโทรหาแปปนะ [แล้วเฟย์ก็โทรหาฟางทันที]
แก้ว : เป็นไงรับไหม [ถามขึ้นเมื่อเห็นว่าเฟย์เก็บโทรศัพท์เข้ากระเป๋า]
เฟย์ : [ส่ายหัวเป็นคำตอบ] ปะ…ไปกินกันก่อนก็ได้ [แล้วก็เดินจูงมือแก้วไปอีกรอบ]
[ฟาง&ป๊อปปี้]
ป๊อปปี้ : หิวไหมเดี๋ยวหาอะไรมาให้กิน
ฟาง : อืม นายเลี้ยงนะ [ทำหน้าอ้อนวอนสุดๆ]
ป๊อปปี้ : ก็ได้แต่ฉันจะมาทวงคืนนะ [พูดแล้วเดินออกไป]
ฟาง : ทวงคืน [งงกับคำพูดของชายหนุ่มแต่ก็ไม่ทันได้ถามเขาเดินออกไปแล้ว]
ระหว่างรอป๊อปปี้ฟางก็เดินสำรวจห้องของเขา ขนาดเป็นผู้ชายห้องยังเรียบร้อย สะอาดไม่มีที่ติ ห้องเธอกับแก้วยังสู้ห้องเขาไม่ได้เลย ผู้ชายอะไรเนี่ยเนี๊ยบชะมัด แล้วฟางก็กลับไปนั่งนอนเล่นบนเตียงที่แสนนิ่มจนเผลอหลับไป
ป๊อปปี้ : ของกินมาแล้วครับ [แกล้งพูดให้ฟางขำแต่กลับไม่ได้ยินเสียงเธอจึงเดินดูทั่วห้อง]
ฟาง : อืม…อย่านะ [ฟางละเมออกมาทำให้ชายหนุ่มเดินตามเสียงนั้นไป]
ป๊อปปี้ : เห้อ ให้ท่าชะมัด [เขาวางของกินไว้บนโต๊ะหัวเตียงแล้วมองตัวฟางที่ดิ้นไปมาเพราะละเมอ กระโปรงนักศึกษาเลิกขึ้นมาเห็นขาขาวเนียนน่าสัมผัส]
ฟาง : อือ… [ส่งเสียงออกมาเมื่อโดนสัมผัสแผ่วเบาจากชายหนุ่ม]
ป๊อปปี้ : ฉันจะอดใจไว้ละกัน จะช้าจะเร็วเธอก็ต้องเป็นของฉันอยู่ดี [แสยะยิ้มกับตัวเองแล้วเลื่อนมือไปสะกิดฟางที่หลับไหลอยู่บนเตียง] ตื่นๆ จะกินไหมเนี่ย [ตะโกนเรียกเสียงดัง]
ฟาง : อืม อ๊ะ!!! [สะดุ้งขึ้นมาเพราะเธอนอนบนที่นอนโดยไม่ได้ขอ] ขอโทษนะพอดีมันง่วงอ่า ขอโทษๆๆๆ [เธอพูดแต่ขอโทษชายหนุ่ม]
ป๊อปปี้ : ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ ไม่เป็นไรๆ มากินเร็วเดี๋ยวอืดหมด [ชายหนุ่มเอาถ้วยมาใส่ก๋วยเตี๋ยวที่เขาไปซื้อมาให้เธอ]
ฟาง : ขอบใจนะ [ลงมือกินทันทีโดยไม่รอให้ชายหนุ่มบอก]
ป๊อปปี้ : หึหึ อืม [พูดแล้วลุกไปคิดทบทวนที่คุยกับโทโมะระหว่างทางกลับหอ]
โทโมะ : แผนนายโอเคยัง
ป๊อปปี้ : อืม ฟางเชื่อใจฉันแล้วแหละ
โทโมะ : แล้วได้เธอยังหละ
ป๊อปปี้ : ยังหวะไม่มีอารมณ์
โทโมะ : น่ารักอย่างนี้ไม่เอาฉันเอาแทนนะ [พูดยั่ว]
ป๊อปปี้ : แกไปเอายัยทอมของแกไป อย่ามายุ่งของๆฉัน คนนี้หวง!!! [ย้ำว่าหวงหนักแน่น]
โทโมะ : อืมๆ โอเคไม่เอาๆ ฉันไปก่อนนะแล้วก็ขอบคุณที่ช่วยนะแผนนายเยี่ยมมาก [พูดพร้อมกับยกนิ้วโป้งให้แล้วเดินจากไป]
‘อยากได้ผู้หญิงคนนี้เป็นแฟนจังเธอไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่น ไม่อยากทำร้ายจิตใจเธอแต่ถ้าไม่ทำคนอื่นอาจจะแย่งไปก็ได้ โอ้ย!!!สับสนเว้ย’ ป๊อปปี้
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ