PopularTomboy!!!ยัยทอมสุดแสบมาติดกับฉันซะดีๆ
8.0
chujune
แชร์นิยายฟิคชั่น
11)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ หลังจากทุกคนสอบเสร็จโทโมะก็ต้องสอบใหม่คนเดียวในห้องส่วนคนอื่นๆแยกย้ายกันไปเลี้ยงฉลองสอบเสร็จกันทั่วหน้า เฟย์ฟางแก้วก็ไปเหมือนกันโดยมีป๊อปปี้ติดสอยห้อยตามมาด้วย
เฟย์ : แกๆไปไหนกันดี [ถามอย่างตื่นเต้น]
ป๊อปปี้ : ไม่รอไอโมะหรอ
แก้ว : อยากรอก็รอไปคนเดียวสิ [พูดเหวี่ยงๆแต่ก็แอบสะใจ]
เฟย์ : โว๊ะ ฟางไปไหนดีอ้า
ฟาง : หิวข้าวอ้ะ
แก้ว : งั้นไปกินข้าวกัน
เฟย์ : โอเค เล็ตโก!!! [พูดแล้วเดินนำหน้าไปตามด้วยแก้ว]
ฟาง : นายไปด้วยกันไหม
ป๊อปปี้ : ไปก็ได้
ณ ร้านอาหาร
แก้ว : กินไรดี
เฟย์ : กินทุกอย่างง [พูดอย่างลั้ลลา]
ป๊อปปี้ : แค่นี้ยังอ้วนไม่พออีกหรือไง
ฟาง/แก้ว : ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
เฟย์ : นาย…ฮึ่ยๆ
ฟาง : เอา $#@*^&$#
แก้ว : $#@$%$^
เฟย์ : %#$@W^&
ป๊อปปี้ : เอาเหมือนคนนั้นครับ [พูดแล้วชี้ไปที่ฟาง]
แล้วทั้งหมดก็สั่งอาหารเสร็จเรียบร้อยไม่นานอาหารก็มาเสริฟ
เฟย์ : อ๊าก!!! อย่าเพิ่ง ขอถ่ายรูปอัพอินสตราแกรมก่อนดิ
ป๊อปปี้ : เรื่องมาก
ฟาง : เอาเถอะ [หันไปยิ้มให้ป๊อปปี้]
แก้ว : ปลง!!!
เฟย์ : เสร็จแว้ว กินได้ [ลงมือกินของตัวเองทันทีและไม่วายไปแย่งของคนอื่นกินด้วย]
ป๊อปปี้ : ไอโมะมันจะจดโพยจริงหรอ ไม่เห็นมันจะสนใจเรื่องสอบเลย
แก้ว : แค่กๆ [สำลักทันทีที่พูดถึงโพย]
เฟย์ : แก้วเป็นไร
แก้ว : เปล่าๆ [รีบปฏิเสธทันที]
ป๊อปปี้ : ในโพยลายมือเหมือนผู้หญิงเลยไม่น่าใช่ลายมือไก่เขี่ยของไอโมะมันแน่
แก้ว : อาจจะให้กิ๊กเขียนให้ก็ได้
ป๊อปปี้ : ไม่มีทาง จะมีก็แต่เธอแหละ
แก้ว : หะ…อะไรนะ
ฟาง : เปลี่ยนเรื่องเถอะ [ฟางเป็นคนยุติสงครามข้อสงสัยนี้ไว้]
ทั้งหมดก็เดินช็อปปิ้งกันต่อจนถึงเย็นแล้วก็แยกย้ายกันกลับหอ
ห้องแก้ว-ฟาง
ฟาง : ไม่น่าเชื่อว่าแกจะทำจริงๆ
แก้ว : เรื่องอะไร
ฟาง : โพยไง
แก้ว : ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ นิดหน่อยๆ
ฟาง : ไม่นิดแล้วมั้ง
แก้ว : เอาน่าๆ
ฟาง : แกเลิกเป็นทอมแล้วจริงๆหรอ [ถามเสียงค่อย]
แก้ว : อืม
ฟาง : เพราะเธอมีเอ่อ…อย่างว่ากับโทโมหรอ [ถามเพื่อให้ชัวว์]
แก้ว : ใช่ แล้วมันก็แบล็กเมล์ฉัน
ฟาง : เอ่อ…เรื่องทั้งหมดเพราะฉันเองแหละ
แก้ว : อะไรหรอ [ถามอย่างงงๆ]
ฟาง : ฮึก…ฉันเป็นคนให้โทโมะเข้ามาเอง ฉันเป็นคนทำให้แกต้องเสียเวอร์จิ้นให้นายนั่น…แต่…ฮึก…ฉันไม่ได้ตั้งใจ [พูดไปร้องไห้ไป]
แก้ว : เราไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก [โมโหสุดๆที่เพื่อนสนิททำให้เธอต้องเป็นแบบนี้]
ฟาง : แก้ว…แต่ฟางทำไปก็เพราะ…ฟางระ…
แก้ว : พอเถอะ ฉันไม่อยากฟังอะไรอีกแล้ว [ก็ขึ้นเตียงไปนอนโดยไม่สนใจฟางที่นั่งร้องไห้]
‘แก้ว ฟางขอโทษ ฟางคิดว่าหมอนั่นจะเลิกยุ่งกับแก้ว…แต่มันก็ยิ่งยุ่งเข้าไปใหญ่ ฟางขอโทษ…อย่าโกรธฟางเลยนะ’ฟาง
‘เหอะ เป็นเพื่อนกันคิดจะหักหลังกันอย่างนี้…อย่าเป็นกันเลยดีกว่า’แก้ว
เฟย์ : แกๆไปไหนกันดี [ถามอย่างตื่นเต้น]
ป๊อปปี้ : ไม่รอไอโมะหรอ
แก้ว : อยากรอก็รอไปคนเดียวสิ [พูดเหวี่ยงๆแต่ก็แอบสะใจ]
เฟย์ : โว๊ะ ฟางไปไหนดีอ้า
ฟาง : หิวข้าวอ้ะ
แก้ว : งั้นไปกินข้าวกัน
เฟย์ : โอเค เล็ตโก!!! [พูดแล้วเดินนำหน้าไปตามด้วยแก้ว]
ฟาง : นายไปด้วยกันไหม
ป๊อปปี้ : ไปก็ได้
ณ ร้านอาหาร
แก้ว : กินไรดี
เฟย์ : กินทุกอย่างง [พูดอย่างลั้ลลา]
ป๊อปปี้ : แค่นี้ยังอ้วนไม่พออีกหรือไง
ฟาง/แก้ว : ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
เฟย์ : นาย…ฮึ่ยๆ
ฟาง : เอา $#@*^&$#
แก้ว : $#@$%$^
เฟย์ : %#$@W^&
ป๊อปปี้ : เอาเหมือนคนนั้นครับ [พูดแล้วชี้ไปที่ฟาง]
แล้วทั้งหมดก็สั่งอาหารเสร็จเรียบร้อยไม่นานอาหารก็มาเสริฟ
เฟย์ : อ๊าก!!! อย่าเพิ่ง ขอถ่ายรูปอัพอินสตราแกรมก่อนดิ
ป๊อปปี้ : เรื่องมาก
ฟาง : เอาเถอะ [หันไปยิ้มให้ป๊อปปี้]
แก้ว : ปลง!!!
เฟย์ : เสร็จแว้ว กินได้ [ลงมือกินของตัวเองทันทีและไม่วายไปแย่งของคนอื่นกินด้วย]
ป๊อปปี้ : ไอโมะมันจะจดโพยจริงหรอ ไม่เห็นมันจะสนใจเรื่องสอบเลย
แก้ว : แค่กๆ [สำลักทันทีที่พูดถึงโพย]
เฟย์ : แก้วเป็นไร
แก้ว : เปล่าๆ [รีบปฏิเสธทันที]
ป๊อปปี้ : ในโพยลายมือเหมือนผู้หญิงเลยไม่น่าใช่ลายมือไก่เขี่ยของไอโมะมันแน่
แก้ว : อาจจะให้กิ๊กเขียนให้ก็ได้
ป๊อปปี้ : ไม่มีทาง จะมีก็แต่เธอแหละ
แก้ว : หะ…อะไรนะ
ฟาง : เปลี่ยนเรื่องเถอะ [ฟางเป็นคนยุติสงครามข้อสงสัยนี้ไว้]
ทั้งหมดก็เดินช็อปปิ้งกันต่อจนถึงเย็นแล้วก็แยกย้ายกันกลับหอ
ห้องแก้ว-ฟาง
ฟาง : ไม่น่าเชื่อว่าแกจะทำจริงๆ
แก้ว : เรื่องอะไร
ฟาง : โพยไง
แก้ว : ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ นิดหน่อยๆ
ฟาง : ไม่นิดแล้วมั้ง
แก้ว : เอาน่าๆ
ฟาง : แกเลิกเป็นทอมแล้วจริงๆหรอ [ถามเสียงค่อย]
แก้ว : อืม
ฟาง : เพราะเธอมีเอ่อ…อย่างว่ากับโทโมหรอ [ถามเพื่อให้ชัวว์]
แก้ว : ใช่ แล้วมันก็แบล็กเมล์ฉัน
ฟาง : เอ่อ…เรื่องทั้งหมดเพราะฉันเองแหละ
แก้ว : อะไรหรอ [ถามอย่างงงๆ]
ฟาง : ฮึก…ฉันเป็นคนให้โทโมะเข้ามาเอง ฉันเป็นคนทำให้แกต้องเสียเวอร์จิ้นให้นายนั่น…แต่…ฮึก…ฉันไม่ได้ตั้งใจ [พูดไปร้องไห้ไป]
แก้ว : เราไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก [โมโหสุดๆที่เพื่อนสนิททำให้เธอต้องเป็นแบบนี้]
ฟาง : แก้ว…แต่ฟางทำไปก็เพราะ…ฟางระ…
แก้ว : พอเถอะ ฉันไม่อยากฟังอะไรอีกแล้ว [ก็ขึ้นเตียงไปนอนโดยไม่สนใจฟางที่นั่งร้องไห้]
‘แก้ว ฟางขอโทษ ฟางคิดว่าหมอนั่นจะเลิกยุ่งกับแก้ว…แต่มันก็ยิ่งยุ่งเข้าไปใหญ่ ฟางขอโทษ…อย่าโกรธฟางเลยนะ’ฟาง
‘เหอะ เป็นเพื่อนกันคิดจะหักหลังกันอย่างนี้…อย่าเป็นกันเลยดีกว่า’แก้ว
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7.5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
