ยัยสุดซ่ากับพวกบ้าหน้าใส

เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดด!!!!

โคม!!!!!!

"เฮ้ย!อะไรฟ่ะ"

"อู้ยยยยยยยยย"

"เฮ้ย!กระเป๋าเป็นไรมากไหม"

"นี่เธอปั่นจักรยานภาษาอะไรของเธอเนี่ย ถ้าฉันได้รับบาดเจ็บขึ้นมาจะทำยังไงห๊ะ!" เสียงผู้ชายที่ตะคอก

ใส่ฉันที่นั่งจุ้มปุ๊กอยู่กับพื้นพร้อมกับนายคอมที่กำลังประคองฉันอยู่ ตอนนี้สภาพฉันมันยิ่งกว่าเก่าอีก-_-มีแผลที่ศอกและเข้าสองข้างเลย ให้ตายเหอะเลือดไหลออกมาเต็มตัวแล้วเนี้ย

"ขอโทษค่ะ"ฉันบอกอีตานั่นอย่างเสียงสุภาพและอ่อนหวาน

"ขอโทษงั้นหรอ นี่เธอรู้ไหมถ้าตัวฉันเป็นแผลเมื่อไหร่เธอตายแน่"

"นี่คุณ ผู้หญิงเค้าก็ขอโทษแล้วนะคุณจะเอาอะไรอีก แถมคุณก็ไม่ได้เป็นอะไรสะหน่อย ผู้หญิงตั้งหากที่เปนฝ่ายเจ็บมีความเป็นสุภาพบุรุษบ้างไหมเนี่ย!!"นายคอมลุกขึ้นยืนว่าอีตานั่นอย่างเอาเป็นเอาตาย=_=; ในขณะที่นายคอมกำลังด่าอีตานั่นอยู่ฉันก็ค่อยๆพยุงตัวเองขึ้น

"พอเหอะคอม ฉันเป็นฝ่ายผิดเองนั่นแหละ กลับไปหาน้ำหอมกัน"ฉันจับแขนนายคอมพร้อมกับพูดให้นายคอมเลิกด่าอีตานั่น

"รู้ไว้ก็ดี คนอย่างพวกเธอนะ ผิดเสมอ"หนอย-_-'' อีตานี่ชักจะมากไปแล้ว ตูผิดอะไรนักหนาฟ่ะ

"เฮ้ย!อะไรนักหนาว่ะ นายมันถูกมากนักรึไงว่ะ หนอยไอ้หน้าตุ๊ดฉันขอโทษแล้วยังจะเอาอะไรอีก"ฉันพูดใส่หน้าอีตานั่นพร้อมกับผลักนายนั่นอย่างแรง

"นี่เธอ"นายนั่นกระชากแขนฉันอย่าแรง แต่นายคอมก็ดึงฉันกลับมาพร้อมกับผลักนายนั่นอีกที

"ไปเถอะกระเป๋าอย่าไปยุ่งกับคนแบบนี้เลย"นายคอมค่อยๆดึงฉันออกไปจากที่นี่

"ฝากเอาไว้ก่อนเถอะไอ้ตุ๊ด ถ้าเจออีกครั้งนะเตรียมรับหมัดฉันไปกินเลย"ฉันพูดพร้อมกับชูกำปั้นขึ้นมา อีตานั่นขึ้นไปที่รถอย่างอารมณ์เสียแล้วก็ปิดประตูรถอย่างดัง ฉันกับนายคอมค่อยๆเดินไปที่จักรยานคันซวยอีกครั้ง=_=

"คราวนี้ฉันขี่เองนะ อย่าขัดล่ะไอ้จักรยานแค่เนี้ยฉันขี่เป็นอยู่แล้วไม่ต้องห่วง ดูสภาพเธอตอนนี้สิอย่างกับศพก็ไม่ปาน"

"เออๆรู้แล้วน่า ไปได้แล้วน้ำหอมรอแย่แล้ว"เชอะอีตานี่ได้ทีเอาใหญ่เชียวนะ ฉันกับนายคอมขี่จักรยานไปเรื่องจนถึงบ้านฉัน ฉันค่อยๆกระเผลกๆเข้าไปในบ้าน ฉันเห็นน้องสาวสุดที่รักนั่งหน้าซึมอยู่ตรงโต๊ะหินอ่อน

"กลับมาแล้วจ้า น้องน้ำหอม รอพี่นานไหมอ่าพี่ขอโทษนะT^T"

"พี่มาแล้วหรอค่ะ^^ นี่!ตัวพี่ไปโดนอะไรมาเนี่ยมีเลือดเต็มเลย=[ ] ="น้ำหอมพูดพร้อมกับจับแผลไปดูแล้วก็วิ่งเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว

"อ่ะ..อ่าวไปไหนอ่า= [ ] ="

"สงสัยน้ำหอมคงจะไปหาที่ทำแผลให้เธอนะ"นายคอมพูดให้ฉันเข้าใจแจ่มแจ้ง และก็มานั่งข้างๆฉัน

"งะ...งันหรอ"ไม่นานนัก น้ำหอมก็เดินออกมาพร้อมกัยกล่องยาทำแผล

"มาค่ะ เดี๋ยวน้ำหอมทำแผลให้นะ"น้ำหอมพูดพร้อมกับเอายาทาแผลใส่ใส่ศอกของฉัน

"โหแผลใหญ่มากเลยนะค่ะ ไปโดนอะไรมาเนี่ย"

"อ๋อ โดนหมามันกัดเอานะ^O^"

"หมางั้นหรอค่ะ ทำไมมันกัดไม่เป็นรอยเคี้ยวเลยล่ะ-*-"

"อา...เอ่อ...ช่างมันเถอะจ๊ะไม่มีไรมากหรอก รีบทำแผลจะไปได้ไปซื้อของกันนะ"

"สภาพแบบนี้เธอยังคิดที่จะไปซื้อของกับน้ำหอมอีกหรอ"

"ใช่ค่ะ พี่ไม่ต้องไปหรอกเดี๋ยวน้ำหอมกับพี่คอมไปซื้อกันสองคนก็พอ พี่ไปนอนพักผ่อนดีกว่านะ^_^"

"เอางั้นหรอ แต่พี่สัญญาไว้กับน้ำหอมแล้วนะว่าพี่จะไปด้วย"

"ไม่เป็นไรหรอกค่ะ น้ำหอมอยากให้พี่หายไวๆมากกว่านะ"

"จ๊ะๆ" หลังจากนั้นน้ำหอมทำแผลฉันเสร็จแล้ว ฉันก็เดินไปที่โซฟาเปิดโทรทัศน์ดู เพราะสองคนนั้นไปซื้อของกันแล้ว 

ปี๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน!

"ใครมาบีบแตรรถแถวนี้ฟ่ะ_*_"ฉันอยากรู้จึงเดินกระเผลกๆออกไปนอกบ้านและแล้วก็เจอรถยนต์คู่อริที่มันมาบีบแตรอยู่หน้าบ้ายฉันนั่นเองฉันค่อยๆเดินไปหารถคันนั้น

"เฮ้ย!มาบีบแตรรถหาอะไรฟ่ะ หนวกหู!"ฉันตะโกนชี้รถคันนั้น อีตาเจ้าของรถค่อยๆเดินลงมาจากรถและเอาเงินปึกใหญ่ขว้างลงกับพื้น

"อะไไรของนายอีก ห๊ะ!"

"ค่าทำขวัญของเธอ ฉันกลัวว่าเธอจะไปแจ้งตำรวจเลยไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่โต ขนาดนั้นน่าจะพอสำหรับเธอนะ!"ฉันยืนฟังอีตานั่นนิ่ง และค่อยๆเก็บเงินที่ตานั่นมันขว้างขึ้นมา

"งั้นหรอ^^"ฉันพูดออกไปแบบยิ้มแย้ม

"หึๆ คนทุกคนมันก็เห็นแก่เงินทั้งนั้นแหละ"นายนั่นพูดทิ้งท้ายและหันหลังเตรียมจะเดิน

ปึ๊กกกกกกก!!!!

"โอ้ย!"เสียงตานั่นร้องออกมาอย่างดัง หลังจากที่ฉันขว้างเงินใส่หัวนายนั่น คิดจะมาดูถูกกระเป๋ามันยังเร็วไปพันปีเฟ้ย

"หึๆ เป็นไง นายคิดหรอว่าเงินของนายจะทำได้ทุกอย่างนายคิดผิดแล้วล่ะ และฉันก็ไม่ได้ต้องการเงินของนายสักนิด แล้วนายรีบไสหัวออกไปจากหน้าบ้านฉันเดี๋ยวนี้ก่อนที่ฉันจะโมโหไปมากกว่านี้"พอฉันพูดเสร็จก็เดินกลับเข้าบ้านไป..........

"นี่เธอ.............."

กรุณาติดตามชมตอนต่อไป