ยัยสุดซ่ากับพวกบ้าหน้าใส

13.00 น.

'กริ๊งงงงงงงงงงงงงงงงงง!'

"โอ้ย!อะไรนักหนาฟ่ะ ไอ้นาฬิกาปลุกบ้านี่"ในเช้าวันนี้นาฬิกาก็ปลุกฉันเหมือนเดิมๆทุกๆวัน ฉันหยิบนาฬิกาขึ้นมาเพื่อดูเวลาไม่ช้ามันก็ต้องอึ้ง

"เฮ้ยยยยย!บ่ายแล้วนี่หว่า ไอ้นาฬิกาเฮงซวยไม่ปลุกให้เช้ากว่านี้ฟ่ะ"ฉันเขวี้ยงนาฬิกาไปชนกับฝาพนังให้พังแม่งเลย=_= ฉันรีบใส่เสื้อผ้านักเรียนแล้วก็วิ่งลงจากห้องซอยเท้าใส่เกียร์หมาวิ่งไปโรงเรียนให้เร็วที่สุด

'รับด้วยคร๊าบรับโทรศัพท์ด้วยคร๊าบ'

"ใครแม่งโทรมาตอนนี้ฟ่ะคนยิ่งรีบอยู่"ฉันหยิบโทรศัพท์ออกมาจากกระเป๋ากระโปรงและมันก็โชว์เบอร์ว่า'มาม่า'ฉันจึงกดรับสาย

[เฮ้ย!กระเป๋าตื่นยังเนี่ย]

"เออตื่นแล้วกำลังวิ่งไปโรงเรียนเนี่ย"

[ห๊ะ!แล้วแกจะไปโรงเรียนทำไม]

"เอ้า!ถามโง่ๆก็ไปเรียนสิฟ่ะ"เออมันโง่รึเปล่าไปโรงเรียนก็ต้องไปเรียนสิถููกไหมคุณผู้อ่าน

[ไอ้บ้าาาาาาาาาา!!วันนี้วันอาทิตย์โว้ยแกจะไปทำแป๊ะอะไรที่โรงเรียน]

 เอี๊ยดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!  เสียงฝีเท้าที่กำลังใส่เกียร์หมาวิ่งอยู่อยู่เหยีบเบรกทันที

"หาาาาา!ว่าไงนะวันนี้วันอาทิตย์เรอะ"

[ก็เออ อะดิที่ฉันโทรมานี่กะจะชวนแกไปกินนมปั่นเนี่ย]

"= [ ] =!!!!!"ทำไมตูโง่อย่างงี้

[แกอยู่ไหนเนี่ยเดี๋ยวฉันขี่รถไปรับ]

"เอออยู่ตรงหน้าโรงเรียนแล้วล่ะใส่เกียร์หมามาสะขนาดนี้-__-"

[อืม..เดี๋ยวไปรับรออยู่นั่นล่ะ]

"อือ"

ฉันกดปิดสายและมองดูสภาพตัวเองที่ไม่ปานขอทานสะเลย=O= เสื้อที่ยับยูุ่ยี่ ผมเผ้ารุงรัง และรองเท้าที่ขาดระหว่างระหว่างวิ่ง ซวยแท้ชีวิตตู ฉันนั่งกุมขมับและทบทวนคิดว่าทำไมวันนี้ตูต้องมาโรงเรียน ก็ว่าทำไมน้ำหอมไม่ปลุกถ้าไปโรงเรียนจริงๆ แล้วนาฬิกาปลุกมาปลุกอะไรตอนบ่าย =_=' เอ่อไอ้นาฬิกาฉันขอโทษนะ

"กระเป๋า เธอมาทำอะไรที่นี่-*-"เสียงผู้ชายที่คุ้นหูดังขึ้นฉันค่อยๆเงยหน้าและตอบกลับไป

"มารอไอ้มาม่า แล้วนายมาทำอะไรที่นี่ห๊ะคอม"สงสัยจะมาโรงเรียนเหมือนฉันแน่เลย ฮ่าๆๆๆมีคนโง่เหมือนฉันด้วยโว้ยยยยยย ^O^

"นี่เธอลืมแล้วหรอว่าเธอจะพาน้ำหอมไปซื้อของเตรียมจัดงานวันเกิดที่จะถึงนี้ น้ำหอมรอเธออยู่นานแลวนะ ฉันก็ตามหาเธอสะทั่วเลย"

"ห๊ะ!อะไรนะวันนี้หรอเออลืมไปเลย"=[]=' ว่าแล้วนึกอยู่ว่าลืมอะไร อ๋อ!ที่นาฬิกามันปลุกบ่ายก็เพราะงี้นี่เอง

"ยัยเบอะเอ้ย น้ำหอมไม่น่ามีพี่อย่างเธอเลย"นายคอมพูดจาเสียดสีฉัน ไอ้บ้านี้เดี๊ยะเหอะๆ

"เออๆยอมรับ งั้นกลับไปรับน้ำหอม"ฉันพูดจายอมรับไป เหอะๆฝากไว้ก่อนเหอะ

"ฉันขี่จักรยานมา"=[]= อะไรฟ่ะเนี่ยทำไมมันไม่ขี่รถม๊าาาาาา

"งั้นนายขี่ฉันซ้อนแล้วกัน"ฉันสองคนเดินไปยังจักรยานคันสีดำและนายคอมก็ขึ้นไปนั่งขี้ส่วนฉันนั่งซ้อนท้าย นายคอมเริ่มขี่และแถมขี่เซไปเซมาจนฉันต้องเกาะเอวนายนั่น

"เฮ้ยนายขี่จักรยานเป็นไหมเนี่ย"

"ก็ไม่เคยขี่อ่ะ ทำไมหรอ"=[]= โอ้ววว!พระเจ้าทำไมมันถึงโง่เช่นนี้

"พอเลยหยุดๆฉันขี่เองนายลงมาเลย"ฉันเขย่าตัวนายคอมให้หยุดขี่

"ไม่ฉันจะขี่ ฉันจะให้เธอเกาะเอวฉันจนถึงบ้านเลย^O^"

"มันจะถึงบ้านรึปล่าวเหอะ ตกลงนายจะหยุดหรือไม่หยุด"

"ไม่แน่นอน^^"

"ได้นายไม่หยุดใช่ไหม-_-+"ฉันปล่อยมือจากเอวนายคอมและกระโดดลงจากจักรยาน

ตุ๊บ!!!!

"เฮ้ยกระเป๋า เธอทำบ้าอะไรเนี่ย"

"อู้ยเข่าฉัน"ฉันร้องโอดโอยด้วยความเจ็บที่กระโดดลงจากจักรยานและเข่าถลอกเลือดออกอีก=_=

"กระเป๋าเป็นไงบ้าง"นายคอมทิ้งรถจักรยานแล้ววิ่งมาหาฉัน

"เจ็บอะดิ แต่ช่างมันเหอะแค่นี่ไกลหัวใจน่า นายไปเข็นจักรยานมาไปเดี๋ยวฉันขี่เอง"ฉันพลักนายคอมให้ไปเอาจักรยานมา

"เธอจะบ้าหรอ แผลเลือดออกขนาดนี้ แล้วเธอจะไปปั่นจักรยานเนี่ยนะ"

"แผลแค่นี้มันไม่ตายหรอกน่า แล้วถ้านายปั่นอ่ะฉันตายแน่ๆ ฉันไม่สำออยหรอกน่าไปเอาจักรยานมาเร็ว"

"แต่ว่าเธอ.........."

"ฉันบอกให้ไปเอามาไง!น้ำหอมรอฉันอยู่นะ"ฉันขึ้นเสียงใส่นายคอมด้วยความโมโห

"อืม"นายคอมตอบรับด้วยคำสั้นและเข็นจักรยานมาทางฉัน ฉันค่อยๆยืนขึ้นแล้วเดินอย่างปกติที่สุดเพื่อไม่ให้นายคอมมาห่วงฉันมาก ฉันขึ้นคร่อมขี่จักรยาน

"คอม ขึ้นมาสิ"

"ไม่ล่ะฉันเดินเอาดีกว่า"นายคอมพูดพร้อมกับเดินนำหน้าฉันไป เชอะแล้วแต่นายเถอะฉันอุตส่าชวนแล้วนะ ฉันค่อยๆถีบจักรยานอย่างช้าเพราะเลือดออกจากหัวเข่ามากแล้วและฉันพยายามขี่ประชิดตัวนายคอม

'ปี๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน'

"เฮ้ยกระเป๋ารถ!!"

"จ๊ากกกกกo [] o!!!"

ติดตามตอนต่อไปนะจ๊ะว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับกระเป๋า^3^