New Love รักนี้...คือเธอ

POPPY TALK

                ก๊อกๆๆ ~

                “ ไอโซ่ตื่น ! ”

                ผมตะโกนเรียกน้องชายตัวดีที่ตอนนี้คงนอนหลับไม่รู้เรื่องอยู่ในห้องด้วยอาการที่ง่วงพอๆกัน  ผมได้ข่าวว่าวันนี้โรงเรียนมัธยมปลายที่มันเรียนเปิดเรียนวันแรก ปีหน้าก็จะอยู่ม.6  จะต้องสอบเข้ามหาลัยอยู่แล้วมันยังไม่กระตือรือร้นอีก  - -”

                “ อะไรเฮียป๊อปนี่มันเพิ่งเจ็ดโมงกว่าเอง “

                ดูมัน...!?

                “ ฉันได้ข่าวว่าวันนี้แกเปิดเรียนวันแรก “

                ผมพูดพร้อมกับเอามือท้าวที่ประตูไปด้วย  แทบจะยืนหลับไปแล้วถ้าไม่ติดว่ามันก็ยังตอบผมอยู่ แม้เสียงจะงัวเงียสุดๆก็ตาม

                “ ว่าไง ?  ล่ะคุณป๊อป ทำไมมายืนอยู่หน้าห้องไอตัวแสบนี่ได้ “

                เสียงพี่ ‘ ปุ๊กกี้ ‘ พี่สาวคนโตของครอบครัวผมดังมาแต่ไกลพร้อมกับเท้าที่ค่อยๆก้าวเข้ามาช้าๆพร้อมกับรอยยิ้มบางๆที่ตอนนี้ผมต้องเพ่งมองถึงจะเห็นชัดๆ 

                “ พี่กี้มาปลุกไอโซ่ต่อผมที  ผมแทบจะหลับอยู่หน้าห้องมันอยู่แล้วเนี่ย เมื่อคืนกว่าผมจะเคลียงานเสร็จก็ปาไปเที่ยงคืน  ผมจะไปนอนต่อ ”

                ผมพูดพร้อมกับหมุนตัวจะเดินกลับห้องแต่พี่กี้ก็ทักไว้ซะก่อน

                “ ปลุกโซ่ ? ปลุกทำไม “

                “ วันนี้เปิดเรียนวันแรก  แล้วพี่ดูมัน ? เจ็ดโมงครึ่งแล้วมันยังไม่ตื่นเลย “

                “ โอโห ! นี่วันนี้โซ่เปิดเรียนวันแรกเหรอ  พี่จะไม่ด่ามันเลยถ้าเมื่อคืนมันจะไม่บ้าละเมอไปเคาะประตูห้องพี่ตอนตีสองแล้วจะให้พี่พาออกไปซื้อแผ่นเกมส์ชุดใหม่ที่เพิ่งออกอ่ะนะ  อยากได้จนเอามาฝันแล้วละเมอไล่เคาะประตูห้องคนอื่นไปเรื่อยเลย “

                พี่กี้บ่นพร้อมกับมองกลับไปในห้องที่ปิดสนิทด้วยสีหน้ายุ่งๆ ก็แหงสิก็มันติดเกมส์ซะอย่างกับอะไร  และคงไมไหวแน่ๆถ้าทุกจะต้องทนมันละเมอไปเคาะประตูห้องคนอื่นเค้าเรื่อยเพื่อให้พาไปซื้อแผ่นเกมส์  ทั้งที่ในห้องของมันตอนนี้ก็มีเป็นกองจะสูงท่วมหัวได้อยู่แล้ว

                “ หะ !! โรงเรียนจะเปิดมันยังมีหน้าละเมอถึงแผ่นเกมอีก  พี่จัดการมันต่อเลย ผมจะไปนอน ! “

                ผมพูดขึ้นอีกรอบก่อนจะเดินหมุนตัวกลับเพื่อไปนอนต่อ  ก่อนจะได้ยินเสียงบ่นตะโกนเข้าไปแว่วๆตามหลังมา

                “ โซ่ ! ถ้าแกไม่ตื่นไปโรงเรียน พี่จะฟ้องพ่อกับแม่  แล้วไม่ต้องหวังแผ่นเกมส์เลยนะ คอมในห้องพี่ก็จะย้ายออกมานอกห้องเลย งดเล่นจนกว่าจะทำตัวดีขึ้น “

                ฟุ่บ !

                ผมเอนตัวลงบนเตียงก่อนจะหลับตาลงอย่างเหน็ดเหนื่อย...

                ‘ แค่เรื่องไอน้องชายตัวแสบก็ทำผมปวดหัวพอๆกับหน้าที่ประธานบริษัทจะแย่อยู่แล้ว... !? ‘   

                บริษัท Y

                “ คุณภานุคะ  รับอะไรตอนเช้าไหมคะ “

                เสียงเลขาของป๊อปปี้พูดขึ้นหลังจากที่เพิ่งเห็นป๊อปปี้เดินขึ้นบันไดมา

                “ ไม่ล่ะครับ ผมทานมาจากบ้านแล้ว ขอบคุณครับ “

                ป๊อปปี้บอกพร้อมกับเอื้อมมือไปจับลูกบิดประตูเตรียมจะเดินเข้าห้องไป

                “ แล้วแฟ้มเอกสารรับครีเอทีฟคนใหม่ของบริษัทให้ดิฉันนำเข้าไปให้เซ็นเลยไหมคะ “

                “ เดี๋ยวคุณเอาไปวางที่บนโต๊ะผมเลยครับ “

                ป๊อปปี้ตอบก่อนจะเดินเข้าห้องไป 

                แอ๊ด ~

                “ นี่คือแฟ้มเอกสารรับรองการเปิดรับสมัครครีเอทีฟคนใหม่ค่ะ  มีคนมาสมัครประมาณสักสิบคนได้  เชิญคุณภานุลองอ่านประวัติและรายละเอียดของแต่ละคนก่อนได้นะคะ “

                เลขาคนเดิมที่ตามเข้ามาพูดพร้อมกับยื่นแฟ้มให้  ป๊อปปี้พยักหน้าเบาๆก่อนจะรับแฟ้มมาเปิดไล่ดู

                “ แล้วคุณภานุจะเป้นคนสัมภาษณ์งานเองไหมคะ  ถ้าสัมภาษณ์เองดิฉันจะได้จัดตารางคิวงานก่อนหลังให้ค่ะ “

                “ ไม่ล่ะครับ  ผมว่าน่าจะให้คุณอาช่วย... “

                “ ช่วยรับฉันอีกสักคนเถอะนะคะ !! ดิฉันขอลองเข้าไปคุยกับทางทีมงานในบริษัทก็ได้ค่ะ “

                “ ไม่ได้จริงๆครับคุณ ทางบริษัทเราปิดรับสมัครแล้วครับ “

                เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายดังมาจากข้างล่าง  ป๊อปปี้ขมวดคิ้วเบาๆอย่างสงสัยก่อนจะเดินไปที่ผนังของห้องที่เป็นกระจกใสติดทางเข้าหน้าบริษัท ที่ทำให้สามารถมองเห็นข้างล่างได้อย่างง่ายดาย

                “ แต่ฉันอยากลองเข้าไปคุยค่ะ “

                เสียงใสๆของผู้หญิงที่ป๊อปปี้เพ่งมองซึ่งอยู่อยู่ด้านล่างพูดขึ้นอีกครั้ง  พร้อมกับมองเข้ามาในบริษัทอย่างเป็นกังวลพร้อมกับพนักงานชายหนุ่มในบริษัทคนหนึ่งที่กำลังกันไม่ให้เธอเข้ามาเนื่องจากตอนนี้บริษัทของเค้าได้ปิดทำการรับสมัครครีเอทีฟคนใหม่แล้ว 

                หญิงสาวที่อยู่ข้างล่างส่ายหน้าเบาๆพร้อมกับบ่นพึมพำอยู่คนเดียว  ป๊อปปี้ยืนมองนิ่งอย่างรอว่าหญิงสาวจะทำอะไรต่อไป  แต่ก็ต้องชะงักเมื่อหญิงสาวค่อยๆเงยหน้ามาสบตากับเค้าซึ่งยืนทอดสายตามองไปด้านล่างที่เธอพอดี  ป๊อปปี้นิ่งไปสักพักก่อนจะเอ่ยปากพูดขึ้น

                “ ไปบอกพนักงานด้านล่างทีครับว่าให้อนุญาตให้เธอเข้ามาแล้วก็ให้ใบสมัครครีเอทีฟคนใหม่เธอไปด้วย...การสัมภาษณ์งานทั้ง 11 คนครั้งนี้  เดี๋ยวผมสัมภาษณ์งานเอง  คุณช่วยจัดตารางคิวให้ผมด้วยนะครับ “

                ป๊อปปี้เอ่ย  เลขาคนเดิมพยักหน้ารับเบาๆอย่างเข้าใจก่อนจะเดินหยิบแฟ้มเอกสารออกไป  ป๊อปปี้จึงหันกลับไปมองหญิงสาวอย่างชั่งใจก่อนจะยิ้มที่มุมปากขึ้นเบาๆเมื่อเห็นว่าหญิงสาวมองขึ้นมาที่เค้าอย่างสงสัยไม่แพ้กัน...

ฝากติดตามด้วยน้ออ

เคยแต่งลงหลายบอร์ด แต่ไม่เคยแต่งขีดเขียนสักที 

ตามอ่านอย่างเดียว 555 

ฝากเม้น ติดตาม กดโหวตกันด้วยนะคะ ^^ 

แล้วเจอกันตอนหน้าค่า :D