kamikaze School โรงเรียนสยองขวัญ

"ผมกลัวว่าคนไข้จะมีอาการทางจิตด้วยน่ะครับ ผมเลยจะขออนุญาติพาคนไข้ไปก่อนกำหนด คุณแม่เข้าใจนะครับ"

"ค่ะ"

.........................................................................................................................................

ปัจจุบัน

"แล้วหลังจากนั้นยัยแก้วก็ไปทำการรักษาที่นั่นเป็นเวลาร่วม 8 ปี ตลอดเวลาที่ยัยแก้วเรียนอยู่ที่นั่น ยัยแก้วก็โทรหาโฟร์ทุกวันและเล่าเรื่องที่ไปเจออะไรมาบ้าง จนกระทั่งโฟร์มารู้อีกทีว่ายัยแก้วมีสัมผัสพิเศษ"

"อืมๆ แต่มันก็เป็นเรื่องดีไม่ใช่หรอ"

"ถ้านายเป็นแก้ว นายจะไม่พูดแบบนี้โยชิ"

"ไอโยมันพูดเล่นน่ะโฟร์ อย่าใส่ใจเลย วันนี้เราต้องไปทำธุระกันไม่ใช่หรอ"

"อืม ป่ะ"

2 วันผ่านไป

"โว๊ยๆ สายแล้วๆ"

"อะไรลูก สายอะไรวันนี้ไม่มีเรียนไม่ใช่หรอลูก"

"วันนี้ต้องไปรับยัยแก้วที่สนามบินค่ะแม่ โฟร์ตื่นสายไปหน่อย ไปก่อนนะค่ะ จุ๊บ.."

"จ๊ะๆ ขับรถดีๆนะลูก"

"ค่ะ!!"

" 8 ปีแล้วสินะ ลูกสาวของแม่ ฮึก.."

"คุณแล้วยัยโฟร์..อ้าวร้องไห้ทำไมฮะคุณ"เดินเข้ามากะจะถามถึงลูกสาวคนโตของตัวเองพอหันหน้ามาอีกทีกลับเจอภรรยาตัวเองน้ำตาไหลอยู่จึงรีบเข้าไปถาม

"ฮึก..เปล่าค่ะๆ ส่วนยัยโฟร์ไปรับแก้วที่สนามบิน"

"อ๋อ...8 ปีแล้วที่ได้เลี้ยงลูกสาวคนเดียวทั้งที่มีสองคน แต่นับจากนี้ก็คงจะได้เลี้ยงลูกทั้งสองอย่างที่ตั้งใจไว้แล้วน่ะสิ"

"ค่ะ ก็ขอให้เป็นอย่างนั้น"

"ต้องเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว.."ใช่ไหมครับพระผู้เป็นเจ้า

......................................................................................................................................

ณ สนามบิน

"เฮ้อ..เมื่อไหร่พี่โฟร์จะมาเนี่ย"หญิงสาวร่างสูงโปร่งผมซอยที่เริ่มยาวของเธอทำให้หน้าคมคายมากขึ้นใบหน้าปราศจากการปรุงแต่งใดๆทั้งสิ้นทั้งเสื้อผ้าที่ใส่ก็ดูทะมัดทะแมงจนทำให้เธอดูมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น

ทำไมฉันถึงยังไม่มีใคร ทำไมยังเหงาทุกทีที่เจอ....

"ฮัลโหล พี่อยู่ไหนเนี่ย แก้วรอนานแล้วนะ"

"โทษทีๆ ตื่นสายไปหน่อยตอนนี้ถึงหน้าสนามบินแล้ว กำลังไปหาแปปนะ"

"อืมๆ ได้ๆ แค่นี้นะ"

"อืม"

20 นาที ผ่านไป

"ยัยแก้ว!!"

หมับ

เมื่อเจอน้องสาวปุ๊บก็สวมกอดปั๊บ

"โอ๊ย..พี่โฟร์ เบาๆก็ได้ แก้วเจ็บ"

"ฮะ ฮะ โทษทีคนมันคิดถึงนี่ แหมตัวจริงสวยกว่าในรูปอีกนะจ๊ะน้องสาว"เอ่ยแซวน้องสาวตัวเองหลังจากที่ปล่อยน้องสาวออกจากอ้อมอก(?)

"งั้นหรอ ฮะฮะ สงสัยกล้องเสียมั้ง"

"แหมๆ แกนี่ไม่ค่อยเลยนะ"

"ฮ่าๆ นิดหน่อยน่ะ แล้วนี่จะไม่กลับบ้านใช่มะ"เอ่ยถามเมื่อพี่สาวเธอเอาแต่ถามเรื่องสัพเพเหระ

"เออ ลืมงั้นป่ะ จะพาไปหาพ่อกับแม่ รู้ไหมพวกท่านบ่นคิดถึงแกตลอดเลย"

"แก้วก็คิดถึงเหมือนกันกะว่าถ้ากลับมาเมื่อไหร่จะมาดูแลท่านนี่ละ"

"อืมๆดีแล้ว งั้นป่ะรถอยู่นู่น"

"อื้ม"

ในที่สุดก็ได้กลับมาลาก่อนนะอเมริกา ถึงเวลาแล้วที่จะได้กลับมาอยู่ที่นี่ ที่ประเทศไทยบ้านเกิดและบ้านสุดท้ายที่ฉันจะอยู่

...............................................................................................

แฮ่ๆ หายไปนานกลับมาแล้วนะค่ะ หลังจากนี้ก็จะพยายามมาอัพให้ทุกวันนะค่ะ ติชมกันได้นะค่ะไม่ว่ากันแต่ตอนนี้ต้องไปทำธุระแล้วค่ะบ๊ายบาย จุ๊บๆๆ