I give you all my heart...ให้เธอหมดทั้งใจ

ตอนที่ 3

"เล่นอย่างนี้ใช่มั้ย ได้ถ้าชอบแบบซาดิสถ์ชั้นจัดให้" สิ้นคำพูดโทโมะก็กดริมฝีปากประกบจูบทันที ลิ้นหนาพยายามแทรกเข้าไปในโพรงปากเล็ก แต่ร่างบางกัดริมฝีปากไว้แน่นแต่ก็ต้องเผยอริมฝีปากออกเล็กน้อยเพราะร่างสูงกัดปากเล็กจนเลือดซึม มือหนาข้างหนึ่งรวบแขนทั้งสองข้างของร่างบางไว้ ส่วนอีกข้างหนึ่งเริ่มปลดกระดุมชุดนักเรียนของร่างบางอย่างคล่องแคล่ว เผยให้เห็นผิวขาวผ่องมีนํ้ามีนวล น่าหลงไหล ปากก็ระดมจูบไม่เว้นช่องว่างให้ได้หายใจ 

"อื้อ...ฮึ..ปล่อยชั้น..ปล่อย.."เสียงของร่างบางขาดหายเป็นห้วงๆหลังจากร่างสูงถอนริมฝีปากออก

"เฮอะ!ถึงกับเคลิ้มเลยเหรอ"ร่างสูงยิ้มหยันอย่างผู้ชนะ 

"ชั้นบอกให้ปล่อย.."แก้วตะคอกใส่หน้าโทโมะเข้าอย่างจังจนโทโมะเริ่มฉุนกับฤทธิ์เดชของเธอ

"ชั้นไม่ปล่อย"คำพูดสั้นๆของร่างสูงยิ่งสีหน้ากวนๆนั่นมันทำให้ร่างบางอารมณ์เสียเข้าไปใหญ่  

     เมื่อเห็นว่าแก้วเริ่มเงียบไปโทโมะก็เริ่มไล้มือไปตามไปหน้าของร่างบาง ไล้ตํ่าลงมาที่ลำคอระหงส์ และตํ่าลงมาเรื่อยๆ ไล้วนอยู่ที่หน้าท้องแบนราบ หญิงสาวเริ่มชักสีหน้าโกรธจะขยับก็ขยับไม่ได้เพราะโทโมะกดลำตัวของตัวเองบดเบียดกับลำตัวของแก้วอย่างแนบแน่น ปากหนาซุกไซร้ซอกคอขาวอย่างหลงไหลและความเมามันในอารมณ์ของตนเอง เสื้อนักเรียนของร่างบางที่ถูกปลดกระดุมออกจนหมดร่นมาอยู่ทีไหล่ขาว ชายหนุ่มยังคงซุกไซร้ซอกคอขาวอย่างไม้รู้ลืม ขบเม้มจนเกิดรอยรักสีกุกลาบเต็มคอไปหมด ร่างบางเริ่มเคลิ้มไปกับแรงชักนำของร่างสูง จนเผลอครางตอบสนองไปบ้าง

"อะ...อือ..อืมมม"เสียงหวานเผลอครางตอบสนอง

"อืมมม"โทโมะเผลอครางออกมาเบาๆ  ปากหนายังคงซุกไซร้อยู่ที่ซอกคอขาว เลื่อนขึ้นมาขบเม้มติ่งหูร่างบางเผลอครางตอบออกไป มือของร่างสูงเริ่มเริ่มอยู่ไม่สุขอ้อมไปทางด้านหลังแล้วเอื้อมมือไปปลดตะขอบราสีหวานของร่างบาง แก้วชะงักหลุดจากภวังค์ผลักโทโมะออกทันที โทโมะไม่ทันได้ตั้งตัวเซไปตางแรงผลักของแก้ว 

"นาย...กล้าดียังไง?"แก้วเริ่มคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่หลังจากรีบแต่งตัวให้เรียบร้อย ตอนที่ผลักโทโมะออกจากร่างกายตัวเอง ก็รีบจัดแจงตัวเองให้เรียบร้อย

"เฮอะ!!.."โทโมะแสยะยิ้มมุมปากอย่างชั่วร้าย ไม่ได้พูดอะไรออกไปแต่การกระทำที่แสนกวนนั่น รอยยิ้มที่ส่งไปให้แก้วทำให้เธอไม่พอใจเป็นอย่างมาก

"..."

"งั้น..เอาเป็นว่าคืนนี้เจอกันที่ห้องนะ จะเอาห้องเธอหรือห้องชั้นดีล่ะ? "

        โทโมะเข้าใจความหมายของเธอดีว่าเธอไม่พอใจ แต่เธอก็แอบเคลิ้มตามเขาด้วยไม่ใช่เหรอคงจะโทษเขาฝ่ายเดียวก็คงไม่ได้ โทโมะพูดแค่นั้นแล้วเดินออกไปทันทีปล่อยให้แก้วอารมณ์เย็นขึ้นก่อน อย่างที่เขาบอกไว้ว่าเจอกันคืนนี้ ก็แค่แหย่เธอเล่นๆไม่คิดว่าเธอจะโกรธจริงจังอะไร 

ณ ห้องอาหาร

"เขื่อนไอโมะไปไหนวะ"เคนตะหันไปกระซิบเขื่อนที่นั่งกินข้าวอยู่ข้างๆ

"ไม่รู้เหมือนกันว่ะ เห็นมันบอกว่าไปหาอะไรทำสนุุกๆ"

"ออๆ ชั่งมันเหอะ"เคนตะได้แต่เออๆออๆไป แล้วหันไปกินข้าวของตัวเองต่อ

คํ่า ณ ห้องนั่งเล่นอาคารของสามชิกประธาน

ก็อกๆ...แอ๊ดดด

"หวัดดี"

"....

สวัสดีจ้าชาวขีดเขียน.คอม วันนี้ว่างๆเลยมาอัพนิยาย หลังจากไม่ได้อัพมาหลายเดือน อันนี้ต้องขอโทษรีดเดอร์ทุกคนด้วยนะค่ะ เพราะเรียนหนักมากยิ่งกว่าแบกหินเสียอีก การบ้านวันนึงก็เยอะซะเหลือเกิน ยังไงวันนี้ไรเตอร์ก็มาอัพให้แล้วนะคะ สว่นอีกเรื่องหนึ่งก็ได้ประมาณ 50% แล้ว ว่างเมื่อไหร่ก็จะมาอัพให้อีกนะคะ 

                                                                                               By.Ilovetomokaew