I give you all my heart...ให้เธอหมดทั้งใจ

ตอนที่ 2 
"พี่ฟางครับขอลอกการบ้านหน่อยครับ"                                                                                
"โอ๊ย!! ใครปากระดาษมาว่ะ?"                                                                                              
"คนสวยครับขอเบอร์หน่อยสิครับ"                                                                                      
"ยัยบ้า บังอาจมาตบสุดที่รักชั้น"                                                                                        
"การบ้านเสร็จแล้วโว้ย" 
              เสียงเหวกหวากโวยวายดังอยู่ในห้องประธานซึ่งมันกำลังจะถึงเวลาเข้าเรียนอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าแต่ทุกคนที่อยุ่ในห้องนี้ไม่ได้สนใจอะไรนอกจากเรื่องของตัวเองบางคนนั่งหลับก็ยังมี บางครั้งซิสเตอร์ที่เข้ามาสอนยังตกใจกับพฤติกรรมต่างๆที่ใครๆก็ว่ากันว่าประธานทุกคนต้องมีระเบียบวินัยเสมอแต่นี่อะไรมันไม่ใช่เลยซักนิด มันตรงกันข้ามกันไปหมด
 
 
ปั้ง... 
 
 
"เฮ้ย!!!เงียบๆกันหน่อยสิ" แก้วทุบโต๊ะแล้วตวาดออกไปด้วยความโมโหอึ้งกันไปตามๆกันเพราะแก้วจะไม่ค่อยแสดงอารมณ์แบบนี้บ่อยนักแล้วก็จะไม่ค่อยใช้กับสมาชิกประธานด้วย                          
"เอ่อ...อะ..สะ..สวัสดีจ้ะทุกคน"ซิสเตอร์ที่เข้ามาสอนพูดตะกุกตะกักเพราะไม่ค่อยกล้ากับนักเรียนกลุ่มประธานกลุ่มนี้ซักเท่าไหร่เพราะไม่ค่อยจะฟังอะไรกัน เอาแต่ใจกันสุดๆ                                  
"ยัยแก้วๆ นั่นมันเหยื่อแกไม่ใช่เหรอว่ะ"ฟางพูดขึ้น                                                                  
"คงงั้นมั้ง เดี๋ยวมันก็ต้องตายอยู่ดีีจำหน้ามันไว้ดีๆนะเพราะัพรุ่งนี้เราได้เห็นชายหนุ่มโดนฆ่าปาดคอเป็นแน่" แก้วพูดแล้วแสยะยิ้มน่ากลัว ฟางขนลุกซู่เมื่อเห็นรอยยิ้มแก้ว                                                
"อ่า!! จ๊ะๆๆ"ฟางรีบตอบแก้วยิ้มเจื่อนๆรู้สึกว่าแก้วจะน่า่กลัวขึ้นทุกวัน
 
 
ตอนพักเที่ยง
 
 
"พี่ฟางแก้วไปไหนอ่ะ?"เฟย์ถามฟางเพาะตอนนี้แก้วไม่รู้อยู่ที่ไหนและก็ถึงเวลาทานข้าวเที่ยงแล้ว  
"เอ่อ...ไป...ซุบซิบๆๆ"ฟางที่อํ้าอึ้งอยู่นานเลยตัดสินใจบอกเฟย์ไป                                                
"อีกแล้วเหรอ?"เฟย์หน้ามุ่ยเิดินกลับไปที่ของตัวเอง ฟางที่เห็นว่าแก้วไม่มาง่ายเลยบอกทุกคนว่าแก้วไม่ว่างให้กินกันก่อนได้เลย ทุกคนรู้ดีว่าแก้วไปทำอะไรแต่ไม่อยากพูดกัน
 
 
หลังโรงเรียน
 
 
สวบ...สวบ...สวบ...
 
"แกเป็นใคร?" ชายหนุ่มคนหนึ่งถามร่างบางที่อยู่ตรงหน้าด้วยความตกใจ                                    
"เป็นคนที่จะช่วยแกให้ไปอย่างสบายๆไง"ร่างบางตอบแล้วแสยะยิ้มน่ากลัว                              
"จะทำอะไรน่ะ? อั๊กกกกก" ร่างบางไม่ตอบอะไรเพียงแต่เดินเข้าไปหาชายหนุ่มคนนั้นแล้วจัดการปิดปากด้วยการปาดคอชายหนุ่มคนนั้นซะซึ่งด้วยที่ความเป็นนักฆ่ามานานจึงชํ่าชองกับการต่อสู้ประชิดตัวแล้วฆ่าปิดปากจึงไม่บาดเจ็บใดๆทั้งสิ้น
 
"เอาไปทิ้งไว้ที่เิดิมนั่นแหละ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตำรวจคงมาเก็บศพ" ร่างบางสั่งลูกน้องตนแล้วเดินออกไปปล่อยให้ลูกน้องทำงานที่สั่งกันเอง
 
 
 
 
 
"หืม!! มีอะไรไม่ทราบ" แก้วถามร่างตรงหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์                                                    
"ก็ไม่มีอะไร แค่...คิดถึงละมั้ง" โทโมะตอบอย่างกวนประสาท                                                  
 
"อย่ามานํ้าเน่าหน่อยเลย น่ารำคาญ" แก้วว่าแล้วจะเดินหนีแต่โดนโทโมะรั้งมือไว้ซะก่อน            
 
"จะรีบไปไหนล่ะ? อยู้ด้วยกันก่อนสิ" โทโมะว่ายิ้มเจ้าเล่ห์แล้วดึงแก้วเข้ามาอยู่ในอ้อมกอด          
"นายทำแบบนี้อีกแล้วนะและชั้นก็เคยบอกนายแล้วด้วยว่าชั้นไม่ชอบให้ใครมาทำแบบนี้กับชั้น" แก้วว่าจบแล้วรีบผละตัวออกจากโทโมะแล้วใช้เท้าถีบเข้าที่หน้าท้องของโทโมะอย่างจัง โทโมะหันไปยิ้มเย็นยะเยือก                                                                                                                        
"เล่นอย่างนี้ใช่มั้ย ได้ถ้าชอบแบบซาดิสถ์ชั้นจัดให้"                                                                ------------------------------------------------------------------
ตอนนี้อาจจะสั้นไปหน่อยน้าาาา เดี๋ยวว่างๆค่อยมาอัพให้อีกซักตอนนะจ๊ะ