นายมันคนไร้หัวใจ! (หรอ?)

“ โทโมะจ๊ะ จะไปกินข้าวหรอ หวายไปด้วยน๊ะๆ *-* ” หวายทำตาวิ้งๆ เหมือนจะน่ารักแต่สำหรับโทโมะ มันเหมือนผีขอส่วนบุญ ซะไม่มี
 
“ นี่ยัยซาลาเปา ไม่มีเพื่อนคบหรอห๊ะ เที่ยวมายุ่งกับ....ที่รัก ของฉัน! ” เน้นๆ >ที่รัก! แก้วรู้ดีว่าไม่ควรพูดแต่หมันไส้นิ่นา ทำไงได้ ส่วนโทโมะตอนแลกที่พอจะรู้ว่าที่แก้วฝันถึงยัยซาลาเปาเปนใคร ก็ต้องอึ้งๆ กับคำพูดของแก้ว แต่ใบหน้าก็เตมไปด้วยความเจ้าเล่ห์  บางทีก็แอบถามตัวว่า...ทำไมโทโมะเปลี่ยนไป (ทางที่ดี รึป่าว? 55* ) ปกติไม่เคยจะสนใจใคร
 
“ อะไรของเธอ อย่ามามั่วแถวนี้ โมะไม่มีแฟนย่ะ และโมะก็ไม่ใช่ที่รักของเธอด้วย  ” หวายรีบเถียงเพราะรับไม่ได้
 
“ โถๆ แม่คุณไปมุดหัวอยู่รูไหนห๊ะ ใครๆ เขาก็รู้ ฉันไปถึงไหนต่อไหนล๊ะย่ะ น่าสงส๊าน สงสาน เน๊าะ ” แก้วใส่ไข่เตมที่ เพราะความหมันไส้ หารู้ไม่หายนะกำลังมาเยือน โดยหนุ่มรูปหล่อ ข้างๆตน นั้น นี่หนอ พูดไม่คิดเลย อิอิ+ ระวังโดนลงโทษนะ
 
“ ไม่จิงฉันไม่เชื่อแกอย่ามาโกหก ไม่จิงใช่มั้ยโมะ ๆๆ ตอบหวายสิ่ ”
 
“ แก้วไปกินข้าว ” โทโมะดึงแก้วออกมา เพราะไม่อยากให้หวายอาระวาด
 
ณ ดาดฟ้า >เมื่อถึงเวลากินข้าวแก้วกับโทโมะก็พากันมากินที่ดาดฟ้าอีกเช่นเคย
 
“ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ” เมื่อกินข้าว กินน้ำเสดแล้วมานั่นคุยกันแก้วก็หัวเราะออก มาซะดังลั่น
 
“ เปนอะไรห๊ะ นั่น เมื่อกี๊ยังไม่เคลียร์เลยนะ ”
 
“ อะไร เคลียร์ไร ไม่เหนรู้รเรื่อง พูดเรื่องไรเนี่ย ” แอ๊บลืมม ตลอด
 
“ ให้เตือนความจำม๊ะ ” สายตานั้นอีกแล้ว...
 
“  ไม่...ไม่เอานะเกรงใจ ไม่ดีหรอกเกรงใจ ~~ ” แก้วลุกขึ้นร้องเพลงแล้วเต้นไปด้วย เอาโทโมะเกบหัวเราะไม่อยู่
 
“ ไม่ต้องเกรงใจ โมะเตมใจมากมาย ” โทโมะตอบหน้าตาย ทำเอาแก้วหน้าเจื่อนไปเลย
 
“ เกรงใจโว้ยยยยยยยยย ”
 
“ โห พูดไม่เพราะเลยอ่ะๆ ”
 
“ อย่ามาหื่น ได้โปรดกลับไปเป็นคนเดิม เหมือนครั้งแรกที่เราเจอกันที นะๆๆๆ ” ทำไมโทโมะเปลี่ยนไป(ทางที่ดีรึป่าว?)
 
“ สายไปรึป่าว ห๊ะ ? ”
 
“ มันไม่สายเกินไป.... ได้โปรดน๊าาา ~ ” อ้อนวอนสุดชีวิต
 
“ ฮ่าๆๆๆ ยัยติ๊งต๊อง พอเลยๆ โมะก็เปนแบบนี้แหละ เฉพาะแก้วนะ ” เอ๊ะหมายความว่ายังไงกันนะ
 
“ เอ๊~ เฉพาะแก้วจิงดิ โม้ตลอดม๊างงงงง ” พูดไป หน้าก็แดงขึ้นเรื่อย
 
“ จิงๆ นะ อาจจะเคยกับใครมาก่อน แต่ตอนนี้เปนกัยแก้วคนเดียว ”
 
“ เดี๋ยวๆ  ‘ อาจจะเคยกับใครมาก่อน ’ อันนี้แก้วไม่ได้คิดลึกนะ ไม่เลย ไม่เลยจิงๆ คือแบบว่า ...ยังไงหรอ ”
 
“ ไม่คิดลึก แต่ลึ๊ก ลึก เลยล่ะสิ ”
 
“ พอๆ ตอบมาก่อน ไอ่ที่ว่าเคยเคยไรหรอ แบบตับๆๆ ป่ะ แฮ่ๆ ” สาบาน she ไม่ได้คิอดลึกเลยค่ะ - -*
 
“ ไร้สาระ - - คิดได้แค่นี้หรอห๊ะ ทำไมอยากลองเหรอไง ไอ่ตับๆๆ เนี่ย ” หายนะเริ่มมาเยือน
 
“ แก้วว่าบรรยากาศไม่ค่อยจะดีแล้วแฮ๊ะ เจอกันในห้องนะ บ๊ายบายยย~ ” แล้วก็วิ่งลงบันไดหายไปเลย ทำเอาโทโมะ นั่งคิด นั่งขำ อยู่คนเดียว ‘ เหอๆ แก้วคิดยังไงกับโมะนะ ’
---------------------------------------------------------------------------------------------------
ดองนานเกินไปแล้วเรา เกิดอาการคิดไม่ออก แฮ่ๆ บ้านอยู่เชียงใหม่ ป่าวท่วมนะ แต่ เปิดเทอมกิจกรรมเยอะเกิน ไม่ค่อยว่างมาแต่งเท่าไรอ่ะจ่ะ ขอโทด มากมายก่ายกอง ;DD