cheated love's..กับดักร้ายมัดใจนายซาตาน TK NC 18+

 
‘ ซ่าส์เปรี๊ยงงงงงง !! ‘
 
‘กรี๊ดดดดดดดดดด..ดด’
 
‘
 
 
‘
 
 
‘
 
 
 
       กลุ่มน้ำจากท้องฟ้าเทลงมาไม่เป็นปี่เป็นขลุ่ย ตามด้วยแสงปรบแปรบที่ฟาดฟันทั่วท้องฟ้า เมฆก่อตัวกลุ่มใหญ่น่าเกรงขาม เสียงคำรามจากท้องฟ้า สะเทือนความดุดันอย่างหาใครเปรียบ
 
 
     เรือนร่างแบบบางแสดงอาการ ‘กลัว’ จนเห็นได้ชัด มืออันสั่นเทาปัดป่ายทั่วตัวเธออย่างบ้าคลั่ง กดตัวลงคดคู้กับมุมผนังห้อง พลางก้มศีรษะต่ำลง ดวงตาใสถูกเปลือกตาบางครอบบดบังสิ่งรอบข้าง น้ำใสๆหล่อเลี้ยงทั่วขอบตาร้อนผ่าว ก่อนที่จะทลายลงมาเป็นหยดน้ำใสหล่นลงจากขอบตาหวาน เพื่อลดหลั่นความกลัวใน… จิตใจของตน
 
 
“อดีต…. ที่ตรีตราประทับในหัวใจ ถูกชักนำให้กลับมาหาเธออีกครั้ง….
คืนนั้น… วันที่วันตกหนัก.. วันที่เธอต้องกลายเป็น…
เด็กกำพร้า..เต็มตัว!”
 
 
      เสียงร้องสะอึกสะอื้นของร่างแบบบาง ลอยไปกระทบใบหูใครคนนึงอย่างไม่ทันตั้งใจ โสตประสาทสนองตอบ สิ่งรอบข้าง โดยอัตโนมัติ ใบหน้าคมเอี้ยวหาต้นกำเนิดเสียงด้วยใจสั่นระทึก ด้วยความเป็นห่วงจับขั้วหัวใจ
 
 
เสียงดังของกลุ่มน้ำห่าใหญ่ที่ดังแข่งกับเสียงสะอื้นของ ‘ตุ๊กตาน้อย’ ของเขา ไม่ได้มีผลกระทบกับเขาเลยแม้แต่น้อย…
 
 
“เพราะในระบบประสาทสั่งให้ ‘ใจ’ของเรานำทางไปหาเธอ
ตั้งแต่ได้ยินเพียงเสียงสะอื้นอันแผ่วเบาตั้งแต่คราแรก
….เสียแล้ว..”
 
 
 
 
ร่างแบบบางร้องไห้ตัวสั่นระริก ภาพแห่ง’ความทรงจำ’อันเลวร้าย ถูกฉายขึ้นมาในความมืดภายในดวงตาที่ปิดสนิท ภาพค่อยๆฉยลำดับเหตุการณ์สะเทือนใจของเด็กหญิงคนหนึ่ง ที่ต้องเสียบุพการีทั้งสองไป เกินที่จะทำใจยอกรับได้ทัน เปรียบเสมือนฟิล์มม้วนเก่าที่ถูกเก็บลงกล่องมานาน ถูกรื้อค้รมาฉายภาพที่ถูกบันทึกนั้นไว้อีกครั้ง  … และอีกครั้ง และทุกครั้งไม่เคยเลยที่หัวใจดวงน้อยดวงนี้จะไป’เจ็บปวด’… เจียนตาย
 
 
“ไม่ว่ากาลเวลาจะหมุนเวียนไปซักกี่ครั้ง…
มันไม่เคยมีซักครั้งที่จะเยียวยา รอยร้าวของหัวใจ… ให้ดีได้ดังเดิม ”
 
 
มืออุ่นของใครบางคนส่งผ่านความรู้สึกห่วงใยท่ามกลางความมืดมนผ่านเนื้อผิวเย็นของร่างแบบบางที่นั่งคุดคู้ตัวสั่นระริก ใครบางคนหยิบยื่นอ้อมกอดอบอุ่นและเป็นมิตรมาให้เธออย่างไม่ทันตั้งตัว มืออุ่นรั้งเจ้าเนื้อเย็นที่อยู่ตรงหน้า เข้าหาอกแกร่งที่พร้อมรองรับทุกสิ่งทุกอย่างจากคนคนนี้ …
 
 
ร่างแบบบางรับรู้ถึงการมาของคนอีกคนอย่างไม่ต้องคาดเดา … อุ่นใจจริงๆ เธอกลัวเหลือเกิน(?) กลัวว่าทุกสิ่งทุกอย่างในวันนั้นจะกลับมาทำร้ายเธออีก…วันนั้น(?)…
 
‘เหนื่อย,, กับการที่ต้องต่อสู้อยู่คนเดียว เหนื่อย…. เธอเหนื่อยมากจริงๆ ‘
 
 
 
 

‘รุ่นพี่……’
 
 
‘ไม่ต้องกลัวครับ….ไม่ต้องกลัว พี่อยู่ตรงนี่แล้ว ไม่มีใครทำอะไร ‘ตุ๊กตาน้อย’ของพี่ได้… คนดี’
 
 
‘ฮึกกก…รุ่นพี่อย่าทิ้งแก้วไปนะ…. แก้วกลัว..’
 
 
‘ครับ…พี่สัญญา’
 
บทสนทนาท่ามกลางสายฝนของคนสองคน สร้างความอุ่นใจให้กับร่างที่อยู่ในอ้อมกอดมากขึ้น  เธอขยับร่างกายเข้าหาไออุ่นนั่นอย่างไขว่คว้า ใบหน้ามลกดลงซบกลางอกแกร่งของอีกฝ่าย ..ลมหายใจดูดซับไออุ่นนั้นให้มากที่สุด เพื่อทลายกำแพงให้ความกลัว ทั้งหลายให้หมดสิ้นไป…
 
 

ทำไม…ใจมันถึงหวิวแบบนี้… ความรู้สึกอะไร(?) กลัวหรือ? รักหรือ? ความรู้สึกนี้มันคืออะไรกัน เธอไม่เข้าใจ … ทำไม? ความรู้สึกนั้น…. ราวกับว่า…
 

“เขาจะหยิบยื่นความรู้สึกดีๆนี้…..ให้เรา…เป็นครั้งสุดท้าย..(?)”
 
 

‘ยังกลัวอยู่หรอ?....หืม?’
 
 
‘ปะ….ปล่าวค่ะ’
 
 
‘ไม่ต้องกลัวนะ…พี่สัญญาแล้วว่า…’พี่จะไม่ทิ้งตุ๊กตาน้อย’ของพี่ไปไหน…’
 
 
ปากหนาจุมพิตเพื่อปลอบโยนเจ้าของขมับบาง ที่คุดคู้อยู่ในอ้อมกอดของตน เขาเองก็ไม่เข้าใจกับการกระทำของเขาเองเช่นกัน ทำไมต้องห่วง? ทำไมต้องหวง? ร่างบางตรงหน้านี้ด้วย … ทั้งที่ผู้ชายอย่างเขาไม่จำเป็นต้องทำเลย .. ไม่จำเป็นจริงๆ …
 
 
 
 
 
สายตาดวงเล็กเงยหน้าขึ้นกลับไปมองเสี้ยวใบหน้าคมของรุ่นพี่ที่กอดปลอบโยนเธอ อบอุ่นเหลือเกิน เธอไม่อยากจะออกจากออ้อมกอดนี้ไปซักวินาทีเดียว เธอ…..กลัว กลัวอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน (?)
 
            จะเร็วเกินไปไหม(?) …….ที่เธอจะใช้คำว่า’รัก’กับผู้ชายคนนี้ ทั้งทีรู้จักกันเพียงแค่ครึ่งวัน
 
สายตาคมรู้ถึงการถูกแอบมอง จากคนในอ้อมกอด เขาดันตัวเองออกจากร่างแบบบางก่อนที่จะก้มลงมา สบนัยน์ตาหวานที่สั่นระริก นัยน์ตาใสที่เคลือบไปด้วยน้ำตาสะท้อนเพียงใบหน้าของผู้ชายคนนั้น…..เขา เขาคือผู้ชายคนนั้น …ผู้ชายเพียงคนเดียวเท่านั้น! ที่สะท้อนอยู่นัยน์ตาหวานคู่นั้น…..
 
 
 
“ให้ตายสิ!   เพิ่งรู้ว่า…..ตัวเองอ่อนแอก็วันนี้แหละ! .. ใจสั่นเป็นบ้า   (-//////- )”
 
“………………….”
 
 
“…………………”
 
 
 
เกิดความเงียบที่น่าอึดอัดใจของทั้งสองคน  สองสายตาประสานกันสะท้อนเพียงเงาของกันและกัน ความรู้สึกที่มีอยู่ในใจเริ่มที่จะขยายวงกว้างออกมาทีละนิดๆ “ให้ตายสิ……เราเป็นบ้าไปแล้วแน่ๆ”  สายนั่น….ทำไม เราต้องรู้สึกแบบนั้นกับแค่สายตาของคนๆเดียวด้วยนะ ….ไม่เข้าใจ ‘หัวใจ’ ตัวเองจริงๆ
 
 
พริบตา….เจ้าของสายตาคมโน้มใบหน้าลงเผชิญหน้ากันกับร่างบาง ตอนนี้ทั้งร่างกายและ จิตใจ(?) องเราทั้งคู่ใกล้กัน…เกินไป จนน่าใจหาย?   ‘ให้ตายสิ! รู้บ้างนะว่ารุ่นพี่จะทำ……ตุ๊กตาน้อยตัวนี้ขาดใจตายอยู่แล้วนะ (>////<) ‘
 
 
 
“หืมม……….มีอะไรจะคุยกับพี่หรือปล่าวครับ ‘ตุ๊กตาน้อย’”
 
 
 
‘ปะ……ปล่าวค่ะ”
 
 
“แต่……พี่อยากจะคุยกับเรานะ (^^)”
 
 
“บ้าสิ! …… พูดแบบนี้ ฆ่ากันเลยเถอะ (T^T) ไอ้รุ่นพี่บ้า ชอบทำให้เขินแล้วก็…….จากไป ? ”
 
 
“ฟุบ บบบบ ”
 
ปากหนาทาบทับริมฝีปากบางลิ้นร้อนแทรกซึกเข้าไปยังโพรงปากบางแผ่วเบา ลิ้มชิมรสความหวานจาก’ตุ๊กตาน้อย’ ของเขาอย่างไม่รู้จบ ปากบางตอบสนองต่อสิ่งแปลกปลอมอย่างไม่รู้ประสีประสา ลิ้นน้อยออกมาทักทายต้อนรับการมาของอีกฝ่าย …. เนิ่นนาน …
 
“อื้อ….ออ”
 
“เชื่อหรือยัง(?)….ว่าพี่อยากคุยกับเราจริงๆนะ”
 
 
“นะ…..นี่เขาเรียกว่าคุยซะที่ไหนเล่า (?)…”
 
 
“อ่าวว!.....แล้วอย่างงี้เขากัน ‘มัน’ ว่าอะไร?หล่ะครับ ‘ตุ๊กตาน้อย’ ”
 
 
“ ……….” (>//////<)
 
“ไม่ตอบ……งั้นพี่จะหาคำตอบเองหล่ะนะ…”
 
 
 
 
 
 
 
จุดเริ่มต้น….ของจุดจบ  …โชคชะตาที่เล่นตลก?
 
มันถึงเวลาแล้วที่ ‘เหยื่อ’ จะติด ‘กับดัก’ อันแสนหวานนน
 
จงจำเอาไว้ !....โลกสีเทาใบนี้ …ไม่มีที่ให้คนอ่อนแอยืนอยู่หรอกนะ !
 
 
*************************************************************
ฮะแฮ่มมม ๆๆๆ -.,- หายไปนาน? ยังจำกันได้ม่ะ (?)
เอานิยายกากๆๆ มาให้อ่านเเล้วครับ  - - คือ... ตอนนี้ แมร่ง! ไปมีห่าไรเลย - - 
ไม่หนุกต้องกราบขอ อภัย มากๆ นะคร๊าบบ ห่างหายจากการเเต่งไปนาน 
แอบมาส่อง ... เห้นรีดฯ คนนึงขอNC มาอีเจ๊คนนี้ก้จะจัดห๊ายยย -.,- แต่ของเบี้ยวเป็นตอนหน้านะเเจ๊ะ
รีดจ่าา ขอบคุณมากๆๆนะคร๊าบบที่ติดตาม  สัญญาจะไม่หายไปนานอีกและ(?) 55
นี่ๆๆๆ อยากจะมาคุยกับเราม่ะ(?) เราเกรียนนะ -.,- #เขตห้ามทวงนิยาย กากๆๆ 555
@LoVe_TkR_OnLy ฟอลมาๆๆ -.,- #ช่วงนี้หากำลังฟลว.เพิ่ม 5555
 
>>เม้น+โหวตด้วยนะ ไม่งั้นจะหายไปนานแสนนาน (?)<<