My love ยัยเคราะห์ร้าย ปะทะ นายจอมแสบ ;')

ตอนที่ 4
[Fang talk]

จิ๊บ จิ๊บ 

ก๊อก ๆ 

“ฟางตื่นรึยังวันนี้ต้องไปโรงเรียนใหม่นะ !!!!”ย๊ากกกกกกกกกกกกก โรงเรียนใหม่ไม่อยากฟังคำนี้เลย TT 

“ค่ะตื่นแล้วขอเวลา 30 นาทีนะเจ๊”หลังจากนึกได้เช่นนั้นแล้วหญิงสาวจึงรีบวิ่งเข้าห้องน้ำทันที

20 นาทีต่อมา...

“มาแล้ว ๆ ๆ เจ๊แล้วเขาให้กลับบ้านได้ไหมอะ ???”

“ได้สิ...แต่ต้องเป็นเฉพาะวันเสาร์ อาทิตย์กลับ”งะ...ทำไมแปปปเดียวเองอะ TT

“อิจฉาพี่ฟางจังงง >< ”อิจฉาบ้าอะไรเล่ายัยเฟย์

“เอาเถอะ ๆไปได้แล้วเดี๋ยวไปรับกุญแจห้องไม่ทัน - -”คะ ยัยเจ๊สุดแสนประเสริฐ -_-^^^

“ค่ะ !!!”พูดจบฉันก็ไม่รออะไรรีบวิ่งขึ้นรถไปโรงเรียนทันที

ณ โรงเรียน XXX (ทริปเปิ้ลเอ๊กซ์) [หลังจากหนีมา 1 ตอนแต่แล้วเราต้องวกหลับมาชื่อนี้ เจ๊อยากตายย :♥Fang•"{จิ้น PF ผิดหรอ }]
กริ๊ดกร๊าดด โรงเรียนนี้มันใหญ่จังวุ้ย ๆ ><’ กระโปรงเราทำไมสั้นจัง แต่งตัวให้เรียบร้อย ๆ กระเป๋า พร้อม เสื้อคลุม พร้อม เน็คไท พร้อม กระโปรง พร้อม ถุงเท้า พร้อม (ถุงเท้าต้องดึงให้ปิดเข่าอะแต่ก็ดี :]) เอาล่ะไปเอากุญแจห้องดีกว่า ^^ อาศสดชื่นจัง โรงเรียนใหม่นี่ก็ไม่เลวเลยแฮะ ! ลั้ลลา ลั้ลลา

ตึก ตึก

ปั๊ก

แอ๊ก !!!

ให้ตายเถอะใครเดินไม่ดูตาม้าตาเรือเลยของหล่นหมดเลย !!! ฉันทำท่าจะเงยหน้าขึ้นไปโวยแต่กลับต้องหยุดชะงักเมื่อรู้ว่าคนที่ฉันชนคือใคร

“ขอโทษค่ะ _ _”พูดจบฉันก็ต้องรีบวิ่งนี้ออกจากตรงนั้น เขาเรียนอยู่ที่นี่หรอไม่น้า >O< ฉันกำลังจะวิ่งออกไปแต่กลับมีบางอย่างรั้งไว้ !!! นั้นก็คือมือของ ‘เควิน’

“เดี๋ยว...ฟางยกโทษให้เควินได้ไหม ” เอ่อ...ฉะ...ฉันจะตอบว่ายังไงดี เอาไงดี เอาไงดี 

“เอ่อ...เราลืมไปหมดแล้วล่ะปล่อยแขนฟางได้แล้วฟางจะไปเอากุญแจหอ”ฉันพูดพร้อมแกะมือที่เหนียวเหมือนตุ๊กแกของเควินออก...แล้วรีบเดินไปที่ซุ้มรับกุญแจหอ

“กริ๊ดดด หล่อมาก เลยละแกดูสิดูสิ กริ๊ดดดดด/อ๊ายยยย หล่อจังเลยอะแก ><” กริ๊ดอย่างกับ2PMมาโรงเรียนอย่างงั้นแหละทั้งชะนี ทั้งผู้หญิงไปกันหมด ! นางสาวฟางอย่าแคร์ไปเอากุญแจดีกว่า (แอบคล้องนะ : คนแต่ง) นึกได้เช่นนั้นจะมัวช้าทำไมเล่า นางสาวฟางรีบเดิมดุ่ม ๆไปที่ซุ้ม ซึ่ง

“.....” ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก.... ตุ๊ด ๆ ๆ มันเงียบมาก ๆเลยอะ คนหายไปไหนหมด ฉันค่อยๆหันมองรอบ ๆ ตัวซึ่งมีกลุ่มผู้หญิง ชะนี รุมอยู่ โว้ยยย อะไรกันแค่คนคุมซุ้มยังไปกับเขาด้วยเลย TT ให้ตายเถอะร้อน ๆ หนาว ๆ เหมือนคนจ้องมองยังไงไม่รู้ เอ...รึว่ากระโปรงเราจะสั้นไปดึงลงให้ดีกว่า

“กริ๊ดดดดดดด พี่ป๊อปปี้ค่ะ รอก่อนค่ะ รอก่อน / เอ่อน้อง ๆ ครับหลบให้เพื่อนพี่หน่อยได้ไหมครับเดี๋ยวอีกแปปเดียวก็จะขึ้นเรียนแล้วเพื่อนพี่ยังไม่ได้เอากุญแจหอเลย”มีผุ้ชายคนหนึ่งซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นเพื่อนของ นายป๊อปปี้ ป๊อปเป้อ (เรียกดี ๆ หน่อยสิ :ปีอปปี้) อะไรนั้นพูดขึ้นซึ่งมันทำให้กลุ่มนั้น กริ๊ดขึ้นมาอีกรอบ

“กริ๊ดดดดดดดดดดดดดด พี่โทโมะเท่จังเลยยยย >O<” แหกปากกันอยู่ได้ไม่เจ็บคอบ้างรึไง.... ฉันมัวแต่ยืนมองซึ่งรู้สึกว่าตัวเองจะยืนมองนานเกินไป (ไม่นานรอก 20 นาทีแล้ว -[]-:คนแต่ง) นายป๊อปปี้จึงมองเห็นว่าฉันยืนมองกลุ่มเขาอยู่ซึ่งเขากำลังให้เขาอยากตายเมื่อเขานั้นได้ทำสิ่งที่ไม่คาดคิด !!!

“ฟาง !!!! ช่วยหน่อยสิ” นั้นไงหายนะมาเยือนยัยเคราะห์ร้ายคนนี้อีกครั้ง 

พรึบ !!!!

ทุกคนที่ยืนรุมทึ้ง(รุมกริ๊ด)นายป๊อปปี้อยู่หันมามองฉันเป็นตาเดียว แง TT ใครก็ได้ช่วยที

“อะ...เอ่ออะ...อะไรหรอ แหะ ๆ ^^’ ”ฉันยิ้มแห้ง ๆให้นายป๊อปปี้และพยายามควบคุมเสียงให้เป็นปกติ แงฉันจะร้องไห้แล้วนะ ! กระซิก ๆ นายตัวต้นเหตุค่อย ๆ แหวกวงล้อมแล้วเดินมาหาฉันที่ซึ่งกำลังยืนมองไปรอบ ๆ ตอนนี้มีคนส่งสายตาอาฆาตรมาทางฉัน ทั้งโรงเรียน !!! ยกเว้นผู้ชาย มองนายป๊อปปี้ด้วยความอิจฉาเล็กน้อย แต่มีอยู่หนึ่งคนที่มองด้วยความเจ็บปวด...

“ระ...เรามาเอากุญแจห้องกันใช่ไหม ??”นายป๊อปปี้พูดกัดฟันแต่มันดังมากเลยนะ นายหน้าหมี !! เขาพูดพร้อมกับจับมือฉันเพื่อบังคับให้ตอบว่า... ‘ใช่’

“ชะ...ใช่จ๊ ^^ แหะ ๆ ขอกุญแจห้องด้วยนะคะ” แล้วทุกอย่างก็กลับมาเป็นปกติ -[]- อะไรจะเร็วปานนั้น แค่ 3 วิ ทั้งโรงเรียนก็กลับมาเป็นเหมือนเดิม -[]- อะไรฟะเมื่อกี้ยังรุมทึ้งหัวนายป๊อปปี้(รุมกริ๊ด)อยู่เลย ทำไมเร็วยิ่งกว่าลมอีกอะ -*- 

“พี่ครับขอกุญแจห้อง PF29 หน่อยครับ”

“คะเซ็นชื่อรับตรงนี้นะคะ ^^… ส่วนเธอเซ็นตรงนี้ย่ะ !”อะไรจะปานนี้ทีพูดกับนายป๊อปปี้ละทำเป็น กระแนะกระแหนพูดกับฉันละ แดก ดัน จริง ๆ !!!! ให้ตายเถอะ !!! หลังจากที่เรา (?) 2 คน เซ็นรับกุญแจหอแล้วก็เดินเอาของไปเก็บแล้วรีบขึ้นห้องเรียนฉันไม่รู้จะนั่งที่ไหนดีน่ะสิ มีแต่คนมองฉันทั้งนั้นเลย แค่ก้าวเข้าไปในห้องก็มีแต่คนจ้องมองไปนั่งหลัง ๆ ดีกว่า TT กระซิก ๆ 

ครืด !

“นักเรียนทุกคนค่ะวันนี้อาจารย์อยากจะบอกว่าวันนี้ไม่เรียนค่ะกลับหอพักได้ ^^”อาจารย์เดินเข้ามาพูด รัว ๆ แล้วพออาจารย์พูดจบเธอก็เดินสะบัดก้นออกจากห้องด้วยหน้าตายิ้มแย้มอะไรกันเนี่ยโรงเรียนนี้ -[]-

“ฟางป่ะ ! กลับหอ” ฉันที่กำลังจะหยิบหนังสือขึ้นมาอ่านเพราะไม่อยากกลับหอต้องหันไปมองคนที่เรียซึ่งคนที่เรียกฉันก็คือ นายป๊อปปี้นั้นแหละ - -*

“ฉันยังไม่ค่อยอยากกลับเลยอะ -[ ]-”ฉันเงยหน้าขึ้นจากหนังสือไปมองหน้านายป๊อปปี้

“งั้นเดี๋ยวนั่งเป็นเพื่อนแล้วกัน”พูดจบนายนั้นก็ลากเก้าอี้มานั่งอยู่ข้างหน้าฉัน พระเจ้าฉันจะมีสมาธิอ่านไหมเนี่ย ?? นายนั้นนั่งจ้องหน้าฉันอย่างนี้รู้สึกขนลุกแฮะ -[]-

“เอ่อป๊อปปี้...”ฉันเงยหน้าจากหนังสือเมื่อรู้ว่าเริ่มไม่ปลอดภัย

“เรียกป๊อป อย่างเดียวก็ได้”

“จ้านายปีป เอ็ย นายป๊อปฉันว่ากลับหอเถอะอยู่ที่ห้องนี้รู้สึกขนลุกแปลก ๆ ยังไงไม่รู้ -3-”ฉันพูดพร้อมเก็บหนังสือลงกระเป๋าใบสี ชมพูที่ไปซื้อเอง เสร็จแล้วลุกขึ้นยืน คนในห้องก็ยังมองทุกการกระทำของฉัน แม้กระทั้ง หายใจ นี่อะไรอีกเนี่ย !!! 

“ปะ ๆ กลับหอกัน” ทำไมนายนี่เหมือนเด็กจังเลย แต่ว่า....ถ้านายเดินไปอย่างเดียวจะไม่มีใครว่าแต่นายมาจับมือช้านทำไมมมมมม T[]T คน(ผู้หญิง)ในห้องมองด้วยสายตาอาฆาตรเมื่อนายป๊อปเอื้อมมือมาจับมือฉันแล้ว(ลาก)จูงออกจากห้องไป...

ขณะเดินกลับหอ

“ป๊อปปล่อยมือได้แล้ว”พระเจ้า !! มือเหนียวยิ่งกว่าตุ๊กแกเลย -[ ]-

“ไม่ปล่อยได้ป่ะ ?”ยังมีหน้ามาถามแน่นอนว่าฉันต้องตอบว่า...

[End fang talk]

_____________________________
กริ๊ดกร๊าดดดเน่ากว่าทุกตอนเลยยยย และแน่นอนว่าตอนที่ 7 รีดเดอร์ต้อง งง TT ไรท์เตอร์คิดตอนที่ 7 ไม่ออกมา 4 วันแล้วววววว TTOTT เอาเถอะ ๆไปแต่งต่อก่อน ๆ ๆ ><