My love ยัยเคราะห์ร้าย ปะทะ นายจอมแสบ ;')

ณ ร้าน อร่อยเหาะ !

ตอนนี้ฉันมานั่งทานขนมเค้กกับยัยกิฟเพื่อนสนิทที่สุดในโรงเรียน(เก่า)เรา 2 คนคุยกันไปคุยกันมาอยู่ ๆ ยัยกิฟก็ดันมาคุยเรื่องโรงเรียนใหม่อีก ! 

“นี่ยัยฟางเธอรู้รึป่าวว่าโรงเรียนนั้นน่ะมีแต่คนรวยๆทั้งนั้นแหละย่ะ เธอเข้าไปเรียนได้ไงนะ !”ยัยเจ๊ตัวแสบไง !

“หึ ! อย่าไปพูดถึงมันเลย -_-”

“แล้วรู้ไหมว่าที่นั้นน่ะผู้ชายหล่อ ๆ ทั้งนั้นเลยล่ะ ><”ยัง...ยัยนี่ยังไม่หยุด -_-^^^^

“ฉันกลับแล้วนะถ้าแกยังไม่หยุดพูด”ฉันหยิบกระเป่าแล้วทำท่าจะลุกออกไปจากโต๊ะ แต่ยัยกิฟก็มือไวดันดึงกระเป๋าฉันไว้อีก

“อะไรอีกย่ะ”

“ป่าวฉันแค่อยากจะบอกว่า..... รอด้วยดิ ^^’ แหะ ๆ ” ทำเป็นเก่ง -_-^^

“ฉันรอข้างนอกละกัน....เร็ว ๆ ล่ะ”

“ค่ะคุณแม่ ^^” -_-^^

“ฉันไม่แก่ขนาดนั้น !!!”

“จ้า ๆ...พี่ค่ะคิดเงินด้วยค่ะ ^^” ยัยกิฟพูดกับฉันก่อนแล้วค่อยหันไปเรียกพนักงานมาซึ่งฉันก็เดินออกนอกร้านไป

30 นาทีผ่านไป~~~

เมื่อไหร่ยัยนั้นจะมาสักที เป็นชาติแล้วนะ !!!~

“มะ...มาแล้วจ๊แหะๆขอโทษทีช้านะ”

“-_- จะช้าไปถึงไหนแม่คุ๊ณ”

“โห....ก็แหมเจอคนหล่อทั้งที แถมยังถามถึงแกด้วยย >O<” ถามถึงฉัน ถามทำ What !! (ยัยฝรั่งขี้นก! :คนแต่ง)(เธอแต่งให้ฉันพูดแบบนี้เองนะ !!! :ฟาง) (ขอโทษครับ TT:คนแต่ง)

“ถามถึงฉันทำไม ??”

“ก็แค่ถามว่าแกอยู่โรงเรียนอะไร แล้วแกมีแฟนรึยังแต่แกเค้าหล่อมากเลยนะ ผิวข๊าวขาวว ขาวกว่าแกอีก แล้วก็หล่อม๊ากมากแกนี่ ๆ น่าจะลูกครึ่งนะ แกรู้จักใครตอนที่แกไปอยู่อเมริกาป่ะเนี่ย ??” ยัยกิฟได้แต่บ่นยาวไปแต่...ฉันคนนี้กำลังตกอยู่ในภวังค์ โอ้ไม่นะ ‘เควิน’ นะ....นายกลับมาทำไมกลับมาตอกย้ำอะไรฉันอีกล่ะฉันมันดีไม่พอไม่ใช่หรือไง...

ย้อนไปเมื่อ 1 ปีก่อน

ท่ามกลางสายฝนมีเพียงชายหนุ่มและหญิงสาวคู่หนึ่งยืนอยู่ใต้ร่มไม้ท่ามกลางความเงียบชายหนุ่มจึงพูดสิ่งที่ตนอยากจะบอกหญิงสาวออกไป เพราะนี่คือโอกาสที่ดีที่สุด....สำหรับเขา

“เรา....เลิกกันเถอะฟาง”

“O_O….คะ...เควินพูดอะไรตลกจังเลยทีหลังอย่าพูดแบบนี้อีกนะ ดะ...เดี๋ยวฟางไม่เล่นด้วยหรอก 555”หญิงสาวพยายามพูดเลี่ยงทั้ง ๆ ที่ในใจของเธอนั้นเจ็บปวดยิ่งกว่ามีเข็ม 1000 เล็มมาทิ่มแทงเธอซะอีก

“เลิกหลอกตัวเองเถอะฟาง....เธอดีไม่พอสำหรับฉัน”พูดจบชายหนุ่มจึงเดินออกไปท่ามกลางเสียงสะอื้นของหญิงสาวแต่ชายหนุ่มกลับเดินออกไปกลับผู้หญิงอีกคนนึงเธอน่ารักไม่น้อยไปกว่าหญิงสาวคนนี้ ผมเธอสั้นระต้นคอ ผิวขาวเนียน แต่หญิงสาวไมได้สนใจอะไรนอกจากชายหนุ่มที่ตนรักที่ตอนนี้เขาได้...จากเธอไปแล้ว TT น้ำตาเธอร่วงหล่น หลอมรวมไปพร้อมๆกับสายฝนในใจเธอคิดว่า ‘ทำไมน้ำตามันถึงได้หายไปทุกวัน ทุกวัน แต่ไม่เหมือนหัวใจที่ไม่เคยหายเจ็บ’เธอได้แต่คิดเช่นนั้น อยู่ ๆ สติของเธอก็หล่นวูบ เหลือแต่เพียงความว่างเปล่า....โลกทั้งโลกมืดลงเธอไม่เหลือใครอีกแล้ว....ขอให้มีเทวดามาช่วยฉันสักทีได้ไหม TT ทำไมต้องเป็นยัยเคราะห์ร้ายคนนี้ด้วยที่ต้องเจ็บแบบนี้....
กลับมาปัจจุบัน

แผละ !
หญิงสาวปล่อยน้ำใสๆที่เอ่อล้นขอบตาของเธอให้หล่นร่วงลงมา

“เห้ย ! ฟางเป็นไร ?” เพื่อสาวของเธอเรียกเพราะเห็นท่าทางผิดปกติของเพื่อนเธอทำให้หญิงสาวหลุดจากภวังค์

“หะ ?...เอ่อไม่เป็นไรกลับบ้านเถอะ ^^ เจ๊คงรออยู่นี่ก็ 4 โมงเย็นแล้วปะ ๆ...”หญิงสาวรีบปาดน้ำตาที่ไหลออกมาพอพูดจบเธอจึงไม่รอช้าเธอจึงรีบวิ่งขึ้นรถเมื่อเห็นชายหนุ่มคนนั้นรักแรกของเธอมองอยู่จึงอยากจะรีบหายไปจากตรงนี้เพื่อไม่ให้เขาได้เห็นเธอ....
ณ บ้าน FFFK

“เจ๊กลับมาแล้วค่ะ !”หญิงสาวทำอย่างที่เธอเคยทำประจำแต่...เธอเข้ามาในบ้านเธอกลับเจอผู้ชายคนนึง!เขาคนนั้นนี่นาเขามาได้อย่างไร !

_________________________

ตอนนี้สั้นโฮ ยอมรับเลย สมองไรท์เตอร์ก็ตีบตันหมดแล้วอะ Tt' 

เม้นด้วยนะจ๊