don't say love จุ๊จุ๊จุ๊ อย่าบอกใครนะว่าฉันรักเธอ

+++kaew talk+++
ในที่สุดฉันก็เลือกที่จะทำตามหัวใจของตัวเอง และอีกครั้งที่ฉันต้องมายื่นอยู่ที่เดิมที่ที่พวกเขามาส่งฉันแต่ตอนนี้พวกคนหายไปไหน!?
-20 นาทีที่แล้ว-
       "แก้วตกลงจะไปหรืออยู่คิดให้ดีๆ"เสียงชายหนุ่มผู้เป็นพี่ชายเอ่ยพูดกับน้องสาวน่าสวยที่นั่งอยู่ด้านข้างกาย
       "แก้ว...คือ..เอ่อ..ก...แก้วไม่รู้ค่ะ"ผู้เป็นน้องสาวได้แต่ก้มหน้างุด ก็เธอยังไม่รู้เลยสิว่าจะอยู่กับหัวใจของตัวเองหรือไปเพราะต้องไปรับผิดชอบหน้าที่???
       "เหลืออีก 10 นาทีตกลงไปใช่มั้ย?"พี่ชายถามเธออีกครั้ง
       "....."เธอไม่ตอบอะไรได้แต่เงียบเพื่อทบทวนเรื่องบางอย่างในสมองและหัวใจของเธอ
       "ไม่มีเวลาคิดแล้วไปกันเถอะ"พี่ชายลุกขึ้นและเดินไปหยิบกระเป๋าเดินทางของน้องสาวขึ้นมาแต่เธอกับเอามือของเธอไปดึงกระเป๋าลงจึงทำให้พี่ชายงุนงงเล็กน้อย
        "แก้ว...เอ่อ..แก้วขอโทษนะค่ะแก้วไปกับพี่ไม่ได้จริงๆแก้วขอโทษๆๆ"เธอเอยพูดขอโทษกับพี่ชายของเธอการใหญ่เพราะเธอเลือกที่จะอยู่กับหัวใจของตัวเอง     ซึ่งตอนแรกเธอก็นึกว่าพี่ชายของเธอจะโกรธแต่กับกัน...พี่ชายของเธอกับคลี่ยิ้มบางๆมาให้จึงทำใหเธอเกิดอาการ งง  
                             .....เป็นอะไรขอเขา.......
         "รักเขาแล้วละสิ...งั้นพี่ไปก่อนนะ ฝากบอกไอ้ผู้ชายที่ทำให้แก้วรักด้วยถ้ามันทำให้แก้วเสียใจเมื่อไรพี่ไม่เอามันไว้แน่   พี่ไปก่อนนะน้องสาว^^"พี่ชายพูดแล้วขยี้หัวขอเธอเบาๆก่อนจะเดินออกไปเพื่อขึ้นเครื่อง
         "บ๊ายบายค่ะพี่กวิน^^"
เฮ้อ~ฉันตามหาพวกนั้นตั้งนานไม่เห็นมีเลยสงสัยกลับบ้านไปแล้ว แหงๆ
และระหว่างที่ฉันกำลังตามหาพวกนั้นอยู่โดยไม่ดูทางจนทำให้เดินไปชนกับแพงอกกว้างของผู้ชายคนนึงเอาเข้า
   ปัก!!!
   โอ๊ย!!!
"เอ่อ..ขอโทษนะครับเป็นอะไรหรือเปล่า"ผู้ชายคนนั้นพูดขอโทษฉัน ฉันเลยจะเงยหน้าขึ้นไปเพื่อบอกว่าไม่เป็นไรแต่ผู้ตรงหน้าคือ....
"ไม่เป...โทโมะ!!O_o"ฉันพูดชื่อเขาออกมาอย่างตกใจเขามาที่นี้ได้ไงในเมื่อฉันไม่ได้บอกว่าฉันอยู่สนามบิน
"แก้ว...เธอใช่แก้วจริงๆ.."เขาพูดชื่อฉันอย่างดีใจก่อนจะโพล่เข้ากอดฉันกลางสนามบินโดยไม่อายประชาชีแอนด์ฮีที่อยู่กันเต็มซึ่งคนพวกนั้นก็ดูจะให้ความสนใจเป็นพิเศษ- -*
"ท..โทโมะ..พ..พอก่อนแก้วหายใจไม่ออก"ฉันพูดออกมาเพราะเขาเล่นกอดฉันซะแน่น เอิ๊ก เอิ๊กๆหายใจไม่ออก(เวอร์- -)
"แก้วรู้มั้ยว่าโทโมะตามหาแก้วทั่งสนามบินเลยนะทำไมจะไปอังกฤษถึงไม่ยอมบอกไม่ยอมลาโทโมะบาง"เขาเชิงน้อยใจนิดกับฉัน
"โอ๋ๆๆแก้วขอโทษนะ'ที่รัก' "กรี๊ด!>///<ฉันกล้าพูดออกไปได้หง่ายยยยย
"ท...ที่รัก O_o"ดูเขาจะอึ่งนิดๆนะ
"ใช่ แก้วรักโทโมะนะ-///-"อ๊าคคคพูดออกไปแล้ววววไว้กว่าความคิด
"^^ขอบคุณนะที่รักโทโมะ...โทโมะก็รักแก้วเหมื่อนกัน"เขาพูดแค่คำสั้นๆแต่ฉันนี้สิเขินจนตัวแทบบิดแม้บรรยากาศอาจจะไม่โรแมนติกสักเท่าไรแต่ความรักขอพวกเขาทั้งสองจะโรแมนติกมากกว่าที่พวกเราจะรู้ได้
 
      จากคำว่า ' เกลียด' กันจนไม่อยากจะมองหน้า แต่สุดท้ายก็จะลงเอยด้วยคำว่า 'รัก' ....
.
.
"แก้วววววววว!!!!แล้วค่าเครื่องบินโทโมะละโทโมะจ่ายเงินไปแล้วนะ"
"เรื่องของโทโมะสิแก้วไม่ได้บอกให้ซื้อสักหน่อย555+"
.
.
"แหม~ในบอกจะไปอังกฤษไงซื้ออะไรมาให้พวกเราเป็นของฝากบ้าง555+"เพื่อนๆในวงเอยแซวรวมทั้งเควินด้วย
"ชิชะ ไอ้พวกนี้นิ"เขาพูดแล้วเดินงอนๆไปอ่านหนังสือ
 
        มิตรภาพของพวกเขาและเพื่อนๆก็ยังเหมื่อนเดิมไม่เคยเปลี่ยนแปลงแม้อาจจะทะเลาะกันบ้างหรือแกล้งกันบ้างพวกเขาก็ไม่เคยทิ้งกันในยามยากแค้นแสนเข็ญ ...เพื่อน...
 
Love and memories remain with them forever, even the novel's end, but they are never ending when it was novel.He's a breath ...
                                                                    - the and-
 
..............................................................................................................................................................................................................................
จบแว้ววววววววววจ๋าเรื่องนี้
ตอนแรกไรเตอร์จะทำภาคพิเศษนะไม่รู้จะทำดีหรือเปล่า งุงิ- -
ไรเตอร์หายไปจากโลก เอ้ย!!!ไม่ใช่ หายไปอ่านหนังสือสอบนาน(เด็กดีจ้า-*-)ลืมกันหรือยังเอย????