พิสูจน์รัก นายบ้านไร่
To_oNg0909
14) ตอนที่14
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความก้มลงประทับจูบที่ปากอิ่มของอีกฝ่าย ก่อนจะบดเบี้ยด มากยิ่งขึ้นอย่างคนที่ห้ามอารมณ์ไม่อยู่
ป็อปปี้ตกอยู่ในวงค์ของคนที่ได้ลิ้มลองความหวานแล้ว ติดใจจนถอนตัวไม่ขขึ้น
“อื้อ..พอก่อนค่ะป็อป”
ฟางยกมือดันหน้าอกป็อปปี้ไว้ เพราะดูท่าแล้วเขาจะหยุดตัวเองให้ทำแค่จูบไม่ได้แล้ว
“ก็ ป็อป หิวนี่ครับ”
“งั้น ไปทานข้าวกันค่ะ”
“ไม่ใช่ป็อป หิวฟางตั้งหาก”
ฟางรีบหลบสายตาที่แสดงอากการ ‘หิว’ของป็อปปี้อย่างเขินอาย เลี่ยงลุกออกจากเตียง ชายหนุ่มได้แต่ทำหน้า
เสียดายที่เธอ
ไม่ยอมเคลิมไปกับคำพูดเขาง่ายๆ
“ไปทานข้าวกันเถอะค่ะ ฟางหิวแล้ว”
เอ่ยชวนหลังจากที่หยิบชุดที่โดนถอดออกตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ขึ้นมาสวมเสด็จเรียบร้อย
“ก็ได้ครับ เดี๋ยวค่อยกลับมากินของหวานก็ได้”
ยิ้มอย่างมีเล่นัย ก่อนจะจูงมือเธอให้อออกจากห้องตามเขาไป
‘ใครจะมีโอกาศได้เห็น มุมออดอ้อน ของคุณภาณุ เหมือนที่เธอเห็นบ้างเนี้ย >///<’
หลังจากทางอาหารเสด็จ พวกผู้หญิงก็ปล่อยให้หนุ่มคุยงานกันตามสบาย ส่วนพวกเธอก็แยกออกมาคุยเล่นกัน
ตามสไตล์ผู้หญิงๆ (เม้าท์อะแหละ)
“พี่ป็อปเป็นแฟนกับพี่ฟาง ก็ดีนะเนี้ย”
“ยังไงอ่ะเฟย์”
“แหม พี่แก้ว เฟย์ก็ไม่ต้องไปรบลากับยัยคุณๆที่จ้องจะจับพี่ป็อปไง”
“ฮ่าๆๆก็จริงพี่ก็เสี่ยวอยู่ ก็พวกคุณเธอเล่นเสนอถึงที่ซะขนาดนั้น”
“เดี๋ยวพวกนั้นมาได้ยินก็โกรธหรอก”
ถึงจะเอ่ยเตือนทั้ง 2สาว แต่ตัวเองกลับยิ้มหน้าบาน ที่เขาเป็นของเธอเท่านั้น
“อย่าทัดดิพี่ฟาง ของเขาแร๊งซ์”
ทั้งสามสาวหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน ก่อนจะพลัดกันเล่าวีรกรรมเด็ดให้แก่กันฟัง
“นี่พี่ฟาง เชื่อป่ะ ตอนเด็กพี่ป็อปอ่ะชอบขโมยกระโปรงแม่มาใส่ด้วยแหละ”
“จริงอ่ะ เฟย์” ฟางถามกลับตาโต กับอดีตสุดจี๊ดของแฟนหนุ่ม
“ไม่จริงซะหน่อย”
ป็อปปี้ที่เดินออกมาจามฟางได้ยินน้องสาวที่กำลังเม้าท์ตัวเองอยู่ รีบค้านขึ้นทันที
“ฮ่าๆ เฟย์อย่าไปเผาพี่ป็อปซิ”
“เพราะแค่นี้ พี่ป็อปก็ดำอยู่แล้ว”
แก้วรีบเกทับป็อปปี้เรื่องที่สีผิวที่เขาดำกว่าใครในพี่น้อง
“เออ ยัยไข่ปลอก” ทำหน้าเซ็งใส่น้องสาว ก่อนจะหันไปหาเพือ่นหนุ่ม
“เฮ้ย ไอ้ดมะอะไร ที่ฉันเคยห้ามแกไว้ ฉันอนุญาติให้แกจัดเต็มได้เลยว่ะ”
“เมื่อเห็นว่าโดนน้องสาวทั้งสองรุ่ม จึงหันไปงัดไม้ตายขึ้นมาใข้บ้าง
“อ๊าย ไอ้พี่ป็อป หว่งน้องตัวเองบ้างมั้ยเนี้ย”
“ฮ่าๆ ขอบใจเว้ยไอ้ป็อป”
หันไปตีมือถูกใจกับป็อปปี้
“หยุดความคิดเลยนะโทดมะ แก้วไม่ยอมท้องโย้ ใส่ชุดแต่งงานแน่ๆ”
แก้วพูดทั้งๆที่หน้าแดงไปถึงหู ฟางเห็นดังนั้นจึงช่วยแก้วดุป็อปปี้
“ป็อป ทำไมส่งเสริมกันแบบนี้ล่ะ แก้วเป็นผู้หญิงนะ”
“ฮ่าๆๆ โดน”
แก้วหัวเราะทันที่ ที่เห็นพี่ชายหน้าจ๋อยไปหลังจากโดนพี่สะไภ้อย่างฟางดูเอา
“เดี๋ยว เถอะยัยแก้ว”
ชี้หน้าน้องสาวอย่างเอาเรื่อง
“ป็อป” ฟางเรียกอีกฝ่ายเสียงดุ
“ไม่เอาแล้ว ป็อปจะกินของหวานแล้ว”
เข้ามาช้อนอุ้มฟางออกไปจากวง ก่อนจะตามมาด้วยเสียงแซวของเพื่อนๆทั้งสอง
“อย่าหักโหมนะเว้ยอ้ป็อป”
“ฟางยังป่วยอยู่นะเว้ย”
“เขื่อน”
“โอ๊ยๆๆ เจ็บนะครับที่รัก” เขื่อนร้องออกมาเพราะโดนเฟย์บิดหูเรื่องที่เขาแซวพี่ชายและพี่สะไภ้เธออย่างโจ่งแจ้ง
ทางด้านป็อปปี้ ที่อุ้มฟางมาที่ห้องตัวเอง ใช้เท้าปิดประตู ก่อนจะโยนร่างบางลงบนเตียงกว้าง แล้วตัวเองก็กระโดด
ตามลงไปฟางที่เห็นป็อปปี้ตั้งท่าจะโดดลงมาทับ ก็รีบกลิ้งตัวหนีลงจากเตียง แต่เพราะกลิ้งแรงไปหน่อยเลยหล่นลง
มาชนกับตู้โชร์อย่างแรง
“โอ๊ย”
“ฟาง เจ็บรึเปล่าครับ” ป็อปปี้รีบลงจากเตียงมาดูฟาง ที่นั่งกุมหัวอยู่
“ไอ้ตู้บ้า มาขวางทางซะได้”
หันไปค้อนตู้ที่ทำตัวเองเจ็บ ป็อปปี้หัวเราะออกมาการอาการค้อนตู้ของฟาง ก่อนจะดึงมือให้ฟางขึ้นไปนั่งบนตียง
ตามเดิม
“โอ๋ๆ หายเจ็บนะครับ”
ป็อปปี้เป่าหน้าผากฟางเหมือนเธอเป็นเด็กๆ จนเจ้าตัวถึงกับหลุดขำอออกมา
“ฮ่าๆๆ”
“ขำเหรอ ขำใช่มั้ย”
ป็อปปี้ไล่จี้เอวบางจนเธอได้นอนหอบอย่างยอมแพ้
“ฮ่าๆๆ ยอมแล้วๆ”
“ยอมแล้วใช่มั้ยครับ”
หลุดยิ้มเจ้าเล่ห๋ ก่อนจะก้มลงประทับจูบหวาน หยอกเย้าให้เธอเคลิ้มตาม ก่อนที่มือหนาจะเริ่มปลดเปลื้องพันธะนา
การออกจากร่างบางจนหมดตามด้วยของตัวเอง ก่อนจะเริ่มกิจกรรม’กิน’คนตรงหน้า ที่ไปสิ้นสุดเอาก็เกือบเช้าวันต่อ
มานั้นแหละ
เช้าวันต่อมา
ฟางที่เดินควงแขนป็อปปี้ลงมาอย่างอารมณ์ดี ก็ต้องมีอันต้องมาสะดุดลง เพราะ คนที่มายืนรออยู่ที่หน้าบันได
"ป็อปค่ะ"
โบร์เดินเข้ามาแทรกกลางระหว่างทั้งคู่ ส่วนฟางก็ได้แต่ทำหน้ามุ่ยเพราะรู้ว่าทำอะไร คนตรงหน้าไม่ได้ จึงเลือกที่
จะนั่งให้ห่างจากโบร์มากที่สุด เพราะไม่อยากจะมีปัญหา ป็อปปี้เองก็ได้แต่สบตาแฟนสาวอย่างหว่งใยความรู้สึก
ของเธอ
"ฟาง คือเรื่องเมื่อวันก่อน..."
"โบร์ต้องขอโทษด้วยนะ ที่เข้าใจฟางผิด" ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จเรียกคะแนนความสงสารจากทุกคนต่อไป
สามสาวได้แต่มองหน้าโบร์ช่างชั่งใจ ที่วันนี้เธอมาในมาดของผู้ร้ายกลับใจ
"โบร์เลยซื้อของมาให้ฟาง เป็นการขอโทษด้วย"
"โบร์ได้ยินมาว่า ฟางชอบกระต่าย นี่ค่ะ"
เดินไปยื่นกล่องใบใหญ่ให้ฟาง เธอได้แต่มองกล่องใบนั้นอย่างไม่ไว้ใจ
"โบร์ผิดไปแล้ว จริงๆนะค่ะ" แกล้งบีบน้ำตาอีกนิด จนฟางใจอ่อนยอมยื่นมืออกไปรับกล่องใบนั้นมาถือไว้
"อืม ฟางไม่ติดใจอะไรหรอก ถ้าโบร์สำนึกได้"
"เปิดดูซิ ว่าถูกใจรึเปล่า"
ฟางวางกล่องลง ก่อนจะเปิดฝาออก แต่เพียงแค่เห็นแว็บแรก เธอก็ปาฝากล่องทิ้งไป ก่อนจะร้องออกมาสุดเสียง
"กรี๊ส ไม่เอาๆๆ อย่าเข้ามานะ ฮือๆๆ"
ทุกคนต่างอึ้งไปกับปฎิกิริยาของฟางทันที ที่เธอเห็นเจ้ากระต่ายตัวน้อยสีขาวสะอาดตากระโดดออกมาจากกล่องที่
ถูกเปิดฝาทิ้งไว้ และเจ้าตัวยิ่งกรีดร้องเสียงดังด้วยความหวาดกลัวมากขึ้น เมื่อเห้นมันกระโดด ดึ๋งๆมาทางเธอ
เฟย์ที่ดูเหมือนจะเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าพี่สาวคนสวยกลัวเจ้าตัวขนฝู่ จับจิต
"พี่ป็อป ฟางกลัวกระต่ายตัวเป็นๆ"
เพียงเท่านั้น ป็อปปี้ก็กระโดดไปหาแฟนสาว ก่อนจะดึงเธอมากอดไว้อย่างปกป้อง
"ไอ้สน จับออกไปดิว่ะ" ตะโกนบอกลูกน้องที่ยังยืนนิ่ง ให้จัดการกับต้นตอความกลัวของฟาง
มือหนาก็ลูบหัวปลอบโยน คนที่ดูจะกลัวจนช็อคไปแล้วกับ ไอ้สัตว์สุดน่ารักที่ใครๆก็ชอบไปแล้ว
"ฮือๆๆ อย่านะฟางกลัวแล้ว ไม่เอาแล้ว"
"ฟางไม่มีอะไร แล้วนะครับ"
กอดคนที่ตัวสั่นเพราะความกลัว ก่อนจะตวัดสายตาดุจัดมองหน้าโบร์ ที่เจ้าตัวถึงกับเผผลอก้าวเท้าหนีด้วยความ
กลัวกับ สายตาเอาจริงของชายหนุ่ม
"คือ..ป็อปค่ะ โบร์ไม่รู้จริงๆนะค่ะว่า...." แก้ตัวเสียงสั่นแต่ก็โดนป็อปปี้เอ่ยขัดขึ้นซะก่อน
"โบร์ คุณกลับไปเถอะ เราไม่มีอะไรต้องพูดกันอีก"
"แต่ป็อปค่ะ โบร์ไม่ได้ตั้งใจ"
"อ้อ อยู่ห่างๆ แฟนผมจะดีมาก"
เน้น คำว่าแฟน กับโบร์ก่อนจะช้อนอุ้มฟางเดินขึ้นชั้น สองไปทันที
"อ๊าย ป็อป หามความว่าไงค่ะ"
"โอ๊ย เจ๊โง่หรือบ้ากันเนี้ย เรื่องแต่นี้ก็ไม่รู้"
เฟย์พูดอย่างอารมณ์เสีย ที่โบร์มาทำให้บรรยากาศดีๆต้องเสียแต่เช้า
""แฟนน่ะเข้าใจมั้ย คนรักอ่ะ" แก้วพูดเสริมก่อนจะลุกขึ้นเดินหนีไป
"กรี๊สๆๆ โบร์ไม่ยอมนะค่ะ คุณจะเป็นแฟนกับมันไม่ได้นะป็อป"
"คนเขารักกัน เจ๊จะทำไม "
"กลับไปเลนนะ ชิ่วๆๆ" เฟย์ทำท่าไล่ก่อนจะหันไปสั่งเด็กในบ้าน
"ส่งแขก" เฟย์ได้แต่ส่ายหน้า กับเสียงแปดหลอดของแม่คุณ
"เฟย์ เกิดอะไรขึ้นครับ"
เขื่อนที่เพิ่งมาถึง มองโบร์ที่โดนเด็กในบ้านลากออกไปงง
"ก็ยัยคุณโบร์เอากระต่ายตัวเป็นๆ มาแกล้งพี่ฟางนะซิ"
"เวรแล้ว "
"โบร์ผมว่า คุณเลิกยุ่งกับฟางจะดีกว่านะ ไอ้ป็อปมันไม่ปล่อยคนที่ทำร้ายแฟนมันไว้แน่"
โทโมะที่พอจะเข้าใจเหตุการณ์ พูดกับโบร์ที่ยังแสดงอาการกรี๊สๆไม่หยุด ก่อนจะเดินเข้าบ้านป็อปปี้ไป
"อ๊ายนังฟาง ฉันไม่หยุดแค่นี้แน่" กล่าวอาฆาตไปกับลมก่อนจะเดินขึ้นรถขับออกไป
ทางด้าน ป็อปปี้ที่พาฟางขึ้นมาในห้อง เธอก็ยังมีอาการหวาดกลัวไม่หาย
"ฟางครับ หยุดร้องเถอะน้า ไม่มีอะไรแล้ว" กระปลอบร่างบางที่ยังตัวสั่นไม่หาย
"ฮึกๆ"
ดูเหมือนฟางจะเริ่มคุมสติได้ในที่สุด ป็อปปี้ไล้ปลายนิ้วเช็ดน้ำตาให้อย่างแผ่วเบา ก่อนจะรับผ้าชุบน้ำมาจากมือ
แก้ว มาเช็ดหน้าให้เธอ
"อย่าร้องน้าพี่ฟาง ไม่มีกระต่ายแล้วน้า" เฟย์เดินเข้ามาทรุดตัวลงนั่งข้างๆ
"อืม ฟางไม่เป้นอะไรแล้ว ขอโทษทุกๆคนด้วยนะ"
พูดอย่างรู้สึกผิดที่ทำให้ทุกคนต้องแตกตื่น จนพลอยไม่ได้ทานอาหารเช้าไปด้วย
"พี่ฟางไม่ผิดซักหน่อย"
"แก้วถามได้มั้ย ว่าทำไมถึงกลัวกระต่ายตัวเป็นๆนัก"
^_______________________________________________________________^
อัพให้แล้วน้า
^/\^ขอคุณทุกคนที่ติดตามจร้า
เจอกันตอนหน้าจร้า^^
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
