Bad Devil ปฏิบัติการสั่นคลอนหัวใจนายปีศาจ!

(ปล.เนื้อหาตอนนี้อาจมีบางคำไม่เหมาะสมและอาจทำให้ใจคุณหวั่นไหวอย่างร้ายแรงได้ โปรดใช้วิจรณาในการอ่านค่ะ ^_^)

2

Status Games!!

               Pim Talk :)

               แฮ่กๆ ฉันพิมเองค่ะ ^O^ ฉันมารับฟางหลังจากที่ไปเลาะเดินแถวๆ สยามมา ยังไม่มีอะไรตกถึงกระเพาะเลย -3- หิวชะมัด! แต่ไม่เป็นไร ไปรับฟางแล้วค่อยไปซื้อสลัดมาทาน > < แค่คิดก็น้ำลายสอซะแล้วว~ (สลัดเป็นของโปรดของฉันน่ะ >_<)

            แต่พอเดินมาถึงห้องผู้ป่วยหมายเลข 263 ฉันก็ต้องงงอีกตลบ - -‘’ เมื่อเห็นเฟย์โดนหอมแก้มจากผู้ชายหน้ากบเคโระ =O=; หลังจากนั้นเฟย์ก็ขัดขืนนิดหน่อย จนกระทั่งฉันเดินเข้ามาใกล้ๆ ทำให้เฟย์เห็นจนได้ อุตส่าห์จะดูต่อซะหน่อย ชิ~

            “ปะ! เข้าไปรับฟางกัน!” ฉันพูดขึ้นแล้วโบกมือเรียกเฟย์ที่อยู่ใกล้ๆ ให้รีบเข้าห้องผู้ป่วยหมายเลข 263 อย่างไวว่อง เพื่อไปรับฟางกลับบ้าน หลังจากนั้น 5 นาที พวกแก้วและจินนี่ก็ตามเข้ามา

            “ฟางเป็นไงมั่ง... ตื่นเด้!” แก้วเขย่าตัวฟางเบาๆ ขณะที่ฟางยังไม่ได้สติ (หรือยังไม่ตื่นนั่นแหละ =[ ]=)

            “ฮ้าววว~ มากันแล้วเหรอเนี่ย =_+ เร็วชะมัดเลย!” ฟางบ่นอุบอิบแล้วลุกขึ้นจากเตียง ทว่า...ดูเหมือนฟางจะมึนไปนี๊ดดดนึง เพราะเธอเกือบเซและมึนหัวไปหน่อย ทำให้แก้วต้องรีบประค้ำประคองอย่างว่องไว (สงสัยเธอเป็นคนมือไวล่ะมั้ง?)

            “พระเจ้า! เธอไหวหรือเปล่าเนี่ย?!!” (จินนี่)

            “ไหวๆ ^^” (ฟาง)

            “โธ๊...ยืนยังจะไม่ไหวอยู่แล้วนะ!! อย่าฝืนสิวะฟาง!!” (แก้ว)

            “นั่นสิ...ถึงพรุ่งนี้จะมีสอบร้องเพลง T[]T แต่เธอก็เก่งอยู่แล้วคงสบายๆ ล่ะสิ” (พิม)

            “ไม่หรอก...สาบานได้ว่าเพลงที่อาจารย์ให้ร้องน่ะยากมว้ากเลย T^T พรุ่งนี้รอดูแล้วกันจะได้รู้ว่าเพลงอะไร :(” (ฟาง)

            “มันก็ไม่ต่างจากฉันเท่าไหร่หรอกนะ Y___Y^” ฉันพูดแล้วเบ้หน้า เหตุการณ์ที่ไม่อยากให้มีเหมือนเมื่อวานก็ดันยังมามี เพราะฉันได้รับโจทย์มาเป็นเพลง ‘รักเหงาๆ’ ของพี่อิล ILLSLICK เลยนะ แถมต้องร้องท่อนแร็พด้วย โอ๊ยยย...คิดแล้วปวดตับจับใจ TTOTT

            “โห...ของฉันนะได้เพลงปัญญาอ่อนมากเลยนะ ยาหย่าย่า...แฟ้บซักผ้า แฟซ่าสระผม ลูกอมโบตัน ยาสีฟันคอลเกต สบู่วิเศษ ปั้กเป้ายิ้งฉุบ =^= ฉันละเข้าใจหัวออกพี่โน้ตอุดมแกจริงๆ ว่าทำไมเนื้อหามันช๊างงง~ กินใจได้สุดๆ!! =^=” (แก้ว)

            “ง่ายไปมั้ยของแกน่ะ!! -___-; เซาะกราวได้โล่จริ๊ง!!! (แอบโฆษณาลึกๆ นะเนี่ย 555)” (เฟย์)

            “ของฉันนะ =___=^ ดุกดุ๋ย~ดุกดุ๋ย นกกระปูดดูดฝิ่นควันฉุย แมงสาบอยากกินขนม อมลูกอมเสียจนแก้มตุ่ย... ควายตัวเมียออกลูกก็เป็นตัวเมีย อยู่มาตั้งนาน ออกลูกออกหลานก็..ก็เป็นตัวเมีย TT__TT ฉันกับแก้วเป็นเซาะกราวเหมือนกันน T*T โห๊...โฮ TTwTT” (จินนี่)

            “อ้าว แล้วพิมได้เพลงอะไรล่ะ ^O^” ฟางหันมาถามฉันบ้าง ซึ่งฉันก็ถือว่าเพลงของฉันมันไม่เซาะกราวเหมือนพวกนี้...แต่ยากได้โล่อ่ะ TT^TT

            “รักเหงาๆ ของพี่อิล ILLSLICK อ่ะ ต้องแร็พด้วยนะ ปวดหัวตาย T_T;” และฉันก็ตอบฟางอย่างเจ็บปวดรวดร้าว กรี้ดดด อยากจะกรี้ดๆๆ มากเลย เฮ้อออ~!!!

            “เอ๊ะ?? ฉันก็ได้ของพี่อิล ILLSLICK นะ! เพลงใจร้ายน่ะ ไม่เว้นว่างให้หายใจได้เลยแหละ ฉันละเอื๊อม~เอือมกับครูวิชานี้จริงๆ เล๊ย...:( อ้อ! เห็นว่าชั่วโมงนั้นจะมีเด็กมาเข้าใหม่ด้วยแหละ หลายคนนะ แต่ก็ไม่น่าสงสัย เราอยู่ห้องคิงส์กันนี่นา เด็กพวกนั้นคงจะเทพๆ กันทั้งนั้น สงสัยแร็พเปอร์เลยมั้ง T T” ฟางอธิบายมาซะเหยียดยาว แต่ฉันก็เข้าใจดีว่ามันเป็นยังไง พวกเราก็เป็นเด็กใหม่แล้วก็มาจับกลุ่มกันน่ะสิ! ชีวิตเด็กใหม่น่ะดีเสียที่ไหน ถูกคนล้อๆ กันว่าอย่างโน้นอย่างนี้บ้างแหละ

            “Oh God! กลับกันเถอะฉันปวดหัวมากๆ เลย TT; ยิ่งพวกเธอพูดกันฉันยิ่งปวดหัว” จินนี่พูดพลางเอามือเท้าหน้าผากพร้อมยกมือถือ BlackBerry ขึ้นมาดู เพราะมันมีข้อความอะไรบางอย่างแนบมาด้วย?...

            เนื่องจากพวกเรา (ทั้ง 5) อยากรู้อยากเห็นกันทั้งนั้น (เป็นพวกแส่เรื่องชาวบ้านน่ะ =_=;;) จึงชะโง้ชะเง้มองมือถือ BlackBerry ในมือของจินนี่อย่างสนอกสนใจ เอ้?... นี่อะไรเนี่ย?!!

            ‘Status Games :)!!!’

            ข้อความบ้านี่มัน...หมายความว่ายังไงกัน?!!!

            The End Pim Talk.

               Jinny Talk :)

               พระเจ้า!!! ข้อความในโทรศัพท์บ้านี่มันอะไรกันวะ!!!! เกมส์บ้าเกมส์บออะไรกัน?!!!

            “Oh My God!!!!” ฉันกรีดร้องเสียงดังใส่ BlackBerry เครื่องโปรดที่ฉันกำลังถืออยู่ในมือแบบสั่นๆ ฉันไม่เข้าใจว่าใครส่งข้อความนี่มา! เพราะมันไม่ระบุชื่อคนส่งและไม่มีเบอร์โชว์อยู่ด้วย!!

            “ใครมันเล่นพิเรนทร์อะไรกันวะเนี่ย?!!” (แก้ว)

            “แต่ฉันว่าอย่าไปใส่ใจเลยดีกว่า...น่าจะมีคนส่งมากวนประสาทเล่นๆ มากกว่านะ” (เฟย์)

            “มันไม่มีเบอร์โชว์ไว้ด้วยนะ!!!” ฉันตะคอกเสียงดัง แต่แล้วโทรศัพท์ของเพื่อนๆ ทุกคนก็ดันมีข้อความเข้ามาซะก่อน

            “Damn!!” แก้วที่ดูหยาบคายกว่าใครสถบขึ้นเสียงดัง แต่พิมที่ดูไม่ค่อยตกใจเตือนไว้เสียก่อน

            “แก้ว! นี่โรงพยาบาลนะเงียบหน่อย...” (พิม)

            “มีอะไรเหรอ?” ฉันถามด้วยความเป็นห่วง เพราะทุกคนทำหน้าเป็นตกตะลึงในสิ่งที่เห็นในโทรศัพท์กันทุกคน เหมือนมีกลิ่นลางสังหรณ์ไม่ดีมาแต่ไกลเลย :(

            “ขะ...ข้อความในโทรศัพท์...” (เฟย์)

            “มันเขียนว่า ‘Status Games :)!!!’ !!!!” ตอนนี้ทุกคนตอบพร้อมกันหมดทำให้ต่างคนต่างมองหน้าเพื่อนสุดที่รักอย่างตะลึงสุดๆ...

            ...รวมถึงฉันด้วย!

            “นี่มันอะไรกันเนี่ย? มีคนตั้งใจจะทำอะไรอยู่!!!...อะแหะๆ” ฟางตะคอกเสียงดัง แต่เนื่องจากยังไม่หายดีจึงเสียงแหบพร่าไปนิดหน่อยทำให้เฟย์ต้องเตือนสติ

            “อย่าเพิ่งคิดไปไกลเลยนะ เดี๋ยวสติแตกทำตัวไม่ถูกจะทำยังไง?” (เฟย์)

            “นั่นสิน้า~ ฉันละอยากตบซักฉาดสองฉาดจัง ไอ่คนที่ส่งมาเนี่ย :(” ฉันพูดอย่างหมั่นไส้คนทำอย่างมหาศาล!! ช่างน่าตบเสียนี่กระไร!!! :(

            “วันนี้อย่าเพิ่งคิดอะไรดีกว่า พรุ่งนี้มีสอบนิเน๊อะ เฟย์แก้ว ฝากฟางด้วย เรากลับบ้านกันเถอะ ^^;” พิมพูดอย่างเป็นห่วงสุดๆ แน่นอนยัยพิมขี้หวั่นไหว ขี้กลัว แต่เหมือนดูกล้า แต่จริงๆ แล้วไม่หรอก แค่ใจแข็งไว้เฉยๆ

            นั่นสินะ...อย่าเพิ่งคิดเลย :(

            The End Jinny Talk.

               . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

            New Days@School Zheza Group

               Fang Talk :)

               สวัสดีค่า >O<~ เริ่ม..ต้นวันใหม่...อะไร๊อะไรก็สวยงาม ^___^; อย่างที่ว่า... เช้าวันนี้ดูสดใสกว่าที่เคย แต่ที่หม่นหมองคือ...‘ใจ’ ต่างหาก :( เมื่อวันเกิดต้องมาเจออะไรที่มันน่า...(ตบ!!!) แบบนั้นฉันรับไม่ได้หรอกนะ แถมไอ้ข้อความบ้าๆ เมื่อวานนั่นอีก ทำเอาฉันใจไม่ดีเลย :(

            และเป็นก็อย่างที่คิด ‘ปีศาจ’ มายืนพิงประตูที่หน้าโรงเรียน มันช่างเป็นภาพที่ไม่น่าจดจำเสียเหลือเกิน ทั้งๆ ที่เพิ่ง ‘หักอก’ ฉันมาสดๆ ใหม่ๆ เนี่ยนะ! ‘ปีศาจ’ มองมาทางฉันแล้วแสยะยิ้มน้อยๆ ค่อยๆ ขยับเขยื้อนตรงเข้ามาหาฉันช้าๆ

            “หวัดดี ยัยฟาง :)” เขาทักทายฉันแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์

            “เออ!” ฉันสะบัดหน้าหนีหมอนั่นทันที และไม่ทันจะได้จ้ำอ้าวออกไปจากพื้นที่ที่ ‘ปีศาจ’ อย่างเขายืนอยู่ เขาก็จับแขนฉันให้หันมาเผชิญหน้ากับเขาเต็มแรง

            นี่มันเจ็บนะโว้ย!!

            “เฮ้...อารมณ์ไม่ดีรึไง? :)” เขายังคงปั้นหน้ายิ้มต่อไป ในขณะที่ฉันเกลียดเขาจนเข้าไส้!

            “เออ!” (ฟาง)

            “นี่เธอเป็นใบ้หรือไง...หา? พูดเป็นคำเดียวเหรอ?” (ป็อปปี้)

            “เออ!” (ฟาง)

            “ท่าทางจะเป็นใบ้จริงๆ แฮะ..” (ป็อปปี้)

            “อะ...?!!!” ยังไม่ทันที่ฉันจะได้ตั้งตัว ป็อปปี้ก็ประกบปากจูบฉันทันที แน่นอนฉันต้องดิ้นรนขัดขืนทุกวิถีทาง จนรู้ว่าไม่มีทางหลุดจากเงื้อมมือปีศาจได้แน่...ฉันจึงปล่อย...ปล่อยเขาทำอย่างนั้นต่อไป ริมฝีปากของเขาร้อนแรงแทบจะเผาตัวฉันทั้งเป็น... มือซุกซนของเขาเริ่มจับสะเปะสะปะไปทั่ว เขากัดริมฝีปากของฉันทำให้กลิ่นคาวเลือดคลุ้งกันไปมา ลิ้นของเราร้อนจนแทบจะไหม้ทุกสิ่งที่อยู่ในปากฉันให้หมด กลิ่นมิ้นท์และน้ำหอมของเขาลอยฟุ้งอยู่ในอากาศ แต่ในเมื่อฉันไม่สนใจมันก็ไม่มีค่าอะไรจะทำให้ฉันหลงเขาได้อยู่แล้ว!!!

            หลังจากนั้นไม่นานเขาก็ถอนจูบฉันออก และฉันก็รีบประทับรอยมือบนหน้าขาวใสนั่นทันที!!

            เพี๊ยะ!!!!

            “อย่าทำให้ฉันขยะแขยงนายมากกว่านี้เลย!!!!! ออกไปจากชีวิตฉันเสียที!!!” ปีศาจนั่นใช้มือเช็ดที่มุมปากแล้วหัวเราะในลำคอเบาๆ ส่วนฉันก็เดินหนีเค้าอย่างไม่แยแส และเนื่องจากการที่ฉันเร่งเสียงให้ดังมากเกินไป จึงมีรุ่นน้องจำนวนมากพากันซุบซิบอย่างเมามันส์...โดยไม่สนใจฉันเลย!

            “นี่ๆ...นั่นพี่ฟางแฟนพี่ป็อปปี้เดือนคณะไม่ใช่เหรอ? แหม...จูบกันไม่เกรงใจเลยนะ แต่ทำไมพี่ฟางดูเหมือนขัดขืนแล้วตบหน้าพี่เขาล่ะ? เลิกกันแล้วเหรอ? ไม่นะ พี่เขาเหมาะกันจะตาย ถึงพี่ป็อปปี้จะดูเดวิลไปมากสุดๆ ก็เหอะ”

            “นั่น! o_O พี่ฟางกับพี่ป็อปเลิกกันแล้ว ว้ายๆๆ >_<~ ฉันจะได้เข้าไปเสียบแทนพี่ฟางสักที วะฮะฮ่า~ >O<”

            “ไอ้ป็อปเลิกกับฟางแล้ว!!!” นั่นไม่ใช่เสียงรุ่นน้องจากไหนแน่นอน...ใครหน้าไหนเสียจะกล้าเรียกป็อปปี้ว่า ‘ไอ้’ เสียนอกจากแก๊งค์เพื่อนสุดที่รักของหมอนั่นอย่าง ‘เขื่อน’ ที่ปากมากกว่าเพื่อน แต่ก็หน้าใสหวานสุดๆ

            “...ไปอีกแล้วหนึ่งคน” ‘จองเบ’ หนุ่มตี๋คนที่ไม่ดูตกใจเสียเท่าไหร่พูดขึ้นแล้วเดินมาตบบ่าป็อปปี้อย่างเอือมๆ

            “OMG...” และคนที่ใช้ศัพท์อังกฤษอย่างกวนๆ นั่นคือ ‘โทโมะ’ เพื่อนของป็อปปี้อีกคนนึง ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว ดูเพลย์บอยและเจ้าเล่ห์สุดๆ!

            “Sh~Sh~ Again? ” ส่วนนั่น... ‘เคนตะ’ หนุ่มที่มักใช้รอยยิ้มพรางตา แต่จริงๆ แล้วเป็นคนที่โหดร้าย Badboy เอาเรื่อง!

            เห็นแล้วใช่ไหมล่ะ...เพื่อนเขาก็มีแต่ตัว ‘อันตราย’ ทั้งนั้น!!!

            พอฉันเดินจากหมอนั่นมาได้สักพัก ฉันก็ครุ่นคิดอะไรบางอย่างเกี่ยวกับข้อความอันตรายนั่น...ข้อความที่เขียนว่า ‘Status Game !!!’ ที่แปลว่าเริ่มเกม เกมบ้าอะไรกัน? หลังจากฉันเดินเหม่อมาสักพักใหญ่ ก็เห็น ‘จินนี่’ ยืนมีเรื่องกับ ‘จองเบ’...

            จองเบแห่ง ‘Direful’!!!!

               The End Fang Talk.

               Jinny Talk :)

               “นายว่าอะไรนะ?!!” (จินนี่)

            “ฉันบอกว่า... เดิน-ดู-ทาง-ดี-ดี-หน่อย!!!” และคำพูดของเขาทำให้ฉันอดจะขำก๊ากไม่ได้ เพราะสำเนียงของเขายังบ่งบอกว่าพูดภาษาไทยไม่ชัด! ขำจะตายชัก! ฮะๆๆๆ >O< ขำเป็นบ้า!

            “ฮะๆๆๆ นายเป็นคนประเทศอะไรเนี่ย?” (จินนี่)

            “เธอรู้ได้ยังไง?!!!” (จองเบ)

            “นายคิดว่าฉันหูหนวกตาบอดหรือไง -_-^ แค่ฉันดูหน้าแล้วฟังเสียงนายฉันก็รู้แล้ว” ฉันพูดแล้วยืนกอดอกใส่หมอนั่น ทำเอาหมอนั่นต้องขยับแว่นตาที่ใส่อยู่อย่างซีเรียส...มั้ง?

            “ฉันยังพูดไม่ชัดพอเหรอ?” (จองเบ)

            “เออสิ! แล้วนี่นายชื่ออะไรเนี่ย?” (จินนี่)

            “...จองเบประเทศเกาหลี” (จองเบ)

            “อ๋อ...มิน่าสำเนียงถึงเลิ่กๆ ลั่กๆ” (จินนี่)

            “เธอ...สอนภาษาไทยฉันได้ไหม?” คำถามที่หมอนั่นถามทำเอาฉันตกตะลึงตกใจในความขำที่ไม่เคยเห็น ฉันอมยิ้มนิดหน่อยแล้วปล่อยก๊าก

            “ฮ่าๆ พูดอะไรน่ะ” (จินนี่)

            “ฉันพูดจริงนะ! ฉันแค่อยากเป็นคนไทยอย่างเต็มตัวสักที!” (จองเบ)

            “ฮะ...ฮ่าๆๆ” (จินนี่)

            “อย่าขำได้มั้ย?!! คนอื่นเค้ามองเป็นตาเดียวหมดแล้ว =___=;” จองเบพูดแล้วทำมือชี้โบ๊ชี้เบ๊ไปทางที่คนซุบซิบกันเยอะๆ ทำเอาฉันหยุดหัวเราะกะทันหันเลย - -*

            อ้อ ลืมบอกแทนเพื่อนๆ ในกลุ่มของฉันไปค่ะ ^^; ว่าพวกเราเป็นกลุ่มชื่อ ‘Beloved’ ส่วนกลุ่มพวกนายสารเลวป็อปคือ ‘Direful’ ค่ะ ชื่อกลุ่มเราออกจะหว๊านหวาน(ไปทางเลี่ยน)และชื่อกลุ่มสารเลวนั่นก็ออกจะโห๊ดโหด(ไปทางชั่ว) = =; กลุ่มเรามีดาวโรงเรียนคือฟางเชียวน้า > <; แล้วก็มีฉันที่เป็นหลานผอ.โรงเรียน โฮะๆ อะไรจะเพอร์เฟกต์ปานนั้นนน >O<~* พวกเราเป็นเด็กใหม่และใช้เส้นสายในการเข้าเรียนค่ะ - -;;

            “โทษทีย่ะ...-_-” แต่แล้วนายจองเบก็เดินหายวับไปกับตาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น และข้อตกลงที่บอกว่าจะให้ฉันสอนพิเศษภาษาไทยสุดเพี้ยนนั่นล่ะจะเอาไง =_=^

            “จินนี่!” ฟางวิ่งมาเกาะไหล่ฉันทำเอาฉันสะดุ้ง เหงื่อไหลพรากเลยอ่ะ

            “หะ...หา มีไรเหรอฟาง แล้วทำไม?...” (จินนี่)

            “นายคุยกับนายจองเบเรื่องอะไรกันน่ะ?!!” อ่าว นี่ฟางเห็นด้วยเร๊อะ -*-

            “อ๋อ นายนั่นบอกให้ฉันไปเป็นครูภาษาไทยให้น่ะ” (จินนี่)

            “หา?!!! ห้ามไปเด็ดขาดเลยนะ!!!” (ฟาง)

            “ทำไมอ่ะ? นายนั่นก็ไม่เห็นมีพิษภัยอะไรนี่ -___- ออกจะติงต๊องด้วยซ้ำล่ะมั้ง” (จินนี่)

            “เห็นแบบนี้หมอนั่นร้ายเอาการเลยนะ!” (ฟาง)

            “ตลกใหญ่แล้วฟางงงง~ ^^ เธอคงเชื่อไอ้สารเลวป็อปมากเกินไป ไม่ต้องห่วงฉันหรอกน้า เอาเป็นว่าถ้าค่าจ้างดีฉันจะสอนให้นายจองเบ๊นั่นแล้วกัน ^^ เตรียมเข้าเรียนคาบร้องเพลงน้าฟาง เดี๋ยวฉันไปหาน้ำกินแก้คอแห้งแป๊ป” แล้วฉันก็เดินหนีฟางมาเลย เหอะๆๆ ไอ้จองเบ๊เอ๊ย...(เขาชื่อจองเบเว้ย - -a) นายจะร้ายได้สักกี่น้ำกันฮ้า~ คิดมากไปแล้วนะเนี่ยฟาง แต่ก็ดีที่เค้าเป็นห่วงเราแหละเน๊อะ ^w^...

            แต่จินนี่ไม่เอะใจเลยว่า...

            ...หายนะกำลังจะมาเยือน!

            The end part two.

              ทิ้งไว้เป็นปริศนาทายใจเล่นๆ อีกแล้วน้าว่าใครเป็นคนส่งข้อความเริ่มเกมมา ฮิฮิ สงสัยล่ะสิสงสัยล่ะสิ อ่ะไม่บอกจ้า >O<~ ติดตามเอาเองละกันน้า แล้วทำไมหายนะจะมาเยือนจินนี่ล่ะ? ติดตามเอาเหมือนกันจ้า >__<; ขอโทษที่อัพช้า(มาก)นะคะ T^T