Romantic Princess รักหวานแหววกับเจ้าหญิงของผม

แจ้งให้ทราบ !

นิยายเรื่องนี้ เป็นการสมมุติขึ้นมา ไม่ว่าจะเป็นสถานที่ต่างๆ

หรือ บุคคลบางคนที่ไม่มีอยู่จริง ! นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้น เพื่อความสนุกสนาน

โปรดใช้วิจาราณยา ในการรับอ่าน !

อันดับตระกูล มหาเศรฐี ของประเทศ

1. ตระกูล " ศิริมงคงสกุล "

2. ตระกูล " ไทยานนท์ "

3. ตระกูล " จิระคุณ "

4. ตระกูล " นีระสิงห์ "

ผู้สืบทอดที่ถูกเลือก ตระกูล " ศิริมงคลสกุล "

1. โทโมะ ( วิศว ไทยานนท์ )

2. เขื่อน   ( ภัทรดนัย ไทยานนท์ )

3. ป็อปปี้  ( ภาณุ จิระคุณ )

4. จงเบ    ( จงเบ ปาร์ค )

บทที่ 1

6.00 น.

ร่างบางลุกจากเตียง และ ลงไปยังชั้นล่างเพื่อทำกิจวัตรประจำวันก่อนที่เธอจะไปโรงเรียน หลังจากที่ร่างบางอาบน้ำ 

และแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว ร่างบางก็เดินไปในห้องครัวเพื่อหาอาหารเช้ากิน

" แก้ว... แม่มีอะไรจะบอกลูก... " หญิงชรา ซึ่งก็คือ แม่ของร่างบางพูดขึ้น

" ค่ะแม่ " ร่างบางพูด แต่มือของเธอนั้นยังรินนมอยู่

" เอ่อ...แม่จะบอกกับลูกว่า...เอ่อ...ถ้าแม่จะบอกว่าลูกไม่ใช่ลูกของแม่ลูกจะเชื่อไหม " หญิงชราพูดกับร่างบาง

ร่างบางอึ้งกับคำพูด แก้วในมือของเธอ หลุดจากมือ  แก้ว บนั้นกระทบกับพื้นจนแตกเป็นเสี่ยงๆ

" เพล้ง ! "

" แม่จะพูดว่า...แม่ไม่ใช่แม่ของแก้วหรอค่ะ " ร่างบางพูดด้วยแววตาที่เศร้าสร้อย

" เอ่อ...แม่ก็คิดว่าแม่จะบอกลูกตอนที่ลูกอายุครบ 20 ปี ... " หญิงชราพูดด้วยน้ำเสียงกระตุกกระตัก แต่แววตาของ

หญิงชรานั้นไม่มีความรู้สึกอะไรอยู่เลย ไม่มีความรู้สึกแม้กระทั้งเสียใจ ที่บอกคำนั้นกับร่างบางไป

" หึ...แม่เลี้ยงหนูมา 19 ปี ! และอยู่ๆก็มาบอกกับหนูว่า หนูไม่ใช่ลูกแม่หรอ ! " ร่างบางรู้สึกเสียใจอย่างมาก

กับสิ่งที่หญิงชราพูดออกไป

" เอ่อ...ก็...ไม่แล้วแก้วเราจะไม่คุยเรื่องนี้อีก...ตอนเย็นหลังจากที่ลูกกลับมาจากโรงเรียน พ่อและแม่ของหนูจริงๆ

เขาจะมารับหนูไปอยู่ด้วย " น้ำใสๆ ที่เอ่อล้นดวงตาที่ฉายแววเศร้าสร้อย ของร่างบางไหลออกมา เธอไม่อยากได้ยิน

อะไรทั้งนั้น ไม่อยากจะรับรู้ ! ร่างบางวิ่งออกไปจากบ้าน เธอรู้สึกว่าอยากจะวิ่งไปให้ไกลที่สุด ไปเท่าที่จะไกลได้

ร่างบางวิ่งมาหยุดที่สวนแห่งหนึ่งซึ่งมีผู้คนไม่มากนัก ร่างบางเดินไปนั่งที่ม้านั่งตัวเล็กๆตัวหนึ่ง

" ฮึก... " เสียงสะอื้นของร่างบาง

ชีวิตของเธอ ได้รับความอบอุ่นจากแม่ และ พ่อ ตลอดเวลา 19 ปี แต่อยู่ๆ แม่ของเธอก็พูดว่าเธอไม่ใช่ลูก ความรู้สึก

ต่างๆ ตลอดเวลาที่ผ่านมา เหมือนกับมันไม่ใช่เรื่องจริง ! เธอไม่ใช่ลูกจริงๆของเเม่ ขณะที่เธอนั่ง คิด ทบทวน

เรื่องต่างๆ ก็มีผู้หญิงอีกคนเดินมานั่งด้วย

" เอ่อ...นี้จะ " ร่างเล็กยื่นผ้าเช็ดหน้าสีชมพูให้ร่างบาง

" เออ...ขอบใจนะ " ร่างบางพูดกับร่างเล็ก

" เธอชื่ออะไรหรอ...เราชื่อฟางนะ " ร่างเล็กถามร่างบาง

" เราชื่อแก้วจะ " ร่างบางพูดพร้อมกับส่งรอยยิ้มไปให้ร่างเล็ก

" งั้นแก้วร้องไห้ทำไมละ " ร่างเล็กพูดด้วยความสงสัย

" มันซับซ้อนนะจ้ะ "

" อื้มมมม... เล่าให้ฟางฟังได้ไหม "ร่างเล็กฟังที่ร่างบางพูดอย่างตั้งใจ

" แล้วทำไมฟางถึงมาเดินนี่ละ " ร่างบางพูด

" แฮ่ๆ ฟางหนีออกจากบ้านมานะซิ " ร่าลเล็กพูดแบบอายๆ

" อ้าวแล้วฟางหนีออกจากบ้านมา คนที่บ้านก็ตามหาฟางอยู่นะสิ " ร่างบางพูดดด้วยความเป็นห่วง

" ใช่นะสิ อีกไม่นานพวกเขาก็คงตามเจอ  -3- "

" แล้วฟางหนีออกจากบ้านทำไมละ "

" 555 ฟางหนีการแต่งงานนะ "

" อ๋อ... แล้วบ้านฟางอยู่แถวไหนละ "

" ไม่ไกลจากที่นี่หรอก "

" คุณหนูครับ ! กว่าจะเจอตัว " เสียงของชายหนุ่มซึ่งน่าจะมีอายุราว 40 พูดขึ้น

" ว้า ! เจอตัวแล้ววววว " ร่างเล็กบ่น

" ใครหรอฟาง "

" บอดี้กาด ฟางเองจะ "

" คุณหนูครับ กลับบ้านเถอะครับคุณท่านรออยู่ "

" คุณหนู ? " ร่างบางทวนคำ

" ครับ นี่คุณหนูแห่งตระกูล นีระสิงห์ "

" O_o " ร่างบางอึ้งกับคำพูด

" นี่ๆ ฟางหิวแล้วอะ ไปหาอะไรกินกันเถอะ "

" แต่คุณหนูต้องกลับบ้านนะครับ คุณท่านรออยู่ "

" ไม่เอาอะไปไม่นานหรอก " ร่างเล็กเถียง

" เอ่อ...ก็ได้ครับ "

" แก้ว ไปหาอะไรกินกันเถอะ ! "

" เอ่อ..คุณหนู..."

" ไม่เอาแก้วเรียกฉันว่าฟางนี่แหละดีแล้วววว >< "

" แต่  มันจะดีหรอฟาง ฟางเป็นถึงคุณหนูแต่มากินข้าวกับคนที่ฐานะไม่ร่ำรวยแบบแก้วนะ "

" ไม่เอาๆ แก้วอย่าพูดอย่างงี้จิ แก้วเพื่อนฟางนะ ฟางไม่สนหรอกว่าใครจะจนใครจะรวย " 

" เอ่อๆ งั้นก็ได้จ้ะ " ร่างบางอึ้งไปเล็กน้อยที่ได้กินข้าวกับคุณหนูฟาง ลูกสาวคนเดียวของตระกูลนีระสิงห์ ที่รวย

เป็นอันดับ 4 ของประเทศ !!!

หลังจากที่ร่างเล็กพาร่างบางไปกินอะไรเรียบร้อยแล้ว ร่างเล็กก็ไปส่งร่างบางที่บ้าน วันนี้ก็เป็นอันว่าร่างบางไม่ได้ไป

เรียน  แต่ร่างบางก็ยังทำใจเรื่อง พ่อและแม่ของเธอไม่ได้อยู่ดี

ร่างบางขึ้นไปบนบ้าน เธอเห็นรถลีมูซี จอดไว้หน้าบ้านพร้อมกับมอไซด์ ที่คาดว่าน่าจะเป็นของบอดี้การ จอดอยู่

เธอก็รู้เลยว่าคนที่เป็นพ่อกับแม่ของเธอต้องเป็นคนที่รวยมากแน่ๆ  ร่างบางเปิดประตูและเดินเข้าไปข้างใน

" อ้าวแก้ว มาแล้วหรอ มาสวัสดีคุณปู่สิ " หญิงชราพูดขึ้น

" เอ่อ...สวัสดีค่ะ " ร่างบางพูดอย่างสุภาพ

" หนูแก้วใช่ไหม "

" เอ่อ...ใช่ค่ะ "

" หนูโตแล้วสวยนะเนี่ย ปู่น่าจะได้ดูหนูตั้งแต่หนูยังเป็นเด็ก "

" ... " ร่างบางไม่ได้พูดอะไรออกไป ได้แต่เพียงนั่งนิ่งๆ

" แก้วนี่คือ คุณปู้ชองหนู " หญิงชราพูดขึ้น

ร่างบางอึ้งมากกว่าตอนที่รู้ว่าฟางคือคุณหนูของตระกูลนีระสิงห์อีก เพราะ ตอนนี้เธอคือหลานสาวของเอมพ์

มหาเศรษฐีอันดับ 1 ของประเทศ !

" ค่ะ "

" แก้วไปเก็บของซะสิจ้ะ " หญิงชราพูดขึ้น

" อ๋อไม่ต้องเก็บหรอกจ้ะหนูแก้ว ที่บ้านนะปู่เตรียมไว้แล้ว "

" ค่ะ คุณปู่ "

" งั้นเราไปกันเลยนะ " ปู้ของร่างบางพูดขึ้น

" ค่ะ " ร่างบางเดินไปกอดพ่อและแม่ ก่อนจะบอกลา และสัญญาว่าว่างๆเธอจะมาเยี่ยม หลังจากที่เธอล่ำลากับพ่อ

และแม่เสร็จเธอก็ เดินตามปู่ของเธอไป

-------------------------------------------------------------

จบก่อนนะ >< ถ้าว่างๆจะมาอัพพพพพพพพพ

อย่าส่องนะ โปรดเม้นเถอะค่ะ ^^ เพื้อเป็นกำลังใจให้คนแต่งงงงงงงง