Love forever รักนี้... ตลอดไป

 
วันนี้มาอัพไถ่โทษที่เมื่อวานสั้นมากกกก วันนี้เลยแต่งยาวมากกกก บอกไว้ก่อน ว่าภาษาห่วยมาก ทำใจก่อนอ่านนะค่ะ ^^
_____________________________________________________________
 
“ว๊ายยยยย ตาบ้า!!! ทำอะไรของนายเนี่ย!! ปล่อยนะ!!”
 
ร้องออกมาเสียงหลงกับคนที่ทำรุ่มร่าม ดึงเธอลงมานอนกอดเอาดื้อๆ ได้แต่ดิ้นขลุกขลักอยู่ในอ้อมกอดของเค้าสักพักจนหมดแรงเลยยอมให้ป๊อปปี้นอนกอดนิ่งๆ
 
“นี่.. พอได้แล้วนะ ไปอาบน้ำ”
 
ฟางได้แต่พูดกับคนที่นอนกอดอยู่เสียงอ่อน ก็เล่นมานอนกอดเธอแบบนี้ หวั่นไหวเป็นเหมือนกันนะ
 
“อือออออ อาบด้วยกันมั้ย?”
 
ป๊อปปี้ถามก่อนจะพลิกตัวฟางให้หันมาหาตัวเอง
 
“ป๊อปปี้!! ถามอะไรของนายเนี่ย ฉันเป็นผู้หญิงนะ!!!”
 
 ฟางได้แต่ตาโตกับคำชวนของเค้า ก่อนจะทุบอกกว้าง 2 3 ทีแล้วซุกหน้าลงไปอย่างเขินจัดกับสายตาหวานเยิ้มที่เค้าส่งมาให้
 
“เขินหรือไง? เขินอะไรฉันเห็นหมดแล้ว”
 
ป๊อปปี้พูดด้วยเสียงอ่อนโยนก่อนจะช้อนคางฟางขึ้นมาแล้วประทับจูบอ่อนโยนลงบนหน้าผากมนไล้ลงมาที่เปลือกตาและพวงแก้ม ก่อนจะแนบริมฝีปากตัวเองลงไปที่ปากอิ่ม ส่งลิ้นร้อนเข้าไปสำรวจความหวานในโพลงปากนุ่มเกี่ยวกระหวัดลิ้นเล็กเล่นอย่างดูดดื่ม ฟางได้แต่เงยหน้ารับสัมผัสนั้นอย่างเต็มใจ
 
“อือ....”
 
เปล่งเสียงครางอย่างเหนื่อยหอบเมื่อเขาถอนริมฝีปากออกมา ป๊อปปี้ปล่อยให้เธอได้หายใจซักพัก ก่อนที่เขาจะกดมันลงไปอีกครั้ง
 
พลิกร่างฟางจากที่นอนตะแคงให้กลายเป็นคร่อมร่างเค้าทั้งที่ยังไม่ผละจูบออกมา มือไม้เริ่มอยู่ไม่สุขซุกเจ้าไปใต้เสื้อนักศึกษาที่เธอสวมอยู่ ก่อนจะลูบไล้แผ่วเบาไปทั่วทั้งหลังเนียน ฟางถึงกับสะท้านไปกับสัมผัสที่เขามอบให้
 
“อือออ”
 
ผละจูบออกมาเมื่อรู้สึกว่าคนบนร่างจะหายใจไม่ทันเปลี่ยนเป็นฝังหน้าลงไปที่ซอกคอขาวขบเม้มเบาๆจนเกิดรอยแดงจางๆ ไม่ชัดมากนัก ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาพลิกฟางให้เป็นฝ่ายนอนแทนที่ตัวเอง ก่อนที่เค้าจะตามมาทาบทับแบบแนบชิดมีเพียงเสื้อผ้าของเธอและเขาเท่านั้นที่ขวางกั้นอยู่
 
ป๊อปปี้ค่อยๆ ปลดกระดุมเสื้อฟางทีละเม็ดอย่างใจเย็นทั้งที่ปากยังทำหน้าที่พรมจูบไม่หยุดหย่อน
 
“อืม”
 
ฟางครางออกมาอย่างทนไม่ไหว กับมือใหญ่ที่เล่นอยู่กับกออวบของตัวเองอย่างสนุกสนาน ทั้งที่ยังไม่ได้ถอด บราเซีย สีหวานออกมา
 
“ให้ป๊อปนะ”
 
กระซิบขอข้างหูเล็กเบาๆ ก่อนจะฝังหน้าลงไปที่ซอกคอขาวอีกครั้ง
 
“อือ...ปะ ป๊อป ไปอาบน้ำเลยนะ”
 
ฟางที่เรียกสติที่มีเหลือน้อยนิดของตังเองกลับมาได้รีบปัดมือหนาของเขาที่ซุกซนเหมือนเด็กออกทันที ก่อนจะเฉไฉเปลี่ยนเรื่องเอาดื้อๆ
 
ป๊อปปี้ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ช้อนอุ้มร่างเล็กที่เกือบเปลือยขึ้นมาแล้วมุ่งหน้าไปที่ห้องน้ำทันที
 
“นะ... นายจะทำอะไร” ฟางถามอย่างระแวงเมื่อเขาทำท่าจะปลดเสื้อผ้าที่เหลือออกให้เธอ
 
“จะอาบน้ำให้” ป๊อปปี้พูดหน้าตาเฉยแล้วปลดเสื้อผ้าของเธอที่เหลืออยู่ออกจนหมดฟางไดแต่ยืนนิ่งทำตัวถูก
 
ป๊อปปี้เอื้อมมือไปเปิดน้ำจากฝักบัวให้ไหลรินสู่ร่างของเขาและฟางอย่างช้าๆ เสื้อสีขาวตัวบาง เปียกน้ำจนลู่ไปหมด ทำให้เห็นกล้ามเนื้อน่าท้องที่แข็งแรง  มันทำให้ฟางทำตัวไม่ถูก
 
“เฮ้!! ไม่ต้องๆ ฉันอาบเองได้”
 
“ฉันจะอาบให้” ป๊อปปี้หันมาตวาดเสียงขุน จนฟางได้แต่ตกใจ แล้วยืนนิ่งเป็นตุ๊กตาให้เขาอาบน้ำให้
 
ป๊อปปี้หันไปหยิบครีมอาบน้ำ ก่อนจะเทมันลงบนฝ่ามือของตัวเองแล้วลูบไล้ไปทั่วผิวกายของฟางช้าๆ ฟางได้แต่ยืนหายใจหอบนิ่งให้เขาอาบน้ำให้
 
ป๊อปปี้ก้มหน้าลงไปใกล้หน้าของเธอสัมผัสได้ถึงลมหายใจถี่ๆ ของเธอ ก่อนจะแนบริมฝีปากลงไปที่เรียวปากบางอีกครั้งอย่างแผ่วเบาราวกับการกระพือปีกของผีเสื้อ แล้วค่อยๆ เพิ่มรสจูบให้มากขึ้น
 
“ฟาง... เธอรู้มั้ยว่าวันนี้ฉันไปเห็นอะไร”
 
ป๊อปปี้กระซิบข้างหูเล็กหลังจากผละออกมาจากปากอวบอิ่มแสนหวานนั่น ในขณะที่มือก็เอื้อมไปเปิดน้ำฝักบัว
และแม้เธอจะงงกับคำพูดของเค้าแต่ก็ไม่ได้เอ่ยอะไร
 
“ฉันเห็นผู้หญิงที่ฉันรู้จักคนนึงกอดอยู่กับผู้ชาย”
 
คำพูดต่อมาของป๊อปปี้เล่นเอาเธอสะดุ้งโหยง ก็วันนี้ก่อนกลับบ้านเธอกอดกับเพื่อนชายคนนึงซึ่งถือว่าสนิทเลยทีเดียว แต่เธอก็ไม้ได้กอดรัดฟัดเหวี่ยงอะไรอย่างนั้น เธอกอดแบบเพื่อนต่างหาก แล้วอีกอย่างเธอไม่คิดด้วยว่าป๊อปปี้จะเห็น
 
“เธอว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใครกัน หืม?” ป๊อปปี้ถามเสียงเบาแล้วเอื้อมมือไปปิดน้ำ
 
ก่อนที่เค้าจะหันมาฝังหน้าลงไปที่ซอกคอหอมกรุ่นของคนตัวเล็ก ขบเม้มจนเป็นรอยอย่างห้ามอารมณ์ไม่อยู่ ส่วนฟางได้แต่เงียบไม่คิดว่าเค้าจะถามคำถามแบบนี้กับเธอ
 
“ตอบซิฟาง ฉันอยากรู้ว่าเธอจะเดาเก่งแค่ไหน ใบ้ให้ก็ได้ ผู้ชายคนนั้น คนที่ฉันรู้จัก”
 
พูดจบเค้าก็ทรุดตัวลงนั่งขุกเข่าที่พื้นห้องน้ำ ก่อนจะก้มลงไปจูบที่เอวของฟางขบเม้มจนเป็นรอยแดงระเรื่องวงใหญ่ แล้วพรมจูบไปเรื่องจนถึงต้นขาทิ้งรอยจูบไว้เป็นทางยาว ก่อนจะยืดตัวขึ้นแล้วกดจูบลงไปที่เรียวปากบางอีกครั้ง แล้วถามคถามเดิมซ้ำอีกรอบ
 
“ว่าไงฟาง ผู้ชายคนนั้นคือใครกัน?”
 
“.....”
 
“ใคร...”
 
เมื่อคำถามของเขา ปราศจากคำตอบทำให้ป๊อปปี้ต้องกดเสียงให้ต่ำลง เพื่อให้เธอรู้ว่าตอนนี้เขาเริ่มจะทนไม่ไหวแล้ว
 
“พะ..พิชชี่” ฟางตอบออกมาเสียงเบก่อนจะก้มหน้าหลบสายตาของเขา
 
“เฮอะ!!! เดาเก่งเหมือนกันนี่”
 
ป๊อปปี้ส่งเสียงในลำคออย่างงหงุดหงิด ก่อนจะหยิบเสื้อคลุมมาสวมให้เธอแล้วดันเธอออกจากห้องน้ำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
 
เขาดันเธอให้ล้มตัวนอนบนเตียงช้าๆอย่างนุ่มนวล ก่อนที่เขาจะถอดเสื้อสีขาวของตัวเองที่เปียกน้ำออก แล้วโยนไปที่มุมหนึ่งของห้องอย่างไม่ใยดี
 
“เธอมีอะไรจะสารภาพมั้ย?” ป๊อปปี้ถามเสียงนุ่ม หลังจากที่ตามมาคร่อมร่างเธอแล้ว
 
“เอ่ออ..คือ..”
 
“ไม่เป็นไรถ้าเธอไม่กล้า.. แต่ตอนนี้เธอรู้ใช่มั้ยว้าฉันโกรธ?” เขาถามก่อนจะเลิกคิ้วข้างนึงรอให้เธอตอบคำถามของเขา
 
ฟางพยักหน้าให้น้อยๆ อย่างหวาดกลัว ไม่กล้าแม้แต่จะสบตเขาด้วยซ้ำ
 
“แล้วเธอรู้ใช่ไหมว่าฉันต้องลงโทษเธอ” เขาถามอีกครั้งฟางพยักหน้าตามเดิม แต่ไม่ได้พุดอะไร
 
“เตรียมตัวแล้วใช่มั้ย?” พูดจบก็ก้มลงจูบปากฟางทันที
 
_________________________________________________________
 
เย่!!! จบแล้ววววววว เหนื่อยมากตอนนี้เป็นอะไรที่เหนื่อยสุด อ่านซ้ำไปซ้ำมาปิ่นรู้สึกว่าภาษามันแปลกๆ มันห่วยจริงเลย ต้องขอบคุณทุกคนที่อ่านมาจนถึงตอนนี้ ขอบคุณมากนะค่ะ ตอนนี้ได้ไอเดียมาจากหนังสือนิยายเล่มนึงของ mu_mu_jang ก็ช่วยกันอ่านหน่อยน้า~ เม้น+โหวตให้ด้วย ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยน้าค่ะ เจอกันตอนหน้าค่ะ^^