Love forever รักนี้... ตลอดไป
8.3
PinnyO_O
แชร์นิยายฟิคชั่น
5)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความติ๊งหน่องๆๆๆ
“แจ่มไปดูสิใครมา” คุณหญิงของบ้านออกปากใช้แจ่ม หลานสาวคนเดียวของนมอิ่ม
“ค่าคุณผู้หญิง”
“สวัสดีค่ะคุณหญิง” ผู้มาใหม่เอ่ยทักทายเจ้าของบ้านอย่างเป็นมิตร
“อ้าวคุณหญิงเชิญนั่งก่อนสิค่ะ มาเร็วจังเลยนะค่ะ” ลุกขึ้นทักทายผู้มาเยือน ก่อนจะผายมือให้ทั้งสามคนนั่ง
“แหม ก็วันนี้เรามาคุยธุระสำคัญนี่ค่ะ” พูดพลางนั่งบนโซฟา
“แจ่ม ไปตามยัยฟาง กับคุณผู้ชายลงมาซิ” บอกคนที่เดินมาเสิร์ฟน้ำให้แขกอย่างรู้หน้าที่
“ค่ะ” ตอบก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปชั้นบน
“อ้าววว คุณอดิศักดิ์ คุณหญิงโฉมวิไล มากันแล้วหรอครับ”
“ครับคุณศักดิ์สิทธิ์”
“สวัสดีครับคุณอา” เอ่ยทักผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างมีมารยาท
“สวัสดีจ้าตาป๊อป หล่อขึ้นเป็นกองเลยนะ”
“อ้าวฟางมาแล้วหรอลูก ไปนั่งกับพี่เค้าไป” คุณศักดิ์สิทธ์ (นามสมมุติ) เอ่ยทักลูกสาวที่วิ่งลงมาจากชั้นบนของบ้าน ก่อนจะรีบบอกให้เธอไปนั่งโซฟาตัวเดียวกับป๊อปปี้ เพราะดูเหมือนเธอจะมานั่งเบียดกับเค้า
“สวัสดีค่ะ คุณอา” ยกมือไหว้แขกคนสำคัญของแม่เธออย่างมีมารยาท ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งอย่างหงุดหงิด ที่แม่เธอเรียกมา เพราะให้มาเจอตานี่เหรอ ฮึ่ย!! คิดแล้วอารมณ์เสีย
“สวัสดีจ๊ะหนูฟาง น่ารักเหมือนเดิมเลยนะเรา” แม่ป๊อปปี้รับไหว้อย่าเอ็นดู ก่อนจะเอ่ยชม ถึงความน่ารักของเธอที่มีมาแต่ไหน แต่ไร ไม่เคยเปลี่ยน
“ขอบคุณค่ะ”
“ฟาง ไม่คิดจะทักพี่เค้าหน่อยเหรอเรา” แม่ฟางพูดขึ้นเมื่อไม่เห็นทีท่าว่าลูกสาวจะหันไปมองหน้าหนุมหล่อข้างๆ สักนิด
“สวัสดี” พูดห้วนๆ ก่อนจะยกมือไหว้ลวกๆ อย่างเด็กที่โดนขัดใจ
“ฟาง!! เอาดีๆซิลูก” แม่ฟางรีบดุลูกสาวหัวดื้อทันทีที่เธอแสดงกิริยาไม่เหมาะสมออกมา
“สวัสดีค่ะ พี่ป๊อปปี้” เน้นย้ำประโยคสุดท้าย อย่างขัดใจ จนป๊อปปี้แทบกลั้นขำไว้ไม่อยู่
“สวัสดีครับ น้องฟาง” เขาก็เช่นกัน ต้องการกวนอารมณ์เธอ เลยเน้นย้ำที่ท้ายประโยคอย่างท้าทาย จนเธอได้แต่กัดฟันกรอดอย่างระงับอารมณ์ที่อยากจะกระโดดกัดคอเขาซะเหลือเกิน
“คุณผู้หญิงค่ะ อาหารพร้อมแล้วค่ะ” นั่งคุยกันซักพัก สาวใช้ในบ้านก็เดินเข้ามา
“เอ้า งั้นเราไปทานข้าวกันดีกว่า จะได้คุยเรื่องของเราเลย” พ่อของฟางพูดขึ้นก่อนจะเดินไปพร้อมๆ กับพ่อของป๊อปปี้ ตามด้วยแม่ของทั้งสองฝ่าย ส่วนป๊อปปี้กับฟางก็ต้องเดินรั้งท้ายสองคน
โต๊ะอาหาร
“ฟาง ต่อไปนี้ไปนอนคอนโดกับพี่เค้านะลูก” นั่งทานข้าวกันได้ซักพักแม่ป๊อปปี้ก็โพล่งขึ้นมา ทำให้ฟางที่กำลังดื่มน้ำ แทบพ่นน้ำใส่หน้าป๊อปปี้ เพราะเค้านั่งตรงข้ามกับเธอ
“คุณอาว่าอะไรนะค่ะ” ถามย้ำอย่างไม่เชื่อหู เมื่อกี๊เค้าว่าอะไรนะ ให้ไปนอนคอนโดกับใครนะ?
_______________________________________________________________
จบแล้วววววววววว เม้นๆๆๆ ด้วย รักทุกคน ^3^
I know ว่าคงไม่ใช่คนที่ใช่
I know เป็นคนที่เธอฝันไม่ได้
U know แต่รักไม่เคยมีข้อแม้
และฉันขอแค่ดูและเธอ~
คิดถึงเคโอติค กันมั้ยยยยยยยยยยย เราคิดถึงมากกกกกกกก
“แจ่มไปดูสิใครมา” คุณหญิงของบ้านออกปากใช้แจ่ม หลานสาวคนเดียวของนมอิ่ม
“ค่าคุณผู้หญิง”
“สวัสดีค่ะคุณหญิง” ผู้มาใหม่เอ่ยทักทายเจ้าของบ้านอย่างเป็นมิตร
“อ้าวคุณหญิงเชิญนั่งก่อนสิค่ะ มาเร็วจังเลยนะค่ะ” ลุกขึ้นทักทายผู้มาเยือน ก่อนจะผายมือให้ทั้งสามคนนั่ง
“แหม ก็วันนี้เรามาคุยธุระสำคัญนี่ค่ะ” พูดพลางนั่งบนโซฟา
“แจ่ม ไปตามยัยฟาง กับคุณผู้ชายลงมาซิ” บอกคนที่เดินมาเสิร์ฟน้ำให้แขกอย่างรู้หน้าที่
“ค่ะ” ตอบก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปชั้นบน
“อ้าววว คุณอดิศักดิ์ คุณหญิงโฉมวิไล มากันแล้วหรอครับ”
“ครับคุณศักดิ์สิทธิ์”
“สวัสดีครับคุณอา” เอ่ยทักผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างมีมารยาท
“สวัสดีจ้าตาป๊อป หล่อขึ้นเป็นกองเลยนะ”
“อ้าวฟางมาแล้วหรอลูก ไปนั่งกับพี่เค้าไป” คุณศักดิ์สิทธ์ (นามสมมุติ) เอ่ยทักลูกสาวที่วิ่งลงมาจากชั้นบนของบ้าน ก่อนจะรีบบอกให้เธอไปนั่งโซฟาตัวเดียวกับป๊อปปี้ เพราะดูเหมือนเธอจะมานั่งเบียดกับเค้า
“สวัสดีค่ะ คุณอา” ยกมือไหว้แขกคนสำคัญของแม่เธออย่างมีมารยาท ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งอย่างหงุดหงิด ที่แม่เธอเรียกมา เพราะให้มาเจอตานี่เหรอ ฮึ่ย!! คิดแล้วอารมณ์เสีย
“สวัสดีจ๊ะหนูฟาง น่ารักเหมือนเดิมเลยนะเรา” แม่ป๊อปปี้รับไหว้อย่าเอ็นดู ก่อนจะเอ่ยชม ถึงความน่ารักของเธอที่มีมาแต่ไหน แต่ไร ไม่เคยเปลี่ยน
“ขอบคุณค่ะ”
“ฟาง ไม่คิดจะทักพี่เค้าหน่อยเหรอเรา” แม่ฟางพูดขึ้นเมื่อไม่เห็นทีท่าว่าลูกสาวจะหันไปมองหน้าหนุมหล่อข้างๆ สักนิด
“สวัสดี” พูดห้วนๆ ก่อนจะยกมือไหว้ลวกๆ อย่างเด็กที่โดนขัดใจ
“ฟาง!! เอาดีๆซิลูก” แม่ฟางรีบดุลูกสาวหัวดื้อทันทีที่เธอแสดงกิริยาไม่เหมาะสมออกมา
“สวัสดีค่ะ พี่ป๊อปปี้” เน้นย้ำประโยคสุดท้าย อย่างขัดใจ จนป๊อปปี้แทบกลั้นขำไว้ไม่อยู่
“สวัสดีครับ น้องฟาง” เขาก็เช่นกัน ต้องการกวนอารมณ์เธอ เลยเน้นย้ำที่ท้ายประโยคอย่างท้าทาย จนเธอได้แต่กัดฟันกรอดอย่างระงับอารมณ์ที่อยากจะกระโดดกัดคอเขาซะเหลือเกิน
“คุณผู้หญิงค่ะ อาหารพร้อมแล้วค่ะ” นั่งคุยกันซักพัก สาวใช้ในบ้านก็เดินเข้ามา
“เอ้า งั้นเราไปทานข้าวกันดีกว่า จะได้คุยเรื่องของเราเลย” พ่อของฟางพูดขึ้นก่อนจะเดินไปพร้อมๆ กับพ่อของป๊อปปี้ ตามด้วยแม่ของทั้งสองฝ่าย ส่วนป๊อปปี้กับฟางก็ต้องเดินรั้งท้ายสองคน
โต๊ะอาหาร
“ฟาง ต่อไปนี้ไปนอนคอนโดกับพี่เค้านะลูก” นั่งทานข้าวกันได้ซักพักแม่ป๊อปปี้ก็โพล่งขึ้นมา ทำให้ฟางที่กำลังดื่มน้ำ แทบพ่นน้ำใส่หน้าป๊อปปี้ เพราะเค้านั่งตรงข้ามกับเธอ
“คุณอาว่าอะไรนะค่ะ” ถามย้ำอย่างไม่เชื่อหู เมื่อกี๊เค้าว่าอะไรนะ ให้ไปนอนคอนโดกับใครนะ?
_______________________________________________________________
จบแล้วววววววววว เม้นๆๆๆ ด้วย รักทุกคน ^3^
I know ว่าคงไม่ใช่คนที่ใช่
I know เป็นคนที่เธอฝันไม่ได้
U know แต่รักไม่เคยมีข้อแม้
และฉันขอแค่ดูและเธอ~
คิดถึงเคโอติค กันมั้ยยยยยยยยยยย เราคิดถึงมากกกกกกกก
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.3 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
