ฉันและนายเรารักกันตอนไหน

ณ บ้านศริมงคลกุล
แก้ว: ห๊ะอะไรนะแม่แม่จะให้แก้วหมั้นหรอ
แม่มล: จ๊ะลูกถือว่าทำเพื่อแม่เถอะนะ
แก้ว: แม่แก้วบอกแม่ไปแร้วนะว่าแก้วมีแฟนแร้ว
แม่มล:มีแฟนแร้วก็เลิกได้นิลูกยังไงไปดูตัวคู่หมั้นแกก่อนแร้วกันนะ
แก้ว: แม่!!แก้วบอกว่าแก้วไม่หมั้นไงหญิงสาวตะโกนใส่แม่ตัวเองด้วยความโมโห
แม่มล:โอ๊ย!! เจ็บแก้วแม่เจ็บน่าอกโอ๊ยแม่แก้วแกล้งทำเป็นป่วยเพื่อให้แก้วใจอ่อนยอมหมั้นเพราะแม่มลรุว่าแก้วเป็นคนใจอ่อนและรักแม่มาก
แก้ว:แม่ ๆๆ อย่าเป็นอะไรนะก็ได้ๆแก้วตกลงหมั้น
แม่มล:ขอบจัยมากนะลูกเด่ววานนิพี่เค้าจะมารับไปเลือกชุดนะแม่มลเมื่อได้ยินคำนั้นก็ยิ้มออกจนลืมไปเรยว่าตัวเองแกล้งป่วยอยู่
แก้ว:แม่หายแร้วหรอ
แม่มล: จ๊ะอาการนี้แม่จะเป็นตอนที่แม่ตกใจมากๆนะจ๊ะ อ้าวไปแต่งตัวได้แร้วจ๊ะเดี๋ยวจะสายนะ
แก้ว: ไรว่ะเนี่ย คิดในจัย ค่ะแม่
แม่มล: อ่ะนี่ชุดนะลูก
แก้ว:ทำไมให้แก้วใส่ชุดนี่อ่ะแม่
แม่มล:ใส่ชุดนี้แหละลูกจะได้สวยๆ
ก๊อก ๆๆ แก้วนี่พี่เองนะเปิดปะตูหน่อย
แก้ว:เข้ามาเรยพี่ป๊อปประตูไม่ได้ล๊อก
ป๊อปปี้:ทำไรยุอ่ะ
แก้ว:พี่ปีอปมาช่วยแก้วหน่อยแล้วก็หันหลังให้พี่ชาย
ปีอปปี้:เอาเสร็จแร้ว
และเมื่อแก้วหันหน้ามา
ป๊อปปี้:ว้าวววสวยว่ะเฮ้ย!!
แก้ว:ไรพี่ป๊อปป่ะลงไปข้างล่างกันแม่รออยู่
ณ บ้านไทยานนท์
โทโมะ:อะไรนะแม่แม่จะให้ผมหมั้นงั้นหรอ
แม่โทโมะ:ใช่แร้วแกจะตะโกนทำไมเนี่ยหีะ
โทโมะ:แม่ผมว่าเราคุยเรื่องนี้กันรู้เรื่องแร้วนะ
แม่โทโมะ:ถ้าแกไม่แต่งฉันจะยกเลิกสัญญาให้หมดเรย
โทโมะ:เมื่อได้ยินคำว่าสัญญาโทโมะก็ตอบตกลงทันที
แม่โทโมะ:ไปแต่งตัวได้แร้วสายมากแร้วป่านนี้ทางนั้นเค้ามาแร้วล่ะ
โทโมะ:ครับ
ณ ภัตาคารสุดหรู
แม่โทโมะ:อ้าวมากันแร้วหรอค่ะเชิญนั่งค่ะ
แม่แก้ว:ค่ะขอบคุณค่ะ
แม่แก้ว:นี่แก้ว ป๊อปปี้ นี่คุณป้านะแร้วนี่พี่โทโมะ
แก้ว/ป๊อปปี้:สวัสดีค่ะ/ครับ เฮ้ยนาย!! แก้วอุทานขึ้น
โทโมะ:นี่เธอ
แม่โทโมะ:อ้าวรู้จักกันแร้วหรอลูก
โทโมะ/แก้ว:ไม่รู้จักค่ะพูดพร้อมกัน
พ่อโทโมะ:เอาถ้ารู้จักกันแร้วเข้าเรื่องกันเรยนะครับคุณมล
แม่แก้ว:ค่ะ
พ่อโทโมะ:คุณจะเรียกสินสอดทองหมั้นเท่าไรครับว่ามาเรยทางเราไม่มีปัญหา
พ่อแก้ว:แร้วแต่ทางคุณแร้วกันนะครับ
ป๊อปปี้:อะไรนะครับ!!พ่อกับแม่จะให้ยัยแก้วหมั้นหรอครับผมไม่ยอมนะครับป๊อปปี้ที่ยังไม่รู้เรื่องอะไรพูดขึ้น
แม่แก้ว:ป๊อปปี้
ป๊อปปี้:ขอโทดครับ
พ่อโทโมะ:งั้นตกลงทางนี้นะลูกตกลงไหม
โทโมะ/แก้ว:ไม่ตกลงครับ
แก้ว:ยังไงแก้วก็ไม่หมั้นนี้นะค่ะแม่
โทโมะ:พูดยังกะฉันอยากหมั้นหนักรึไง
แก้ว:ไม่อยากแต่งก็ไม่ต้องแต่งสิ
แม่โทโมะ/แม่แก้ว:พอได้แร้วลูก
พ่อโทโมะ:หมั้นนกันเองแหละลูก
แก้ว:ยังไงแก้วก็ไม่หมั้นค่ะว่าแร้วก็ลุกออกไปเข้าห้องน้ำแต่พอเดินมาได้ไม่ถึงก้าวแก้วต้องเดินกลับมาอีก
แม่แก้ว:โอ๊ย!!คุณช่วยฉันด้วย
แก้ว:แม่!!!
แม่แก้ว:แก้วหมั้นเถอะนะลูกถือว่าแม่ขอนะลูก
แก้ว:ค่ะๆแก้วจะหมั้นค่ะ
แม่แก้ว:จริงหรอลูกงั้นไปเลือกชุดกับพี่เค้านะ
แก้ว:แม่หายแร้วหรอค่ะ
แม่แก้ว:โอ๊ย ยังเจ็บอยู่เรยลูก
แก้ว:เด่วแก้วไปเลือกชุดก่อนนะค่ะ
แม่โทโมะ:ตาโมะไปกับน้องสิลูกแม่โทโมะส่งสายตาให้โทโมะ
โทโมะ:ครับ บอกอย่างไม่เต็มใจ
แร้วก็เดินไปที่รถจากวร์สุดหรู