รักหมดใจ นายพี่เลี้ยง

CHAPTER # 1

ณ คฤหาสน์แห่งหนึ่งของตระกูล “ศิริมงคลสกุล”
“คุณหนูค่ะ คุณหนู ตื่นได้แล้วค่ะ”
“โอ้ย!! คนจะหลับจะนอนปลุกทำไมเนี้ย อยากโดนไล่ออกหรือไงคุณน้า ?”คุณหนูของบ้านเปิดประตูออกมาอย่างหัวเสีย
“เออ น้าขอโทษนะค่ะคุณหนู แต่วันนี้คุณหนูต้องไปโรงเรียนนะค่ะ แล้วอีกอย่าง คุณหนูเฟย์และคุณหนูฟางก็มารอแล้วด้วยค่ะ”แม่บ้านตอบ
“ห๊ะ!!! เฟย์ฟางมาแล้วหรอ ? โอเคๆ เดี๋ยวแก้วลงไป”
KAEW TALK :
โหะๆๆๆๆ ลืมแนะนำตัว ฉันชื่อว่า แก้ว เป็นคุณหนูของบ้านหลังนี้ พอแค่นี้แหละขี้เกียจพูดยาววว
END KAEW TALK
30 นาทีต่อมา
“รอนานมั้ยอ่ะ”แก้วถาม
“นานมากกกกกก”เฟย์กับฟางตอบพร้อมกัน
“แหะๆ ขอโทษๆ ป่ะ ไปโรงเรียนกันได้แล้วว”แก้วบอกพร้อมจูงมือเพื่อนทั้งสองออกมาหน้าบ้าน
“เดี๋ยวลูก!!!”
“อ้าวว มีอะไรค่ะคุณพ่อ ?”แก้วถามพ่อของตน
“ลูกจะไปโรงเรียนแล้วหรอ ?”พ่อแก้วถามกลับ
“ใช่ค่ะ มีอะไรค่ะ”แก้วถามกลับบ้าง
“ป่าวๆ แค่จะบอกว่าวันนี้กลับมาไวไวหน่อยนะ แค่นั้นแหละ ไปเถอะลูก”พ่อแก้วบอก
“อ๋อ ได้ค่ะ บายบายค่ะ”แก้วบอกพ่อของตนพร้อมโบกมือบ๊าย บาย
ณ TK INTERNATIONAL SCHOOL
“เฟย์ ฟาง แก้ว!!!”ใครเรียกกันนะ
“อ้าวว แจมมาเมื่อไหร่เนี้ย ?”ฟางถาม
“สักพักแล้วอ่ะ หิวจังเลยยย เฮ้ย!!! แก้วตัดผมใหม่หรอ ?”แจมถาม
“ใช่ๆ...เป็นไงมั่งอ่ะ ?”แก้วถาม
“ ก็...55555555 น่ารักดี”แจมบอกพร้อหัวเราะออกมา
“ยัยแจม บอกมานะว่ามันเป็นยังไงกันแน่อ่ะ ไม่งั้นฉันไม่เลี้ยงข้าวเธอนะ”แก้วบอก
“ก็ได้ๆบอกก็ได้(เห็นแก่ของกินจังเลย // ปาล์ม)ก็น่าดูเด็กดี แต่ทำไมตรงนี้มันแหว่งๆอ่ะแก้ว แนวใหม่หรอ ?”แจมถามเพราะเพิ่งสังเกตเห็น
“แนว บ้าแนวบออะไรล่ะ ช่างตัดผมส่วนตัวของฉันอ่ะดันหลับใน เลยตัดแหว่งอย่างงี้อ่ะ ดีนะที่ไม่โดนหูฉันอ่ะ ไม่งั้นนะตายแน่!!!”แก้วบอกด้วยท่าทางเอาจริงเอาจัง
“แล้วแกทำไงกับช่างตัดผมคนนั้นอ่ะ”เฟย์ถาม
“ไล่ออกสิ ถามได้ อย่างแก้วอ่ะหรอจะปล่อยให้อยู่รอดได้ ไม่มีทาง!!!”แก้วตอบด้วยท่าทีสะใจ
“ยัยนี้โรคจิต ใครทำอะไรไม่ได้ดั่งใจแล้วก็ชอบไล่ออก บ้าป่ะเนี้ย ?”เฟย์ถาม
“ไม่รู้ ไม่ชี้ หิวล่ะไปหาอะไรกินดีกว่า 55”แก้วบอก
เลิกเรียน (เร็วเนอะ)
“กลับมาแล้วค่ะ”แก้วตะโกนบอก
“คุณหนูค่ะ คุณท่านรออยู่ในห้องรับแขกอ่ะค่ะ”แม่บ้าน(คนเมื่อเช้า)บอก
“ขอบคุณมากค่ะ”แก้วบอกแล้วเดินไปยังห้องรับแขก
………………………………………………………
“อ้าว ถึงแล้วหรอลูกนั่งสินั่ง”พ่อแก้วบอก
“ค่ะๆ แล้วมีอะไรรึเปล่าค่ะถึงเรียกแก้วมา แล้วนี้ใครอ่ะค่ะ ?”แก้วถามพ่อ
“ก็นี้แหละที่เรียกมาเพราะจะบอกว่า นี้คือพี่เลี้ยงคนใหม่ของหนูนะ เขาชื่อ โทโมะ อยู่โรงเรียนเดียวกับลูกนะ”พ่อแก้วบอก
“อะไรนะ !!! แก้วบอกแล้วไม่ใช่หรอว่าไม่เอาอ่ะ แก้วไล่ออกไปตั้ง 25 คน(ใน 1 เดือน//ปาล์ม)แล้วนะพ่อ รวมคนนี้ก็ 26 แล้วนะ”แก้วถาม
“ใช่ แล้วไงล่ะ พ่อจะบอกอะไรให้นะ ต่อไปนี้ลูกไม่มีสิทธิ์ไล่พี่เลี้ยงคนนี้ออก จนกว่าจะได้รับอนุญาตจากพ่อเท่านั้น!!!”พ่อแก้วบอกกแก้ว
“แล้วทำไมพ่อต้องจ้างพี่เลี้ยงมาด้วยล่ะ แก้วโตแล้วแก้วดูแลตัวเองได้”แก้วบอก
“โตแต่ตัวมันก็ไม่ไหวนะลูก”พ่อแก้วบอกอย่างใจเย็น
“ไม่รู้ล่ะ แก้วไม่ยอมรับคนคนนี้เป็นพี่เลี้ยงแก้วหรอกนะ!!!”แก้วบอกพร้อมเดินหนีไปด้วยความโกรธ
ในห้องของแก้ว
ก๊อกๆๆๆๆๆๆๆ
“คุณหนูครับ ทานข้าวเย็นครับ”โทโมะเรียก
“ฉันไม่กิน ไม่หิว ไม่ต้องมายุ่ง ไปไหนก็ไป”แก้วไล่
“ไม่ทานไม่ได้ครับ ลงไปทานเดี๋ยวนี้”โทโมะพูดพร้อมฉุดให้แก้วลงมากินข้าวเย็น
“นี้นาย แอบจับมือฉันหรอ ? พ่อค่ะพ่อ นายพี่เลี้ยงจะข่มขืนแก้วค่ะพ่อ!!!”แก้วตะโกนเพื่อให้คนอื่นมาช่วย
“นี้คุณหนูพูดอะไรน่ะ อย่างคุณหนูอ่ะหรอ เหอะ!!! ไม่ใช่สเป็คผมหรอก แบนขนาดนี้”โทโมะบอกพร้อมชำเลืองมอง....(คิดเอาเอง // ปาล์ม)
“นี้นาย ทะลึ่ง ไปไหนก็ไปเลยไป๊!!!”แก้วบอกพร้อมปาหมอนใส่