เชื่อสิ!รักเราต้องไปกันได้

 Tkr…♥


 “พี่ไม่เลิก แก้วทนอีกนิดได้มั้ย”โทโมะกุมมือบางแน่น พร้อมเงยหน้าเพื่อจะสบตากับร่างเล็ก
“แก้วทนมามากพอแล้วน่ะค่ะ”
“พี่สัญญา พี่จะบอกเรื่องของเราพวกเขารู้”โทโมะกอดร่างเล็กที่สั่งเล็กน้อย
“ก็ได้แก้วจะรอวันนั้น...”แก้วออกจากโอบกอดอบอุ่นแล้วค่อยเดินออกไป
“อีกแล้วน่ะโว้ยไอ่โมะ”เสียงทุ้มของอีกคนด้านหลังดังมา
“อ้าวไอ่ป็อป”โทโมะหันไปมองผู้ที่มา
“มึงทำแบบนี้ มึงไม่เจ็บแต่แก้วเจ็บน่ะเว้ย กูสงสารแก้ว”ป็อปปี้เดินมาตบไหล่โทโมะ
“กูรักแก้วน่ะโว้ยย แต่กูต้องปิดไว้ก่อนนานแค่ไหนกูก็ไม่รู้หรอก แต่กูปล่อยแก้วไปไม่ได้เพราะกูรักแก้วมาก”

โทโมะเอ่ยยาวเหยียดแล้วเดินออกพร้อมความรู้สึกผิดที่ต้องปิดบังคนอื่น สงสารแก้วที่ต้องมาเจอเรื่องแบบนี้ มันเริ่มที่เขาจริงๆ...

“แก้วไปไหนมากอ่ะ”เสียงหวานเอ่ยถามแก้ว
“แก้วไปข้างนอกมาน่ะจ๊ะ ฟางมีอะไรรึเปล่า?”แก้วเดินเข้ามาในงานแล้วถามฟาง
“อ๋อเปล่าจ๊ะ เห็นหายไปกับโทโมะน่ะนึกว่าไปด้วยกัน”
“แล้วป็อปปี้อ่ะแก้วเห็นบ้างมั้ย”ฟางถามหาแฟนหนุ่มของตัวเอง
“ไม่เห็นหนิจ๊ะ”แก้วเอ่ยตอบด้วยน้ำเสียงหดหู่เต็มทน อยากจะเรียกแฟนได้เต็มๆปากแบบฟางบ้างแต่คงเป็นได้แค่ความหวังลมๆแล้งเท่านั้น
“แก้ว...สักวันแก้วจะได้เรียกแฟนกับโทโมะได้เต็มปากน่ะ เชื่อใจโทโมะสิ”ฟางเอ่ยแล้วจูงมือแก้วเข้าไปในงาน
“อ้าว นั้นป็อปหนิน๊า เดินเข้ามาในงานตอนไหนเนี๊ยะ”ฟางเอ่ยแล้วปล่อยมือออกจากมือแก้วแล้วเดินไปหาป็อปปี้
“แก้ว!”เสียงโทโมะเอ่ยเรียก
“อ้าว พี่โมะมีอะไรรึเปล่าค่ะ”แก้วเอ่ยแล้วยิ้ม
“เปล่าครับ เข้าไปในงานเถอะ”โทโมะเอ่ยชวนแก้วทำเหมือนเพื่อนร่วมค่ายกัน
“ค่ะ”แก้วตอบรับแล้วเดินเคียงข้างโทโมะ
‘นี้เธอว่ามั้ย!คู่นี้เหมาะสมกันเนอะ แต่ทำไมไม่ใช่แฟนกันอ่ะ’เสียงแขกในงานเอ่ยซุบซิบกันโทโมะกับแก้วได้ยินโทโมะยิ้มแก้วได้แต่เขินอยู่ในใจไม่กล้าแสดงอาการ
“55+ เข้าไปเถอะแก้วงานจะเริ่มแล้วน่ะ”ฟางเดินมาหาแก้วพร้อมกับหน้าตาอารมณ์ดีแล้วจูงมือแก้ว
“โทโมะนายก็รีบเดินได้ม่ะ? ชักช้าจริงจริ๊ง”ฟางหันไปหาโทโมะ
“เดินไปก่อนเถอะยัยเตี้ย!”โทโมะประชดแล้วเดินไปติดชิดกับแก้ว
“เน้ๆๆ ทำไรเพื่อนฉันน่ะ อย่าน่ะไอ่ผีดิบ”ฟางชี้หน้าคาดเอาไว้แล้วเดินไปอยู่หน้างานที่มีป็อปปี้ยืนอยู่แล้ว
 
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
 
อัพแค่นี้ก่อนน่ะงัพ มีธุระไปก่อนเน้้