My Secret!ary ความลับของผม! ผมรักยัยเลขา

ความเดิมตอนที่เเล้ว

อีกเล่มพาดหัวข่าวว่า 'จากเลขาสาว เลื่อนมาเป็น เเฟนสาว ไต่มาเป็นภรรยาในอีกไม่ช้าไม่นาน 13 เมษา เเต่ง ชัวร์ ! ดูต่อหน้า 4'

พิม : กรี๊สสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส ! นังฟาง เเก !!!!!

____________________________________________________________________

Fang's Mode

มาอยู่กับฟางดีกว่าเนอะ ๆ วันนี้ค่ะ ฟางกับป๊อปต้องเข้าบริษัทค่ะ เเต่ว่า ... ป๊อปยังไม่ตื่นเลยค่ะ เมื่อคืนเราก็ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย เฮ้ย ! คิดไรอยู่เนี่ยฟาง - -

" ป๊อปค่ะ ตื่นได้เเล้วนะ "

ป๊อปปลุกไม่ยากหรอกค่ะ ถ้าเทียบกับโทโมะกับเเก้ว ขนาดถีบตกเตียงเเล้วยังไม่ตื่น - -

" หืม ? ฟางตื่นนานเเล้วหรอ ? "

" ค่ะ ฟางตื่นนานเเล้ว "

" ยังไม่ได้อาบน้ำล่ะซิ ไปอาบน้ำด้วยกันนะ "

ฟางว่าเเล้วเชียว - - มุกนี้ตลอด

" ป๊อปอาบไปก่อนเถอะ เดี๋ยวฟางค่อยเข้าไปอาบ "

ปฏิเสธก่อน ไม่งั้นเช้านี้ไม่ได้เข้าบริษัทเเน่ ๆ

" ก็ได้ครับ "

คำตอบของป๊อปกำลังดีเลยอ่ะ >< ไม่งั้นฟางน้อยตายเเน่ ๆ

End Fang's Mode

เมื่อป๊อปปี้อาบน้ำเสร็จ ฟางอาบน้ำต่อทันที เมื่อทั้ง 2 คนทำธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อยก็เตรียมตัวออกไปบริษัทป๊อปปี้ใส่สูท (สูททั้งปี สูททุกงาน เฮ้อ ~ : นัตตี้)(ก็ตี้เเต่งนั่นเเหละ : ป๊อปปี้)(ก็จริง เเฮ ๆ : นัตตี้) ส่วนสาวฟางก็ใส่สูท ก็จะไปบริษัทนี่เนอะ ๆ

บริษัทจิระคุณ

" สวัีสดีครับ คุณภาณุ หนูฟาง "

ลุงรปภ.ทักทายคำจริงใจ

" สวัสดีค่ะ ลุง "

" สวัสดีครับ ลุง "

ทั้งคู่เอ่ยปากสวัสดีลุงรปภ.

" ข่าวดังเชียวนะครับ เรื่องงานเเต่ง น่ารักดีนะครับในงานเมื่อคืน "

ลุงรปภ.เอ่ยปากเเซวทั้งคู่ ป๊อปปี้งง ๆ เเต่ฟางรู้ดีเพราะข่าวเพิ่งออกเมื่อเช้า

" อ๋อค่ะลุง เอ่อ...ลุงค่ะ ฟางขอตัวก่อนนะค่ะ ไปค่ะป๊อป "

" ไปสิ "

ฟางเดินเข้ามาในออฟฟิตก่อนป๊อปปี้

" นี่เธอ ! "

เสียงใครกันหน่ะ ? หรือว่า !!!พิม!!!

" อ่าวพิม สวัสดีจ้า "

ฟางทักทายพิมอย่างเป็นมิตร เเต่พิมกลับมองฟางด้วยหางตา

" นังฟาง ! เเกอย่าเสเเสร้งมากได้มั้ยห้ะ ? "

" ฟางไม่ได้เสเเสร้งนะพิม โอ๊ย ! "

พิมบีบเเขนฟางเเน่น พอพิมเห็นป๊อปปี้เดินมา พิมก็เเกล้งล้มลง

" โอ๊ย ! คุณภาณุค่ะ "

ป๊อปปี้เห็นพิมล้มลงจึงไปช่วยพิม ป๊อปปี้ประคองพิมลุกขึ้น

" คุณเป็นอะไรรึป่าว ? คุณพิมประภา "

" คุณฟางเขาไม่พอใจพิมค่ะ เขาเลยผลักพิม "

พิมตอบอย่างสะใจ พิมหันไปยิ้มหัวเราะให้ฟาง เเต่พอมามองหน้าป๊อปปี้ก็ทำเหมือนจะร้องไห้ (เสเเสร้ง ! : นัตตี้)(เเน่นอนย่ะ ฉันจะจับคุณภาณุ : พิม)(ไม่มีทางหรอกย่ะ : นัตตี้)(คอยดูเเล้วกัน : พิม)(ฉันจะคอยดูนะย่ะ ! : นัตตี้)(ชิ ! : พิม)

" ปะป๊อป ... ฟางป่าวนะ "

" คุณฟางไม่พอใจพิมก็บอกสิค่ะ "

เสเเสร้งได้อีก (นังพิมฉันอยากตบเเกเเทนเจ๊ฟางจริง !!! : นัตตี้)

'ป๊ิอปเชื่อฟางเถอะนะ ฟางไม่ได้ทำคุณพิมจริง ๆ'

" ฟาง ทำไมถึงทำเเบบนี้ !?! "

" ฟางไม่ได้ทำ ฮึก ๆ "

'ป๊อปไม่อยากเห็นน้ำตาของฟางเลย เเล้วก็ไม่อยากเชื่อด้วยว่าฟางทำ'

" ถ้าป๊อปไม่เชื่อฟาง ฟางก็จะไป T^T "

'ไปไกล ๆ เลยนะย่ะนังฟาง ! ฮ่า ๆ'

ฟางรีบวิ่งอยากไปจากออฟฟิตทันที ฟางไปโบกรถเเท๊กซี่น่าบริษัทเพื่อจะกลับบ้าน

เฮ้อ !  พิมอีกเเล้ว -0- เจ๊ฟางน่าสงสาร ตอนหน้าเจ๊ฟางกลับไปอยู่บ้านเเล้วก็ ...

ลุ้น ๆ นะค่ะ