คุณชายเย็นชา กับ นางฟ้าขี้เอาใจ

                  ........   โรงเรียนวัฒนาวิทยาลัย     ........

 

 

          .....กลุ่มฟางและเพื่อนๆ......

 

 

หวาย : " ฟางวันนี้ใครมาส่งแกอ่ะ หล่ออ่ะ"   

 

 

 

ฟาง : " เอ่อออ  เพื่อนของพี่โฟมหน่ะ"  ฟางตอบแบบไม่เต็มเสียงนัก เธอไม่ชอบให้คนอื่นชมป๊อปปี้แบบนี้เลย 

 

 

 

หวาย : "จีบได้ป่ะ "   

 

 

 

 

ฟาง : " มะ ไม่ได้นะ!!!!!!!!"   

 

 

 

 

หวาย : "เอ๊า  ทำไมอ่ะ พี่เค้ามีแฟนแล้วเหรอ" หวายยังสงสัยต่อไป 

 

 

 

 

ฟาง : "อะ อืม ขี้หึงด้วย"    จริงๆแล้วฟางไม่อยากโกหกหวายแต่เธอไม่ยอมให้ใครมาพรากป๊อปปี้ไปจากเธอแน่

(แม่เป็ดแอบร้าย)  

 

 

 

 

หวาย : "เฮ่อออ  เสียดาย แต่ไม่เป็นไร เสียใจแต่ไม่แคร์ "  หวายพูดอย่างอารมณ์เสียก่อนเดินจากไป 

 

 

 

 

 

              "เกือบไปแล้วมั๊ยล่ะ พี่ฟาง"  เสียงใครคนหนึ่งดังมาจากข้างหลัง เสียงใสๆแบบนี้คงเป็นน้องสาวสุดแสบของเธอแน่ๆ 

 

 

 

ฟาง : "เกือบอะไร "  ฟางถามเฟย์ อย่างงงๆ 

 

 

 

เฟย์ : " ก็เรื่องไอ้ป๊อปไง ถ้าพี่หวายจะจีบ ก็คงได้แต่พี่่ฟางโกหกพี่หวาย "   

 

 

 

 

ฟาง : " เฟย์ แกได้ยิน "  ฟางหน้าเหวอทันทีเมื่อรู้ว่าน้องสาวตัวแสบรู้เรื่องที่เธอโกหกเพื่อนสาวของเธอไป 

 

 

 

 

 

เฟย์ : " ก็นะ พอดีเดินมาเลยแอบฟัง ตกลงพี่ฟางยังรักไอ้หน้าหมีนั่นอยู่ เฮ่อออ ไม่ไหว "  เฟย์ถอนหายใจยาว 

 

 

 

 

ฟาง : " คืออ พี่ ......   " ฟางไม่ทันที่จะพูดเสียงออดก็ดังขึ้น เป็นสัญญาณว่าถึงเวลาสอบแล้ว  ทั้ง 2 พี่น้องก็

 

 

แยกย้ายกันไปจนสอบเสร็จ 

่

 

 

 

              กริ๊งงงงงงงงงงงงงง   เสียงกริ่งยาวแสดงถึงเวลากลับบ้าน  

 

 

 

           ......ฟางมายืนรอป๊อปปี้ที่หน้าโรงเรียน จนป๊อปปี้มารับนั่นแหละ.......

 

 

 

 

ป๊อปปี้ : "  ขึ้นรถเร็วยัยลูกหมา ชั้นรีบนะ 

 

 

 

ฟาง : " ฟางไม่ใช่ลูกหมานะ หยุดเรียกฟางแบบนี้ซะทีเหอะ "  ฟางตวาดป๊อปปี้ก่อนจะเข้าไปนั่งในรถคันงาม 

 

 

 

ป๊อปปี้ : "เธอกล้าดียังไงมาตวาดชั้น  เดี๋ยวเหอะ " ป๊อปปี้ตวาดฟางเสียงดังจนอีกฝั่งน้ำตาไหลลงมา

 

 

 

ฟาง :  T_T  (ฟางพยายามหันหน้าหลบป๊อปปี้เพราะเธอกำลังร้องไห้ เธอไม่ชอบให้ใครมาตวาดเธอ โดยเฉพาะ

 

 

คนที่เธอรักแบบเค้า มันจะทำให้ดูเหมือนเธอเป็นคนงี่เง่า ยังไงชอบกล ในความคิดของเธอ   ในขณะที่เธอปาด

 

 

 

น้ำตา ป๊อปปี้ก็หันมาพอดี 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ : "อย่าร้องไห้นะ ชั้นไม่ชอบ " แทนที่จะได้รับคำปลอบใจเธอกลับได้รับความเย็นชาจากเค้ามาอีกเต็มๆ

 

 

 

 

ฟาง : "ฟางก็ไม่ชอบเหมือนกันที่พี่มาว่าฟาง ทำแถมพี่ยังทำเย็นชาใส่อีก พี่รู้มั๊ยฟางเหนื่อยแค่ไนเวลาที่ต้องวิ่ง

 

 

 

ตามพี่แบบนี้ ตั้งแต่ 10 ขวบ แต่พี่ก็ไม่เคยสนใจความรู้สึกของฟางเลย ฟางจะเจ็บ จะปวดยังไงพี่ไม่สน ไม่เมื่อย

 

 

 

 

หน้ามั่งรึไง ฟางเกลียดพี่!!!!!!!!!  "   ฟางสาทยายความในใจของเธอออกมา ทำเอาคนตัวโตชะงักเลยหล่ะ 

 

 

 

             ตึง !!!!! ฟางวิ่งออกจากรถเหลือเพียงแค่ผู้ชายเย็นชาที่นั่งสำนึกความผิดอยู่ ก่อนที่เค้าจะขับรถกลับบ้าน

 

 

 

 

                                  ....บ้านจิระคุณ.....   

 

 

 

คุณหญิงภาวิณี : " น้องหล่ะลูก "  ท่านถามอย่างสงสัยเพราะอันที่จริง ฟางต้องกลับบ้านกับป๊อปปี้

 

 

 

 

ป๊อปปี้ : " น้องยังไม่กลับเหรอครับแม่ "  ป๊อปปี้ถึงกับงงเพราะเค้านึกว่าฟางจะกลับบ้านเอง ป่านนี้ฟางจะเป็นยังไง

 

บ้างก็ไม่รุ้ 

 

 

คุณหญิงภาวิณี : " ยังนิลูก  ทะ .."   ท่านยังไม่ทันจะพูด ป๊อปปี้ก็รีบวิ่งไปที่รถของเขาแล้ว 

 

 

 

 

 

ป๊อปปี้ : " เธออย่าเป็นอะไรไปนะ ยัยหมาเน่า " เขาพุดก่อนจะเร่งเครื่องรถ มุ่งไปสู่ถนนใหญ่ การที่เค้าทั้งผู้หญิง

 

 

ที่ขึ้นชื่อว่าคู่หมั้นในอนาคตไว้แบบนี้ไม่ดีเลย ถ้าเธอเป็นอะไรไป เค้าคงไม่ให้อภัยตัวเองแน่ 

 

 

 

 

..................................................................................................................................

 

 

                                                                       พ่อหมีสู้ๆๆ  นะ   ตอนบ่ายถ้าเม้นกันเยอะๆก็มาอัพ

 

 

                                              อีก  ถ้าน้อยก็ไม่รู่น๊า  เรื่องนี้ไรท์เตอร์ตั้งใจมาก ตั้งใจกว่าเรื่อง ก่อนนี้อีก

 

 

 

                           ยังไงก็ช่วยเป็นกำลังใจให้ด้วยนะ