MY Friend…รักเธอหมดหัวใจ ยัยเพื่อนซี้จอมยุ่ง♡

 

 

-------------------------------------------------------------------

 

         ยู้ฮู้!!ทางนี้จ๊ะทางนี้คราวนี้ก็ถึงตาเฟย์บ้างแล้วล่ะนะ ไงจ๊ะอยู่กับพี่ฟางซะนานคิดถึงเฟย์กันบ้างหรือ

เปล่า ตู๊ดด...ๆๆไม่มีเสียงตอบรับจากคนอ่านที่ท่านเรียก ง่ะ! คนแต่งใจร้ายอ่ะ งอนแล้วง้อด้วย(ง้อจร้าเฟ

ย์คนสวย : ผู้แต่ง) ต้องงี้สิค่ะ

        เอ่อ! คือว่าตอนนี้ฉันกำลังเดินหนีนายเขื่อนอยู่ค่ะ แต่อีตานั่นก็ตามมาทันจนได้

“นี่เฟย์! เมื่อไหร่จะเลิกเดินหนีฉันซักทีอ่ะ”แล้วนายตามฉันมาทำไมล่ะ ถ้านายเลิกตามฉันก็จะเลิกหนี

เหนื่อยเหมือนกันนะรู้ไหม!

“นายก็เลิกตามฉันสักทีสิ ตามอยู่ได้รำคาญ” ฉันพูดอย่างโมโห  =__=

“ถ้าวันไหนเขื่อนไม่ตามอ่ะ เฟย์อย่ามาคิดถึงก็แล้วกัน^^” เฮอะฉันเห็นนายพูดอย่างงี้เป็นร้อยรอบแต่ก็ไม่

เห็นจะเลิกตามฉํนสักกะที

        จะว่าไปอ่ะนะ ตั้งแต่ที่นายนี่เจอกับฉันครั้งแรกเลยอ่ะ อีตานี่ก็คอยตามจีบฉันมาตลอด >…<

 ตอนแรกๆก็ไม่ได้อะไรมากมายไม่ได้น่ารำคาญขนาดนี้นะ เพราะตอนนั้นอ่ะมีพี่โจ้คอยห้ามแอนด์ขัด

ขวางอย่างสุดฤทธ์ เพราะพี่โจ้น่ะเป็นพี่ชายประเภทหวงน้องเป็นที่สุด แต่อีตานี่ก็ไม่เคยจะยอมแพ้ จนพี่

ชายฉํนใจอ่อนยอมให้มันทำอะไรก็ทำไปเพราะรำคาญที่อีตานี่เซ้าซี้น่ะ

ตอนนี้อีตานี่เลยตื้อฉันใหญ่เลย เฮ้อออ...

“ฉันสัญญาและก็สาบานได้เลยว่าฉันจะไม่คิดถึงนาย-___-”ฉันพูดตอบกลับไปงั้นๆเพราะรู้อยู่แล้วว่าอีตา

นั่นอ่ะไม่เลิกตื้อฉันง่ายๆหรอก

“เฟย์อ่ะ! ทำไมไม่เคยจะพูดกับฉํนดีๆบ้างเลย :] ฉันเป็นพี่เธอแท้ๆ ทีไอ้ป๊อปนะยังเรียกว่าพี่ป๊อปๆฮึ!” นาย

นั่นพูดงอนๆ -__-

“ก็นายไม่ทำตัวให้น่าเคารพเหมือนพี่ป๊อปเค้านี่ ^^” ฉันบอกไปตรงๆ ก็อีตานี่อ่ะนะเจอฉันทีไรก็ทำตา

หวานเจ้าชู้ใส่ แถมยังชอบทำเสียงเล็กเสียงน้อยออดอ้อน ^^ เหมือนกับเด็กๆอีกต่างหาก จะให้ฉันเรียกอี

ตานั่นว่าพี่มันก็กระไรอยู่ (ที่จริงก็แค่ไม่อยากเรียกก็บอกเค้าไปเถ้ออ...)

“ใช่สิ! ฉันทำอะไรเธอก็ไม่เคยเห็นว่าดีอยู่แล้วนี่! >__<” อยู่ๆอีตานั่นก็ทำหน้าจริงจัง ราวกับว่าความ

น้อยใจมันถึงขีดสุดงั้นแหละ แต่ขอโทดนะฉันไม่สนอ่ะ

“ก็รู้ตัวนิ่ ~__~”

“ก็ได้ๆ ต่อจากนี้ไปฉันจะเลิกกวนใจเธอ -___- จะเลิกยุ่งวุ่นวายกับเธอ แล้วก็จะไม่สนใจเธออีกแล้ว”นาย

นั่นพูดไปและก็ทำสีหน้าแบบว่าเรียกว่าไรดีอ่ะ โกรธจัด ไม่สิ ฉันว่านอยด์จัดมากกว่า

“ทำให้ได้อย่างที่พูดก็แล้วก๊าน ^/\^” ฉันพูดสบประมาทเค้าไป ก็ทุกทีเค้าก็เคยพูดแบบน้อยใจฉันไรเงี้ย

แต่พอผ่านไปสักสองสามวันก็กลับมาเป็นอย่างเดิมล่ะ [::]

“อืม...คราวนี้ฉันจะลองตัดใจจากเธอ L ฉันมาคิดๆดูแล้วที่ผ่านๆมาฉันคงทำให้เธอลำบากใจมามาก ยัง

ไงฉันก็ต้องขอโทดเธอด้วยแล้วกันนะ -___- ต่อจากนี้ไปอ่ะ เธอสบายใจได้ฉันไม่มากวนใจเธออีก” นาน

นั่นพูดซะยาวเหยียด แล้วก็เดินจากไปเลย มาแปลกเฮะ ^o^ ืคราวนี้ เฮ้อออ...นี่ฉันเป็นอะไรเนี่ยทำไม

อยู่ดีๆก็รู้สึกว่ามันแปลกๆนะ แค่อีตานั่นพูดว่าจะตัดใจทำไมฉันถึงได้รู้สึกโหวงๆไงชอบกล

         เฮ้ย! ไม่สิยัยเฟย์ตลอดเวลาที่ผ่านมา ฉันเฝ้ารอคอยโอกาสที่จะได้เป็นอิสระจากอีตาเขื่อนมา

ตลอดน้า แต่ทำไมพออีตานั่นมาบอกแบบนี้ฉันกลับไม่ดีใจน้า L เฮ้ย!ๆๆ เป็นไปไม่ได้ตอนนี้ฉันกำลังดีใจ

อยู่ J ต้องใช่แน่ๆฉันกำลังดีใจอยู่J เพราะฉันดีใจมากเกินไปเลยทำให้รู้สึกแปลกๆต่างหากล่ะ ใช่ๆต้องเป็น

แบบนี้เหละ

        พอฉันกลับถึงบ้านฉํนก็เจอกับพี่ป๊อปที่นอนตัวงออยู่บนโซฟา เอ้! ทำไมถึงนอนตัวงองี้เนี้ยไปทำไร

มา

“พี่ป๊อป เป็นไรอ่ะ? นอนตัวงอเชียว”

“ป่าวๆ อ้าวแล้วไอ้เขื่อนไปไหนอ่ะ ไปด้วยกันไม่ใช่หรอ” พี่ป๊อปพูดทั้งที่ยังนอนตัวงออยู่เหมือนเดิน แน่ใจ

หรอนั่นที่ว่าไม่เป็นไรอ่ะ

“ไม่ได้ไปด้วยกันซะหน่อย หมอนั่นตามเฟย์ไปเองต่างหาก -__-”

“นั่นแหละๆ แล้วตอนนี้มันไปไหนแล้วอ่ะ”

“กลับไปแล้ว” ฉันพูดอย่างหัวเสียนิดๆ +___=

“อ้าวหรอ งั้นพี่ก็กลับเลยละกัน”พี่ป๊อปทำท่าจะลุกทั้งที่ตัวยังงอไม่หายอยู่เล้ยย “เอ่อ..เฟย์เป็นไรหรือเปล่า

พี่เห็นสีหน้าเราไม่ค่อยดีตั้งแต่เข้ามาล่ะ”

“เปล่านี่ค่ะ”

“หรอ งั้นพี่คงดูผิดอ่ะ ไปล่ะนะ” พี่ป๊อปพูดพร้อมกับโบกมือลา

       สีหน้าไม่ค่อยดีงั้นหรอ! -___- ไม่มั้งพี่ป๊อปคงดูผิดเหมือนที่พูดนั่นแหละ ว่าแต่พี่ฟางหายไปไหน

เนี้ยตะกี้ก็ลืมถามพี่ป๊อป แต่ก็คงอยู่ในบ้านนั่นแหละ เพราะพี่ฟางคงไม่ทิ้งพี่ป๊อปอยู่บ้านคนเดียวโดยที่ไม่

อยู่หรอก ลองเรียกหน่อยดีกว่า

“พี่ฟาง! พี่ฟางๆ” ฉันเรียกอีกหลายครั้ง

“ว่าไวๆ “พี่ฟางตอบพร้อมกับลงมาจากชั้นสอง อ้าว! ขึ้นไปอยู่บนห้องแล้วปล่อยพี่ป๊อปอยู่ข้างล่างหรอ

เนี้ย

“ไปทำไรบนห้องอ่ะ” พี่ฟางไม่ได้ตอบแต่กลับถามมาว่า

“อีตานั่นกลับแล้วหรอ”

“อืม...พึ่งไปตะกี้เอง มีไรกันหรอเห็นพี่ป๊อปนอนตัวงออยู่บนโซฟาอ่ะ”

“ไม่มีไรหรอก แล้วนี่ทำไมทำหน้าเศร้าๆงั้นอ่ะ มีไรป่าว” อีกคนแล้ว ทำไมหรอ! หน้าฉันตอนนี้มันเป็นไง

ถึงมีแต่คนถามแปลกๆ

“หน้าเฟย์ตอนนี้ มันเหมือนคนเศร้างั้นหรอพี่ฟาง”

“อืม...ก็ใช่น่ะสิ ไม่งั้นจะถามเหรอจ๊ะ ว่าไงเป็นไร”

“ป่าวอ่ะ ไม่มีไร” ฉันตอบปัดๆไปไม่อยากให้พี่ฟางคิดว่าที่ฉันเศร้าเป็นเพราะไอ้หน้ายาวนั่น

“ไม่มีก็ดีแล้ว มีไรก็เล่าให้ฟังได้นะจ๊ะคุณน้องสาว”

 

         เฮ้อ...วันจันทร์อีกล่ะ ฉํนล่ะเบื่อเจง ทุกคนสงสัยไหมล่ะว่านี่อ่ะใครพูดอยู่ ให้ทายอ่ะ อ่ะ รู้ยังไม่รู้

จะเฉลยแล้วน้า ฮะฮ่าๆ ขอต้อนรับผู้อ่านกลับมายังบรรยายของนางเอกคนสวยคนนี้อีกครั้ง หลังจากที่ได้

ไปอยู่กับยัยเฟย์มาครู่ใหญ่ๆ อย่างที่บอกอะนะวันนี้วันจันทร์ และฉันก็ต้องไปโรงเรียน เฮ้อ...ขีเกลียดตื่น

เช้า

“เอ๊ะ! เฟย์แกว่าวันนี้แปลกๆไหมอ่ะ” แปลกจริงๆนะ

“แปลกไรอ่ะพี่ฟาง”

“ก็ทุกทีอีตาเขื่อนจะมารอแกอยู่หน้าโรงเรียนทุกวันเลยไม่ใช่หรอ ไงวันนี้ไม่เห็นเนี้ย” แปลกไหมล่ะ ก็ทุกที

อีตานี่อ่ะมารอยัยเฟย์อยู่หน้าประตูโรงเรียนทุกวันจนฉันอ่ะเห็นจนชินตาแล้วทำไมวันนี้ไม่มีอ่ะ แปลก!

“ไม่มาก็ดีแล้วนี่” ยัยเฟย์เชิดหน้างอนหน่อยๆ อะไรย่ะฉันพูดอะไรผิดไปหรือไง(ก็แค่ตกข่าวเท่านั้นแหละจ้า

ไม่ได้พูดหรือทำไรผิด : ผู้แต่ง)

“เฮ้! นี่แกจะรีปเดินไปไหนย่ะ โรงเรียนก็มาถึงล่ะ เพราะฉะนั้นไม่ต้องรีบ”ฉันพูดเพราะเดินตามยัยนี่ไม่ค่อย

จะทัน ความจริงแล้วฉันก็ไม่ได้อยากจะพูดเรื่องนี้หรอกนะ แต่เอาเหอะบอกก็ได้ ความจริงฉันเป็นพี่ยัยเฟ

ย์(เขารู้กันหมดแล้ว)ไม่ใช่อย่างงั้นฉันจะบอกว่าฉันเป็นพี่ยัยเฟย์แต่ว่ายัยนั่นกลับสูง และขายาวกว่าฉันซะ

งั้น ก็ไม่อยากจะพูดหรอกนะ แต่ก็ต้องยอมรับว่าตัวเองอ่ะ เตี้ย อึ้ยย!! ไม่เอา ไม่เอา เลิกพูดเรื่องนี้ เลิก

เลิก เลิกได้แล้วทุกคน

       พอมาถึงห้อง ฉันก็พบว่าอีตาเขื่อนอยู่บนห้องแล้วนั่นเอง เพื่อยุติข้อสงสัย ฉันเลยเดินตรงเข้าไปยัง

โต๊ะที่นายเขื่อนนั่งแล้วถามออกไปทันที

“นี่!! เขื่อนวันนี้ไมไม่ไปรอเฟย์เหมือนทุกทีอ่ะ”ฉันถามพร้อมทำหน้าสงสัย ก็มันสงสัยจริงๆนี่

“ยัยนั่นไม่ได้บอกเธอหรอ”

“ถ้าบอกแล้วฉันจะถามแกไหม” พูดอะไรไม่คิดนะอีตานี่

“งั้นเธอก็ไม่ต้องรู้หรอกฟาง” นายป๊อปพูดแทรกขึ้นมา

“ฉันไม่ได้คุยกะแกป๊อป ว่าไงเขื่อนมีไรกัน”

“ก็ไม่มีไร ฉันก็แค่คิดว่าฉันจะเลิกตื้อยัยนั่นแล้ว” นายนั่นพูดพร้อมกับทำหน้าเศร้านิดๆ

“จริงอ่ะ...” ไม่น่าเชื่อไอ้นี่จะเลิกตื้อยัยเฟย์แล้วหรอเนี่ย เป็นงี้นี่เอง ไม่น่าทำไมยัยเฟย์ถึงได้ทำหน้าตา

แปลกๆมาตั้งแต่เมื่อวาน

           จริงๆแล้วจะว่าไปนานเขื่อนก็ตามจีบ ตามตื้อยัยเฟย์มาก็ตั้ง 2 ปีแล้วสินะ เป็นฉันนะคงจะตัดใจ

ไปตั้งแต่ เดือนแรกแล้ว แต่ไอ้นี่ก็อดทนมาได้ตั้งสองปีนี่นะ เป็นธรรมดาที่ต้องมีวันนี้ วันที่มันจะเหนี่อยจน

คิดว่าจะเลิกเหมือนกับวันนี้ ก็ยัยเฟย์ไม่ได้มีความหวังให้มันเลยสักนิดนี่นา แต่...ฉันว่าลึกๆแล้วยัยเฟย์อ่ะก็

มีใจให้อีตานี่อยู่อ่ะนะ ถึงมันจะทำเป็นไม่สนใจก็เถอะ แต่ฉันเป็นพี่มันนะฉันก็พอจะมองออกล่ะว่ามันรู้สึกยัง

ไง เฮ้ออ...แต่ยังไงเรื่องนี้ก็ต้องให้มันตัดสินใจ แล้วก็เรียนรู้เอง คนเป็นพี่อย่างฉันก็ทำได้แค่ยืนดูอยู่ห่างๆ

และก็คอยช่วยในเรื่องที่พอจะช่วยได้ล่ะนะ

“แกคิดดี แล้วหรอว่ะเขื่อน” ฉันถามไอ้นี่เพื่อความแน่ใจ

“อืม...ฉันคิดว่าฉันจะลองไปสนใจคนอื่นดู ฉันอ่ะมันหล่อแถมหน้าตาดีอยู่ล่ะคงหาได้ไม่ยากหรอก” นาย

นั่นพูดพร้อมกับทำหน้าทะเล้นขึ้นมา

“ตามใจแกแล้วกัน แต่ฉันว่านายอ่ะอย่าพึ่งไปยกใจให้ใครล่ะ ถือว่าฉันจองไว้ก่อนก็แล้วกันนะ”

“เฮ้ย!! พูดงี้ได้ไงง่าฟาง ฉันจีบแกมานานแกจะมาขอจองใจไอ้เขื่อนทำไม เอาใจฉันไปดีกว่าน้า ไม่ต้อง

จองฉันให้เลย”

“มันใช่เวลามาพูดเล่นหรือไง” ฉันพูดขึ้นอย่างหัวเสียนิดๆ

“เอาเป็นว่าตามนี้นะเขื่อน”

“แกจะจองไว้ทำไมว่ะ” เขื่อนถามอย่างแปลกใจ

“ก็จองไว้เผื่อไอ้คนที่มันไม่รู้ตัวเองอ่า”

“ใครอ่ะ” นายเขื่อนถามอย่างสงสัย คงจะคิดว่าใครกันที่มาชอบมัน โดยที่มันไม่รู้ตัว

“ไว้เดี๋ยวแกก็รู้เอง อีกไม่นานหรอก”

--------------------------------------------------------------

ฝากกกกกกกกกกกกกกด้วยยยยยยยยยยยยยยยยย