MY Friend…รักเธอหมดหัวใจ ยัยเพื่อนซี้จอมยุ่ง♡

 
 
         วันนี้เป็นวันที่มีความสุขจัง 555+^____^สงสัยล่ะซิว่าทำไมฉํนถึงมีความสุข ก็วันนี้น่ะวันเสาร์แล้ว
 
อีกอย่างหนึ่งฉันก็มาเที่ยวห้างกับยัยเฟย์และที่สำคัญที่สุดคือ ยัยเฟย์มันต้องเลี้ยงข้าวฉันค่ะท่านผู้อ่าน เหตุผล
 
น่ะหรอค่ะก็เพราะยัยเฟย์มันเล่นเกมแพ้ฉํนไง อุวะฮะฮ้า...(หัวเราะอย่างผู้ชนะ555+อีกทีหนึ่งเพื่อความสะใจ)
 
ผู้อ่านอย่าหาว่าฟางคนนี้ใจร้ายนะคะก็ยัยเฟย์เป็นคนท้าฉันเองอ่ะ ฉํนก็เลยจัดให้ และก็อย่างที่รู้ๆกันอยู่น้องอ่ะ
 
มันจะชนะพี่ไปได้ไงใช่ไหม


“กินไรอ่ะพี่ฟาง” ยัยเฟย์เอ่ยถามระหว่างที่เดินหาของกินอยู่


“อืม...สุกี้ละกัน”ฉันหันไปบอกยัยเฟย์และก็ได้รับสายตาประมาณว่าฉันไปเหยียบหางมันยังไงอย่างงั้น
 
แหละ(ฉันไม่ได้ว่าน้องฉํนเป็นหมานะท่านผู้อ่านทุกคน เพราะถ้ายัยนั่นเป็นหมาแล้วพี่อย่างฉันก็ต้องเป็น......
 
ฮึ้ย!!เลิกคิด)


“ไรกันพี่ฟางอยู่กันแค่สองคนเองนะ กินสุกี้เลยหรอ”


“แล้วสองคนมันกินสุกี้ไม่ได้หรือไงย่ะ-___-“”ฉันหันไปแหวใส่ยัยเฟย์ ก็คนมันอยากกินอ่ะ อยู่กันสองคนแล้ว
 
ไงให้มันรู้ไปสิว่าอยู่สองคนแล้วกินสุกี้ไม่ได้^^


“เออ!!!อยากกินไรก็กิน สั่งๆไปเลยก็เฟย์แพ้นี่ทำไงได้ใช่ไหม”ยัยนี่ทำหน้าเคืองๆฉันหน่อยๆ ก็ใช่แกมันแพ้
 
ฉันอยากกินไรแกก็ต้องตามใจฉํนล่ะจ๊ะยัยน้องสาว^___^


       วันนี้คนเยอะแฮะ ฉันเพิ่งสังเกตว่ามีคนอยู่ในร้านแน่นเอี๊ยดดด ถ้ามาช้ากว่านี้ไปสักนาทีนะ ฉันว่าฉันคง
 
ต้องอดกินสุกี้แน่เลยแต่นั่นก็ไม่เกี่ยวกับเรา 555+ อาหารมาล่ะกินดีกว่า


“โห!! เยอะเหมือนกันนะเนี่ย จะกินหมดไหมล่ะฉัน >o<”ฉันพูดหลังจากที่ดูอาหารบนโต๊ะที่เต็มไปหมด


“ก็จะไม่ให้เยอะได้ไงอ่ะ ก็พี่ฟางสั่งเอาๆอย่างงั้น”ยัยนี่หันมาทำสายตาตำหนิฉันที่สั่งมาซะเยอะเชียว อืมม..จะ
 
ว่าไปฉันคงสั่งเยอะเกินจริงๆอ่ะแหละ แต่ทำไงได้ล่ะนะ ก็ฉันไม่ได้จ่ายหนิ 555+(นี่ก็สะใจไม่หายสินะ หัวเราะ
 
อยู่นั่น)


 

“ว้า...เต็มหมดแล้วเหรอครับ  เอาไงดีว่ะ”


“จะไปรู้เรอะ =o=” บทสนทนาที่คุ้นหู ดังขึ้นตรงประตู ทำให้ฉันกับเฟย์ต้องหันไปมองอย่างสงสัย และไม่ผิด
 
จริงๆ เจ้าของเสียงนั่นก็คือ อีตาป๊อปและก็อีตาเขื่อนนั่นเอง โอ้ว ภาพแห่งความเลวร้ายเริ่มเข้ามา ตาขวาเริ่ม
 
กระตุกๆขึ้นมาราวกับว่าโชคร้ายกำลังจะเข้ามาเยือน -__-“


“พี่ฟาง ถ้าพี่กลัวกินไม่หมดล่ะก็ เฟย์มีคนมาช่วยกินแล้วล่ะ” น้ำเสียงของยัยนั่นทำให้ฉันเสียวสันหลังวาบบบ
 
อย่าบอกนะว่าแกจะ....T__T


“พี่ป๊อป! มานั่งกับพวกเราก็ได้ค่ะ”ยัยเฟย์ยิ้มอย่างมีความสุขที่ได้เอาคืนฉัน ฮึ้ยยย!! ยัยนี่ก็รู้อยู่ว่าฉํนไม่อยาก
 
เจอตานั่นนี่ดันเรียกมากินด้วยกันซะได้


“หวัดดีจ๊ะเฟย์”ป๊อปเดินเข้ามาทักด้วยเสียงระรื่น ก่อนหันมาทักฉันด้วยน้ำเสียงกวนประสาทสุดๆ”และหวัดดีที่รัก
 
^___^”


“ใครที่รักนายกันฮะ”ฉันหันไปมองค้อนๆ


“แล้วนี่คิดดีแล้วหรอที่ให้พวกฉันมานั่งด้วยอ่ะ”เขื่อนเอ่ยถามขึ้น


“แล้วจะนั่งไม่นั่ง -__-”ยัยเฟย์หันไปส่งค้อนให้อีตาเขื่อนวงใหญ่ อย่างว่ายัยนี่อ่ะมันเกลียดพวกที่คอยตามตื้อ
 
มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว ซึ่งอีตาเขื่อนเองก็เป็นหนึ่งในนั้น เออ...ฉันขอแนะนำแกนะเขื่อน ไปจีบคนอื่นเถอะว่ะ


เขื่อนผงะไปนิดนึง ก่อนจะหันมายิ้มขำๆกับอีตาป๊อป และนั่งลงข้างๆยัยเฟย์


“ดุๆแบบนี้แหละ เขื่อนชอบ หึๆๆ^_^”


“แต่ไอ้ตื้อๆ แบบนี้อ่ะ เฟย์เกลียด>___<”


“โถ่ๆ เฟย์อย่าดุไอ้เขื่อนมันนักเลย เดี๋ยวมันก็เฉาตายพอดี” ป๊อปพูดพร้อมกับนั่งลงข้างๆฉัน


“โอ๊ะ โอ...ของกินเต็มโต๊ะไปหมดเลย 0o0”นายเขื่อนพูดขึ้นหลังจากที่มองไปบนโต๊ะ เฮอะ!นายพึ่งสังเกต
 
หรอเขื่อนมันวางอยู่ก่อนแกมาอีก :[


“เอ่อ...เริ่มกินกันเถอะ ฉันหิวล่ะ คุยกันอยู่ได้ :[ ”ฉันพูดอย่างหงุดหงิด หรือเรียกง่ายๆว่าโมโหหิวนั่นเอง


         พอฉันพูดเสร็จปั๊ปทุกคนก็เริ่มกินกันทันที อาหารก็ค่อยๆลดลงเรื่อยๆจนไม่กี่นาทีก็หมดไป พอกินกัน

เสร็จยัยเฟย์ก็เรียกพนักงานมาคิดตังค์ แล้วนายเขื่อนก็พูดขึ้นว่า


“นี่!!เฟย์จะเลี้ยงพวกเราหรอ” นายนั่นพูดอย่างประหลาดใจ


“ฉันไม่ได้กะจะเลี้ยงนายที่จริงอ่ะเลี้ยงพี่ฟางคนเดียว แต่พี่ป๊อปกับนายมากินด้วย ก็ถือว่ากินฟรีก็แล้วกัน”


“เฮ้ยๆ!!ไม่ได้ๆจะมาให้ผู้หญิงเลี้ยงได้ไงยิ่งเป็นรุ่นน้องด้วยใช่ไหมว่ะป๊อป”นายเขื่อนพูดขึ้นแล้วก็หันไปถาม
 
ความคิดของอีตาป๊อป


“นี่ๆไอ้เขื่อนแกอยากโชว์พาวอ่ะก็อย่าดึงฉันเข้าไปเกี่ยวดิว่ะ”


“ไรว้า...แกนี่ไม่เป็นสุภาพบุรุษซะเล้ยยย ใช่ไหมฟาง”นายเขื่อนพูด แล้วหันมาถามความคิดเห็นฉันๆก็เลยพยัก
 
หน้าตอบกลับไป ฮ่าๆๆๆ ถ้าไอ้เขื่อนจะต้องออกตังค์แทนยัยเฟย์จริงๆฉันว่าแกก็ต้องออกว่ะป๊อป ฮ่าๆๆ สะใจ


“ไรอ่ะฟาง ทำไมเธอต้องเข้าข้างไอ้เขื่อนด้วยอ่ะ”นายป๊อปทำหน้างอนตุ๊บป๋องๆ ฮ่าๆๆฉันว่านายทำหน้าอย่างงี้
 
เหมือนเด็กเอ๋อเลยอ่ะ(ยัยฟางใจร้ายว่าฉันเป็นเด็กเอ๋อได้ไงฉันออกจะหน้าตาดี) เฮ้ย!ๆไอ้นี่มากไปนี่มันความ
 
คิดฉันย่ะ ความคิดฉ๊านนน แกไม่เกี่ยว


“ฉันคิดไง ฉันก็ว่างั้นอ่ะ นายจะทำไม”ฉันตอบอย่างไม่แคร์เป็นผลให้อีตาป๊อปทำหน้างอนหงิกไปกว่าเก่า เฮ
 
อะ! ไงฉันก็ไม่แคร์อยู่แล้ว


“ว่าไงเนี๊ย ตกลงใครจ่ายพนักงานเค้ารอนานแล้วน้า...”ยัยเฟย์ทำหน้าเหมือนกับว่าให้ฉันจ่ายไปซะทีแรกมันก็
 
จบล่ะ แต่ฉันว่าให้มันเถียงกันอยู่อย่างงี้ดีกว่าที่แกต้องออกตังค์น้า(รู้อีกอย่างล่ะ...นางเอกเรางกเหมือนกันนะ
 
เนี้ย : ไรๆใครงกไม่มี้ ไม่มี)


“เออ..ตกลงฉันสองคนจ่ายเอง”ป๊อปพูดอย่างเสียมิได้” ฮ่ะ ฮ่าๆในที่สุดแกก็ต้องจ่ายว่ะป๊อป


ระหว่างที่เดินออกมาจากร้านยัยเฟย์ก็ถามเพื่อทำลายความเงียบว่า


“นี่แล้วไปไหนกันต่อหรือเปล่า”เฟย์หันมาถามป๊อป แต่เสียงที่ตอบกลับดันเป็น...


“ไม่แล้วล่ะ แค่ได้ทานข้าวกับเฟย์เขื่อนก็สุขสุดใจแล้ว”


“ฉันถามนายหรอ” เฟย์หันไปถลึงตาใส่นายเขื่อน ทำเอาฉันกับอีตาป๊อปปี้หัวเราะก๊ากออกมา “ไม่ได้ไปไหน
 
แล้วล่ะจ๊ะ”ป๊อปปี้ตอบยิ้มๆ


“เหรอ งั้นไปดูหนังที่บ้านกันไหม เห็นพี่โจ้บอกว่าเพิ่งซื้อหนังมาใหม่อ่ะ”เฮ้ย!ไอ้เฟย์พูดงี้ได้ไงว่ะชวนผู้ชายไป
 
บ้าน


“โป๊ะเชะ! ความคิดดีมากเลยอ่ะเฟย์ คิดถึงเฮียโจ้อยู่พอดีไม่ได้เจอนานล่ะ”เอาแล้วไง แกชวนมันทำไมอ่ะเฟย์

 

“ฟาง เฮียโจ้อยู่ป่าวอ่ะ”ป๊อปเอ่ยถามฉัน หลังจากวางกระเป๋าไว้บนโซฟา


“แล้วแกเห็นมั้ยอ่ะ”


“แล้วทำไมต้องขึ้นเสียงด้วยล่ะ! หูฉันจะแตก!” เออ..ดีให้มันแตกๆไปเลย


     ป๊อปย่นจมูกใส่ฉันทีหนึ่งแล้วก็เดินขึ้นบนบันไดไปชั้นสอง เอ๊ะ ฉันว่านี่มันบ้านฉันนะ บ้านฉัน สงสัยอีตานั่น
 
คิดว่าเป็นบ้านมันไปล่ะ เดินไปแบบไม่ต้องขออนุญาตไม่เกรงใจเจ้าของบ้านที่ยืนอยู่ตรงนี้ตั้งสองคนเลย


         ไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมอีตาป๊อปกับเขื่อนถึงได้ดูสนิทและเป็นกันเองกับครอบครัวฉันนั่นก็เพราะว่าพี่โจ้
 
เคยเป็นประธานชมรมฟุตบอลที่โรงเรียนน่ะ ส่วนอีตาป๊อปก็เป็นรองไรเงี้ยส่วนอีตาเขื่อนก็เป็นเพื่อนรองประธาน
 
ไงค่ะ ฮึๆ ทั้งสามก็เลยสนิทกันน่ะ ส่งผลให้ฉันกับยัยเฟย์สนิทกับทั้งสองไปด้วยเนื่องจากสองคนนี้ชอบมาหาพี่
 
โจ้ที่บ้านบ่อยๆ


         ไม่นานอีตานั่นก็เดินลงมา


“ไหนเธอว่าเฮียโจ้อยู่ไง บนห้องไม่เห็นมี”


“ฉันบอกแกตอนไหนอ่ะป๊อป”


“แล้วนี่เฟย์กะเขื่อนไปไหนอ่ะ”


“ยัยเฟย์มันหนีไอ้เขื่อนไปที่สวนหน้าหมู่บ้านอ่ะ ส่วนไอ้เขื่อนก็ตามมันไป”


“แล้วนี่จะหนีเพื่อไรอ่ะ”


นั่นสิ!-_-;; หนีเพื่อไรฟะ สุดท้ายก็ไปด้วยกันฉันล่ะปวดเฮด


“โอ้ลั่นล้า~~ แบบนี้ก็เหลือแต่เราสองคนน่ะสิ” นายป๊อปพูดพร้อมทำหน้าเจ้าเล่ห์ ส่วนฉัน...ก็มองมันอย่าง
 
หน่ายใจ


“แล้วไม แกจะทำไรฉันฮะ”ฉันเท้าสะเอวพูดด้วยน้ำเสียงยียวน


“แล้วอยากให้ทำไรล่ะจ๊ะ”ป๊อปพูดพร้อมเดินเข้ามาใกล้ๆฉัน


“แกไม่กล้าทำไรฉันหรอกป๊อป”


“กลัวหรือไงล่ะ”


“ใครกลัว”ฉันพูดแบบเย้ยๆ


“ฮึ!ฉันกะว่าจะไม่ทำไรแล้วเชียว แต่ช่วยไม่ได้เธอผิดเองน้า” ป๊อปพูดพร้อมกับเดินเข้ามาใกล้ฉันมากขึ้น ฉันก็
 
เลยถอยกรูดเพื่อตั้งหลัก


            ฉันไม่ได้กลัวนะ ไม่ได้กลัวเลยจริงๆ แค่ถอยมาตั้งหลักก็เท่านั้นเอง ชะๆ..เชื่อกันหน่อยเซ่!!


           ฉันถอยไปจนชิดผนังแล้ว ป๊อปปี้เห็นดังนั้นก็ใช้มือทั้งสองข้างยันผนังไว้ให้ฉันหนีไปไหนไม่ได้ อีตา
 
นั่นค่อยๆเอาหน้าเข้ามาใกล้ฉันเรื่อยๆ จนใบหน้าของมันอยู่ห่างจากหน้าฉันไม่ถึงสิบเซ็นต์ ฉันรู้สึกได้ว่าหน้าของ
 
ฉันนั้นร้อนผ่าว ซ้ำยังใจที่เต้นผิดจังหวะ และมั่นใจได้เลยว่าฉันจะไม่เป็นอย่างงี้ถ้าหาก...ไม่ใช่แกป๊อป
 
>///<

“เวลาเธอหน้าแดงเนี้ยน่ารักดีนะ หายากนะเนี้ย”อยากย้อนกลับไปเหลือเกินว่าฉันน่ะน่ารักทุกเวลาอยู่แล้ว
 
^__^ แต่ตอนนี้คงไม่ใช่เวลามาพูดเรื่องนั้น ￢_￢


“หึๆๆ”ฉันแค่นหัวเราะก่อนจะเหยียดยิ้ม‵﹏′ ”แกลืมอะไรไปอย่างนะป๊อป”


   ป๊อปทำหน้างงๆ ฉันเลยจัดการทำให้ความสงสัยนั้นมันกระจ่างไปซะ ^∇^โดยการยกขาที่เป็นอิสระขึ้นมา
 
แล้วเตะไปที่จุดฟูลสต๊อปของมันทันที


ปึ้ก!!!


“อุ๊!”นายนั่นปล่อยฉันให้เป็นอิสระ และเอามือไปจับที่เป้าของตัวเองแทน หน้าตาเริ่มเหยเก ตัวงอ และมั่นใจว่า
 
อีกไม่กี่นาทีหน้ามันจะต้องกลายเป็นสีม่วงเพราะความจุก ช่างเป็นการแก้แค้นที่สร้างความสะใจให้ฉันซะเหลือ
 
เกิน อุวะฮะฮ่า!


“อุ้ย!! ป๊อปแกเป็นอะไรไปอ่ะ ∪▂∪ ใครทำอะไรแก >ω<”


“ธ..เธอ! ยัยตัวแสบ! กล้าดียังไงมาทำร้ายน้องชายฉัน”


“ตายล่ะ ฉันเป็นคนทำหรอ ขอโทดทีนะจ้า”


“ถ้าฉันเป็นหมันขึ้นมา เธอจะทำไงฮะ อูยย... ∪▂∪”


“ฉันจะจุดพลุฉลองเลยล่ะ เฮอะ! ︶︿︶”ฉันแลบลิ้น ╯▽╰ ใส่อีตานี่ทีนึงก่อนวิ่งขึ้นห้องไป โดยปล่อยให้อีตา
 
นั่นนอนร้องง้องแง้งๆต่อไป


          สะใจจริงจริ๊งงง  กร๊ากก กรั่กๆๆๆ

++++++++++++++++++++++++++++++

ฝากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนะค้าาาาาา