MY Friend…รักเธอหมดหัวใจ ยัยเพื่อนซี้จอมยุ่ง♡
fangfang
3) ฉันโกรธย่ะ :'((
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
เฮ้อออ...เลิกเรียนสักที ไปหาเฟย์ดีกว่าจะได้กลับบ้านเบื่อขี้หน้าคนแถวนี้ ว่าแล้วก็ไม่รอช้ารีบเก็บของแล้วก็
เดินออกจากห้องไปหายัยน้องสาวที่ห้องข้างล่าง
“ว่าไงพี่ฟาง”
“เฮ้ย!!!” ตกใจหมดก็อยู่ๆยัยเฟย์ก็โผล่มาไม่ให้ฉันได้ตั้งตัวเลยว่าแต่ยัยนี้ไปทำไรนอกห้อง
“...”
“ตกใจหมดแล้วไปยืนทำไรนอกห้องอ่ะฮะ”ฉันพูดเพราะสงสัยก้แปลกเพิ่งเลิกเรียนแท้ๆแต่ยัยนี่ไปทำไรนอกห้อง
“ก็ห้องเฟย์อ่ะเลิกตั้งนานแล้วๆอีกอย่างวันนี้ก็เป็นเวรเฟย์อ่ะก็เลยเอาขยะไปทิ้งมา แล้วพี่ฟางล่ะทำอะไรลับๆล่อๆ”
“ก็หาแกอยู่น่ะแหละ”
“จะกลับแล้วหรอ”เฟย์ทำหน้างงเล็กน้อย ก็ทุกทีอ่ะฉันจะเตร็ดเตร่อยู่แถวนี้ก่อนไม่กลับง่ายๆ
“อือ..กลับล่ะวันนี้หมั่นไส้คนแถวนี้ ไม่อยากเห็นหน้า เห็นแล้วรมเสีย”พูดถึงแล้วก็อารมณ์ขึ้น
“ใครทำไรให้ล่ะ พี่ป๊อปแน่เลย”
“ก็ใช่น่ะสิ รู้ไหม.....”และฉันก็เริ่มสาธยายให้ยัยเฟย์ฟังอย่างแค้นไม่หาย แล้วยัยนี่ก็ตอบแทนความแค้นเคืองที่ฉันมี
กับนายป๊อปด้วยการหัวเราะ ฮึ้ยยยย....มันตลกตรงไหนว่ะ
“พอเลยๆๆ กลับได้ล่ะ”ฉันพูดอย่างฉุนๆ
“โถ่..คิดมากน่าพี่ฟางขำๆๆ”
“ก็ฉันไม่ขำด้วยนี่” เฮอะขำๆพูดมาได้ว่าขำๆ ฉันว่าถ้าแกโดนแบบฉันนะ ฉันว่าแกจะรมเสียกว่าฉันอีกยัยน้องรัก
ฉันกับยัยเฟย์เดินออกมาจนถึงมุมตึกแล้วฉันก็ต้องหัวเสียเมื่อเห็นว่าใครที่กำลังยืนอยู่ตรงนั้น -__- เฮอะเซ็ง
ชะมัด
“อ้าว...ฟางเฟย์มาแล้วหรอ”นายป๊อปพูดขึ้นหลังจากที่คงจะรอโอกาสในการมาของฉันกับยัยเฟย์
“นั่นดิๆทำไมสองศรีพี่น้องถึงมาช้าจังล่ะจ๊ะ ฉันรอตั้งนาน”นายเขื่อนพูดขึ้นบ้างหลังจากที่โดนนายป๊อปแย่งพูดตัด
หน้าไปก่อน
“ใครใช้ให้รอ”ยัยเฟย์พูดอย่างหมั่นไส้ที่อีตาเขื่อนทำหน้าเจ้าชู้ใส่
“โถๆๆเฟย์จ๋าถึงเฟย์ไม่อยากให้รอ เขื่อนก็รอเฟย์อยู่แล้วล่ะ”นายเขื่อนพูดไปทำตาหวานไป พอฉันหันไปดูหน้าน้อง
สาวฉันก็พบว่ามันไม่ได้เขินกับคำพูดของอีตาเขื่อนเลยแถมกำลังทำหน้าเบื่อโลกอย่างสุดๆอยู่อีก
“รีบไปกันดีกว่าเฟย์เบื่อขี้หน้าคนแถวนี้” ฉันพูดพร้อมกับดึงแขนยัยเฟย์ให้เดินตามฉันมา
“เฮ้!!เดี๋ยวก่อนสิ นี่เธอยังไม่หายงอนฉันอีกหรอ”
“ใครงอนนาย ฉันไม่ได้งอนย่ะ ฉันโกรธ!!!”ฉํนพูดอย่างอดโมโหไม่ได้ คิดได้ไงว่าฉันงอนฉันโกรธย่ะ ฉัน
โกรธ!!!ฮึ้ยยย
“นั่นแหละๆ จะโกรธหรืองอนเธอก็ชอบหลบหน้าฉันอยู่ดีแหละฟางจะพูดยังไงความหมายมันก็เหมือนกันนั่นเหละ” ก็
ใช่อ่ะนะเวลาฉํนรู้สึกโกรธหรืองอนอีตานี่อยู่ฉันก็ต้องพยายามหลบหน้านายนั่นทุกครั้งไป แต่ก็ช่วยไม่ได้อ่ะนะก็ใคร
ใช้ให้นายหาเรื่องให้ฉํนอารมณ์เสียล่ะ
“ก็ความหมายมันไม่เหมือนกันนี่ แล้วอีกอย่างฉันก็ไม่อยากเห็นหน้านายด้วย เห็นแล้วอารมณ์เสีย”ฉันตอบไปตรงๆ
ก็มันจริงนี่น่าคนเราไม่ควรจะโกหกกันจริงไหมค่ะคุณผู้อ่าน
ฉันตอบเสร็จก็ลากยัยเฟย์กลับบ้านทันที โดยไม่ต้องรอให้ใครหรือว่าอะไรมาคัดค้านการตัดสินใจของฉันใน
ครั้งนี้
“อ้าว...หนีไปเฉยเลย เพราะแกเลยไอ้ป๊อป ไม่น่าไปทำให้ยัยนั่นโกรธเลยอ่ะ”
“ก็ใครจะไปรู้ล่ะวะ ว่ายัยนั่นจะโกรธเป็นจริงเป็นจังขนาดนี้อ่ะ ฉันก็แค่หยอกเล่นๆเอง”
“แต่ก็ทำให้ยัยฟางออกไปยืนเรียนนอกห้องได้ใช่ไหมว่ะ”
“เฮ้อ....”แล้วทั้งสองคนก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกัน
++++++++++++++++++++++++++++++
รอตอนต่อไปนะจ๊ะ 
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
