MY Friend…รักเธอหมดหัวใจ ยัยเพื่อนซี้จอมยุ่ง♡

 
 
       หลังจากที่เหตุการณ์เลวร้ายผ่านไป  เอ่อ...แต่ฉันคิดว่ามันดีนะ สะใจดี 555(นางเอกแอบร้ายนะเนี้ย) แต่ลืม
 
ไปว่าไม่ใช่เวลามาหัวเราะสะใจ ตอนนี้ต้องห้ามทัพก่อน
 
“เฮ้ย...เอ็งทำงี้ได้ไงวะ ไอ้ป๊อป” พอเห็นหน้าป๊อปปี้  นายนั่นก็ใส่เป็นชุดเลย  ส่วนนายตัวต้นเหตุอ่ะหรอก็ปั้นหน้า
 
กวนประสาทอยู่ไม่ได้รู้ร้อนรู้หนาวกับใครเค้าเล้ยย
 
“พอดีเตะพลาดอ่ะ  โทดที”  ป๊อปพูด  แล้วก็ทำท่าจะหยิบลูกบอลแล้วเดินไป
 
เออแฮะ....จบง่ายดี.........
 
        นี่ไอ้โง่เอ๊ย! นายคิดว่าไอ้นี่จะยอมปล่อยนายไปง่ายๆหรือไงกัน คิดไม่ทันจะจบดีนายทีเจก็ตรงเข้าไปกระชาก
 
คอเสื้อนักเรียนของป๊อปทันที
 
“แก๊!!”
 
       เฮ้อเอาแล้วไงคิดไว้ไม่มีผิด  ถ้ารู้ว่าเดาแล้วถูกเพ่ง อย่างงี้นะไปซื้อหวยยังดีกว่ามาดูไอ้พวกนี้ทะเลาะกํนอีก
 
  เฮ้อ...แต่ฉันเป็นนางเอกยังไงซะก็ต้องช่วยพระเอกอ่ะจริงม่ะ
 
“นี่!!หยุดได้ล่ะ” เสียงของฉันนั้นคงจะเบาเกินไปไม่มีใครสนใจฟังเลย  นายทีเจก็กำหมัดแน่นเหมือนเดิม  แล้วไอ้
 
คนที่โดนกระชากคอเสื้อเนี้ยก็ไม่ได้หวั่นอะไรเลย  แถมยังทำหน้ากวนประสาทใส่อีก  นี่ถ้าฉันเป็นนายทีเจล่ะก็นะฉัน
 
ชกไปนานแล้ว เออๆ..ไม่ได้ซิตะกี้ฉันจะทำอะไรน้า....ยังไม่ทันแก่ขี้ลืมซะล่ะเรา
 
อ๋อ!!!
 
“นี่บอกให้หยุดไง” ฉันบอกด้วยเสียงที่ดังกว่าเดิมและก็คงจะดังกว่าเดิมมากไปหน่อยพวกนี้หันมามองกัน ทำตาปริบๆ
 
เลย
 
“อะไรเนี่ย...ฟางปกป้องมันหรอ”  ทีเจพูดพร้อมกับทำท่าทางฮึดฮัด
 
“เปล่า!  ฉันก็แค่เห็นว่ามันไร้สาระน่ะ อีกอย่างนะป๊อปเค้าก็ขอโทดไปแล้วหนิ  แล้วอีกอย่างหนึ่งที่สำคัญมากๆๆก็คือ
 
อ๊อดออกแล้ว”  เค้าเรียกกันว่าอ๊อดช่วยชีวิต
 
“คราวนี้เอ็งรอดไปนะ ถ้าไม่เห็นแก่ฟางล่ะก็นายไม่รอดแน่” ทีเจพูดอย่างยิ่งใหญ่
 
“ใครกลัว” เอ๊ะ!...ไอ้นี่ยังจะไปกวนประสาทนายนั่นอีก
 
“แก๊!!” ว่าแล้วไหมล่ะ  และเพื่อไม่ให้เรื่องบานปลายฉันเลยจัดการลากไอ้ตัวต้นเหตุไป
 
        สงสัยล่ะซิว่าทำไมฉันไม่ลากทีเจ ก็มีประกอบไปด้วยหลายเหตุผล หนึ่งคือฉันไม่อยากถูกเนื้อต้องตัวนายนั่น
 
เดี๋ยวจะเป็นการทำให้เรื่องฉันกับมันเลยเถิดไปใหญ่  แค่นี้ที่ไม่ได้จะใส่ใจอะไรเลยยังคิดไปได้ว่าฉันน่ะมีใจ  ยิ่งถ้าไป
 
ดึงตัวมันอีกเด๋วจะคิดว่าฉันไปรักมันงี้ฉันก็ซวยน่ะซิ  สอง คือ ฉันกับป๊อปอยู่ห้องเดียวกันนะ
 
ขณะที่ฉันกับป๊อปกำลังมุ่งหน้าไปที่ห้อง  ฉันก็เลยเริ่มยิงคำถามเพื่อทำลายความเงียบ
 
“นี่...ป๊อปถามจริงเถอะ  มาอยู่นี่ได้ไงเนี้ย”  ที่ฉันถามก็เพราะว่ามันไม่ใช่ที่ๆจะมาเล่นบอลน่ะซิ  ก็นายนี่บอกว่าเตะ
 
บอลพลาดอ่ะ
 
“ฉันอุตส่าห์มาช่วยเธอเลยนะเนี้ย  ขอบจงขอบใจเงี้ยไม่มีเลย”
 
ฉันช่วยแกย่ะ ! ฉันช่วยแกย่ะ ! ไม่ใช่แกช่วยฉัน
 
ป๊อปส่งหางตาค้อนๆมาทางฉัน  ก่อนจะพูดต่อ
 
“ขอบใจฉันซิจ๊ะ”
 
“จำเป็นหรือไง”  ก็นายช่วยฉัน ฉันช่วยนายแล้วก็หายกันนี่
 
“ฉันล่ะคิดผิดจริงๆที่ช่วยเธออ่ะ” นายนั่นพูดพร้อมกับผลักหัวฉันไปอีกทาง ...เฮ้ย!!! มากไปแล้วผลักหัวฉันได้ไงฉัน
 
เลยจัดการโดยการตบหลังมันแรงๆทีนึง
 
“อะไรกันฉันผลักแกเบาๆนะ  ไงตบฉันซะแรง” ป๊อปพูดพร้อมกับคลำหลังตัวเองไปมา
 
“แกก็รู้ไม่ใช่หรอว่า  ถ้าแกทำฉันอ่ะต้องได้รับการเอาคืนเป็นสองเท่า”ฉันพูดพร้อมกับหัวเราะสะใจ
 
“ป๊อปจ๋า~~  มาอยู่นี่เอง จินนี่ตามหาตั้งนานแน่ะ  เอ๊ะทำไมมาอยู่กะยัยนี่ได้ล่ะเนี้ย”  นึกว่าใครที่แท้ก็ยัยจินนี่นี่เอง
 
ยัยนี่อ่ะเป็นหนึ่งในคลับคนรักไอ้ป๊อปเลยก็ว่าได้  งานอดิเรกของยัยนี่คือหาเรื่องฉันนั่นเอง
 
“เฮ้อออ  ฉันไม่อยากจะเถียงกะแกว่ะจิน  ไปเรียนดีกว่า”  พูดจบฉันก็สาวเท้าก้าวเดินไปทันที
 
“เฮ้ย!!!ยัยฟางรอฉันด้วยซิ”นายป๊อปที่เงียบไปนาน  ก็รีบสลัดแขนจากการเกาะกุมของยัยจินนี่แล้วก็วิ่งตามฉันมา
 
โดยปล่อยให้ยัยจินนี่ยืนอยู่ตรงนั้นตามลำพัง
 
“ป๊อปอ่ะ  อย่าทิ้งกันงี้สิ  รอจินนี่ด้วยยยยย”
 
++++++++++++++++++++++++++++++++
 
ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยน้าาาา