MY Friend…รักเธอหมดหัวใจ ยัยเพื่อนซี้จอมยุ่ง♡
fangfang
1) ผู้พิทักษ์(งั้นหรอ)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
หลังจากที่เหตุการณ์เลวร้ายผ่านไป เอ่อ...แต่ฉันคิดว่ามันดีนะ สะใจดี 555(นางเอกแอบร้ายนะเนี้ย) แต่ลืม
ไปว่าไม่ใช่เวลามาหัวเราะสะใจ ตอนนี้ต้องห้ามทัพก่อน
“เฮ้ย...เอ็งทำงี้ได้ไงวะ ไอ้ป๊อป” พอเห็นหน้าป๊อปปี้ นายนั่นก็ใส่เป็นชุดเลย ส่วนนายตัวต้นเหตุอ่ะหรอก็ปั้นหน้า
กวนประสาทอยู่ไม่ได้รู้ร้อนรู้หนาวกับใครเค้าเล้ยย
“พอดีเตะพลาดอ่ะ โทดที” ป๊อปพูด แล้วก็ทำท่าจะหยิบลูกบอลแล้วเดินไป
เออแฮะ....จบง่ายดี.........
นี่ไอ้โง่เอ๊ย! นายคิดว่าไอ้นี่จะยอมปล่อยนายไปง่ายๆหรือไงกัน คิดไม่ทันจะจบดีนายทีเจก็ตรงเข้าไปกระชาก
คอเสื้อนักเรียนของป๊อปทันที
“แก๊!!”
เฮ้อเอาแล้วไงคิดไว้ไม่มีผิด ถ้ารู้ว่าเดาแล้วถูกเพ่ง อย่างงี้นะไปซื้อหวยยังดีกว่ามาดูไอ้พวกนี้ทะเลาะกํนอีก
เฮ้อ...แต่ฉันเป็นนางเอกยังไงซะก็ต้องช่วยพระเอกอ่ะจริงม่ะ
“นี่!!หยุดได้ล่ะ” เสียงของฉันนั้นคงจะเบาเกินไปไม่มีใครสนใจฟังเลย นายทีเจก็กำหมัดแน่นเหมือนเดิม แล้วไอ้
คนที่โดนกระชากคอเสื้อเนี้ยก็ไม่ได้หวั่นอะไรเลย แถมยังทำหน้ากวนประสาทใส่อีก นี่ถ้าฉันเป็นนายทีเจล่ะก็นะฉัน
ชกไปนานแล้ว เออๆ..ไม่ได้ซิตะกี้ฉันจะทำอะไรน้า....ยังไม่ทันแก่ขี้ลืมซะล่ะเรา
อ๋อ!!!
“นี่บอกให้หยุดไง” ฉันบอกด้วยเสียงที่ดังกว่าเดิมและก็คงจะดังกว่าเดิมมากไปหน่อยพวกนี้หันมามองกัน ทำตาปริบๆ
เลย
“อะไรเนี่ย...ฟางปกป้องมันหรอ” ทีเจพูดพร้อมกับทำท่าทางฮึดฮัด
“เปล่า! ฉันก็แค่เห็นว่ามันไร้สาระน่ะ อีกอย่างนะป๊อปเค้าก็ขอโทดไปแล้วหนิ แล้วอีกอย่างหนึ่งที่สำคัญมากๆๆก็คือ
อ๊อดออกแล้ว” เค้าเรียกกันว่าอ๊อดช่วยชีวิต
“คราวนี้เอ็งรอดไปนะ ถ้าไม่เห็นแก่ฟางล่ะก็นายไม่รอดแน่” ทีเจพูดอย่างยิ่งใหญ่
“ใครกลัว” เอ๊ะ!...ไอ้นี่ยังจะไปกวนประสาทนายนั่นอีก
“แก๊!!” ว่าแล้วไหมล่ะ และเพื่อไม่ให้เรื่องบานปลายฉันเลยจัดการลากไอ้ตัวต้นเหตุไป
สงสัยล่ะซิว่าทำไมฉันไม่ลากทีเจ ก็มีประกอบไปด้วยหลายเหตุผล หนึ่งคือฉันไม่อยากถูกเนื้อต้องตัวนายนั่น
เดี๋ยวจะเป็นการทำให้เรื่องฉันกับมันเลยเถิดไปใหญ่ แค่นี้ที่ไม่ได้จะใส่ใจอะไรเลยยังคิดไปได้ว่าฉันน่ะมีใจ ยิ่งถ้าไป
ดึงตัวมันอีกเด๋วจะคิดว่าฉันไปรักมันงี้ฉันก็ซวยน่ะซิ สอง คือ ฉันกับป๊อปอยู่ห้องเดียวกันนะ
ขณะที่ฉันกับป๊อปกำลังมุ่งหน้าไปที่ห้อง ฉันก็เลยเริ่มยิงคำถามเพื่อทำลายความเงียบ
“นี่...ป๊อปถามจริงเถอะ มาอยู่นี่ได้ไงเนี้ย” ที่ฉันถามก็เพราะว่ามันไม่ใช่ที่ๆจะมาเล่นบอลน่ะซิ ก็นายนี่บอกว่าเตะ
บอลพลาดอ่ะ
“ฉันอุตส่าห์มาช่วยเธอเลยนะเนี้ย ขอบจงขอบใจเงี้ยไม่มีเลย”
ฉันช่วยแกย่ะ ! ฉันช่วยแกย่ะ ! ไม่ใช่แกช่วยฉัน
ป๊อปส่งหางตาค้อนๆมาทางฉัน ก่อนจะพูดต่อ
“ขอบใจฉันซิจ๊ะ”
“จำเป็นหรือไง” ก็นายช่วยฉัน ฉันช่วยนายแล้วก็หายกันนี่
“ฉันล่ะคิดผิดจริงๆที่ช่วยเธออ่ะ” นายนั่นพูดพร้อมกับผลักหัวฉันไปอีกทาง ...เฮ้ย!!! มากไปแล้วผลักหัวฉันได้ไงฉัน
เลยจัดการโดยการตบหลังมันแรงๆทีนึง
“อะไรกันฉันผลักแกเบาๆนะ ไงตบฉันซะแรง” ป๊อปพูดพร้อมกับคลำหลังตัวเองไปมา
“แกก็รู้ไม่ใช่หรอว่า ถ้าแกทำฉันอ่ะต้องได้รับการเอาคืนเป็นสองเท่า”ฉันพูดพร้อมกับหัวเราะสะใจ
“ป๊อปจ๋า~~ มาอยู่นี่เอง จินนี่ตามหาตั้งนานแน่ะ เอ๊ะทำไมมาอยู่กะยัยนี่ได้ล่ะเนี้ย” นึกว่าใครที่แท้ก็ยัยจินนี่นี่เอง
ยัยนี่อ่ะเป็นหนึ่งในคลับคนรักไอ้ป๊อปเลยก็ว่าได้ งานอดิเรกของยัยนี่คือหาเรื่องฉันนั่นเอง
“เฮ้อออ ฉันไม่อยากจะเถียงกะแกว่ะจิน ไปเรียนดีกว่า” พูดจบฉันก็สาวเท้าก้าวเดินไปทันที
“เฮ้ย!!!ยัยฟางรอฉันด้วยซิ”นายป๊อปที่เงียบไปนาน ก็รีบสลัดแขนจากการเกาะกุมของยัยจินนี่แล้วก็วิ่งตามฉันมา
โดยปล่อยให้ยัยจินนี่ยืนอยู่ตรงนั้นตามลำพัง
“ป๊อปอ่ะ อย่าทิ้งกันงี้สิ รอจินนี่ด้วยยยยย”
++++++++++++++++++++++++++++++++
ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยน้าาาา
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
