Force to Love รักนี้บังคับได้

ไม่คาดคิด!
 
 
          ปัจจุบัน
 
          ซีเอ็น โมเดล จำกัด
 
          "พี่กี้คะ ไหนพี่บอกว่าบอสจะเรียกพบไงคะ? นี่ผ่านมาเกือบเดือนเเล้วนะ" ฟางเอ่ยขึ้นอย่างหัวเสียทำไมหน่ะหรอ?
 
          เพราะเธอไม่ชอบคนที่ไม่ตรงต่อเวลาเป็นที่สุด!
 
          "รอหน่อยนะฟาง เชื่อพี่เถอะว่าคุณพ่อต้องมีเรื่องที่จะคุยกับฟางเเน่นอน เเล้วอีกไม่นานหรอกท่านคงเรียกฟางเข้าไปคุย" ปุ๊กกี้ลูบหลังฟางช้าๆ เพื่อลดโทสะของเธอ
 
          "เอาเถอะหน่ายัยฟาง เเกอย่าเพิ่งทำหน้าบูดเป็นตูดกระต่าย" อ้นพยายามทำให้ฟางขำ
 
          "ไม่ขำเลยพี่อ้น" ฟางทำหน้าบูดเป็นตูดกระต่าย (เอาเข้าไป)
 
'ตั้งเเต่วันนั้นจนวันนี้ ทุกอย่างยังเหมือนเดิม...'
(บา่งเวลา : ost.บ้านนี้มีรัก)

#MOM
 
          "สวัสดีค่ะเเม่" ฟางทักทายเเม่ที่อยู่ปลายสาย
 
          "ฟางอยู่ออฟฟิตรึป่าวลูก?" วีนุกุลถามลูกสาว
 
          "อยู่ค่ะเเม่ วันนี้มีเดินอีเว้นท์ตอนกลา่งคืนอย่างเดียวค่ะ"
 
          "โอเคๆ เเล้วเจอกันนะลูก" วีนุกุลพูดออกมาอย่างงั้นทำให้ฟางงงไปชั่วขณะ
 
          "เจอกันที่ไหนคะ?" 
 
          "ก็ที่ห้องประชุมไงจ้ะ คุณนริศกับคุณภาณินีเขาโทร.มาชวนเเม่กับพ่อไปคุยธุระหน่ะ"
 
          "ธุระอะไรคะเเม่?"
 
          "เอาเถอะลูกเเค่นี้นะจ้ะ เเล้วเจอกัน" วีนุกุลพูดจบก็ตัดสายทันที
 
          ตื๊ด ตื๊ด~
 
          "เเม่คะ เเม่! เฮ้อ~ เเม่นะเเม่มีอะไรไม่ยอมบอกอีกเเล้ว"
 
          "สงสัยเรื่องเครื่องเพชรมั้งยัยฟางอย่าคิดมาก" ปากของอ้นก็พูดไป เเต่ในใจก็รู้ดีว่าเรื่องอะไร
 
          "เครื่องเพชรหรอ? อาจจะ...ใช่" ฟางชั่งใจเล็กน้อย
 
          "คุณกี้คะ คุณฟางคะ บอสเรียกค่ะ คุณอ้นด้วยนะคะ" พนักงานหน้าห้องของนริศเดินมาตามทั้งคู่
 
          "บอสเรียกเวลาเดียวกับที่เเม่มาออฟฟิตเลย" ฟางสงสัยอีกเเล้ว
 
          "เอาเถอะหน่าฟาง คงเป็นงานอีเว้นท์เดินเเบบเครื่องเพชรของเเม่ฟางหล่ะมั้ง" ปุ๊กกี้พูด
 
          "เเม่ไม่เห็นบอก" ยังไม่จบ
 
          "เอาเหอะหน่า เลิกสงสัยได้เเล้ว" อ้นพูดตัดบทก่อนที่จูงมือทั้งคู่ไปที่หน้าห้องประธานบริษัท
 
 
          ห้องประธานบริษัท ซีเอ็น โมเดล จำกัด
 
          นริศ จิระคุณ
 
          "สวัสดีค่ะ" ปุ๊กกี้ทักทายคนทั้งสี่คนที่นั่งอยู่ในห้อง
 
          "สวัสดีจ้ะหนูกี้" วีนุกุลเเละทรงพล เเม่เเละพ่อของฟางประสานเสียง
 
          "สวัสดีค่ะบอส" ฟางยกมือไหว้เจ้านายของตัวเอง
 
          "นั่งลงก่อน" นริศบอกสามคนที่เพิ่งเข้ามา
 
          "เเล้วพ่อกับเเม่มาทำอะไรคะ?" ฟางเอ่ยถามพ่อกับเเม่ของตนที่นั่งยิ้มหน้าบานเป็นจานดาวเทียม
 
          เเต่ก็ไม่มีคำตอบจากใครซักคน
 
          "ถ้าไม่มีใครตอบฟางจริงๆ ฟางจะไปนะคะ สวัสดีค่ะ" ฟางลุกออกจากเก้าอี้เเต่โดนปุ๊กกี้ดึงมือเอาไว้ก่อน
 
          "รอหน่อยสิ เเปปหนึ่งนะ" ปุ๊กกี้บอกฟาง
 
          "รอเเปปสิยัยฟางเเกนี่!" อ้นบอก
 
          "จิ๊!" ฟางจิ๊ปากเเสดงถึงความไม่พอใจอย่างมาก
 
          เออ...ว่าเเต่ฟางทำกริยาอย่างงี้ทำไมไม่มีใครว่าหล่ะ?
 
          เพราะทุกคนรู้ไงว่าฟางไม่ชอบการไม่ตรงต่อเวลา
 
 
          20 นาทีผ่านไป...
 
          ปึก!
 
          "ขอโทษครับผมมาช้าไปหน่อย" ชายที่มาใหม่ก้มหัวขอโทษทุกคนในห้อง
 
          "เหอะ! ไม่หน่อยเเล้วมั้งค่ะ" ฟางเอ่ยอย่างอารมณ์เสียสุดๆ ถ้าระเบิดได้เธอคงระเบิดออกมาเเล้ว
 
          "ไอณุ! นี่เเกไปไหนมาปล่อยให้พ่อกับเเม่เเล้วก็คนอื่นรอตั้งนานห้ะ?" นริศเอ่ยถามลูกชายที่มา late เว่อร์
 
          "ขอโทษครับพ่อ พอดีหาทางเข้าบริษัทไม่เจอ" ชายหนุ่มเอ่ยขอโทษนริศหรือที่พ่อตัวเอง
 
          "ข้ออ้างชัดๆ" ฟางยังไม่เลิกกัดชายหนุ่ม
 
          "พอเถอะยัยฟาง" อ้นตีเเขนฟางเบาๆ
 
          "ก็เขาสายนี่พี่อ้น"
 
          "พอได้เเล้วฟาง" วีนุกุลตัดบทเพื่อ
 
          "ไอณุ นี่คุณทรงพลกับคุณวีนุกุล เเม่ของหนูฟาง" นริศบอกลูกชาย
 
          "พ่อครับ! ผมก็มีชื่อเล่นนะพ่อ ป๊อปปี้ครับ ป๊อปปี้" ชายหนุ่มบอกพ่อตัวเอง
 
          ใช่เเล้ว เขาคือพระเอกของเรื่องนี้...
 
          ป๊อปปี้ ภาณุ จิระคุณ ลูกชายประธานบริษัทซีเอ็น โมเดล จำกัด เอาง่ายๆ ว่าเขาเป็นทายาทสืบต่อโมเดลเเห่งนี้ โมเดลที่ใครหลายคนอยากเข้าเเต่ไม่มีโอกาส
 
          ป๊อปปี้หรอ? พี่ป๊อปปี้ เดือนคณะสตาปัตย์ คนที่เรา...
 
          "เออหน่าาาาาา พ่อรู้เเล้ว"
 
          "สวัสดีครับคุณน้าคุณอา" ป๊อปปี้ยกมือไหว้ทรงพลเเละวีนุกุลเเม่ของฟาง
 
          "คุยเเต่กับพ่อไง" ภาณินีพูดกับลูกชาย
 
          "โหเเม่อ่ะ อย่างอนสิครับ" ป๊อปปี้วิ่งไปหาภาณินีผู้เป็นมารดาเเล้วกอดจากด้านหลัง
 
          ฟอด~
 
          "ดีกันนะเเม่นะ" ป๊อปปี้หอมเเก้มเเม่ตัวเองนึกฟอดใหญ่
 
          "พอเถอะค่ะ กี้ว่ามีเรื่องอะไรก็รีบคุยเถอะ ดูหน้าฟางสิ บูดเป็นตูดกระต่ายเเล้ว" ปุ๊กกี้บอก
 
          "คือพวกเราตกลงกันเเล้วว่าจะให้ตาป๊อปเเต่งงานกับหนูฟาง" ภาณินีพูด
 
          "เเต่..." ฟางกำลังจะขัด
 
          "ไม่มีเเต่ลูก พ่อว่าถ้าหนูอยู่กับลูกของคุณนริศเเละคุณภาณินีลูกต้องมีความสุข" ทรงพลบอกลูกสาว
 
          "พ่อคะ เเต่ฟางมี..." ฟางจะเอ่ยอะไรบางอย่าง
 
          "อ่ะนี่ เอาเป็นว่าตกลงเเล้วกันนะฟาง" ทรงพลยื่นบางสิ่งบางอย่างให้ฟาง
 
          "เเม่เสียใจนะฟาง เเต่เมื่อเขาไม่เลือกเรา เราควรจะหาคนที่ดีกว่า" วีนุกุลพูดจบก็เดินออกไป โดยมีทรงพลสามี เเละพ่อเเม่ของป๊อปปี้เเละปุ๊กกี้
 
          "ยัยฟาง เเกโอเคมั้ย?" อ้นถามฟางที่ได้เเต่นั่งก้มหน้า
 
          บางสิ่งบางอย่างที่ทรงพลยื่นให้ฟางนั้นมันคือ 'การ์ดเเต่งงาน'
 
          "เอางี้ งั้นเดี๋ยวไอเสือเเกไปส่งฟางที่งานอีเว้นท์เดินเเบบการกุศล เดี๋ยวพี่กับตาอ้นจะไปก่อน ไปดูความเรียบร้อย" ปุ๊กกี้บอกน้องชาย
 
          "ป่ะ" ปุ๊กกี้กับอ้นก็เดินออกไป ทำให้ในห้องเหลือเพียงเเค่...
 
          ว่าที่สามีภรรยา (เเบบบังคับ)
 
          "ไหวมั้ยครับคุณ?" ป๊อปปี้ถามฟางโดยเรียกเเทนตัวเธอว่า 'คุณ'
 
          "ฉันโอเคค่ะ" ฟางตอบป๊อปปี้พร้อมหยิบการ์ดเเต่งงานเเละกระเป๋าถือใบงาม เเล้วลุกขึ้นยืน
 
          "ไหวเเน่นะคุณ" ป๊อปปี้ยังเป็นห่วงหญิงสาวอยู่
 
          ผู้หญิงคนนี้ชื่อฟาง หน้าตาคุ้นมาก เหมือนเคยเจอกันบ่อยๆ ที่ไหนซักเเห่ง...

          เออ...

          มหาลัย! ดาวคณะบัญชี คนที่เคย...

          เฮ้ย! เลิกคิดได้เเล้วไอป๊อป
 
          "ไหวสิ เลิกถามมากเถอะ" ฟางเดินนำหน้าป๊อปปี้ออกไป
 
          "คุณจะให้ผมพาเเวะไหนก่อนรึป่าว?" ป๊อปปี้ถามคนที่เดินข้างๆ
 
          "ไม่อ่ะ ฉันว่าไปงานเลยดีกว่า ฉันไม่อยากให้พวกพี่ๆ เขารอ" ฟางพูดจบก็สวมเเว่นตาดำทันที
 
          "โอเคๆ" เเล้วป๊อปปี้ก็เปิดประตูให้ฟางขึ้นรถสุดหรูของเขา
 
 
          เมื่อฟางเดินเเบบงานอีเว้นท์เเฟชั่นโชว์ของห้องเสื้อชื่อดังเสร็จ ปุ๊กกี้ก็สั่งให้ป๊อปปี้ไปส่งฟางที่คอนโด เเถมยังสั่งให้ขอเบอร์ ขอไลน์ ขอพิน ขอนู้นขอนี้อีกมากมาย
 
 
          บนรถ
 
          ฟางที่นั่งเหม่อลอยออกไปนอกรถ เธอตาเลื่อนลอยเหมือนคนหมดอาลัยตายอยาก
 
          ทำไมนายทำกับฉันเเบบนี้ ฉันจะอยู่ได้ยังไง?

          ฉันคงอยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีนาย...
 
          "คุณ! เป็นอะไรรึป่าว?" ฟางไม่ตอบเเต่ยื่นการ์ดเเต่งงานที่เธอได้มาให้ป๊อปปี้
 
          "โบว์กับกั้ง กั้งคงเป็นเเฟนคุณสินะ" ฟางได้เเต่พยักหน้า
 
          ภายใต้เเว่นดำเเสนคลาสสิก ซ่อนไว้ด้วยน้ำตา น้ำไหลๆ ค่อยๆ ไหลลงจากดวงตาบางอย่างช้าๆ
 
          "อยากร้องก็ร้องมาเถอะ อย่าเก็บมันไว้เลย จะปล่อยอะไรก็ปล่อยออกมา ผมจะรับมันไว้เอง" ป๊อปปี้บอกฟาง
 
          ปกติป๊อปปี้จะไม่ยอมใคร เเต่ทำไม...
 
          "ฉัน...ฉันรักเขา ฉันกับเขาเป็นเพื่อนกัน รู้จักกันเพราะเรียนพิเศษที่เดียวกัน หลังจากนั้นฉันก็รู้ว่าครอบครัวเขากับครอบครัวฉันรู้จักกันมันยิ่งทำให้ทุกอย่างเหมาะเจาะมากขึ้น เราจะไปไหนไปด้วยกันตลอด เเล้วพอหลังจากนั้นผ่านไปประมาณเกือบ 10 ปีเขาก็ต้องย้ายไปอยู่อังกฤษ เเต่เราก็ยังติดต่อกันอยู่ เเล้วเมื่อคืนก็คุยกันเเต่ทำไม...ทำไมเขาไม่บอกฉันว่าเขาจะเเต่งงาน ทำไมเขาทำกับฉันอย่างงี้" น้ำตาของฟางไหลรินอาบเเก้มทั้งสองข้าง เเต่ป๊อปปี้ก็ทำเเค่นั่งฟังอย่างเงียบๆ
 
          "เเต่คุณก็ห้ามเขาไม่ได้ถูกมั้ยหล่ะ?" ฟางพยักหน้างึกๆ
 
          "ผมช่วยอะไรคุณไม่ได้หรอกจริงมั้ย เเต่คุณสามารถมาระบายกับผมได้ทุกเรื่อง ตกลงมั้ยคุณ" ฟางพยักหน้าต่อ
 
 
          คอนโดมีเนียมเลอ ฌ็อง ลาดพร้าว
 
          "ถึงเเล้วคุณ" ป๊อปปี้บอกฟาง
 
          "ขอบคุณค่ะ" ฟางบอกป๊อปปี้
 
          "ผมขอช่องทางการติดต่อคุณหน่อยได้มั้ยครับ?" ฟางพยักหน้าเเล้วก็กดเบอร์ ไลน์ พินเเละอื่นๆ ให้ป๊อปปี้
 
          "ถ้ามีอะไรก็โทร.มาเเล้วกันผมไปล่ะ เเล้วเจอกัน" ป๊อปปี้ยกมือขึ้นประมาณว่า 'เเล้วเจอกัน'
ฟางยกมือตอบเเล้วก็เดินเข้าไปในคอนโดมีเนียมทันที
 
 
          ห้องฟาง
 
          "กั้งทำไมนายทำกับฉันเเบบนี้?!" ฟางมองรูป (อดีต) แฟนที่ถ่ายคู่กันตอนไปเที่ยวเกาะนามิช่วงฤดูหนาวด้วยกัน
 
          "ที่นายทำมาตลอดเพื่ออะไร?"
 
          "นายรู้มั้ยฉันเจ็บ เจ็บมากพอได้รู้ว่าเป็นการ์ดเเต่งงานของนาย" ฟางพยายามกลั้นน้ำตา เเต่น้ำตาเจ้ากรรมก็ไหลออกมาไม่ขาดสาย
 
          "ฉันรักนาย นายก็รักฉันจำไม่ได้หรอ?"
 
          'เรื่องของเรา กั้งจะจำให้หมดทุกอย่าง'

          'ฟางสุขสันต์ันเกิดครับ'

          'ไม่ว่ายังไง จะเกิดอะไร กั้งก็จะรักฟางตลอดไป'

          'กั้งรักฟางนะ จะรักตลอดไป'
 
          ประโยคบางส่วนที่กั้งบอกฟาง ปรากฎในความคิดของฟาง
 
          "ฮึก...ฉันรักนาย"
 
          ปึก!
 
          เคล้ง!
 
          ฉึก!
 
          "ฮึก..."
 
          ฟางเป็นอะไร?
 
          เเล้วทำไม? กั้งถึงต้องไปเเต่งงานกับโบว์
 
          ทุกการกระทำมีเหตุผลเสมอ...
 
 
 
 
 
จบเเล้วค่ะอีกหนึ่งตอน ดราม่ากันนิดหน่อย

เศร้ากันเลย T^T ตี้ก็เศร้า

ขอโทษจริงๆ ที่ไม่ได้มาอัพเลย

งานเยอะมาก เยอะกว่านายกรัฐมนตรีอีก!

โอเคมีโอกาสก็เลยมาอัพ

Semple next chapter name's น่าเป็นห่วง >o<'

อยากรู้กันเเล้วใช่มั้ย? ว่าทำไมกั้งถึงไปเเต่งงานกับโบว์~

ไม่บอกหรอกเเบร่ๆ

เอางี้ๆ อยากคุยก็ตามนี้เลย...

Instagram : WONDERNUTTY

Line : WONDERNUTTY

Twitter : WONDERNUTTY

Facebook : Nutty Pooranawatthanakul


ขอบคุณทุกคนที่ติดตามนิยายทุกเรื่องนะคะ

เเล้วก็ขอโทษทุกคนที่อัพนิยายเเล้วไม่ค่อยได้อ่านได้คอมเม้นท์เลย

ขอบคุณ & ขอโทษจริงๆ
 


 
Credit : @poppyfangfc :)
 
 

 
 

 
 
เจอกันตอนหน้านะคะ :)