รักครั้งนี้ปันหัวใจให้...นายสุดแสบ

ฮ้าววววววว~! ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียอย่างแรง แต่เมื่อคืนนอนสบายมาก ว่าแต่....มีใครตื่นบ้างรึยังนะมันเงียบพิกล อาบน้ำแล้วเดี๋ยวออกไปดูดีกว่า ฉันก็รีบอาบน้ำแล้วออกไปดูคนอื่นทันที ก็เห็นแค่ป๊อบปี้คนเดียวเท่านั้น
" อ้าว!ว่าไงแก้วอรุณสวัสดิ์ " ป๊อบปี้ดูสดชื่นแต่เช้าเลยล่ะ
" อรุณสวัสดิ์ แล้วคนอื่นล่ะ "
" อ๋อ!โทโมะกับเขื่อนออกไปทำงานน่ะ "
" อืม แล้วนายไม่ไปทำงานหรอ " นั้นสิเค้าไม่ไปทำงานหรอตื่นมาก็เจอเลยหรือเค้าทำกะดึก
" ไปทำไมฉันอายุไม่ถึงอ่ะ " 
ว่าไงนะอายุไม่ถึงแล้วเค้าอายุเท่าไหร่อ่ะ
" O_o "
" ทำหน้าอย่างงั้นทำไมล่ะ "
" แล้วนายอายุเท่าไหร่กัน ? "
" 17 เอง ทำงานได้ป่ะล่ะถ้าทำได้งานอะไรล่ะ เธอรู้มั้ยอยู่บ้านมันน่าเบื่อ "
" จริงหรอ 17 เองหรอเป็นน้องเล็กของบ้านนี้หรอ "
" อืมใช่ แล้วเธออายุเท่าไหร่ล่ะ "
" ฉัน 19 "
" โห ! แก่ "
" แค่ 2 ปีเองอย่ามามั่วดิ " กวนประสาทจังเลยไอนี่นิ 
" แล้วเธอไม่ไปทำงานหรอ "
" ไม่มีงานทำอ่ะดิ ระหว่างหางานทำกับหาที่อยู่ใหม่ก็ของอยู่ที่นี่ก่อน ไว้หาได้เมื่อไหร่จะย้ายออกทันที "
" ที่จริงจะอยู่นานเท่าไหร่ก็ได้นะ ไม่ได้ว่าอะไรของแค่ช่วยงานบ้านก็พอ "
" อันนั้นอ่ะพอทำได้ งั้นอาหารเช้า..... "
" ยังไม่ได้ทำเลย เธอทำเป็นรึป่าว "
" เป็น งั้นไปช่วยกันทำดีกว่า "
ฉันก็เดินไปในห้องครัวพร้อมกับป๊อบปี้ แล้วพวกเราก็หาของที่จะมาอาหารเช้ากัน แต่ว่าไม่ค่อยมีอะไรเลย มีแต่ขนมปัง ไข่ ไส้กรอก และก็อื่น ๆ อีก แค่เนี่ย ฉันก็เลยทำขนมปังไข่กับไส้กรอกเลย ส่วนเจ้าป๊อบปี้ก็ยืนดูอยู่ตรงนั้นน่ะแหละ ไม่ทำอะไรเลย ฉันก็ยกไปเสิร์ฟที่โต๊ะทานอาหาร ส่วนายป๊อบปี้ก็ทำหน้าไม่ค่อยไว้ใจฉันสักเท่าไหร่
" นี่นายเป็นอะไรของนายน่ะ ทำไมไม่กินล่ะ "
" เธอคงไม่ใส่อะไรลงไปในนี้นะ "
" จะบ้าหรอไง กิน ๆ ไปเหอะน่า "
" แน่ใจ "
" ไม่เชื่อใช่มั้ย งั้นไม่ต้องกิน เอามานี้ "
" เฮ้ย ๆ เรื่องอะไรคนยิ่งหิว ๆ อยู่ "
" งั้นก็กินสิ " นายยี่มันชอบหาเรื่องตลอดแม้กระทั่งเวลาทานอาหาร แต่นายนี่ก็ดีนะฉันว่า แต่อาจจะไม่แสดงให้เห็นก็เท่านั้นเอง
" อ้าาาา~! อิ่มแล้ว "
" นายนี่กินเยอะจัง ล่อไปซะเกือบหมดแถว "
" ฉันก็กินเยอะอย่างนี้แหละ "
" อืม ๆ แล้ว 2 คนนั้นทำงานอะไรหรอ "
" รู้สึกจะเป็นพวกเด็กเสิร์ฟในผับล่ะมั้ง "
" ในผับหรอ "
" ทำไมสนใจรึไง ฉันว่าอย่าดีกว่า "
" ทำไมอ่ะ "
" ก็ที่ผับน่ะอายุ 20 up เท่านั้นน่ะ ถ้าต่ำกว่าอย่าเสนอหน้าไปเชียว "
" แล้วพวกนั้นอายุถึงหรอ "
" ไม่อ่ะแต่ทั้ง 2 คนดูโตมากเลยโกงอายุได้ "
" อืม ๆ "  
" นี่เดี๋ยวฉันช่วยหางานให้มั้ย "
" -_-^ "
" อะไร "
" ฉันไม่ไว้ฉันพวกนาย "
" เชอะ ! เรื่องของเธอล่ะกัน "
หาเองได้ย่ะ มีความสามารถพอ แต่จะเริ่มจากที่ไหนอ่ะเริ่มไม่ถูก
" นี่ เธอน่ะอย่ามาทำให้พี่โทโมะชอบเธอนะ "
" ห่ะ ว่าไงนะ "
" ป่าว ๆ ไม่มีอะไร "
พูดอะไรของเค้าน่ะไม่เค้าใจตั้งแต่เมื่อคืนแล้วที่เขื่อนกับโทโมะพูดอะไรกันในห้องก่อนจะออกมาน่ะ
" นี่ ๆ ทำอะไรดีอ่ะ "
" ไม่รู้สิแล้วปกตินายทำอะไรอ่ะ "
" ก็ไปเดินเล่นที่ห้าง เล่นเกม อะไรประมาณเนี่ยอ่ะ "
" งั้นเอาตามนั้นล่ะกันไปอเหอะ "
" เอ้า!แล้วเงินอ่ะ "
" นี่ไง "
" ว้าว!เธอมีบัตร ATM ด้วยหรอ "
" อืม ไปเหอะอย่าถามไรมาก "
" โอเค ^^ "
ฉันกับป๊อบปี้ก็เดินทางไปห้างเพื่อซื้อของมีของตั้งมากมายให้ซื้อฉันซื้อเสื้อผ้าใหม่ส่วป๊อบปี้ก็....
" นั้นนายซื้ออะไรมาอ่ะ "
" เอ้า!ก็ของกินอะไรไหน ๆ มาทั้งทีก็ซื้อไปตุนไว้เลยล่ะกัน "
เอาซะเยอะเลยเกือบเต็มรถเข็น
" แล้วเธอล่ะซื้ออะไร  "
" ก็พวกเสื้อผ้าอ่ะ ทำไม "
" มีเงินหรอแต่ละตัวไม่ใช่เล่น ๆ นะ "
" น่า ๆ ช่างเหอะ ว่าแต่แค่นี้ใช่มั้ยจะได้ไปจ่ายเงิน "
" อืม แค่เนี่ยแหละ ที่มาก็มาซื้อของไปตุนไว้เฉย ๆ อ่ะ งั้นไปเหอะ "
" อืม ๆ งั้นปะ "
แล้วเราก็เอาของไปวางและจ่ายเงิน โอ้โห!เยอะไม่ใช่เล่นนะเสื้อผ้าฉันอ่ะไม่เท่าไหร่แต่ของกินที่เจ้านั้นเอามาอ่ะแพงโครต 
" โห!ล่อไปตั้ง 3000 กว่าไหวหรอ "
" น่า ๆ อยู่เฉย ๆ เหอะ นี่ค่ะเงิน "
แกร๊ก แกร๊ก ! " นี่ค่ะเงินทอน โอกาสหน้าเชิญใหม่ค่ะ " ไว้น้านนนนนนนานจะมาทีล่ะกันขอบคุณ
" นี่เธอเอาเงินมาจากไหนอ่ะ ไหนว่าเข้ากรุงครั้งแรก "
" ก็เพิ่งมากรุงเทพครั้งแรกไง ปกติอยู่นอก คงเข้าใจนะ "
" อยู่นอกเหรอ ทำไมไม่เคยบอก "
" ก็ไม่ถามอ่ะ ไปเหอะนี่ก็เริ่มเย็นแล้วนะ ป่านนี้พวกนั้นคงกลับมาแล้วแหละ "
" นั้นสิ ช้อปซะเพลิน " ใช่ ๆ ช้อปซะเพลินแต่ตังค์ใครว่ะ
ฉันกับป๊อบปี้ก็นั่งรถมาถึงคอนโดจนได้แล้วก็ช่วยกันถือของขึ้นห้องทันที มันหนักไม่ใช่เล่นนะ เจ้าป๊อบปี้เอาเปรียบฉันมันถือแต่เสื้อผ้าฉัน แล้วมันให้ฉันถือพวกของกินแทน หนักนะเว้ยยยยย~~
แอ๊ด ~ ไฟเปิดอยู่สงสัยเขื่อนกับโทโมะคงกลับมาแล้ว
" กลับมาแล้วหรอไปไหนกันมา " เขื่อนถามขึ้นมา
" ไม่เห็็นรึไงว่าถืออะไรอยู่อ่ะ มาช่วยหน่อยสิ "
" ไปช้อปกันมาซะเยอะเลย แล้วเอาเงินที่ไหนจ่ายล่ะ "
" เงินของยัยแก้วน่ะ ยัยนี้มีบัตร ATM ด้วยล่ะนะจะบอกให้แถมบอกว่ามากรุงเทพครั้งแรกเพราะแต่ก่อนไปอยู่นอกน่ะ " โห ! รักแกมากป๊อบปี้บอกซะหมดเปลือกเลย
" จริงหรอ " เขื่อนก็ถามอีกรอบด้วยความสงสัย
" อืม ๆ ฉันไปอยู่นอกมาอ่ะ แต่หนีกลับมาที่ไทย แถมทำพลาสปอร์ตหายอีก แต่ก็ได้มาเจอโทโมะเนี่ยแหละ "
" ช่างมันเหอะ ว่าแต่ซื้ออะไรมาบ้างล่ะ " โทโมะทีเงียบอยู่นานเหมือนไม่มีตัวตนก็พูดออกมา
" ถามป๊อบปี้ดิ เจ้านั่นเป็นคนหยิบฉันไม่รู้เรื่อง "
" ก็พวกเนื้อหมู เนื้อไก่ ที่อยู่ได้นาน ผัก ขนม "
" งั้นหรอวันนี้ทำไก่ชุบแป้งทอดกับซุปกินดีกว่า "
" โอเคไปช่วยกันทำเลยดีกว่า " ป๊อบปี้ตัวดีทำคนเดียวไม่ได้เลยใช่มั้ย
" อืมคิดเหมือนกันไปเหอะ " โทโมะก็คิดหรอ ยังไงก็ได้
แล้วจากนั้นพวกเราทุกคนก็ช่วยกันทำกับข้าวกินกันเป็นมื้อค่ำ แต่มันคงไม่พ้นที่ฉันจะไม่ทะเลาะกับป๊อบปี้เจ้านี่แหละตัวปัญหา แถมเป็นน้องเล็กของทุกคนในบ้านด้วย ^^
 
*ขอบคุณที่อ่านและวิจารณ์กันนะ จะพยายามอัพอีกขอบคุณเจ้าค่ะ