รักครั้งนี้ปันหัวใจให้...นายสุดแสบ

ฮ้าววววววว~! ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความงัวเงียอย่างแรง แต่เมื่อคืนนอนสบายมาก ว่าแต่....มีใครตื่นบ้างรึยังนะมันเงียบพิกล อาบน้ำแล้วเดี๋ยวออกไปดูดีกว่า ฉันก็รีบอาบน้ำแล้วออกไปดูคนอื่นทันที ก็เห็นแค่ป๊อบปี้คนเดียวเท่านั้น

" อ้าว!ว่าไงแก้วอรุณสวัสดิ์ " ป๊อบปี้ดูสดชื่นแต่เช้าเลยล่ะ

" อรุณสวัสดิ์ แล้วคนอื่นล่ะ "

" อ๋อ!โทโมะกับเขื่อนออกไปทำงานน่ะ "

" อืม แล้วนายไม่ไปทำงานหรอ " นั้นสิเค้าไม่ไปทำงานหรอตื่นมาก็เจอเลยหรือเค้าทำกะดึก

" ไปทำไมฉันอายุไม่ถึงอ่ะ " 

ว่าไงนะอายุไม่ถึงแล้วเค้าอายุเท่าไหร่อ่ะ

" O_o "

" ทำหน้าอย่างงั้นทำไมล่ะ "

" แล้วนายอายุเท่าไหร่กัน ? "

" 17 เอง ทำงานได้ป่ะล่ะถ้าทำได้งานอะไรล่ะ เธอรู้มั้ยอยู่บ้านมันน่าเบื่อ "

" จริงหรอ 17 เองหรอเป็นน้องเล็กของบ้านนี้หรอ "

" อืมใช่ แล้วเธออายุเท่าไหร่ล่ะ "

" ฉัน 19 "

" โห ! แก่ "

" แค่ 2 ปีเองอย่ามามั่วดิ " กวนประสาทจังเลยไอนี่นิ 

" แล้วเธอไม่ไปทำงานหรอ "

" ไม่มีงานทำอ่ะดิ ระหว่างหางานทำกับหาที่อยู่ใหม่ก็ของอยู่ที่นี่ก่อน ไว้หาได้เมื่อไหร่จะย้ายออกทันที "

" ที่จริงจะอยู่นานเท่าไหร่ก็ได้นะ ไม่ได้ว่าอะไรของแค่ช่วยงานบ้านก็พอ "

" อันนั้นอ่ะพอทำได้ งั้นอาหารเช้า..... "

" ยังไม่ได้ทำเลย เธอทำเป็นรึป่าว "

" เป็น งั้นไปช่วยกันทำดีกว่า "

ฉันก็เดินไปในห้องครัวพร้อมกับป๊อบปี้ แล้วพวกเราก็หาของที่จะมาอาหารเช้ากัน แต่ว่าไม่ค่อยมีอะไรเลย มีแต่ขนมปัง ไข่ ไส้กรอก และก็อื่น ๆ อีก แค่เนี่ย ฉันก็เลยทำขนมปังไข่กับไส้กรอกเลย ส่วนเจ้าป๊อบปี้ก็ยืนดูอยู่ตรงนั้นน่ะแหละ ไม่ทำอะไรเลย ฉันก็ยกไปเสิร์ฟที่โต๊ะทานอาหาร ส่วนายป๊อบปี้ก็ทำหน้าไม่ค่อยไว้ใจฉันสักเท่าไหร่

" นี่นายเป็นอะไรของนายน่ะ ทำไมไม่กินล่ะ "

" เธอคงไม่ใส่อะไรลงไปในนี้นะ "

" จะบ้าหรอไง กิน ๆ ไปเหอะน่า "

" แน่ใจ "

" ไม่เชื่อใช่มั้ย งั้นไม่ต้องกิน เอามานี้ "

" เฮ้ย ๆ เรื่องอะไรคนยิ่งหิว ๆ อยู่ "

" งั้นก็กินสิ " นายยี่มันชอบหาเรื่องตลอดแม้กระทั่งเวลาทานอาหาร แต่นายนี่ก็ดีนะฉันว่า แต่อาจจะไม่แสดงให้เห็นก็เท่านั้นเอง

" อ้าาาา~! อิ่มแล้ว "

" นายนี่กินเยอะจัง ล่อไปซะเกือบหมดแถว "

" ฉันก็กินเยอะอย่างนี้แหละ "

" อืม ๆ แล้ว 2 คนนั้นทำงานอะไรหรอ "

" รู้สึกจะเป็นพวกเด็กเสิร์ฟในผับล่ะมั้ง "

" ในผับหรอ "

" ทำไมสนใจรึไง ฉันว่าอย่าดีกว่า "

" ทำไมอ่ะ "

" ก็ที่ผับน่ะอายุ 20 up เท่านั้นน่ะ ถ้าต่ำกว่าอย่าเสนอหน้าไปเชียว "

" แล้วพวกนั้นอายุถึงหรอ "

" ไม่อ่ะแต่ทั้ง 2 คนดูโตมากเลยโกงอายุได้ "

" อืม ๆ "  

" นี่เดี๋ยวฉันช่วยหางานให้มั้ย "

" -_-^ "

" อะไร "

" ฉันไม่ไว้ฉันพวกนาย "

" เชอะ ! เรื่องของเธอล่ะกัน "

หาเองได้ย่ะ มีความสามารถพอ แต่จะเริ่มจากที่ไหนอ่ะเริ่มไม่ถูก

" นี่ เธอน่ะอย่ามาทำให้พี่โทโมะชอบเธอนะ "

" ห่ะ ว่าไงนะ "

" ป่าว ๆ ไม่มีอะไร "

พูดอะไรของเค้าน่ะไม่เค้าใจตั้งแต่เมื่อคืนแล้วที่เขื่อนกับโทโมะพูดอะไรกันในห้องก่อนจะออกมาน่ะ

" นี่ ๆ ทำอะไรดีอ่ะ "

" ไม่รู้สิแล้วปกตินายทำอะไรอ่ะ "

" ก็ไปเดินเล่นที่ห้าง เล่นเกม อะไรประมาณเนี่ยอ่ะ "

" งั้นเอาตามนั้นล่ะกันไปอเหอะ "

" เอ้า!แล้วเงินอ่ะ "

" นี่ไง "

" ว้าว!เธอมีบัตร ATM ด้วยหรอ "

" อืม ไปเหอะอย่าถามไรมาก "

" โอเค ^^ "

ฉันกับป๊อบปี้ก็เดินทางไปห้างเพื่อซื้อของมีของตั้งมากมายให้ซื้อฉันซื้อเสื้อผ้าใหม่ส่วป๊อบปี้ก็....

" นั้นนายซื้ออะไรมาอ่ะ "

" เอ้า!ก็ของกินอะไรไหน ๆ มาทั้งทีก็ซื้อไปตุนไว้เลยล่ะกัน "

เอาซะเยอะเลยเกือบเต็มรถเข็น

" แล้วเธอล่ะซื้ออะไร  "

" ก็พวกเสื้อผ้าอ่ะ ทำไม "

" มีเงินหรอแต่ละตัวไม่ใช่เล่น ๆ นะ "

" น่า ๆ ช่างเหอะ ว่าแต่แค่นี้ใช่มั้ยจะได้ไปจ่ายเงิน "

" อืม แค่เนี่ยแหละ ที่มาก็มาซื้อของไปตุนไว้เฉย ๆ อ่ะ งั้นไปเหอะ "

" อืม ๆ งั้นปะ "

แล้วเราก็เอาของไปวางและจ่ายเงิน โอ้โห!เยอะไม่ใช่เล่นนะเสื้อผ้าฉันอ่ะไม่เท่าไหร่แต่ของกินที่เจ้านั้นเอามาอ่ะแพงโครต 

" โห!ล่อไปตั้ง 3000 กว่าไหวหรอ "

" น่า ๆ อยู่เฉย ๆ เหอะ นี่ค่ะเงิน "

แกร๊ก แกร๊ก ! " นี่ค่ะเงินทอน โอกาสหน้าเชิญใหม่ค่ะ " ไว้น้านนนนนนนานจะมาทีล่ะกันขอบคุณ

" นี่เธอเอาเงินมาจากไหนอ่ะ ไหนว่าเข้ากรุงครั้งแรก "

" ก็เพิ่งมากรุงเทพครั้งแรกไง ปกติอยู่นอก คงเข้าใจนะ "

" อยู่นอกเหรอ ทำไมไม่เคยบอก "

" ก็ไม่ถามอ่ะ ไปเหอะนี่ก็เริ่มเย็นแล้วนะ ป่านนี้พวกนั้นคงกลับมาแล้วแหละ "

" นั้นสิ ช้อปซะเพลิน " ใช่ ๆ ช้อปซะเพลินแต่ตังค์ใครว่ะ

ฉันกับป๊อบปี้ก็นั่งรถมาถึงคอนโดจนได้แล้วก็ช่วยกันถือของขึ้นห้องทันที มันหนักไม่ใช่เล่นนะ เจ้าป๊อบปี้เอาเปรียบฉันมันถือแต่เสื้อผ้าฉัน แล้วมันให้ฉันถือพวกของกินแทน หนักนะเว้ยยยยย~~

แอ๊ด ~ ไฟเปิดอยู่สงสัยเขื่อนกับโทโมะคงกลับมาแล้ว

" กลับมาแล้วหรอไปไหนกันมา " เขื่อนถามขึ้นมา

" ไม่เห็็นรึไงว่าถืออะไรอยู่อ่ะ มาช่วยหน่อยสิ "

" ไปช้อปกันมาซะเยอะเลย แล้วเอาเงินที่ไหนจ่ายล่ะ "

" เงินของยัยแก้วน่ะ ยัยนี้มีบัตร ATM ด้วยล่ะนะจะบอกให้แถมบอกว่ามากรุงเทพครั้งแรกเพราะแต่ก่อนไปอยู่นอกน่ะ " โห ! รักแกมากป๊อบปี้บอกซะหมดเปลือกเลย

" จริงหรอ " เขื่อนก็ถามอีกรอบด้วยความสงสัย

" อืม ๆ ฉันไปอยู่นอกมาอ่ะ แต่หนีกลับมาที่ไทย แถมทำพลาสปอร์ตหายอีก แต่ก็ได้มาเจอโทโมะเนี่ยแหละ "

" ช่างมันเหอะ ว่าแต่ซื้ออะไรมาบ้างล่ะ " โทโมะทีเงียบอยู่นานเหมือนไม่มีตัวตนก็พูดออกมา

" ถามป๊อบปี้ดิ เจ้านั่นเป็นคนหยิบฉันไม่รู้เรื่อง "

" ก็พวกเนื้อหมู เนื้อไก่ ที่อยู่ได้นาน ผัก ขนม "

" งั้นหรอวันนี้ทำไก่ชุบแป้งทอดกับซุปกินดีกว่า "

" โอเคไปช่วยกันทำเลยดีกว่า " ป๊อบปี้ตัวดีทำคนเดียวไม่ได้เลยใช่มั้ย

" อืมคิดเหมือนกันไปเหอะ " โทโมะก็คิดหรอ ยังไงก็ได้

แล้วจากนั้นพวกเราทุกคนก็ช่วยกันทำกับข้าวกินกันเป็นมื้อค่ำ แต่มันคงไม่พ้นที่ฉันจะไม่ทะเลาะกับป๊อบปี้เจ้านี่แหละตัวปัญหา แถมเป็นน้องเล็กของทุกคนในบ้านด้วย ^^

*ขอบคุณที่อ่านและวิจารณ์กันนะ จะพยายามอัพอีกขอบคุณเจ้าค่ะ