คู่กัดหรือคู่รัก??
9.9
เขียนโดย พั้นซ์
วันที่ 18 กรกฎาคม พ.ศ. 2555 เวลา 21.06 น.
34 ตอน
91 วิจารณ์
62.13K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 4 สิงหาคม พ.ศ. 2556 19.08 น. โดย เจ้าของนิยายฟิคชั่น
28) พลังแห่งรัก
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ~เช้า~
"อือ~"ฉันลืมตาขึ้นมา จากโลกแห่งความฝันที่สวยงาม และต้องกลับมาพบกับความจริงอันเเสนโหดร้าย พูดแล้วก็อดเศร้าไม่ได้อยู่ดี ไม่เข้าใจว่าทำคุณแม่ต้องให้ฉันแต่งงานกับคนที่ฉันไม่ได้รักด้วยT_T อาัภัพจริงๆยัยแก้วใจ ชีวิตนี้เมื่อไหรจะมีความสุขกับเขาซะทีนะ:'( ทำไมพ่อกับแม่ต้องคอยบงการชีวิตฉันแบบนี้ด้วยนะ ไม่ฉันจะไม่ยอมให้ท่านบงการชีวิตฉันอีกแล้ว หลังจากคิดได้ฉันก็คว้าโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาโทโมะ
(ฮัลโหล)
"ฮัลโหลโทโมะเหรอ"
(ใช่ มีอะไรรึป่าวแก้วโทรมาแต่เช้าเลย)
"คือแม่...."
(คุณแม่ท่านทำไมเหรอ)
"แม่จะให้แก้วแต่งงานกับกวินที่เป็นญาติของแก้วอ่ะโทโมะ ฮึก แก้วไม่อยากแต่งงานกับเขาแก้วไม่ได้รักเขา แก้วรักโทโมะ รักโทโมะคนเดียว ฮึก ฮือ...."
(ใจเย็นก่อนนะแก้ว อาจจะมีเรื่องเข้าใจผิดกันก็ได้นะ)
"ไม่ผิดหรออกโทโมะ แม่บอกมันเป็นคำสั่งของคุณย่าท่านน่ะ ฮึก"
(งั้นเดี๋ยวโมะจะรีบไปหาแก้วเดี๋ยวนี้แหละ)
"รีบมานะโทโมะ"
(อืม แค่นี้ก่อนนะแก้ว)
"อืม"
ติ้ด
20นาทีผ่านไปฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ออกมาจากห้องน้ำก็ได้ยินเสียงแตรรถของโทโมะพอดี
ปรี๊นๆๆ~
หลังจากนั้นประมาณ5นาที พี่แจนก็เดินขึ้นมาหาฉัน
ก๊อก ก๊อก!
"คุณหนูคะนี่พี่แจนเองนะ คุณโทโมะมาหาน่ะค่ะ"
"ค่ะเดี๋ยวแก้วออกไป"หลังจากนั้นฉันก็ลงไปหาโทโมะพร้อมพี่แจน พอลงไปถึงฉีนก็เห็นโทโมะยืนรออยู่หน้าบันได ฉันจึงวิ่งเข้าไปโผกอดโทโมะ"โทโมะ ฮึก...รู้มั้ยฉันรักนายแค่ไหน ฮือๆๆๆ...."ฉันยืนกอดโทโมะร้องไห้คร่ำควรเรื่องที่ต้องแต่งงานกับกวินให้โทโมะฟังอยู่นาน โดยมีสายตา3คู่กำลังจับตาดูเราอยู่ ไอคู่แรกน่ะรู้ว่าคือพี่แจนที่ยืนอยู่ แต่อีกสองคู่นั่นใครกัน
ในมุมหนึ่งของบ้านมีหญิงสาวและชายหนุ่มวัยชราหน่อยๆ ยืนมองทั้งคู่อยู่ ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหน นั่นคือพ่อและแม่ของเธอนั่นเอง หญิงสาวผู้เป็นแม่เข้าใจความรู้สึกของลูกสาวเป็นอย่างดี จึงได้แต่คร่ำควรกับสามีว่าทำไมตนถึงช่วยอะไรลูกไม่ได้เลย
"คุณคะเราช่วยอะไรลูกไม่ได้เลยเหรอคะ ฉันสงสารลูกที่ต้องมารับเคราะห์แบบนี้"
"ทำไงได้ล่ะคุณ ก็มันเป็นคำสั่งของคุณแม่ผมนี่ แต่ถ้าพวกเขารักกันจริงคุณเชื่อผมสิว่าเขาทั้งคู่ต้องผ่านันไปได้"
ฉันและโทโมะมานั่งกันอยู่ที่สวนหลังบ้าน ซึ่งเงียบสงบฉันกับโทโมะคุยกันไว้แล้วว่าพรุ่งนี้เราจะไปบ้านคุณย่ากัน
-----------------------------------------------------------------------------------------------
มาอัพแล้วจ้า^^ ขอโทษที่หายไปนานมากๆคิดถึงกันบ้างป่าว555 เรื่องราวจะเป็นยังไงอย่าลืมติดตามกันนะจ๊ะ
"อือ~"ฉันลืมตาขึ้นมา จากโลกแห่งความฝันที่สวยงาม และต้องกลับมาพบกับความจริงอันเเสนโหดร้าย พูดแล้วก็อดเศร้าไม่ได้อยู่ดี ไม่เข้าใจว่าทำคุณแม่ต้องให้ฉันแต่งงานกับคนที่ฉันไม่ได้รักด้วยT_T อาัภัพจริงๆยัยแก้วใจ ชีวิตนี้เมื่อไหรจะมีความสุขกับเขาซะทีนะ:'( ทำไมพ่อกับแม่ต้องคอยบงการชีวิตฉันแบบนี้ด้วยนะ ไม่ฉันจะไม่ยอมให้ท่านบงการชีวิตฉันอีกแล้ว หลังจากคิดได้ฉันก็คว้าโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาโทโมะ
(ฮัลโหล)
"ฮัลโหลโทโมะเหรอ"
(ใช่ มีอะไรรึป่าวแก้วโทรมาแต่เช้าเลย)
"คือแม่...."
(คุณแม่ท่านทำไมเหรอ)
"แม่จะให้แก้วแต่งงานกับกวินที่เป็นญาติของแก้วอ่ะโทโมะ ฮึก แก้วไม่อยากแต่งงานกับเขาแก้วไม่ได้รักเขา แก้วรักโทโมะ รักโทโมะคนเดียว ฮึก ฮือ...."
(ใจเย็นก่อนนะแก้ว อาจจะมีเรื่องเข้าใจผิดกันก็ได้นะ)
"ไม่ผิดหรออกโทโมะ แม่บอกมันเป็นคำสั่งของคุณย่าท่านน่ะ ฮึก"
(งั้นเดี๋ยวโมะจะรีบไปหาแก้วเดี๋ยวนี้แหละ)
"รีบมานะโทโมะ"
(อืม แค่นี้ก่อนนะแก้ว)
"อืม"
ติ้ด
20นาทีผ่านไปฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ออกมาจากห้องน้ำก็ได้ยินเสียงแตรรถของโทโมะพอดี
ปรี๊นๆๆ~
หลังจากนั้นประมาณ5นาที พี่แจนก็เดินขึ้นมาหาฉัน
ก๊อก ก๊อก!
"คุณหนูคะนี่พี่แจนเองนะ คุณโทโมะมาหาน่ะค่ะ"
"ค่ะเดี๋ยวแก้วออกไป"หลังจากนั้นฉันก็ลงไปหาโทโมะพร้อมพี่แจน พอลงไปถึงฉีนก็เห็นโทโมะยืนรออยู่หน้าบันได ฉันจึงวิ่งเข้าไปโผกอดโทโมะ"โทโมะ ฮึก...รู้มั้ยฉันรักนายแค่ไหน ฮือๆๆๆ...."ฉันยืนกอดโทโมะร้องไห้คร่ำควรเรื่องที่ต้องแต่งงานกับกวินให้โทโมะฟังอยู่นาน โดยมีสายตา3คู่กำลังจับตาดูเราอยู่ ไอคู่แรกน่ะรู้ว่าคือพี่แจนที่ยืนอยู่ แต่อีกสองคู่นั่นใครกัน
ในมุมหนึ่งของบ้านมีหญิงสาวและชายหนุ่มวัยชราหน่อยๆ ยืนมองทั้งคู่อยู่ ซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหน นั่นคือพ่อและแม่ของเธอนั่นเอง หญิงสาวผู้เป็นแม่เข้าใจความรู้สึกของลูกสาวเป็นอย่างดี จึงได้แต่คร่ำควรกับสามีว่าทำไมตนถึงช่วยอะไรลูกไม่ได้เลย
"คุณคะเราช่วยอะไรลูกไม่ได้เลยเหรอคะ ฉันสงสารลูกที่ต้องมารับเคราะห์แบบนี้"
"ทำไงได้ล่ะคุณ ก็มันเป็นคำสั่งของคุณแม่ผมนี่ แต่ถ้าพวกเขารักกันจริงคุณเชื่อผมสิว่าเขาทั้งคู่ต้องผ่านันไปได้"
ฉันและโทโมะมานั่งกันอยู่ที่สวนหลังบ้าน ซึ่งเงียบสงบฉันกับโทโมะคุยกันไว้แล้วว่าพรุ่งนี้เราจะไปบ้านคุณย่ากัน
-----------------------------------------------------------------------------------------------
มาอัพแล้วจ้า^^ ขอโทษที่หายไปนานมากๆคิดถึงกันบ้างป่าว555 เรื่องราวจะเป็นยังไงอย่าลืมติดตามกันนะจ๊ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยายฟิคชั่น
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
10 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.8 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ